Tricolore ostatnią flagą Osi w Europie?
Piechota morska z pułku „San Marco” w bazie Betasom w Bordeaux. Kilka świeżych ustaleń wynikłych podczas prac nad książką.
Personel bazy Betasom, liczący we wrześniu 1943 r. 105 oficerów oraz
1900 podoficerów i żołnierzy, w zdecydowanej większości zdecydował się
pozostać wiernym sojuszowi z Niemcami i przystał do R.S.I . Uczyniło tak
80% personelu wojskowego i 100% personelu cywilnego .
W tym samym
czasie w Gdańsku było ok. 500 włoskich marynarzy (odebrali 9 U-Bootów
typu VII C i rozpoczynali szkolenie). Stanęli przed wyborem – dalsza
walka u boku Niemców lub obóz dla internowanych. Dziewięćdziesiąt
procent wybrało wytrwanie w sojuszu, później zostali odesłani do
Bordeaux .
Dalszy los tych ludzi jest mieszany – część weszła w
skład dwóch ostatnich włoskich okrętów pozostających w Betasom
(wcielono je do Kriegsmarine), część stanowiła personel techniczny,
wielu odesłano do Włoch, by pomogli budować marynarkę republikańską
(R.S.I.)
We Francji stworzono także ciekawy twór – „Divisione
atlantica dei Fucilieri di Marina” (Atlantycka dywizja strzelców
morskich). Liczyła ona jednak tylko trzy kompanie piechoty morskiej i
baterię artylerii. Jej siły zostały rozdzielone pomiędzy Bordeaux, Saint
Nazaire, Lorient, La Rochelle i Ouessant z zadaniami obrony wybrzeża.
Dopiero 17 maja 1945 r. ostatni z Włochów poddali się aliantom. I tu
ciekawostka – ponoć ostatnią flagą Osi opuszczoną na terenie Europy była
właśnie włoska tricolore owych strzelców morskich (E. Andò, Betasom. I
sommergibili italiani negli oceani, Italia Editrice, Campobasso 1997).