Włosi w Afryce Północnej
Człowiek, który przywrócił Włochom wiarę w swoje możliwości – Erwin Rommel. To jedna teza, druga to taka, że mimo obiegowej opinii, Włosi, biorąc pod uwagę ich możliwości, nigdy nie zawiedli Lisa Pustyni (prócz epizodów pokroju odwrót Dywizji „Sabratha” pod Tell el Eissa w lipcu 1942 r.). Dalsza część tez z wspomnianego wczoraj amerykańskiego artykułu.
Pomimo włoskiej przewagi, 9 grudnia 1940 rozpoczęła się kontrofensywa. Siły generała O’Connora to 7. DPanc. i 4. DP (hind.), wsparte 7. RTR. Włosi nie byli w stanie zatrzymać „Matild”. Szybko odnaleziono lukę w włoskiej obronie. Wykorzystując statyczną taktykę Włochów, słabe dowodzenie i wyposażenie, atakujący przedarli się, zaskakując Grazianiego. Główne uderzenie poszło na Sidi Barrani, a poszczególne pododdziały odcinały drogę odwrotu Włochom. Odcięte jednostki zostały zniszczone, 40 tys. Włochów poszło do niewoli. Indywidualnie żołnierz włoski walczył dzielnie. Ocalałe formacje cofały się w głąb Libii. Włosi zaczęli wątpić w swoją niezwyciężalność, a kryzys zaufania wobec swoich dowódców osiągnął niebezpieczny poziom.
W wyniku dalszych porażek Grazianiego zastąpił Italo Gariboldi. Na kontynent afrykański zaczęli przybywać Niemcy, dowodził nimi Erwin Rommel, formalnie podległy Gariboldiemu. Z Włoch ściągnięto także nowe włoskie siły, dywizje „Ariete” i „Trento”. Dywizja Pancerna „Ariete” miała wówczas 6.949 ludzi, 163 czołgi [w rzeczywistości tankietki L3 – admin], 36 dział polowych i 61 ppanc. Włosi posiadali nowocześniejszy czołg M13/40. Pojawiła się także pierwsza kompania samochodów pancernych. W „Ariete” pojawiło się działo plot. 90/53, które z 1000 jardów potrafiły przebić pancerz 100 mm. Rommel posiadał do dyspozycji 100 tys. włoskich żołnierzy, 7 tys. włoskich ciężarówek, 1000 włoskich dział i 151 samolotów. [dalej lanie wody o przebiegu kampanii w Afryce Północnej]
Autor chwali „Ariete” za bitwę pod Gazalą… pisząc o Bir-el-Gobi i jej zwycięstwie nad 22. BPanc. [w rzeczywistości bitwa miała miejsce na początku Operacji „Crusader” w grudniu 1941 r.] Dywizja wyłączyła z walki 1. Brygadę (płd.-afr.) samą swoją obecnością i starła z licznymi brytyjskimi jednostkami pancernymi. Niemal bez wystrzału odebrała też ważne pozycje z rąk 2. DP (nowozelandzkiej) i pomogła niemieckim sojusznikom w jej zniszczeniu. „Ariete” spisała się imponująco i jest dyskusyjnym czy nie przyczyniła się do wygranej w większy stopniu niż Niemcy w wielu fragmentach walk.
Po zmasowanym nalocie i ostrzale artylerii, gdy włoscy saperzy oczyścili przedpole z min, ruszył atak na Tobruk. W walkach wręcz niemiecka i włoska piechota zdobyły Tobruk 21 czerwca. W lipcu 1942 r. siła bojowa Panzer Army Afrika to 66% Włochów, 57% włoskich czołgów, 57% włoskiej artylerii i 55% włoskich samolotów.