Próby odbudowania formacji saperów szturmowych
The book „East Africa 1940-1941 (land campaign): The Italian Army Defends The Empire In The Horn Of Africa (Mussolini’s War Vol. 1)” is available on Amazone. Przypominam, że Polakom najwygodniej jest zamówić książkę na amazon.de. Drukowana jest w Polsce, więc na święta zdąży z palcem w nosie.
Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego
W wyniku opisanych wydarzeń do połowy 1943 roku zniszczeniu uległy wszystkie trzy bataliony guastatorów walczące na froncie. W strukturach armii włoskiej nadal funkcjonowały samodzielne kompanie saperów szturmowych sformowane przez wojska inżynieryjne.
10. Kompania „Santa Barbara” powstała 1 czerwca 1942 roku. Dowodził nią kpt. Guido Garzano. Kompania miała być przeszkolona w desancie morskim, dlatego wysłano ją na Elbę. Później trafiła do Livorno, gdzie czekała na operację zajęcia Korsyki, ale nie wzięła w niej udziału. Do dnia kapitulacji Włoch 8 września 1943 roku nie brała udziału w walkach.
30. Kompania Guastatorów (alpejska) pod dowództwem Cap. Antonio Zanichelli została sformowana w sierpniu 1942 r. z saperów, którzy ukończyli szkolenie w Banne. Planowano wysłać ją do ZSRR w ramach uzupełnień dla XXX Batalionu. Gdy ten został zniszczony kompania została użyta do zwalczania jugosłowiańskich partyzantów. Saperzy szturmowi wsławili się m.in. schwytaniem lokalnego partyzanckiego dowódcy nazwiskiem Lusi Marković. Kompania powróciła do Banne na reorganizację i dalsze specjalistyczne szkolenie. Tam zastała ją kapitulacja Włoch.
30. bis Kompanię (alpejską) sformowano w kwietniu 1943 r. w Banne. Składała się z 15 oficerów oraz 180 podoficerów i żołnierzy. Dowodził kpt. Vincenzo Massari. Kompania została użyta do zwalczania jugosłowiańskich partyzantów w rejonie górnego biegu rzeki Isonzo. Pod koniec lipca 1943 r. stała się 1. Kompanią „Giaguaro” nowego XXXI Batalionu.
11. Kompania została stworzona w kwietniu 1943 roku ze 181 guastatorów, którzy mieli zostać wysłani do Tunezji celem wzmocnienia XXXI Batalionu, ale nie zdołali odbyć podróży do Afryki przed kapitulacją wojsk Osi na tym kontynencie. Ich ostatnim etapem okazała się Sycylia, gdzie zgrupowano ich w kompanię podporządkowaną stacjonującej tu 6. Armii. Dowodził kpt. Longoni, pomagało mu pięciu innych oficerów. Personel był niekompletny, ogromne były braki w uzbrojeniu, nie posiadano np. żadnego erkaemu czy moździerza. Braki częściowo udało się wyeliminować, gdy rozpoczął się desant wojsk sprzymierzonych na Sycylii. Nocą 12/13 lipca pozycje kompanii w rejonie Enna zostały poddane ciężkiemu bombardowaniu z powietrza, przysparzając dużych strat w ludziach i niszcząc większą część wyposażenia. Kompania została zniszczona podczas walk o wyspę. Część guastatorów zdołała się ewakuować i powrócić do Banne.
1 sierpnia 1943 roku w Banne powołano do życia nowy XXXI Batalion Guastatorów (alpejski), pod dowództwem mjr Paolo Caccia Dominioni. Odtworzono kompanie 3. „Folgore” i 4. „Uragano”. Ponadto w skład jednostki dołączono guastatorów z kompanii 30. bis. Batalion liczył 54 oficerów, 99 podoficerów i 1000 saperów. Oficerowie i podoficerowie w większości byli weteranami z Afryki i ZSRR. Rekrut był świeży i wymagał specjalistycznego szkolenia (wymagania stawiane saperom szturmowym nadal były wysokie, zgłosiło się 3000 ochotników na guastatorów).
Nowy batalion miał mieć swój sztab, cztery kompanie guastatorów, każda z dowództwem, drużyną zaopatrzeniową i drużyną rozminowania, czterema plutonami guastatorów, każdy z dwoma grupami niszczycieli i jedną wsparcia, ponadto kompanią broni towarzyszących (dwa plutony moździerzy kal. 81 mm i dwa plutony armat ppanc. kal. 47mm/32). Batalion miał zostać uzbrojony w 128 pistoletów maszynowych, 32 rkm, 48 moździerzy kal. 45 mm, 64 szturmowe miotacze ognia nowego typu (nie zdążono wprowadzić ich do użytku. Batalion otrzymał miotacze ognia wz. 41), cztery moździerze kal. 81 mm i cztery armaty ppanc. 47mm/32. Ponadto batalion miał dysponować czteroma kładkami do pokonywania przeszkód terenowych i tuzinem dwumetrowych drabin. Do transportu miano posiadać cztery ciężkie samochody ciężarowe, 34 lekkie samochody ciężarowe, samochód osobowy, 11 motocykli i cztery rowery.
Do kapitulacji Włoch 8 września 1943 roku batalion nie ukończył procesu szkolenia. Do 13 września nie otrzymano żadnych rozkazów. Przeprowadzono głosowanie, w wyniku którego batalion rozwiązano.
Z liczby około 4000 guastatorów wywodzących się z wojsk inżynieryjnych wyszkolonych w Banne, Civitavecchia i Ronchi dei Legionari śmierć na polu bitwy znalazło 18%, a 40% odniosło rany lub zostało okaleczonych.
Po kapitulacji Włoch tradycje formacji kontynuowała zarówno armia współwalcząca po stronie aliantów, jak i armia Republiki Socjalnej (Batalion „Valanga”). Od 1947 roku tradycje kontynuuje także armia Włoch demokratycznych.
—————————————————
Zapraszam na anglojęzyczny profil promujący książki mojego autorstwa: https://www.facebook.com/War-of-Mussolini-books-by-Marek-Sobski-100807141516911
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” w nowej cenie 40 zł. Kontakt przez fan page lub e-mail: marek.sobski@interia.eu
Ponadto książka dostępna na Allegro.
