96. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo
Załoga włoskiego Ju 87 przygotowuje się do lotu. Dzisiaj krótka historia 96. Gruppo Bombardamento a Tuffo.
96. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo (samodzielny dywizjon bombowców nurkujących) składał się z 236. i 237. Squadriglia. W czerwcu 1940 r. był jedyną włoską jednostką bombowców nurkujących, stacjonowała na Pantelleri. Dywizjon utworzono 20 marca z pilotów latających dotąd na myśliwcach. Uważano, że ci ludzie posiadają cechy potrzebne do przeprowadzania udanych ataków nurkujących. Będące na wyposażeniu 14 SM.85 uznano za niepewne i nienadające się do działań operacyjnych, wilgotne warunki okazały się zbyt trudne dla ich drewnianych kadłubów. Ten typ maszyny wprowadzono do linii jedynie po to, by Regia Aeronautica mogła ogłosić, że posiada własny bombowiec nurkujący, czyli maszynę wówczas bardzo cenioną i pożądaną we wszystkich flotach powietrznych. 1 lipca pilotów wysłano do austriackiego Grazu, by tam nauczyli się pilotażu Ju 87. W następnym miesiącu otrzymano 15 Stukasów, które personel Gruppo przeprowadził na Sycylię (były to Ju 87 B). Naczelne Dowództwo naciskało, by jednostka szybko osiągnęła sprawność bojową, dlatego załogi ukończyły jedynie 15 z 25 godzin przewidzianych przez niemiecki program treningowy.
2 września 96. Gruppo rozpoczął działania operacyjne (z Comiso na Sycylii), atakował wówczas okręty Royal Navy na zachód od Malty. Trzy dni później wykonano pierwsze loty nad samą Maltą. Wrzesień był bardzo pracowitym debiutanckim miesiącem dla pilotów. Oprócz lotów bojowych personel zajmował się testowaniem następcy SM.85, a mianowicie SM.86 W, który przydzielono do 236. Sq. To również był dwusilnikowy bombowiec nurkujący, pilot testowy Elio Scarpini wykonywał na nim loty bojowe nad Maltą. Pierwszą stratę dywizjon poniósł 17 września, gdy Ju 87 B2 z 237. Sq. strącił „Hurricane” z 261. Sqn. RAF.
27 października jednostkę przeniesiono na lotnisko Lecce-Galantina, a od 7 stycznia 1941 brała udział w kampanii greckiej. Wiadomym jest, że prototyp SM.86 W także wykonywał loty bojowe na tym froncie, latając razem z 20 Ju 87 B dywizjonu. Na jednym z Ju 87 życie stracił wspomniany pilot testowy. SM.86 W został prawdopodobnie porzucony na lotnisku w Lecce. 11 listopada 1940 osiem Stukasów powróciło do Comiso, by tam dać zalążek 97. Gruppo BaT.
Kolejnym przydziałem 96. Gruppo BaT była Afryka, pierwszym etapem podróży była Sycylia, którą osiągnięto 30 stycznia 1941. Pięć bombowców 236. Sq. osiągnęło Castelbenito 1 lutego 1941, lecąc najpierw z Comiso na Pantellerię. Następnego dnia pięć Junkersów z 237. Sq. przeleciało na lotnisko Misurata. Ze względu na niski poziom sprawności maszyn, oraz pomimo sytuacji kryzysowej, samoloty wykonywały głównie loty treningowe, chociaż wykonywały także misje bojowe nad Tobrukiem. Sytuacja zaopatrzeniowa była krytyczna, przez trzy kolejne miesiące dywizjon wzmacniał się, ale ostatecznie został rozwiązany 15 kwietnia 1941. W lutym 236. Squadriglia zyskała status samodzielnej (Autonomo), a w kwietniu przejęła maszyny z 237. Sq.
236. Squadriglia C.B. (myśliwców bombowych) kontynuowała działania w Afryce. 14 maja 1941 w Trypolisie odebrała maszyny przybyłe w ramach uzupełnień. 3 listopada eskadrę wzmocniło dziewięć Fiatów CR.42 C.B. (myśliwców bombowych) i nowi piloci. Tego samego miesiąca eskadrę przerzucono do Agedabia. W styczniu 1942 r. eskadra operowała czasem wraz z 209. Squadriglia BaT. Po serii misji polegających na bliskim wsparciu własnych wojsk 236. Sq. BaT została włączona 9 lutego 1942 do nowopowstałego 158. Gruppo.