Sylwetka chorążego z „Trieste”
DZmot.
„Trieste” została rozmieszczona obok 90. Dywizji Lekkiej pod
El-Alamein. Naprzeciw niej stał XXX Korpus brytyjski. Później, w
kampanii tunezyjskiej, odgrywała ważną rolę na linii obrony Mareth.
Niektórzy czytelnicy mogą kwestionować tak niechlujny włoskich
żołnierzy na pustyni. Potwierdzają go jednak dowody. Przedstawiony tu
starszy chorąży nosił hełm wzór M33 pokryty nierówną warstwą piaskowej
farby pochodzącej z warsztatów samochodowych lub lotniczych. Na
niepomalowanej przedniej części szarozielonego hełmu widać odznakę 21.
zmot. p.art. Jednak pojęcie „zmotoryzowany”: było w tym okresie już
tylko teoretyczne.
Dywizja „Treiste” wyposażona była w
samobieżne działa 75/18 (bez książek wiem, że na pewno nie chodzi o
Semoventi da 75/18 – te miały tylko dywizje pancerne i samodzielne
dywizjony, raczej chodzi o haubice Obice da 75/18 modello 35), jednak w
transporcie dywizja uzależniona była od zdobycznych pojazdów brytyjskich
(byłaby zatem drugą, obok DPanc. „Littorio”, w całości zależną od
wojennych zdobyczy, a ponoć Włosi niczego nie zdobywali…). Nawet
działa pochodziły ze sprzętu zdobycznego w Tobruku. W tle działo Bofors
40 mm ustawione w pozycji przeciwlotniczej.
Mraesciallo
przedstawiony na rysunku ubrany jest w brytyjską koszulę khaki i szorty
podwinięte dla wygody. Naszywki rzadko noszone na kołnierzu koszuli.
Dystynkcje nasi na piersi po lewej, podczas gdy odznaka niszczyciela
czołgów (distruttore di carri) przymocowana jest na lewym rękawie. Cyfra
2 na środku oznacza ilość zniszczonych czołgów nieprzyjaciela,.
Brytyjskie skarpety i wysoko cenione buty pustynne „chukka” uzupełniają
strój starszego chorążego. Jako artylerzysta, uzbrojony jest w pistolet
Beretta 9 mm. Linka wokół szyi zapobiega utracie broni w czasie walki.
Włoscy artylerzyści wyposażeni byli w specjalne azbestowe rękawice
używane przy wymianie rozgrzanych luf karabinów maszynowych, chociaż
nasz żołnierz chroni prawą dłoń bardziej tradycyjną rękawicą. Jego
karabin maszynowy Breda M1937 8 mm był całkiem potężną bronią, chociaż
jego nowoczesny system podawania amunicji był wadliwy. Mosiężna
plakietka identyfikacyjna rzadko była noszona przez włoskich żołnierzy
ponieważ uważano, że przynosi pecha.