Domenico Mondelli, „czarny generał”
Domenico
Mondelli, urodził się jako Wolde Selassie (ur. Asmara, 30 czerwca 1886
r. – zm. Rzym, 13 grudnia 1974 r.), był włoskim wojskowym i pilotem,
pochodzenia tygryjskiego (etiopska prowincja Tigraj).
W 1891
r. młodego chłopca „adoptował” pochodzący z Parmy płk Attilio Mondelli
(najpewniej był jego ojcem biologicznym), który wraz z resztą pobitej
pod Aduą armii włoskiej wycofywał się na teren włoskiej
Erytrei. W październiku 1900 roku został sprowadzony do Włoch i
rozpoczął naukę w Collegio militare di Roma (rzymskim Kolegium
Wojskowe), a następnie w Regia Accademia Militare di Modena (Królewskiej
Akademii Wojskowej w Modenie). W 1905 r. ukończył edukację zyskując
stopień podporucznika, został przydzielony do piechoty, specjalność
bersalier. Służył kolejno w 5., 7., 8. i 2. pułku bersalierów. Mondelli
zainteresował się światkiem lotniczym, 20 lutego 1914 r. uzyskał
licencję pilota nadaną przez Fédération Aéronautique Internationale.
Został pierwszym czarnoskórym pilotem wojskowym na świecie. Po
skończeniu osiemnastego roku życia uzyskał obywatelstwo włoskie, a jego
adopcja zyskała status formalny.
W chwili wejścia Włoch do I
wojny światowej (maj 1915 r.) kpt. Mondelli był pilotem w 7. eskadrze
rozpoznawczej, gdzie latał na samolocie Nieuport Ni 80 G, za sterami
którego wykonał liczne misje rozpoznawcze, odnosząc ranę i zapracowując
na Medaglia di bronzo al valor militare (brązowy Medal Waleczności
Wojskowej).
Od początku jej utworzenia dowodził 7. eskadrą
bombową (samoloty typu Caproni Ca.33), która bombardowała cele w
Słowenii i austriackiej części Wenecji Julijskiej. W kwietniu 1917 r.
został dowódcą 1. Squadriglia Caproni (pierwszej eskadry bombowców typu
Caproni), a następnie XI Gruppo (dywizjonu).
Karierę w
lotnictwie skończył, gdy jeden z samolotów jego jednostki miał
zaatakować omyłkowo własne pozycje. Być może było to jedynie pretekstem,
a jego włoscy koledzy zazdrościli mu niebywałego powodzenia u kobiet.
Dochodzenie ujawniło, że oskarżenie było bezpodstawne, ale oficer w
szeregi lotnictwa wojskowego już nie wrócił.
Później
Mandelli trafił na front lądowy. Objął dowodzenie 67. batalionu z 18.
pułku bersalierów, na tym stanowisku pozostał do 30 września 1917 r. 10
października, będąc w stopniu majora, objął dowodzenie XXXIII Reparto
d’assalto „Fiamme Cremisi”, w nowopowstałej formacji Arditi. 1 maja 1918
r., będąc w stopniu podpułkownika objął dowodzenie I batalionem 242. pp
z BP „Teramo”. Podczas bitwy nad Piawą został ranny, co zmusiło go do
oddania dowodzenia batalionem. W okresie Wielkiej Wojny zapracował sobie
na dwa srebrne i dwa brązowe Medale Waleczności Wojskowej oraz tytuł
Cavaliere dell’Ordine della Corona d’Italia (kawalera Orderu Korony
Włoch).
Niedługo po zakończeniu Wielkiej Wojny został wysłany
do Albanii na czele IX battaglione d’assalto (batalionu szturmowego),
gdzie zapracował na swój trzeci brązowy MOVM.
Po dojściu do
władzy faszystów padł ofiarą dyskryminacji i w 1925 r. porzucił służbę
wojskową. Zablokowano wówczas jego awans na pułkownika (ostatnia ze
stron twierdzi, że dostał ten awans w 1923 r.), więc w ramach protestu
postanowił przejść do rezerwy. Przyznano mu wówczas stopień generała
brygady. Wystąpił na drogę prawną przeciwko Ministerstwu Wojny, ale
przed sądem niczego nie osiągnął.
Przyczyną prześladowań były
uprzedzenia w kręgach wojskowych oraz datująca się od 1912 r.
przynależność Mandellego do związków masońskich. Na tym to ja się nie
znam, ale dla porządku: jego związki z wolnomularstwem zaczynają się od
przynależności do Loggia Stretta Osservanza w Palermo, w 1919 r. dostał
tytuł Maestro Libero Muratore, masonerię porzucił we wspomnianym 1925 r.
W 1944 r. wznowił swoją działalność przy rzymskiej loży masońskiej
(Loggia Spartaco). A to to już dla mnie totalna czarna magia: w 1956
r… fu insignito del 33º grado (sovrano grande ispettore generale) del
Rito scozzese antico ed accettato al quale aveva aderito prima della
dittatura fascista (został odznaczony 33. stopniem – suwerenny wielki
inspektor generalny, Rytu Szkockiego Dawnego, do którego przystąpił
jeszcze przed dojściem faszystów do władzy).
Po II wojnie
światowej mieszkał w Rzymie, gdzie dożył swoich lat. Republika Włoska
nadała mu stopień generała korpusu (1968 r.) oraz tytuł Grande Ufficiale
dell’Ordine al merito della Repubblica Italiana (tłumacząc dosłownie –
Wielkiego Oficera Orderu Zasługi Republiki Włoskiej).
Bibliografia:
https://it.wikipedia.org/wiki/Domenico_Mondelli
http://www.farecultura.net/wordpress/storia/3343/domenico-mondelli-il-generale-nero-bersagliere-pilota-e-ardito
https://italiacoloniale.com/2018/07/24/wolde-selassie-leritreo-che-divenne-generale-italiano-una-vita-di-primati