Rozrost Xª MAS
Chłopcy-maskotki batalionu piechoty morskiej „Lupo”.
Nowa rola Xª MAS Valeria Borghese, w połączeniu z kryzysem lata 1944 r., związanym z postępami aliantów w stronę Linii Gotów i coraz większą aktywnością partyzantów, doprowadziły do konfliktu pomiędzy władzami RSI i dowództwem Kriegsmarine we Włoszech. Biorąc pod uwagę mniejszą rolę włoskich morskich sił szturmowych w stosunku do ich własnych, a nawet otwarcie podważając lojalność członków marynarki, Niemcy żądali, by RSI dostarczało im personelu do jednostek przeciwlotniczych i zadymiania. 9 sierpnia 1944 pod kierownictwem Borghese rozpoczęła się reorganizacja floty. Wszystkie jednostki floty – w rzeczywistości składające się najczęściej jedynie z różnych służb – zostały umieszczone pod wspólnym dowództwem; część personelu wysłano do pełnienia zadań antypartyzanckich, a większość dowództw morskich i jednostek włączono formalnie do Xª MAS.
Dopływ nowego personelu spowodował możliwość sformowania kolejnych jednostek: do będących już w planach batalionów „Scirè”, „Serenissima” i „Vega” dołożono teraz kolejne bataliony piechoty morskiej „Risoluti”, „San Giusto” i „Pegaso”, batalion przeciwlotniczy, cztery oddziały wydzielone (tutaj trochę zgaduj zagadula – detachments) i pięć samodzielnych kompanii. 1 listopada liczebność Xª MAS podniosła się do 7615 ludzi (w marcu 1945 r. skoczyła do 8395), podczas gdy liczebność całej marynarki RSI wynosiła 13.663 ludzi. Od 1945 r. prawie całe siły marynarki zostały wchłonięte przez Decimę. Nie wpłynęło to jednak na liczebność Divisione Decima, która wzrosła tylko nieznacznie – pomiędzy wrześniem 1944 r. i marcem 1945 r. z 3400 do 3600 ludzi. 26 marca 1945 Borghese został szefem sztabu floty.