Regia Marina wezwana nad Morze Czarne
Kutry torpedowe MAS w drodze nad Morze Czarne. Lecimy z wątkiem włoskich miniaturowych okrętów podwodnych. Kolejna genialna „mała broń” Włochów.
Włoska flota odebrała swoje pierwsze miniaturowe okręty podwodne zachowując absolutną tajemnicę w kwietniu 1938 r.; nazwano je CA-1 i CA-2 (od producenta – Caproni), były to jednostki przeznaczone do wsparcia obrony wybrzeża, bazujące na doświadczeniach I WŚ. CA wypierały 13 t, miały dwuosobową załogę i przenosiły dwie 450 mm torpedy; miały tylko 10 m długości, mogły być łatwo transportowane koleją lub środkami kołowymi. Ich brak manewrowości podwodnej i problemy wieku dziecięcego (tak to powinno się tłumaczyć? – teething problems…) spowodowały skonstruowanie przez Caproni w 1940 r. miniaturowych okrętów podwodnych typu B, dwa pierwsze (CB-1 i CB-2) dostarczono do La Spezia 27 stycznia 1941, a kolejne cztery (CB 3-6 – w oryginale CB 4-6 i wówczas sypie się nam matematyka….) 10 maja. Uzbrojenie pozostało niezmienione, jednak nowy okręt był czymś więcej niż tylko ewolucją typu CA; jego wyporność to 36 t w wynurzeniu (45 t w zanurzeniu), maksymalna prędkość w wynurzeniu wynosiła 7,5 w (7 w pod wodą), i miał znacznie zwiększoną manewrowość oraz dzielność morską. CB miał czteroosobową załogę, ale nadal cechował się niedużymi rozmiarami – 15 m długości i 3 m szerokości. Okręt CB wypadł całkowicie zadowalająco podczas prób. Chociaż w tym czasie nie planowano dla nich żadnych konkretnych zadań, w połowie 1941 r. sformowano z istniejących sześciu okrętów 1. Eskadrę okrętów CB. Skierowano je na południowe Morze Tyrreńskie (Neapol-Salerno), gdzie bez powodzenia prowadziły operacje na zwalczanie okrętów podwodnych.
W kwietniu 1942 r. miała miejsce wspólna konferencja przedstawicieli niemieckiej i włoskiej floty, podczas której Kriegsmarine wystosowała prośbę o włoskie wsparcie w działaniach morskich na froncie wschodnim. 25 kwietnia włoska kolumna skierowała się do Wiednia, skąd włoskie okręty skierowały się na Morze Czarne płynąc z nurtem Dunaju. 2 maja Włosi osiągnęli Konstancę na rumuńskim wybrzeżu, stąd ruszono do włoskiej bazy operacyjnej w Jałcie na Krymie. Jednostka podlegała 4. Flotylli MAS (captitano di fregata Francesco Mimbelli). Jej skład:
-1a Squadriglia Sommergibili „CB” (sottotenente di vascello Lesen Aston d’Aston, później sottotenente di vascello Giovanni Sorrentino i captitano di fregata Alberto Torri) – sześć miniaturowych okrętów CB;
-XIX Squadriglia MAS (tenente di vascello Castagnacci, później sottotenente di vascello de Giorgi), z czterema kutrami torpedowymi MAS;
-XVII Squadriglia MAS (sottotenente di vascello Ciccioli, później sottotenente di vascello Freschi), z czterema kutrami torpedowymi MAS;
-101a Squadriglia MAS – zmotoryzowana „colonna Moccagatta’, nazwana na cześć poległego dowódcy 10a Flottiglia MAS (tenente di vascello Aldo Lenzi, później tenente di vascello Salvatore Todaro), z pięcioma MTSM i pięcioma mniejszymi łodziami.