Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
lis
13

Ciężkie straty na koniec walk nad Pantellerią

Messerschmitt Bf 109 ze wspominanego w dzisiejszym wpisie 150. Gruppo C.T. Na jakich czas żegnamy pilotów 53. Stormo C.T., bo od jutra zapraszam na wątek morski, a po nim Wielka Wojna i kalendarium roku 1918.

10 czerwca 1943 roku, w trzecią rocznicę przystąpienia Włoch do wojny, piloci myśliwców Regia Aeronautica stoczyli dwie ciężkie bitwy, gdy aliancka ofensywa powietrzna przeciwko Pantellerii osiągnęła swój szczytowy punkt. Lotnictwo sprzymierzonych wykonało 19 rajdów angażując niemal 550 maszyn. Bombowce B-25 z 12. i 340. BG były eskortowane przez myśliwce, które przy okazji same atakowały różne cele za pomocą bomb. Myśliwce oraz lekkie, średnie i ciężkie bombowce przez cały dzień utrzymywały stałą presję na obrońców. Pomiędzy 8.25 i 12.30 wykonano ponad 1000 samolotolotów, podczas których zrzucono na wyspę ponad 1500 ton bomb.

O 15.00 formacja 24 włoskich myśliwców, w tym sześć Bf 109G z 150. Gruppo, dziewięć MC.202 z 151. Gruppo i tyleż MC.202 z 153. Gruppo, wystartowało na wymiatanie wokół Pantellerii. Już nad wyspą włoscy piloci przechwycili formację alianckich bombowców z eskortą Spitfire’ów. W wyniku starcia Włosi zgłosili zestrzelenie na pewno pięciu Spitfire’ów i dwóch bombowców, kolejnych czterech myśliwców prawdopodobnie, nie ponosząc przy tym strat. Spitfire’y pochodziły najpewniej z 31. FG, która rankiem zgłosiła pięć zestrzeleń. II./JG 27 straciła dziewięć Bf 109G-6 wraz z pilotami w starciu ze Spitfire’ami z 307. FS/31. FG oraz P-40 z 325. FG (czyli prościej w starciu włoskich myśliwców z aliancką wyprawą obie strony strat nie poniosły, takie były po stronie Niemców we wcześniejszej potyczce).

Wieczorem doszło do kolejnego starcia. O 19.00 poderwano 30 włoskich myśliwców. Formacja składała się z sześciu Bf 109G z 150. Gruppo, ośmiu MC.202 z 151. Gruppo, 10 MC.202 z 153. Gruppo oraz sześciu MC.202 z 161. Gruppo. Włoscy myśliwcy zameldowali potem starcie ze średnimi i ciężkimi bombowcami w eskorcie myśliwców, a później także starcie ze Spitfire’ami z 31. FG oraz P-40 Warhawk z 85. i 87. FS ze składu 79. FG.

Starcie otworzyło zniszczenie przez poruczników Josepha Connolly’ego i Johna Martina z 85. FS jednego z MC.202. Pięć minut później przyszła kolej na 87. FS, której piloci raportowali zestrzelenie trzech samotnych MC.202, prawdopodobnie maruderów z 161. Gruppo. Ta sama jednostka zgłosiła kolejnych 12 myśliwców Osi zniszczonych, które napotkano gdy te eskortowały wodnosamolot Cant Z.506S z 8. Squadriglia Sezione Soccorso (sekcji ratunkowej 8. Eskadry), który o 18.20 opuścił bazę wodnosamolotów Marsala-Stagnone. Wodnosamolot został zmuszony do wodowania (był pomalowany na biało i miał wyraźne czerwone krzyże), z jednym członkiem załogi lekko rannym, ale załoga zdołała naprawić uszkodzenia i powrócić do bazy.

Lt Paul G. McArthur z 87. FS zgłosił cztery zestrzelenia (dwa Bf 109 i dwa MC.202), a także kolejnego MC.202 jako uszkodzony, ale sam został trafiony i musiał skakać ze spadochronem. Później odnalazła go łódź latająca Walrus z No 283. Sqn. Lt Wyman D. „Porky” Anderson zgłosił dwa MC.202 i jednego Bf 109 jako zestrzelone na pewno, a osiem dalszych zwycięstw przyznano pilotom 87. FS: Capts Frankowi M. Huffowi i Lee V. Gossickowi, 2Lt Johnowi Kirschowi i Lts Morrisowi Watkinsowi, Kensley’owi Millerowi, Asa Adair i Leo Berinatiemu. Lt Col Charles E. Grognan raportował lekkie uszkodzenie P-40 po zderzeniu z Bf 109. Ponadto trafił MC.202, który stracił skrzydło i spadł do morza. 87. FS zgłosiła w sumie 15 zwycięstw na pewno.

31. FG także zaliczyła sukcesy, jej pilotom przyznano zniszczenie siedmiu włoskich myśliwców za cenę straty jednego Spitfire’a z 307. FS. Pilot samolotu, 1Lt George Gooding, zginął, gdy jego myśliwiec został zaatakowany przez P-40 z 99. FS, która tymczasowo została przydzielona do 33. FG. Spośród zaliczających sukcesy pilotów 309. FS/31. FG, aż sześciu pilotów zgłosiło po jednym Macchi. Byli to Maj Frank A. Hill, Capts Berry Chandler i Carl W. Payne, 1Lts Robert O. Rahn, Donald J. Keith i Dale E. Shafer Jr (również on został przez pomyłkę zaatakowany przez P-40). Ponadto 1Lt James R. Swinger zgłosił zestrzelenie Bf 109, 2Lt Leonard H. Meldeau jednego Fw 190 prawdopodobnie, a Capt John H. Paulk uszkodzenie Bf 109.

