Walory nowego myśliwca Regia Aeronautica
Macchi C.202 z 4. Stormo C.T. na lotnisku Campoformido, 1942 r.
Bezpośrednim impulsem do powstania MC.202 było uzyskanie od Niemców licencji na silnik rzędowy Daimler Benz DB 601 Aa (w tym czasie Włosi otrzymali też licencję na 20 mm działka Mauser), nowe silniki produkowały zakłady Alfa Romeo, zastąpiły one w większości włoskich myśliwców małej mocy silniki gwiazdowe. MC.202 eksploatowany był w latach 1941-45. Zastąpił Macchi C.200 i górował nad nim pod każdym względem (cześć literatury sugeruje mniejszą zwrotność MC.202). Posiadał świetne właściwości lotne i pierwszorzędne osiągi. W porównaniu do poprzednika miał kadłub nowej konstrukcji (zmniejszono jego przekrój) i zakrytą kabinę (nakryta trzyczęściową osłoną z otwieraną na prawą stronę owiewką, za nią znajdowały się dodatkowe szyby, poprawiające widoczność do tyłu). Oczywiście całość konstrukcji była metalowa, pokrycie kadłuba stanowiła blacha duralowa. Podobne były skrzydła (lewe dłuższe o 20 cm dla skompresowania momentu obrotowego śmigła) , nie zmieniło się natomiast usterzenie. Prototyp posiadał chowane koło ogonowe, w maszynach seryjnych zamocowane na stałe. W zakładach Macchi, Breda i SAI-Ambrosini wyprodukowano ok. 1150-51 maszyn tego typu (wg. artykułu z magazyu STORIA MILITARE z zeszłego roku 1050, a w innej literaturze pada też liczba 1500, obejmuje jednak niezrealizowane zamówienia). Pierwsze 10 seryjnych MC.202 opuściło zakłady Macchi w okresie maj-lipiec 1941. Produkcję ograniczał brak silników rzędowych Alfa Romeo, dlatego też kontynuowano równoległą produkcji MC.200, który „Folgore” miał zastąpić. Od VII serii produkcyjnej zastosowano czołową szybę pancerną, chroniła przed pociskami kal. 12,7 mm . Samoloty późniejszych serii miały wzmocnione opancerzenie (tył i boki fotela pilota i kabiny) i dodatkowy wlot powietrza do silnika umieszczony na grzbiecie kadłuba przed kabiną pilota.