Wojna Mussoliniego

W grudniu 1941 r. „Ammirgalio Millo” odbył trzy rejsy z zaopatrzeniem do Afryki. Mniej szczęścia miał inny z „admirałów”. 8 grudnia 1941 z Tarentu wyszedł „Ammiraglio Caracciolo” (capitano di corvetta Alfredo Musotto), był to dziewiczy rejs tego okrętu. Od czerwca tego roku kompletowano i szkolono jego załogę. Na jego pokładzie znajdowało się 140 t amunicji i paliwa, głównie dla DAK. Już rankiem tego dnia idący na powierzchni, bez wywieszonej bandery, okręt zaatakował omyłkowo niemiecki samolot. W końcu pilot rozpoznał, że atakuje sojuszników i oddalił się. Na wodach afrykańskich okręt był ponownie atakowany przez samolot, tym razem brytyjski. Podczas ataku zginął jeden członek załogi – guardiamarina Milos Baucer. Włoscy strzelcy zdołali strącić wrogą maszynę do morza. „Caracciolo” stał się także obiektem ataku jednostek nawodnych, ale zdołał umknąć w zanurzeniu. Przed wejściem do portu oddano morzu ciało poległego, słowa modlitwy recytował przy tym dowódca sommergibile. O 18.00 10 grudnia okręt osiągnął Bardię, został rozładowany i opuścił szybko port z grupą włoskich i niemieckich żołnierzy na pokładzie (głównie oficerowie bersalierów i karabinierów oraz ranni).

Przypis: W międzyczasie załoga zjadła także kolację, znany jest nawet jadłospis: gotowane ziemniaki, tuńczyk, owoce z puszki oraz wino.

Od 23.00 okręt zmierzał do Zatoki Suda na Krecie, gdzie miał zostawić pasażerów, odebrać kolejny ładunek i znowu skierować się do Bardii. Około drugiej w nocy 11 grudnia w odległości ok. 30 Mm od Bardii „Caracciolo” natrafił na aliancki konwój TA-2 (Tobruk-Aleksandria). Morze było bardzo wzburzone, a prowadzenie obserwacji w całkowitych ciemnościach bardzo utrudnione. Około 2.40 Włosi zaatakowali z położenia nawodnego wystrzeliwując dwie torpedy z rufowych wyrzutni w stronę frachtowca, obie niecelnie. Musotto złamał tym samym rozkaz, który zakazywał mu podejmowanie ataków. Po wykonaniu zwrotu „Caracciolo” odpalił kolejne dwie torpedy, tym razem z wyrzutni dziobowych, do kontratakującego niszczyciela eskortowego HMS „Farndale”. Niszczyciel zdołał wyminąć torpedy i obrzucił pospiesznie zanurzony włoski okręt bombami głębinowymi. Włosi zeszli na 160 metrów, ale nie uniknęli ciosów. „Farndale” cierpliwie śledził ruchy okrętu podwodnego, starając się oszczędzać swoje bomby głębinowe i zadawać jedynie precyzyjne ciosy. Ataki nastąpiły o 3.12 i 3.45, dwie serie bomb wystarczyły. Poważnie uszkodzony „Caracciolo” wynurzył się, załoga próbowała odpowiedzieć ogniem, ale pociski przeciwnika były niezwykle celne, masakrując włoskich marynarzy. Sommergibile próbował uchodzić z maksymalną prędkością 18 w, ścigany przez pociski wroga. O 4.04 „Farndale” przeszedł 370 m przed dziobem włoskiej jednostki i zmniejszył prędkość. Brytyjczycy jeszcze dwukrotnie trafili kadłub okrętu podwodnego, a następnie zrzucili do wody trzy bomby głębinowe, które eksplodując tuż pod powierzchnią wody miały dobić uciekających Włochów. Marynarze z „Caracciolo” rozpoczęli procedurę samozatopienia swojej jednostki, po czym skakali w ciemne i wzburzone wody Morza Śródziemnego. Sternik Osvaldo Uttaro zobaczył jednego ze swoich kolegów, który zaplątał się na pokładzie, wrócił i oswobodził pechowca, sam jednak przepadł w morzu. Za swój czyn dwudziestojednoletni Uttaro otrzymał Medaglia d’Argento al Valor Militare. Niszczyciel ostrzelał opuszczających pokład Włochów. Zginęło 15 członków załogi (dowódca, który utonął, czterech podoficerów oraz 10 marynarzy) oraz 33 pasażerów, uratowało się 53 ludzi, których z wody podjął „Farndale”. Okręt zatonął na pozycji 32º09’ N i 25º19’ E.

