Osamotnienie na stepie
Pozycje włoskiej 8. Armii (ARMIR) w przeddzień „Małego Saturna” były tak rozciągnięte, że na jednego człowieka przypadał średnio odcinek frontu długości siedmiu metrów. Stało się tak także na skutek oddania w listopadzie 1942 roku przez ARMIR trzech dywizji niemieckich, które pomagały tamować front rumuńskiej 3. Armii (co naturalnie zdezorganizowało całą obronę Włochów i zaangażowało na pierwszej linii wszystkie rezerwy). Rekord pobiła 3. Dywizja Szybka (3. Divisione Celere „Principe Amedeo Duca d’Aosta”), której dwa pułki bersalierów (wzmocnione słabym liczebnie Legionem Chorwackim) obsadzały odcinek frontu długości 50 km. Włoskie normy taktyczne mówiły, że dywizja piechoty (zawsze pamiętamy – binarna, czyli dwupułkowa) powinna bronić odcinków długości 3-5 km.