Niecodzienna propozycja Niemców
Bersalier na motorze, tłem dla niego jest samochód pancerny Autoblinda 41. Jedno z moich ulubionych zdjęć.
Następnego dnia (31 października 1942) zanotowano niemiecką propozycję, by przekazać część czołgów „Ariete” do „Littorio”, by w ten sposób pokryć chociaż część jej ciężkich strat bojowych i tych poniesionych w wyniku awarii. Generał De Stefanis nie zgodził się jednak na osłabianie „Ariete”, w obliczu czekających jej zadań, ponadto dla „Littorio” miało nadciągać już 70 czołgów średnich. Uzupełnienia faktycznie przybyły… pięć czołgów bez załóg. Zatem „Littorio” była niemniej ceniona przez Niemców od „Ariete”. Także jej wyniki bojowe nie były gorsze od „siostrzanej” dywizji, według relacji sztabu XX Korpusu:
„Czterdzieści czołgów przeciwnika zostało wyłączonych z walki na froncie południowym. Na froncie północnym, w wyniku wspólnego użycia czołgów z „Littorio” i niemieckich, oszacowanie nie jest łatwe, ale uważa się, że tylko czołgi i artyleria „Littorio” zniszczyły 70 czołgów wroga. „Ariete” wyłączyła z walki 40″. (wcześniej włoski autor twierdził, że na całym południowym odcinku frontu wyeliminowano ogółem 40 czołgów aliantów, teraz tym cytatem tą liczbę przypisuje tylko „Ariete”, zresztą parę akapitów wyżej pisał, że nie walczyła ona z taką intensywnością jak „Littorio”, więc po co to zestawienie i co ma udowodnić?)
Podczas walk ranni lub zabici zostali dowódcy 133. pułku pancernego oraz IV i LI batalionu pancernego, a także liczni dowódcy kompanii. IV batalion z powodu ran odniesionych w walce zmieniał dowódcę nawet dwukrotnie. W wyniku bombardowania z powietrza poległ Ten. Col. Mario Giampaoli, Szef Sztabu dywizji. Cap. Vittorio Piccinini, dowódca 3. kompanii IV batalionu czołgów, zasłużył na Medaglia d’Oro al Valor Militare.
Aż do 2 listopada, kiedy dywizja została praktycznie zniszczona, czołgi Dywizji „Littorio” przeprowadziły co najmniej 11 kontrataków. Wraz z bersalierami jej czołgi były także angażowane w obronie odbitych z rąk przeciwnika węzłów oporu. Według relacji dowódcy „Littorio”, tylko 26 października dywizja straciła 40 czołgów (część nadawała się do naprawy), trzy działa samobieżne, działo 88/55 (pierwsza liczba zawsze oznacza kaliber) i haubicę 100/17. Inne zachowane dane to: 23 października straty wyniosły jeden czołg, trzy działa 88/55 i dwie haubice 100/17; 24 października siedem czołgów; 25 października pięć czołgów, działo samobieżne i dwa działa 75/27; 27 października 16 czołgów i dwa działa samobieżne, ponadto pięć dział 88/55; 28 października 14 czołgów i działo 88/55. 1 listopada dywizja posiadała sprawne bojowo 10 dział 75/27, siedem 100/17, pięć 20/65, dwa 88/27, 15 dział samobieżnych 75/18 i 30 czołgów, jednak w tej liczbie znajdowały się także pojazdy służące do komunikacji (centro radio).