Faszyzm w San Marino
Faszyzm
sanmaryński (fascismo sammarinese) narodził się w 1922 roku (rok Marszu
na Rzym) wraz z założeniem partii w Serravalle. Pierwszym sekretarzem
generalnym był Gino Gozi, a po nim (Comm.?) Manlio Gozi (uwaga, nie
mylić Gino Gozziego ze znajdującym się na zdjęciu Giuliano!).
W 1923 roku rozwiązano Consiglio
Grande e Generale (dosłownie: Rada Wielka i Generalna) i przekształcono
ją w Consiglio Principe e Sovrano (Radę Książęcą i
Suwerenną/Niezawisłą?). Odbyły się wybory z jedną listą kandydatów, na
której większość stanowili faszyści.
Dzięki pracy
dyplomatycznej Gino Gozziego, wówczas Sekretarza Stanu do Spraw
Zagranicznych i Wewnętrznych, który negocjował z Benito Mussolinim,
rozpoczęła się budowa linii kolejowej San Marino-Rimini (oba dawne
włoskie państewka były tradycyjnie śmiertelnymi wrogami; a sama linia
została w 1944 roku zniszczona przez alianckie lotnictwo) oraz w 1939
roku podpisano umowę o przyjaźni i dobrosąsiedztwie z Włochami, która
obowiązuje do dzisiaj.
28 lipca 1943 roku, niedługo po
odwołaniu Mussoliniego, Partito Fascista Sammarinese została rozwiązana i
ogłoszono nowe wybory. Po uwolnieniu Duce przez Niemców, Consiglio
Principe e Sovrano przekazała swoje uprawnienia Consiglio di Stato
(Radzie Państwa) stworzonej z 20 członków, w większości faszystów. 25
października miało miejsce spotkanie członków rządu z marszałkiem
Erwinem Rommlem, na którym San Marino określiło się jako kraj neutralny,
ale życzliwy Niemcom.
Podczas tego spotkania ujawniono, że uzbrojenie republiki San Marino wyglądało następująco:
-cztery włoskie armaty przekazane przez Wiktora Emanuela III w 1907
roku, z czego dwie były używane do oddawania salw podczas uroczystości
państwowych, a dwie pozostałe nigdy nie wystrzeliły.
-80 karabinów Carcano Mod. 91 z I wojny światowej.
-i nie mam bladego pojęcia: 2 casse di caricatori donati dal Duca
d’Aosta, anch’essi risalenti alla Grande Guerra, mai utilizzati. Gdyby
wierzyć obrazkom z google chodzi chyba o skrzynki z amunicją (względnie
ładownice, ale to chyba zbyt duży detal) sprezentowane przez Księcia
Aosty, pamiętające Wielką Wojnę i nigdy nie używane.
3
listopada ogłoszono prawo nakładające surowe kary dla każdego, kto
ukrywa zbiegłych jeńców alianckich, dezerterów i partyzantów.
23 marca 1944 roku Dyrektoriat Partito Fascista Repubblicano Sammarinese
(podobnie jak w RSI nowa partia faszystowska stała się więc
republikańską) wybrał Giuliano Gozziego na Sekretarza Generalnego, który
pozostał na tym stanowisku do 30 września 1944 roku.
1 maja
1944 roku aresztowano komunistów Gildo Gasperoni – weteran Brygad
Międzynarodowych walczących w hiszpańskiej wojnie domowej -, Vincenzo
Pedrini i Antonio Selva nawołujących do zaniechania pracy, jednak szybko
ich zwolniono.
4 czerwca aresztowano pięciu komunistów z
Rimini mających związek z „complotto del cimitero” di Santa Mustiola
(…spiskiem cmentarnym Santa Mustiola – kurii na terenie republiki,
chodzi zapewne o miejsce spotkań, którym była krypta), którego celem
było stworzenie grupy partyzanckiej działającej w San Marino.
26 czerwca miało miejsce jedyne podczas wojny bombardowanie San Marino.
Bombowce Desert Air Force zrzuciły wówczas 263 bomby, które zabiły 63
osoby. Ogłoszono trwającą trzy dni żałobę narodową. Brytyjczycy podjęli
decyzję o przeprowadzeniu nalotu opierając się na nieprawdziwych
doniesieniach o niemieckiej okupacji republiki, która miała stać się dla
nich magazynem amunicji (celem była zwłaszcza wspomniana linia
kolejowa, którą w takim przypadku wożono by zaopatrzenie na front).
Radio Włoskiej Republiki Socjalnej natychmiast wystąpiło z pretensjami
wobec Anglików, przypominając o neutralności San Marino i podkreślając
brutalność ataku – cel stricte cywilny .
CDN.
—————————————————————-
Wesprzyj autora za pośrednictwem portalu Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń
podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły
znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897
Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu
Książka dostępna jest także w księgarniach:
https://www.stara-szuflada.pl/BETASOM-Wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-Atlantyk-1940-1945-Wojna-Mussoliniego-vol-1-p5261
https://odk.pl/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atlantyk-1940-1945-,42169.html