Początki MVSN
Czarne Koszule podczas ceremonii z okazji dwudziestolecia powstania MVSN [zdjęcie ze zbiorów Istituto Luce]
Niemal każda prowincja czy duże miasto miało swój Legione MVSN (Legion, odpowiednik pułku). Dzieliły się one na kohorty (coorti, bataliony) i centurie (kompanie). Jedynie w razie potrzeby scalano legiony w jednostki szczebla brygady czy dywizji. W przypadku dywizji „Czarnych Koszul” to Esercito musiało przydzielać specjalistów z różnych służb – np. artylerzystów czy saperów. MVSN była niezależna od Esercito, traktowana przez Armię Królewską podejrzliwie i wrogo. Milicja faszystowska rozbijała monopol na obronność państwa. Mimo włączenia jej w struktury armii, w kwestiach takich jak przyznawanie stopni, awanse czy wyznaczanie personelu decydowało raczej dowództwo milicji aniżeli Ministerstwo Obrony.
W 1923 r. powstały pierwsze Legiony, każdy z nich składa się z od trzech do sześciu kohort. Kohorty etatowo liczyły 354 ludzi i były podzielone na trzy centurie. Liczebność legionów wahała się między 1000 a 2100 ludzi, choć częściej była zbliżona do tej pierwszej liczby. 1 września 1923 pierwsze trzy bojowe legiony MVSN (132., 171. i 176.) wysłano do Libii. Powstały w tym samym roku, liczyły po 2900 żołnierzy. Walczyły z arabskimi rebeliantami do demobilizacji w maju 1924 r. Zastąpiły je dwa kolejne legiony – „Oea” i „Berenice”. „Czarne Koszule” strzegły też bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. W czerwcu 1924 r. cztery legiony MVSN przywracały porządek publiczny po śmierci deputowanego socjalistów Matteottiego.
1 sierpnia 1924 milicja weszła w skład armii i złożyła przysięgę na wierność królowi. W 1925 r. Mussolini zaprowadził we Włoszech dyktaturę. Zmiany zaszły także w MVSN, wielu byłych Squadristi zostało zastąpionych przez monarchistycznych oficerów, zwłaszcza na wyższych szczeblach dowodzenia. 9 października 1926 Mussolini obwołał się naczelnym dowódcą (Comandante Generale) MVSN. (CDN.)