W rzeczywistości Włosi stracili siedem MC.202, cztery z 53. Stormo (151. i 153, Gruppi) i trzy z 161. Gruppo. 151. Gruppo pośród zestrzelonych miał swego dowódcę, Cap. Domenico Bevilacqua, a także Serg. Rino Nava z 366. Sq. i Ten. Giancarlo Celle z 367. Sq. 153. Gruppo stracił Maresciallo Paolo Franchi z 373. Squadriglia. Trzema zestrzelonymi pilotami z 161. Gruppo byli Ten. Giuseppe Marazio, M.llo. Giuseppe Ravasio (obaj z 164. Sq.) oraz S. Ten. Iolando Soprani z 159. Sq. Pomimo tych strat piloci 53. Stormo zgłosili zestrzelenie B-24, Bostona i dwóch Spitfire’ów, a także uszkodzenie pięciu Bostonów i jednego P-38. Wśród włoskich zgłaszających piloci 374. Squadriglia (wśród nich Ten. Vittorio Satta) zgłosili zestrzelenie Bostona i zaatakowanie pięciu kolejnych.

11 czerwca siedem Bf 109G z 150. Gruppo i dziewięć MC.202 z 53. Stormo eskortowało dziewięć MC.200 z 3. Gruppo, które wraz z niemieckimi Fw 190 atakowały flotę inwazyjną. Włosi nie raportowali żadnych strat podczas wykonywania tej misji. Nad Sycylią cztery MC.202 z 374. Squadriglia zostały poderwane z Katanii i dołączyły do maszyn z 1. Stormo, by wspólnie zaatakować czterosilnikowe bombowce.

Tego samego dnia garnizon Pantellerii bez walki poddał się Aliantom. Ufortyfikowana wyspa została zneutralizowana za sprawą potęgi lotnictwa sprzymierzonych. Podczas bitwy powietrznej nad wyspą Alianci zrzucili na nią 6570 ton bomb. Pomiędzy 8 a 10 czerwca, 53. Stormo stracił osiem MC.202 z 151. i 153. Gruppi, a ponadto inne jednostki Regia Aeronautica jednego Bf 109G z 150. Gruppo (myśliwiec Ten. Ugo Drago), trzy MC.202 z 161. Gruppo i jeden MC.200 z 3. Gruppo (wszystko to straty bojowe, wypadków w tym okresie nie należy wykluczać).
—————————————————————-
Wesprzyj autora za pośrednictwem portalu Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

Książka dostępna jest także w księgarniach:

https://www.stara-szuflada.pl/BETASOM-Wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-Atlantyk-1940-1945-Wojna-Mussoliniego-vol-1-p5261

https://odk.pl/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atlantyk-1940-1945-,42169.html

  • Posted on 13 listopada, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Regia Aeronautica w obronie Włoch
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", Messerschmitt Bf 109 w Regia Aeronautica, Pantelleria 1943 r.
lis
11

Fart porucznika Drago i jego kolegów

Porucznik (Tenente) Ugo Drago stoi na skrzydle swojego Messerschmitta. W Regia Aeronautica Drago dowodził 363. Squadriglia z 150° Gruppo C.T.

8 czerwca 1943 roku był kolejnym dniem dużego wysiłku dla Regia Aeronautica próbującej odciążyć trochę obronę Pantellerii. O 18.15 licząca 40 myśliwców włoska formacja wystartowała na wolne wymiatanie nad wyspą. Tworzyło ją sześć Bf 109G z 150. Gruppo, 11 MC.205V z 6.Gruppo/1. Stormo oraz 23 MC.202 z 151. i 153. Gruppi. Włosi starli się z amerykańskimi Spitfire’ami i P-38, które eskortowały bombowce. Piloci Regia Aeronautica zgłosili zestrzelenie do morza sześciu Spitfire’ów i P-38, a także dalsze cztery Spitfire’y jako prawdopodobne i dalszych 22 alianckich myśliwców jako uszkodzonych.

Wspomniane Spitfire’y były najprawdopodobniej P-40 z 79. FG, której 86. (eskortowała Bostony) i 85. FS meldowały starcie z Bf 109 i MC.202. Spośród pilotów 85. FS zwycięstwa nad Bf 109 zgłaszali porucznicy Militon „Milt” Clark i William Ryburn oraz Capt John Cimaglia, a ponadto Cimaglia i porucznicy Charles „Kim” Bolack i John Martin rościli sobie prawa do posłania do morza także po jednym Macchi. Messera zestrzelonego prawdopodobni i kolejnego uszkodzonego zgłosili porucznicy John „General” Hoagland i William „Bill” Abbot, a Maj Tarleton H. „Jack” Watkins, lecący wraz z 86. FS, zgłaszał uszkodzenie dwóch Macchi. Amerykanie, którzy nie zgłaszali strat w tym starciu, zdołali zestrzelić dwa MC.202 z 53. Stormo, których pilotami byli Cap. Mario Ferrero (d-ca 368. Squadriglia) i Maresciallo Elio Cesari. Dwa inne Macchi pomimo ciężkich uszkodzeń dociągnęły do bazy.

