Wojna Mussoliniego

Wesprzyj autora za pośrednictwem portalu Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

1918 r.:

24 października-3 listopada: Włoska ofensywa w rejonie masywu Grappa i nad Piavą, którą zamknęła bitwa pod Vittorio Veneto.

Była to ostatnia bitwa na froncie włoskim, operację przyspieszono wbrew oczekiwaniom włoskiego głównodowodzącego, Armando Diaza, a stały za tym naciski rządu i parlamentu, gdyż wyraźnie widziano, że na froncie zachodnim już dokonał się przełom i upadek Niemiec jest tylko kwestią dni. Włochy nie mogły skończyć wojny w defensywie, musiały atakować. Bitwa rozpoczęła się 24 października, nieprzypadkowo: była to pierwsza rocznica klęski pod Caporetto.

Przygotowując się do ofensywy włoski Sztab Generalny postanowił stworzyć dwie nowe armie, nadal trzymając się poglądu, że nie należy tworzyć zbyt dużych związków operacyjnych. Pierwszą z tych armii była 10., mająca w składzie dwie dywizje brytyjskie i dwie włoskie, a drugą była 12., licząca trzy dywizje włoskie i jedną francuską. Dowodzenie obu armiami z powodów politycznych powierzono obcokrajowcom – angielskiemu generałowi Cavanowi oraz francuskiemu generałowi Cesar Graziani.

Sprawy ułożyły się tak, że obie armie odegrały bardzo ważną rolę w nadchodzących wydarzeniach, dodając do tego brak obiektywizmu alianckiej pracy, która lubiła umniejszać wysiłek żołnierza włoskiego, wobec tego na zachodzie zbudowano mit, że Vittorio Veneto było możliwe tylko dzięki zdecydowanemu wsparciu anglo-francuskiemu. Nie można napisać, że owo wsparcie nie było znaczne, ale żaden badacz motywowany dobrą wiarą nie ma prawa twierdzić, że było ono decydujące dla rozstrzygnięć Wielkiej Wojny na froncie włoskim.

Na punkt, w którym Włosi zamierzali uzyskać przełamanie, wytypowano odcinek frontu pomiędzy Pederobba, Montello i Grave di Papadopoli. Ostrzem ofensywy miała stać się 8. Armia gen. Enrico Caviglii, obsadzająca rejon Montello. Pierwszymi celami ataku były Valdobbiadene i Conegliano, a następnie Oderzo i Vittorio Veneto (wówczas Vittorio).

Nim do szturmu miały pójść armie 8., 10. i 12. stacjonujące nad Piavą, ofensywę miała rozpocząć stojąca w rejonie masywu Grappa 4. Armia, wykonując atak dywersyjny z zamiarem ściągnięcia w rejon świętej góry Włoch austriackich rezerw z innych odcinków frontu, które tym łatwiej miały być dzięki temu przełamane. Austriacy nadal mieli przewagę w ludziach i cekaemach, ale Diaz wiedział o załamaniu się morale przeciwnika, czego wyrazem były plaga dezercji i głód, a nastroje pogarszały jeszcze fatalne wieści dochodzące z całego imperium Habsburgów. W Comando Supremo pokładano wielkie nadzieje w przewadze, jaką miała włoska artyleria, która na odcinku ataku trzech armii nad Piavą miała 4955 luf przeciwko 3568 po stronie przeciwnika.

Wyjątkowo ciężkie zadanie czekało 4. Armię: znajdujące się naprzeciwko pozycje austriackie były dobrze przygotowane i fortyfikowane od dłuższego czasu. Spodziewano się, że poniesione zostaną ogromne straty, które jednak miały być gwarantem sukcesów na innych odcinkach. Młodzi rekruci z 4. Armii mieli zwłaszcza próbować odbić pozycje utracone przez Włochów w poprzednich walkach: Col Moschin, Col della Beretta, Col Caprile, Monte Pertica, Monte Solaroli. Wszystkie ataki Włochów zakończyły się sukcesem, ale nie należy umniejszać postawy wojsk austro-węgierskich. Do zdobycia Monte Pertica potrzeba było aż ośmiu zaciekłych szturmów.
—————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

Książka dostępna jest także na Allegro i w księgarniach:

https://allegrolokalnie.pl/oferta/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atlantyk

https://www.stara-szuflada.pl/BETASOM-Wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-Atlantyk-1940-1945-Wojna-Mussoliniego-vol-1-p5261

https://odk.pl/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atlantyk-1940-1945-,42169.html