Wersje rozwojowe MC.202 „Folgore”
Prototyp Macchi C.202D.
MC.202 planowano użyć jako samoloty kierujące za pośrednictwem radia bezzałogowymi samolotami-bombami SM.79. W literaturze można też natrafić na inny opis podobnego projektu. Miała być to pilotowana, latająca bomba. Powstał nawet prototyp – Ambrosini A.R. Był to drewniany samolot napędzany silnikiem Fiat A.80 RC.41 o mocy 1000 KM, wyposażony w odrzucane po starcie podwozie. Pilot odpowiadał za start i naprowadzenie bomby na odpowiedni kurs, potem miał ratować życie na spadochronie. Dalsze sterowanie miało odbywać się drogą radiową. W kadłubie miało się znajdować 1000 kg bomb. Rozważano skopiowanie niemieckiego zestawu „Mistel”, na wysięgniku nad kadłubem Ambrosini A.R. miał być umieszczony MC.202. Dzięki temu nie trzeba było ryzykować życia pilota w samej bombie. Nad całością czuwać miał pilot myśliwca, po wykonaniu zadania wracający na „Folgore” do bazy.
Samoloty operujące nad morzem były wyposażone w pneumatyczną łódkę ratunkową typu dinghy, zaś „Folgore” latające w Afryce w zasobnik z żywnością i wodą, umieszczony w tyle kadłuba. Samoloty przeznaczone do misji rozpoznawczych miały zamontowaną w kadłubie kamerę do zdjęć pionowych.
Na początku 1943 roku dwa MC.202 XIII serii oraz jeden silnik zamówiła Szwajcaria, jednak z powodu kapitulacji Włoch do realizacji tranzakcji nie doszło. W późniejszym czasie planowano dokupić jeszcze 18 MC.202. „Szwajcarskie” myśliwce zaanektowali Niemcy i przekazali ANR. „Folgore” trafiły także do Chorwatów, także przekazane przez Niemców. Jednak nie wiadomo ile było takich samolotów, ani nie znamy przebiegu ich służby.
MC.202EC- „Esperimentale Cannonici” – samolot doświadczalny uzbrojony w działka. MC.202 z marnym efektem używano do przechwytywania bombowców. Jeden z doświadczalnych wariantów (M.M. 91974 XIII serii) wyposażono w dwa niemieckie działa MG 151/20 kal.20 mm (200 naboi na lufę), podwieszane w gondolach pod skrzydłami. Mimo takiej modyfikacji niewiele zdołał dokonać. Działka powodowały istotne pogorszenie osiągów i właściwości pilotażowych. MC.202 z działkami planowano też wykorzystać do zwalczania celów naziemnych.
MC.202AS – wersja tropikalna. Od III serii produkcyjnej filtr wlotu powietrza był standardem we wszystkich MC.202.
MC.202CB – wersja myśliwsko-bombowa. Samolot zabierał na zaczepach dwie bomby: 50, 100 lub 160 kg. Alternatywnie można było zabrać dwa dodatkowe zbiorniki paliwa 100 lub 150 dm sześciennych. Wyposażenie takie wprowadzano od IV serii produkcyjnej. Od VII serii wyrzutniki podskrzydłowe stały się standardem.
MC.202D – po rozpoczęciu prac nad MC.205, jeden MC.202 (M.M. 7768 III serii) był próbowany z chłodnicą cieczy umieszczoną z przodu kadłuba. Jej większa powierzchnia czołowa i lepszy przepływ powietrza miały poprawić parametry pracy silnika, jednak powiększona powierzchnia czołowa równolegle zbyt pogarszała osiągi. Nazywany także „Folgore III”.
MC.202 „Folgore”:
Napęd: 12-cylindrowy silnik rzędowy w układzie V DB 601 A-1 o mocy 1175 KM– pierwsze maszyny, potem 12-cylindrowy, rzędowy odwrócony, chłodzony cieczą silnik Alfa Romeo RA.1000RC.41-I „Monsone” o mocy 1175 KM (na licencji firmy Daimler Benz), śmigło Piaggio P.1001.
Zapas paliwa: 430 dm sześciennych w zbiornikach 2 x 40 dm, główny 270 dm i kolejny 80 dm sześciennych.
Prędkość maksymalna: 599 km/h na pułapie 5600 m.
Prędkość ekonomiczna: 430 km/h na pułapie 5500 m.
Prędkość wznoszenia: 20 m/sek.
Czas wznoszenia: na 1000 m w 54 s, na 5000 m w 4 min i 40 s, na 6000 m w 5 min i 55 s.
Pułap: 11 500 (11350?) m.
Zasięg: 765-770 km (przy maksymalnej masie startowej i prędkości ekonomicznej).
Wymiary: rozpiętość – 10,58 m, długość – 8,85 m, wysokość – 3,03 m, powierzchnia płata – 16,8 m kw.
Masa: 2357 kg (pusty samolot), 2937 kg (maksymalna masa startowa).
Uzbrojenie: 2 kadłubowe km Breda-SAFAT kal. 12,7 mm zsynchronizowane umieszczone nad silnikiem z zapasem amunicji 360-370 (400?) pocisków na lufę oraz od serii VII [tylko ostatnia seria?] dodatkowo dwa lekkie skrzydłowe km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm z zapasem amunicji 500 sztuk na lufę – były jednak zbyt słabe by zagrozić maszynom aliantów, demontowano je więc często by zmniejszyć masę samolotu
Udźwig bomb: część samolotów przystosowana do przenoszenia 320 kg bomb.