9 czerwca obrońcy Pantellerii i Sycylii także nie mogli narzekać na nudę. Włoscy myśliwcy wykonali 47 lotów nad Sycylią, ale stracono dwie maszyny; kolejne 24 samolotoloty wykonano nad Pantellerię. Wszystkie wspomniane loty poprzedziło rozpoznanie wykonane pomiędzy 9.00 i 10.30 przez parę MC.202. W ciągu dnia 550 alianckich maszyn wykonało 19 ataków na Pantellerię. Rankiem Spitfire z 308th FS/31st FG, pilotowany przez 1Lt McManna, został strącony przez Bf 109G „363-7”, który pilotował Ten. Ugo Drago, dowódca 363. Squadriglia z 150. Gruppo. Na poszukiwania kolegi ruszyli inni piloci 31st FG, został on później podjęty przez samolot ratunkowy.

Pomiędzy 10.15 i 11.40 cztery Bf 109 z 150. Gruppo i 14. MC.202 z 53. Stormo wystartowało na wolne wymiatanie nad Pantellerią. W pobliżu jej wybrzeży Włosi natrafili na formację 50 P-38 (prawdopodobnie z 1st FG) i Spitfire’ów, z których wiele poszukiwało McManna. Piloci Regia Aeronautica stanęli do walki, zgłaszając zestrzelenie czterech Spitfire’ów, kolejnych czterech jako prawdopodobne (jeden z nich przyznano potem jako pewny Ten. Fornoncini) i uszkodzenie kolejnych 14 myśliwców wroga (dwa z nich także poszły na konto Fornonciniego). Jednego ze „Spitów” zgłosił Ten. Ugo Drago, innego Ten. Giovanni Chiale (choć brak jest takiego zapisu w jego książeczce lotów). Pozostałe dwa przyznano wspólnie pilotom 374. Sq., którzy zgłosili, że zaatakowali 11 Spitfire’ów.

Piloci 31. FG zgłosili, że w trwającej 20 minut walce zestrzelili cztery MC.202 i jednego Bf 109, bez strat własnych. Lider formacji Capt Thomas B. Fleming oraz 1. Lts Ed Dalrymple, Royal N. Baker, Walter J. Overend i Merritt C. Wolfe zgłosili po zestrzeleniu.

W rzeczywistości Włosi stracili w walce dwa MC.202 (myśliwce Cap. Veronesi i S. Ten. Antonio Crabbia) oraz Bf 109 Ten. Drago. Cała trójka szczęśliwie zdołała wyskoczyć i została podjęta z wody trafiając na Pantellerię. Do Palermo zabrał pilotów jeden z ostatnich SM.81, które zdołały odlecieć z oblężonej wyspy.
—————————————————————-
Wesprzyj autora za pośrednictwem portalu Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

Książka dostępna jest także w księgarniach:

https://www.stara-szuflada.pl/BETASOM-Wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-Atlantyk-1940-1945-Wojna-Mussoliniego-vol-1-p5261

https://odk.pl/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atlantyk-1940-1945-,42169.html

  • Posted on 11 listopada, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Regia Aeronautica w obronie Włoch
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", Messerschmitt Bf 109 w Regia Aeronautica, Pantelleria 1943 r.
lis
08

Puste gesty w przeddzień inwazji na Pantellerię

Tablica ze schematami malowania myśliwca Macchi C.202 z różnych jednostek Regia Aeronautica.

Na kilka wpisów powrócimy do monografii 53. Stormo. Z wolna ten wątek będzie się kończył, a o wybranie następnego lotniczego poproszę za jakiś czas osoby wspierające mnie finansowo m.in. za pośrednictwem Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego
Będzie to już stała praktyka, bo to dzięki waszemu wsparciu będę pozyskiwał literaturę potrzebną do prowadzenia strony! Także z Wami będę konsultował tematykę kolejnych książek. Na razie takich osób jest siedem, więc pula nagród obecnie to kilka egzemplarzy autorskich Caporetto 1917 dla najaktywniejszych patronów. Ale gdyby temat miał tendencję rozwojową to pomyślimy i o innych gadżetach – więcej w opisie progów na moim koncie na Patronite. Proszę nie gryźć, czasem muszę się z tym przypomnieć. Dziękuję za bezcenne wsparcie!

30 maja 1943 roku, gdy alianckie bombowce ponownie obrały sobie za cel Sycylię, włoskie myśliwce wykonały 27 samolotolotów, ale wzięły udział tylko w jednym starciu zgłaszając zestrzelenie wrogiej maszyny. Później 10 MC.202 z 153, Gruppo zaatakowało nad Palermo formację B-24. Udało się wykonać trzydzieści przelotów zakończonych ostrzelaniem przeciwnika, którym było 11 Liberatorów. Włoscy piloci nie zgłosili zestrzelenia żadnego z bombowców, ale na liście ich roszczeń znalazł się za to Spitefire eskorty na pewno i dwa prawdopodobne P-38.

Następnego dnia myśliwce Osi odnotowały 25 lotów bojowych. 1 czerwca 1943 roku dywizjon „Gigi Tre Osei” stracił kolejnego pilot, w swoim Bf 109 zginął w wypadku startujący alarmowo Serg. Fausto Meaglia z 364. Sq.

