Początki włoskiej broni pancernej
Efektowne ujęcie Fiata 2000. Kontynuujemy wątek rozwoju włoskiej broni pancernej (chociaż akcenty świąteczne też są w planie).
Latem 1918 r. z dostępnych wozów (Fiat 2000 i trzy Renault FT) powstała Sezione speciale carri armati (specjalna sekcja czołgów, część literatury nie wymienia tego etapu rozwoju włoskich wojsk pancernych), pododdział czołgów przemianowano następnie na Reparto speciale di marcia carri d’assalto (oddział pojazdów specjalnych szturmowych). Był to oddział doświadczalny i szkoleniowy. W grudniu 1918 r. sformowano w Turynie Batteria autonoma carri d’assalto (samodzielna bateria artylerii szturmowej), jej wyposażenie stanowiły nadal trzy czołgi Reanult oraz pojedynczy Fiat 2000 (i Schneider M16?). W jednostce służyło dwóch oficerów i 17 szeregowych. Obowiązywały wzorce francuskie, czołgi miały być podporządkowane artylerii, zajęcia szkoleniowe prowadził francuski oficer kpt. de Rebaud.
1 listopada 1918 włoski korpus transportowy liczył 3000 oficerów, 115 000 żołnierzy, 32 000 samochodów (głownie ciężarówki Fiata) oraz 6000 motocykli. W 1919 r. sformowano centralny dyrektoriat korpusu transportowego oraz 10 centrów, przydzielonych każdemu sztabowi armii lub korpusu.
W lutym 1919 r. Batteria autonoma carri d’assalto została wysłana do Libii. Powróciła stamtąd do Werony, by ostatecznie znaleźć swoje miejsce w Rzymie. Jeden z Renault FT został przebudowany na samobieżną haubicę, pozostałe dwa czołgi FT oraz Fiata 2000 skierowano do Nettuno, a potem do koszar 13. Pułku Artylerii w Rzymie. 21 listopada 1919 utworzono nową jednostkę – Compagnia autonoma carri armati (samodzielna kompania czołgów). Kompania stacjonowała w rzymskich koszarach San Lorenzo.
W maju 1920 r. wozy Renault FT skierowano do Szkoły Artylerii w Nettuno. Powstała tam jednostka szkolna Scuola di condotta carri d’assalto, gdzie miano szkolić przyszłe kadry broni pancernej. W czerwcu tego roku Esercito otrzymało pierwszy seryjny egzemplarz Fiata 2000. Od razu rozpoczęto formowanie Gruppo carri armati (dywizjon czołgów), jednostkę podzielono na squadriglie (eskadry). Taką samą organizację miało… włoskie lotnictwo.
W 1921 r. Sztab Generalny zadecydował o przyporządkowaniu czołgów piechocie. Personel broni pancernej otrzymał nowy emblemat noszony na hełmach – karabin skrzyżowany z lufą armatnią. Natomiast przy stopniach miano dopisać „specialita carri armati” (specjalność czołgi). Szkoleniem nadal zajmowało się dowództwo artylerii.
