Arditi Distruttori della Regia Aeronautica
Arditi Distruttori della Regia Aeronautica podczas szkolenia.
Batalion ADRA – Battaglione Arditi Distruttori della Regia Aeronautica – batalion saperów szturmowych włoskiego lotnictwa, został formalnie stworzony 10 grudnia 1942, jako część 1. Pułku Szturmowego Regia Aeronautica. Jego skład ustalono dopiero 25 stycznia 1943. Batalion miał składać się ze sztabu i trzech kompanii, każda z nich złożona z trzech plutonów liczących dwóch oficerów, trzech podoficerów i 24 żołnierzy.
Celami dla spadochroniarzy miały być infrastruktura wrogich lotnisk oraz składy paliwa i amunicji. Do celów zamierzano docierać na spadochronach, morzem lub lądem. Szkolenie w szkole w Tarquinii rozpoczęło się we wrześniu 1942 r. Ochotników poszukiwano w pośpiechu i potrzeba było czasu na ich przeszkolenie. Doszło także do opóźnień w dostawach broni i wyposażenia. Z tych powodów pierwszych 60 Ardytów ukończyło szkolenie dopiero w kwietniu 1943 r., gdy większość 1. Pułku Szturmowego była już w Tunezji. 10 kwietnia batalion ADRA wyłączono z jego składu i nadano mu status samodzielnego.
Chrzest bojowy batalion przyszedł w czerwcu 1943 r., gdy wziął udział w operacjach sabotażu przeciwko alianckim lotniskom w Afryce Północnej. Dziesięć patroli ADRA, wraz z żołnierzami armijnego X Reggimento Arditi, odleciało z Włoch, Francji i Grecji, ale desantowano ich najczęściej z dala od celu. Z powodu nieprecyzyjnych danych wywiadu cele wybrano źle, do tego stopnia, że wytypowano nieużywane lotniska. Większość patroli dostała się do niewoli w ciągu kilku godzin lub w najlepszym przypadku dni, nie osiągając swoich celów ataku. Wyjątkiem był patrol zrzucony w Cyrenajce, który ścigany przez Brytyjczyków stopniał do dwóch ludzi, nocą 17/18 czerwca wdarł się na lotnisko Benina i zniszczył lub uszkodził m.in. dwa bombowce B-24 „Liberator” USAAF i dwa „Wellingtony” RAF. Po wykonaniu zadania Ardyci dostali się do niewoli.