W związku z wyłączeniem z akcji niemieckiej instalacji radarowej na Pantelleri i nienadawaniem się do użytku tamtejszego pasa startowego nakazano 4 czerwca ewakuować się czterem pozostałym na wyspie MC.202 z 151. Gruppo na Sycylię. Myśliwce uniknęły zniszczenia podczas alianckich nalotów gdyż były ukryte w dużym podziemnym hangarze. Tego dnia włoskie myśliwce wykonały 51 samolotolotów w obronie Sycylii i zgłosili zestrzelenie jednej wrogiej maszyny. Stało się to gdy 11 MC.202 z 153. Gruppo wystartowało z Chinisia na spotkanie P-38 kierujących się w stronę lotniska Trapani-Milo. Rezultatem starcia było przyznanie Włochom jednego pewnego zwycięstwa i dwóch prawdopodobnych. P-38 należały prawdopodobnie do 14. FG, która meldowała stratę dwóch pilotów z 49. FS nad zachodnią Sycylią, gdy zderzyli się robiąc uniki przed ogniem artylerii przeciwlotniczej. Obaj piloci, 1Lt John H. Green i 2Lt William A. Bergersen, zginęli.

Rosło natężenie nalotów na Pantellerię i do 10 czerwca Alianci mogli zameldował zrzucenie na wyspę 4100 ton bomb. 6 czerwca odnotowano 250 rajdów (there were 250 raids…), gdy atakowano wioskę Campobello, która ciężko ucierpiała, podobnie jak bateria nadbrzeżna na Punta Karuscia (przylądku), a celami były także port i lotnisko. Tego dnia 21 MC.202 z 151. i 153. Gruppi eskortowały cztery myśliwsko-bombowe MC.200 z 3. Gruppo, gdy te poszukiwały alianckich statków pomiędzy Przylądkiem Bon i Pantellerią, ale nie odnalazły żadnych celów.

8 czerwca miało miejsce 16 ataków przeprowadzonych przez 400 bombowców, których celem były lotnisko, port i odcinki wyznaczone do wysadzenia desantu wojsk alianckich. Na Sycylii Comando Aeronautica wykonało dużego wyczynu gromadząc 96 myśliwców i 8 maszyn myśliwsko-bombowych, z których 29 startowało pomiędzy 10.50 i 13.20, a o 13.30 kolejne cztery maszyny wysłano na rozpoznanie. Dwa Bf 109 z dywizjonu „Gigi Tre Osei” i dwa MC.205 „Veltro” z 1. Stormo C.T. potwierdziły obecność okrętów wojennych w rejonie Pantelleri, więc o 13.40 osiem MC.200 z 3. Gruppo uzbrojone w 50 kg bomby wystartowało z Castelvetrano z zadaniem zaatakowania floty (co było jedynie pustym gestem, bo co można było zrobić taką bombką…). Bliską eskortę stanowiło 22 MC.202 z 151. i 153. Gruppi, a górną osłonę dawały cztery Bf 109 z 150. Gruppo. Macchi C.200 zaatakowały w locie nurkowym, zgłaszając, że jedna z bomb prawdopodobnie trafiła w jeden ze statków, ale nie wyrządziła znacznych uszkodzeń.

W międzyczasie powyżej zaczęło krążyć około 50 amerykańskich Spitefire’ów z 52. FG. Piloci USAAF ruszyli do walki, której efektem było zgłoszenie przez Włochów z 53. Stormo jednego Spitefire’a zestrzelonego na pewno i uszkodzenie czterech kolejnych. Amerykanie zaprzeczyli tym roszczeniom, a w zamian sami chcieli wierzyć, że Lt Morris Dodd z 5th FS/52nd FG zestrzelił do morza na zachód od Pantelleri MC.200 pilotowany przez Ten. Attilio Grignani. Według części źródeł Grignaniego zestrzelił włoski Bf 109, który omyłkowo uznał go za Spitefire’a.
—————————————————————-
Wesprzyj autora za pośrednictwem portalu Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

Książka dostępna jest także w księgarniach:

https://www.stara-szuflada.pl/BETASOM-Wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-Atlantyk-1940-1945-Wojna-Mussoliniego-vol-1-p5261

https://odk.pl/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atlantyk-1940-1945-,42169.html

  • Posted on 8 listopada, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Regia Aeronautica w obronie Włoch
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", Pantelleria 1943 r.
wrz
12

Messery bronią Włoch

Bf 109 G-6/R6 trop z 365. Squadriglia/150° Gruppo C.T. porzucony na sycylijskim lotnisku Sciacca, lipiec 1943 r.

19 maja 1943 roku ponownie atakowana była Sycylia. W próbie powstrzymania przeciwnika włoskie myśliwce wykonały 64 loty, ale zgłosiły tylko jedno zestrzelenie (myślę, że trzeba oddać Włochom jedno: nie mieli skłonności do fantazjowania). Sześć Bf 109 G z 150. Gruppo i siedem MC.202 z 153. Gruppo zostało poderwanych z Sciacca i Chinisia, by zmierzyły się z formacją B-17 w eskorcie 12 P-38 z 49th FS/14th FG. Napastnicy kierowali się ku lotnisku Trapani-Milo, zostali przechwyceni nad Marsalą. Włoscy piloci zgłosili strącenie P-38 i uszkodzenie dwóch kolejnych oraz uszkodzenie aż 16 B-17. Amerykanie przyznają się do straty myśliwców 1Lts Franka C. Hawka i Johna L. Wolforda, których uznano za zaginionych w akcji w pobliżu Trapani. Wolford był weteranem przydzielonym z 1st FG, który miał pomóc swoim doświadczeniem pilotom 14th FG. W swojej ostatniej akcji próbował wyprowadzić dwa uszkodzone P-38 z rejonu walki, wówczas doskoczyły do Amerykanów Bf 109 ze 150. Gruppo. Wolford zawrócił stawić czoła pilotom Regia Aeronautica i była to jego ostatnia walka.