Nocą z 14 na 15 grudnia, 30 mil na północny zachód od Aleksandrii, zatonął brytyjski krążownik lekki „Galatea” (5200 ton). Okręt wykrył włoski sommergibile „Dagabur” (capitano di corvetta Alberto Torri). Włosi wystrzelili dwie torpedy i usłyszeli dwie detonacje. „Dagabur” patrolował razem z U-557, który także wystrzelił torpedy. Która z załóg odniosła sukces nie zostało ustalone. Wraz z brytyjską jednostką zginęło 350 osób. Tajemnicę tego zatopienia zabrała ze sobą do grobu załoga niemieckiej jednostki. Niebawem po zatopieniu krążownika U-557 odszedł do bazy na Salaminie. Późnym wieczorem 16 grudnia 1941 r., 15 mil na zachód od Krety, spostrzegł go włoski torpedowiec „Orione”. Włosi uznali U-Boota za wrogi okręt, ruszyli na pełnej prędkości, strzelając ze wszystkich luf i taranując nieznaną jednostkę. U-557 zatonął z całą załogą (43 ludzi). „Orione” ledwo trzymał się na wodzie, ale zdołał powrócić do bazy. Gdy Włosi zameldowali zatopienie wrogiego okrętu podwodnego wysłano samoloty na poszukiwanie rozbitków, niestety nie odnaleziono nikogo z załogi U-Boota.

Pomiędzy 3 a 19 grudnia „Scirè” przeprowadzał Operację „G.A.3”, kolejny atak na Aleksandrię. Nocą 18 grudnia 1941 trzy torpedy wolnobieżne SLC wdarły się do portu w Aleksandrii, wykorzystały otwarcie siatki ochronnej dla wpływających okrętów. Brytyjczycy wiedzieli o tym, że jakaś akcja jest planowana, nie wiedzieli jednak jakiego rodzaju. Operację przeprowadziła 10 Flotylla Lekka (czyli słynna Decima).

„Scirè” opuścił „maiale” na wodę milę od wejścia do portu w Aleksandrii. Dowódcą okrętu podwodnego był capitano di corvetta Junio Valerio Borghese. Ten legendarny sommergibile wyruszył z bazy La Spezia, u wybrzeży Włoch przejął z transportowca „maiale” i umieścił w specjalnych pojemnikach chroniących przed uszkodzeniami w wyniku transportu. Potem okręt skierował się na Leros, gdzie na pokład wsiedli marynarze mający przeprowadzić atak. Leros opuszczono 14 grudnia. W drodze do Aleksandrii podwodni komandosi odpoczywali, pili bogate w witaminy soki owocowe i korzystali ze skromnych wygód okrętu podwodnego. Z powodu wzburzonego morza i by uniknąć brytyjskich samolotów „Scirè” szedł w zanurzeniu. W ciągu dnia 18 grudnia wynurzył się by odebrać najświeższe meldunki wysłane drogą radiową z Aten. Zwiad donosił o obecności w Aleksandrii wielu celów w tym dwóch pancerników. Okręt uciekł ponownie w głębiny morza, a załogi „maiali” wybrały sobie cele które pragnęły zaatakować.

Gdy „Scirè” wynurzył się, Borghese każdemu wyruszającemu na akcję, kiedy wspinali się po drabince w kiosku okrętu, dał kopniaka na szczęście. Po otwarciu zaworów aparatów tlenowych nurków, sommergibile opadł na muliste dno. Dziesięć metrów pod wodą załogi torped zaczęły wydobywać je z zasobników. Jedna z torped utknęła, udało się ją wyciągnąć dopiero po wielu próbach. Po 21.00 wszyscy zajęli swoje miejsce, uruchomiono silniki. W wynurzeniu Włosi ruszyli ku ciemnej linii brzegowej. Dalszy przebieg wydarzeń jest już dobrze znany, dwa ciężko uszkodzone pancerniki Royal Navy, uszkodzony tankowiec i niszczyciel. Wielkie zwycięstwo Włochów, ale częściowo niewykorzystane, pozwoliło jednak na zwiększenie dostaw do Afryki.

Wczesnym popołudniem 17 grudnia 1941, „Bragadin” opuścił Mar Piccolo w Tarencie i skierował się na Trypolis. Na pokładzie okrętu znajdowało się 40 t benzyny, 14 t amunicji i tona żywność. Z powodu słabej widoczności, o 23.30 24-go okręt wszedł na mieliznę w pobliżu afrykańskiego brzegu. Następnego dnia ok. 17.30 z pomocą przybył holownik „Ciclope”, trzy godziny później sommergibile został uwolniony z tej groźnej pułapki.

W grudniu 1941 r. „Santarosa”, „Squalo”, „Veniero”, „Ametista”, „Ascianghi”, „Galatea” i „Dagabur” operowały na wschód od Malty i na południe od Krety. Na Morzu Egejskim patrolował jedynie „Dessiè”, który miał przeciwdziałać ewentualnemu ruchowi wrogiej floty w rejonie Północnych Cykladów. Miniaturowe okręty „CB” ponownie patrolowały wody Kampanii, sektor ich działania rozszerzono o rejon w pobliżu portów Gaeta i Ischia.

W drugiej połowie roku sommergibili w 34 misjach przewiozły 3132 tony zaopatrzenia. W samym grudniu 1941 r. wykonano 17 misi, przewożąc 1.757,6 t zaopatrzenia – najwięcej w całej wojnie. W pozostałych miesiącach wyglądało to następująco: w kwietniu, maju i listopadzie wykonano po pięć misji, cztery w maju, trzy w sierpniu i październiku, po dwie w lutym i kwietniu oraz jedną we wrześniu.

Przypominam, że książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk 1940-1945” jest dostępna w nowej cenie 30 zł na moim Allegro: https://allegrolokalnie.pl/…/betasom-wloska-bron…

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego