CSIR zmienia się w 8. Armię
Czarne Koszule pokonują przeszkodę wodną, lato 1942 r. Podpis archiwalny zdjęcia głosi, że jest to Don, ale należy wykluczyć taką informację. W walkach nad Donem to raczej wojska Osi miały problem z likwidacją sowieckich przyczółków, bardzo nierozważnie pozostawiając je na flance ataku na Stalingrad.
W kolejnym okresie Legion został zaangażowany w odpieranie codziennych kontrataków i w prowadzenie ograniczonych akcji patrolowych. Godnym odnotowania był ten z dnia 18 stycznia, zakrojony na większą skalę względem innych, ale który nie przyniósł żadnych rezultatów, a odnotowana ekstremalnie niska temperatura (dochodząca do -43 stopni) nie pozwalała na wykonanie zadań i uniemożliwiała umocnienie własnych pozycji.
Od przybycia „Tagliamento” do ZSRR aż do końca stycznia 1942 całkowite straty wyniosły 44 oficerów oraz 915 podoficerów i szeregowych. W następnych miesiącach Legion nie wziął udziału w walkach na pierwszej linii, ale pełnił funkcje rezerwy dla Dywizji Celere.
W połowie kwietnia 1942 r. na linię frontu dotarł Legion chorwacki, który został przydzielony do Dywizji Celere. Legion ten został powołany z rozkazu chorwackiego dyktatora Ante Pavelića, a dowództwo nad nim zostało powierzone podpułkownikowi Egonowi Zitnikowi. Utworzony w znajdującym się przy węgierskiej granicy mieście Varaždin składał się z Chorwatów, oficerów ustaszy i muzułmańskich ochotników. Legion składał się z dwóch batalionach piechoty i jednego broni wsparcia w łącznej liczbie 1.121 żołnierzy.
Podczas reorganizacji sił włoskich doszło do przekształcenia C.S.I.R w 8. Armię (Arm.I.R-Armata Italiana in Russia) wraz z jednoczesnym, znaczącym zwiększeniem jej liczebności. Zmiany te objęły także Milicję Faszystowską: Legion „Tagliamento” został przekształcony w Grupę „Tagliamento” (Gruppo), jednakże dysponując takimi samymi siłami co poprzednio, console Nicchiarelli zdał dowodzenie jednostką w ręce console Domenico Mittica.
8. Armia Włoska weszła do linii 9 lipca 1942 roku, pod dowództwem generała Italo Gariboldiego, składała się z:
• dotychczasowy C.S.I.R pod rozkazami generała Giovanniego Messe wraz z jednostkami wcześniej już wspomnianymi;
• II Korpus (d-ca gen. Zanghieri) z dywizjami „Sforzesca” gen. Pellegriniego (53. i 54. pp , 17. regiment artylerii), „Ravenna” gen. Nebbi (37. i 38. pp, 121. regiment artylerii): „Cossieria” gen. Gazzalego (89. i 90. pp i 108. regiment artylerii) i Raggruppamento (Zgrupowanie) Czarnych Koszul „23 marzo”;
• Korpus Aplejski (gen. Nasci) z dywizjami: „Cuneense” gen. Battisti (1. i 2. pułk alpejski i 4. regiment artylerii), „Tridentina” generała Reverbi (5. i 6. pułk alpejski, 2. regiment artylerii) i „Julia” generała Ricagno (8. i 9. pułk alpejski i 3. regiment artylerii);
• Dywizja „Vicenza” generała Pascolini (277. i 278. pp);
• jednostki podległe bezpośrednio dowództwu armii:
• Karabinierzy z 373. sekcją konną, 175. sekcją zmotoryzowaną, 236.,237.,238.,239.,243.,244.,245. i 283. sekcją mieszaną;
• 109. zmotoryzowany batalion karabinów maszynowych; batalion narciarzy „Monte Cervino”;
• Zgrupowanie kawalerii (d-ca gen. Balbo di Casal Morano) z Regimentami „Savoia Cavalleria” i „Lancieri di Novarra”;
• 9. Zgrupowanie Artylerii: Regiment Artylerii Konnej, 201. Regiment artylerii zmotoryzowanej i 4. zgrupowanie artylerii przeciwlotniczej:
• 26 batalion inżynieryjny; 8 zgrupowanie chemiczne;
• Regia Aeronautica: 71. dywizjon rozpoznawczy, 21. dywizjon myśliwców;
• Legion Chorwacki.
• Intendentura Armii (gen. Biglino).
Łącznie 229.005 ludzi, 122 bataliony i 50 samodzielnych kompanii, 25.000 czworonogów, 16.700 pojazdów, 941 sztuk broni artyleryjskiej o różnym kalibrze, korpus lotniczy z 64 samolotami (23 rozpoznawczymi i 41 myśliwskimi). W porównaniu do CSIR miało miejsce zwiększenie stanu osobowego, zwiększono ilość dywizjonów artylerii oraz dodano wyspecjalizowaną artylerię przeciwpancerną, jednakże uzbrojenie indywidualne żołnierzy nie uległo poprawie, nie było także jednostek pancernych.