21 maja miał być trudnym dniem dla Pantellerii i Sycylii. Tą pierwszą atakowało ok. 50 alianckich bombowców, które zjawiały się nad wyspą pomiędzy 10.20 i 11.40. Kolejny rajd zaczął się o 14.20, gdy atakowano port i lotnisko. Największym sukcesem okazało się jednak zniszczenie stacji radaru Würzburg D. Zginęło wielu Niemców z jego obsługi.

Tego dnia nad Sycylią 11 Bf 109 G ze 150. Gruppo przechwyciło formację B-17 eskortowaną przez P-38 z 49th FS/14th FG. Do starcia doszło nad Sciacca, włoscy piloci ostrzelali trzy bombowce i pięć P-38, zużywając na te cele ogółem 1061 pocisków. Czterej piloci MC.202 z 153. Gruppo z Chinisia zgłosili, że jeden P-38 rozbił się 19 mil na południe od Przylądka Feto. Strzelcy z B-17 zgłosili zestrzelenie czterech wrogich myśliwców, a 14. FG zgłosiła trzy kolejne, przyznane Capt Bernardowi R. Muldoonowi i Maj Herb Rossowi z 48. FS i 1Lt Wallace’owi G. Glandowi z 49. FS. Po stronie strat 49. FS zapisała dwa P-38, 1Lt Albert Little został uznany za zaginionego, a 2Lt Burton J. Snyder dostał się do niewoli.

24 maja MC.202 z 374. Sq. zostały poderwane by stawić czoła dużej formacji B-24 atakującej Reggio Calabria. Piloci „Folgore”, wśród nich Tenente Vittorio Satta, zaatakowali bombowce i zgłosili uszkodzenie trzech Liberatorów. Następny dzień był lepszy dla włoskich pilotów stacjonujących na Sycylii, którzy wykonali 113 lotów – najwięcej podczas całej kampanii sycylijskiej. Włoscy myśliwcy zgłosili także największą ilość zwycięstw w kampanii – 13 wrogich samolotów zapisano na ich konto.

Akcję rozpoczęły MC.202 z 374. Squadriglia atakując dużą formację B-24 nad Mesyną. Tenente Vittorio Satta i Sergente Ricotti podzielili się zniszczeniem Liberatora, ale ostrzał obronny trafił Macchi Satty. Później cztery „Folgore” z 151. Gruppo przechwyciły formację P-38 w okolicy Palermo i zgłosiły zestrzelenie dwóch z nich. 14. FG faktycznie meldowała stratę dwóch Lightningów, ale jeden przypisano ogniowi z ziemi, a drugi stracono nad Tunezją (mógł wracać uszkodzony).

Myśliwce dywizjonu „Asso di Bastoni” były kilkukrotnie podrywane z Katanii także 26 maja. Ich zadaniem było przechwycenie dużych formacji bombowców kierujących się na Mesynę. Podczas tych walki piloci Osi zgłosili 14 zestrzeleń, a pięć kolejnych rościła sobie artyleria przeciwlotnicza.

28 maja włoskie myśliwce broniące Sycylii wykonały 56 samolotolotów. Piloci Osi zgłosili zestrzelenie siedmiu wrogich maszyn w zamian za dwa stracone myśliwce – po jednym niemieckim i włoskim. Osiem Bf 109 G z 365. Sq./150. Gruppo zostało o 17.40 poderwanych w odpowiedzi na aliancki nalot na lotnisko Castelvetrano. Ze stacji radarowych nadeszła wówczas wiadomość, że do Trapani zbliżają się jeszcze dwie wrogie formacje. Faktycznie, w powietrzu znalazły się średnie bombowce Northwest African Strategic Air Force, których celem było zbombardowanie lotnisk Sciacca, Castelvetrano, Trapani-Milo i Borizzo.

Pomiędzy Castelvetrano i Marsala osiem Bf 109 starło się z czteroma myśliwcami Spitefire, prawdopodobnie z 31. FG, a także z P-38 z 14. FG, które eskortowały dziewięć bombowców. Włosi powrócili do bazy o 18.40, zgłosili wówczas strącenie dwóch Spitefire’ów i starcie z P-38. Ciężko uszkodzony Bf 109 G-6 „365-7” musiał lądować awaryjnie w pobliżu Gibellina, pilot Ten. Eugenio Lecchi nie ucierpiał. Lecchi i Ten. Giosuè Carillo starli się z dwoma Spitefire’ami. 14th FG zgłosiła strącenie dwóch Bf 109, które przyznano Capt Robertowi R. „Bobowi” McCordowi i Lt Sidney’owi W. Weatherfordowi z 48. FB. Capt Charles J. „Charley” Crocker, 1Lt Richard A. Campbell i Capt Sam L. Palmer z 37. FS i 2. Lt Daniel D. Africa z 48. FS zgłosili kolejne Bf 109 jako prawdopodobnie zestrzelone lub uszkodzone. 2. Lt H. E. Simmons z 48. FS nie powrócił, uznano go za zaginionego w rejonie Pantellerii.
—————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 12 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Regia Aeronautica w obronie Włoch
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", Messerschmitt Bf 109 w Regia Aeronautica, Pantelleria 1943 r.
wrz
11

Początek zmiękczania Sycylii

Macchi C.202 z 4. Stormo C.T. Wracam i lecimy dalej.

8 maja, gdy trwały właśnie ataki na Pantellerię, cztery uzbrojone w bomby Beaufightery z No. 272. Sqn wystartowały o 10.25 na wymiatanie (o ile to słowo tu pasuje) pomiędzy Przylądkiem Bon (Tunezja) i Maltą. Trzy godziny później samoloty osiągnęły pozycję na południowy wschód od Przylądka Granitola, w pobliżu zachodniego krańca Sycylii, gdy wtem zaatakowały je dwa MC.202. Osiem kolejnych włoskich myśliwców śpieszyło na miejsce, by dołączyć do walki. Beaufighter załogi Plt Off D. W. Frazera i Sgt J. Steele został zestrzelony i eksplodował uderzając o powierzchnię morza. Kolejna maszyna, z załogą Plt Off R. Cossette i Sgt R. Fletcher, próbowała uciec ścigającym ją ośmiu Macchi, ale i ten samolot został zestrzelony, posyłając w górę dużą kolumnę wody gdy zderzył się z powierzchnią morza. Pozostałe dwa Beaufightery zdołały ocaleć pomimo powtarzanych ataków Włochów, a obserwator Wg Cdr Buchanana, Flg Off Thynne, zgłosił nawet uszkodzenie jednego Macchi ogniem z km Vickers.

Przez kolejne trzy dni celem alianckiego lotnictwa była Sycylia. 9 maja USAAF zainaugurowały przygotowania do poprzedzającego inwazję „zmiękczania” obrony Sycylii rajdem 211 samolotów. Tego dnia włoskie myśliwce strzegące wyspy wykonały 46 samolotolotów próbując przedrzeć się do bombowców. O 11.00 18 MC.202 z 374. Sq. i MC.205 z 1. Stormo atakowały silnie eskortowaną formację B-24, której celem była Mesyna, zgłaszając dwa prawdopodobne zestrzelenia. Jeden z Liberatorów był widziany jak wpada do morza, a drugi miał oddalać się z obłokiem dymu, gdy zaatakował go jeden z MC.202 z Katanii. Później, cztery MC.202 z dywizjonu „Asso di Bastoni” startowało ze Sciacca i nad Marsalą przechwyciły 250 B-24 z eskortą. Wszystko, czym mogli pochwalić się piloci, było ostrzelanie czterech z bombowców.

11 maja był kolejnym trudnym dniem dla pilotów myśliwców Osi stacjonujących na Sycylii. Włosi raportowali wykonanie 55 lotów, a piloci Regia Aeronautica i Luftwaffe wspólnie zgłosili zestrzelenie ośmiu wrogich maszyn. „Folgore” z 374. Sq. zostały poderwane z Katanii by przechwyciły dwie formacje Liberatorów, z czego osiem według Włochów udało się zaatakować. Tenente Vittoria Satta wykonał trzy podejścia do B-24 z pierwszej formacji, wystrzeliwując ogółem 280 pocisków. Po brytyjskiej stronie, 11 eskortujących Sipitefire’ów IX z No 1435 Sqn starło się z czterema Bf 109 i sześcioma MC.202, z których jeden zestrzelił Flg Off Ron B. Martina.

Dwa dni później włoscy myśliwcy wykonali 25 lotów w obronie Sycylii i zgłosili jedno zestrzelenie. Kilka MC.202 z 153. Gruppo atakowało Liberatory w pobliżu Palermo i nad Augustą. Wówczas, ku zaskoczeniu obrońców, kolejne cztery dni minęły spokojnie. To 15 maja pozwoliło MC.202 ze 151. Gruppo ewakuować się z Pantellerii do Sciacca i dołączyć do kolegów ze 153. Gruppo – ruch ten wymusiły ciągłe alianckie naloty, przez które lotnisko na Pantallerii nie nadawało się powoli do użytku; pozostawiono za sobą cztery „Folgore” (sprawne – jako sekcja przeznaczona do obrony wyspy). Pomiędzy 19 a 21 maja sztab 153. Gruppo opuścił Sciacca, razem z 372. i 373. Sq., przenosząc się na lotnisko Trapani-Chinisia na zachodnim skraju Sycylii. W międzyczasie sekcja z 153. Gruppo bazowała w Palermo-Boccadifalco z zadaniem obrony Pantellerii i zachodniej Sycylii, a 374. Sq. pozostawała w Katanii, gdzie bazowała od 26 lutego.

