„Francesco Nullo” wchodzi do służby
Niszczyciel „Francesco Nullo” w okresie wojny w Hiszpanii. Skoro weekend, to zgodnie z moim planem pracy zaglądamy na Morze Czerwone. Bohaterem opowieści jest właśnie „Nullo”.
Niszczyciel „Francesco Nullo” (Classe Sauro; wyporność standardowa 1130 t, wyporność pełna: 1650 t ) operował na Morzu Czerwonym, kilkanaście razy wyruszał na przechwycenie brytyjskich konwojów lub pojedynczych statków, kontakt bojowy nawiązał raz, w tym starciu został utracony.
Położenie stępki: 9 października 1924 (Stocznia: Cantieri del Quarnaro di Fiume),
Wodowanie: 14 listopada 1925,
Wejście do służby: 15 kwietnia 1927.
Uzbrojenie: cztery działa OTO Mod. 1926 da 120/45 (2 x II; 120 mm), dwa działa plot. 40/39 (40 mm), dwa km kal. 13,2 mm, 6 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm, 52 miny, dwie zrzutnie bomb głębinowych.
Podczas prób morskich „Nullo” osiągnął prędkość 37,4 w, co uczyniło go najszybszą jednostką typu Sauro.
Pomiędzy 25 maja i 2 czerwca 1928 „Nullo” oraz bliźniak „Nazario Sauro” pełniły rolę pomocniczą podczas lotniczej wyprawy ” Crociera aviatoria del Mediterraneo Occidentale” pomysłu Italo Balbo; 61 hydroplanów przeleciało z Orbetello do Marsylii (osiągnięta 1 czerwca), z przystankami w Cagliari Elmas, Pollensa, Los Alcazares i Puerto de los Alfaques, na koniec powrócono do Orbetello, pokonując w locie ponad 2800 km. Niszczyciele podążały tą samą trasą, gotowe w każdej chwili nieść pomoc załogom hydroplanów, które znalazłyby się w opałach.
W 1929 r. „Nullo” i pozostałe jednostki typu Sauro – „Nazario Sauro”, „Cesare Battisti” i „Daniele Manin”, stworzyły III Squadriglia Cacciatorpediniere, która wraz z IV Squadriglia („Francesco Crispi”, „Quintino Sella”, „Giovanni Nicotera” i „Bettino Ricasoli”) i niszczycielem „Pantera” stworzyły 2a Flottiglia wchodzącą w skład I Divisione Siluranti, która z kolei była częścią 1a Squadra Navale z bazą w La Spezia.
W styczniu 1933 r. „Nullo” przewiózł na pokładzie Ministra Komunikacji Costanzo Ciano i Szefa Sztabu Regia Marina, ammiraglio Sirianni, w czasie ich wizytacji szybów naftowych w albańskim regionie Devoli. W tym samym roku okręt przebudowano, otrzymał min. dużych rozmiarów centralę kierowania ogniem, którą umieszczono ponad mostkiem, co pogorszyło już i tak nie najlepszą stabilność okrętu.
W 1935 r. wykonano prace mające przygotować okręt do przebazowania na Morze Czerwone, zwłaszcza dotyczyło to rozbudowanego systemu klimatyzacji. Skomplikowana aparatura spowodowała spadek prędkości „Nullo” z 35 do 31,7 w, a jego autonomii z 2600 Mm przy 14 w do 2000 Mm przy tej samej prędkości. Jesienią tego roku dokonano przebazowania niszczyciela na nowy akwen, jego nowym przydziałem została Divisione Navale in Africa Orientale. W czasie wojny z Etiopią „Nullo” wykonuje misje patrolowe i zwalcza kontrabandę broni. Dowódcą okrętu był wówczas capitano di corvetta Guglielmo Bolla. W latach 1937-1938 „Nullo” powrócił na Morze Śródziemne i wziął udział w operacjach związanych z Hiszpańską Wojną Domową.
Na początku 1939 r. „Francesco Nullo” powrócił na Morze Czerwone i wszedł w skład III Squadriglia Cacciatorpediniere, był to jego ostatni przydział. W maju 1940 r. dowodzenie niszczycielem przejął capitano di corvetta Costantino Borsini. 10 czerwca 1940 znajdował się w Massaua, III Squadriglia współtworzył wraz z niszczycielami „Nazario Sauro”, „Cesare Battisti” i „Daniele Manin”. 26 lipca „Nullo”, „Battisti” i okręt podwodny „Guglielmotti” wyszły z Massauy na poszukiwanie brytyjskiego frachtowca, który miał przejść Kanał Sueski i poruszać się po Morzu Czerwonym, poszukiwania okazały się bezowocne. Nocą 24/25 sierpnia „Nullo” i „Sauro” wychodzą w morze na poszukiwania wrogiej żeglugi, kolejny raz nie udaje się odnaleźć przeciwnika.