Alianckie ataki na Pantellerię wznowiono 18 maja. Fale alianckich bombowców tłoczyły się nad celem pomiędzy 11.40 i 13.30, bombardując port i lotnisko. Poczyniono wielkie zniszczenia, a śmierć poniosło wielu cywili. Bombowce powróciły o 16.30, gdy osiem maszyn zaatakowało inne cele. Cztery pozostałe na wyspie MC.202 z 151. Gruppo otrzymały spóźnione ostrzeżenie od stacji radarowej i poderwano je zbyt późno by przechwyciły przeciwnika, podobnie jak myśliwce z Sycylii, które próbowały przeciąć mu drogę odwrotu.
—————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 11 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Regia Aeronautica w obronie Włoch
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", Pantelleria 1943 r.
wrz
11

Desperacja pilotów Macchi nad Pantellerią

Lotnisko na Pantellerii po zakończeniu powietrzno-morskiej ofensywy przeciwko wyspie i zajęciu jej przez wojska alianckie. W głębi widoczne podziemne hangary (tutaj mamy pewną rozbieżność z cytowaną poniżej monografią 53. Stormo – według innych moich danych hangary były dwa, co ewidentnie widać na zdjęciu, i mogły pomieścić nawet 80 maszyn). Na pierwszym planie widoczne od lewej: spalony SM.79 oraz resztki Fiata G.12 i SM.82.

1 maja 1943 roku formacja czterech MC.202 z 153. Gruppo eskortowała własne statki, gdy zaatakowało je 12 Spitefire’ów IX z No 601. Sqn (jeden z czytelników zakwestionował, by mógł on mieć wówczas tę wersję tego myśliwca – z pewnością słusznie, ale na tę chwilę pozostawiam to do dalszych badań), którym towarzyszyły trzy dywizjony Kittyhawków. W wynikłej walce obie strony zgłosiły sukcesy, choć w rzeczywistości nikt nie poniósł strat. Później tego dnia „Folgore” z 374. Squadriglia zostały poderwane z Katanii celem przechwycenia B-24 wracających z rajdu nad Messynę. 4 maja osiem MC.202 z 151. Gruppo ponownie starło się z tuzinem Spitefire’ów IX z No 601. Sqn i Kittyhawkami No 239. Wing w rejonie Kelibia. Pomimo dużych sił zaangażowanych w walkę, żadna ze stron nie poniosła strat, ani nie rościła sobie sukcesów.

Rankiem 5 maja „Folgore” stoczyły bitwę z amerykańskimi myśliwcami. 17 P-38 z 95. i 97. FS wystartowało o 6.10 jako eskorta B-25 Mitchell mających z niskiego pułapu zaatakować statki Osi. O 7.45 amerykańska formacja dotarła 25 mil na południowy zachód od wyspy Marettimo. Wówczas doszło do spotkania z 16 MC.202 z 151. i 153. Gruppi, które eskortowały cztery transportowe SM.82. Doszło do zaciętej potyczki, w której Włosi zestrzelili 2Lts Allena E. Ellerbee i Edgara L. Weedle z 95. FS oraz 2Lt Roberta E. Beatty z 97. FS. Jednakże pozostali piloci 95. FS dobrali się do wszystkich transportowych Savoi. Jedna została zestrzelona, dwie rozbiły się w morzu, a czwarta lądowała awaryjnie w rejonie Ras el Fortes. Włoscy piloci zgłosili ponadto ataki na trzy bombowce, rozpoznane jako „Bostony”, choć z pewnością były to wspomniane Mitchelle.

Także dwa dni później Włosi zgłaszali zwycięstwa. Wówczas MC.202 z 374. Sq. poderwano z Katanii wraz z MC.205 z 1. Stormo. Po przechwyceniu liczącej 150 Liberatorów formacji, piloci zgłosi zestrzelenie trzech z nich i uszkodzenie kilku kolejnych.

Załamanie się oporu Osi w Tunezji w maju 1943 roku oznaczało koniec kampanii afrykańskiej. Kolejnym celem aliantów stały się włoskie Wyspy Pelagijskie – Pantelleria, Lampedusa, Lampione i Linosa, leżące w połowie drogi między Tunezją i Sycylią. Największa z nich, Pantelleria, była broniona przez liczący 12 000 ludzi garnizon, ponad 100 dział brzegowych i działa przeciwlotnicze. Na wyspie znajdował się też port, lotnisko z długim pasem startowym, oraz duży, dobrze osłonięty podziemny hangar zdolny pomieścić 50 samolotów. Zlokalizowano tutaj także dwie potężne niemieckie stacje radarowe. Myśląc o ataku na Sycylię należało najpierw zająć Pantellerię. Nim rozpoczęła się Operacja „Corkscrew” wykonano serię potężnych nalotów z powietrza, która miały zmiękczyć obronę.

Pierwszy atak z powietrza miał miejsce 8 maja, gdy 150 alianckich samolotów zrzuciło bomby i ostrzelało znajdujące się na wyspie lotnisko za pomocą broni pokładowej. Następnie, około 10.00 108 Baltimore i Bostonów z No 232. i 3. Wing SAAF, za którymi podążało jeszcze 120 Mitchelli USAAF i 13 myśliwsko-bombowych P-38 z 82. FG, wzięło za cel samoloty stojące na lotnisku. Uprzedzone przez stację radaru „Freya”, sześć MC.202 poderwano w odpowiednim czasie, by przechwyciły wrogą wyprawę.

W jednostronnej bitwie garstka włoskich myśliwców starła się z 228 alianckimi bombowcami i eskortującymi je myśliwcami (czyli coś nam się sypie matematyka, ale kilkadziesiąt maszyn w tą czy tamtą stronę nie ma w tym kontekście znaczenia, no chyba, że Włosi natarli na jedną z grup bombowców z eskortą). Pojedynczy MC.202 zaatakował Baltimory z No 223. Sqn, gdy te zwolniły już swoje bomby, dwukrotnie przelatując przed frontem bombowców będąc narażonym na całą siłę ognia ich strzelających do przodu karabinów maszynowych. Sqn Ldr Leon, pilotujący prowadzącego Baltimora, wystrzelił dwie krótkie serie i zobaczył pociski trafiające włoski myśliwiec. Wówczas Macchi spróbował wykonać… port quarter attack – podejście z lewej tylnej ćwiartki przeciwnika, ale został trafiony przez jednego ze strzelców, który zgłosił uszkodzenie Macchi. Piloci eskortowych Spitefire’ów potwierdzili później rozbicie się włoskiej maszyny, ale włoski pilot zdołał jeszcze uszkodzić dwa Baltimore z No 21 Sqn SAAF. Jeden z nich rozbił się później w Monastyrze (Tunezja) z oboma strzelcami rannymi i jednym z silników wyłączonych z akcji. Włoscy piloci zgłosili ponadto uszkodzenie Spitefire’a i zestrzelenie P-40 Warhawk.

Chociaż włoskie raporty mówią o małych zniszczeniach na lotnisku, to alianci osiągnęli swój cel. Nie tylko zniszczyli bombowiec SM.79 i uszkodzili kilka MC.202 (ale nie zestrzelili żadnego), ale także podpalili 450 beczek z paliwem.

  • Posted on 11 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Regia Aeronautica w obronie Włoch
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", Pantelleria 1943 r.
wrz
05

Desperacka obrona statków kursujących do Tunezji

MC.202 z 4. Stormo C.T. (być może najbardziej legendarnego pułku myśliwskiego Regia Aeronautica) w walce z P.40 RAF-u, Afryka Północna, 1942 rok. Dzisiaj będą aż dwa wpisy, bo od jutra czeka mnie trochę „obowiązków” winobraniowych. Oba wpisy z dedykacją dla osób, które tkwią w przeświadczeniu, że to z odwagą włoskich pilotów było coś nie tak…

W kwietniu 1943 r. 150. Gruppo został pierwszą w Regia Aeronautica jednostką przezbrojoną na Bf 109. 13 kwietnia dywizjonowi nakazano przelot na Sycylię, gdzie początkowo operował z San Pietro di Caltagirone. Później przeniesiono się do Sciacca. Gruppo dowodzony przez Maggiore Antonio Vizzotto liczył 38 pilotów i składał się z 363., 364. i 365. Squadriglie. Od końca kwietnia do lipca eskadry były silnie zaangażowane w obronę Pantellerii i Sycylii.

17 kwietnia 1943 roku 12 Spitefire’ów IX z No 601. Sqn, razem z kolejnym tuzinem Spitefire’ów VIII i V z No 145. Sqn i No 1. Sqn SAAF (Afrykanerzy latali na starszej wersji myśliwca), eskortowało Kittyhawki podczas ofensywnego patrolu, gdy dostrzeżono wrogą żeglugę. Grupę przechwyciły trzy MC.202 z 151. Gruppo, które stanowiły eskortę statków. Pomimo miażdżącej przewagi wroga Włosi zgłosili dwa zestrzelenia, bez strat własnych. Pilot No 601 Sqn Flt Sgt P. F. Griffiths skakał ze spadochronem, a o 10.05 widziano opadający w dół myśliwiec SAAF, Lt Mundell nie powrócił z tej misji.

Podczas szkolenia na niemieckim myśliwcu zdarzały się wypadki. Życie straciło czterech pilotów 150. Gruppo. Jednym z nich był S. Ten. Sgobbi, który 23 kwietnia musiał skakać ze swojej maszyny, gdy nie wysunęło się podwozie w jego Bf 109. Spadochron Sgobbiego nie otworzył się i pilot zginął.

Nadal wykonywano misje eskorty żeglugi, 28 kwietnia dwa MC.202 z 53. Stormo zostały przechwycone przez 19 P-38 z 82. FG, które eskortowały B-25 z 310. BG. Sottotenente Vincenzo Graffeo z 367. Squadriglia/151. Gruppo zdołał zestrzelić P-38, ale sam zginął z ręki 2Lts Jamesa R. Ganta i Roberta W. Muira z 95. FS. Stratę dwóch Lightningów przyznała później 82. FG, a zginęli 2Lts Howell B. Coates z 96. FS i Ben C. Pyle z 97. FS.

29 kwietnia cztery MC.202 z dywizjonu „Asso di Spade” przechwyciły 36 bombowców – rozpoznanych jako Bostony – eskortowane przez P-38. Włosi zdołali ostrzelać dwa bombowce oraz zgłosić trzy Lightningi na pewno i kolejnego jako prawdopodobny. Amerykanie raportowali, że formacja licząca 26 P-38 z 97. i 95. FS z 82. FG wykonywała misję na zwalczanie żeglugi, oraz że Lightningi z 97. FS eskortowały ponadto B-25. Obie formacje starły się z myśliwcami Osi i zgłosiły zestrzelenie ośmiu wrogich maszyn, trzech kolejnych prawdopodobnie i jedno uszkodzenie, samemu tracąc pięć P-38, dwa z 97. FS i trzy z 95. FS. Dwa inne Lightningi z 95. FS lądowały na brzuchu 40 mil na wschód od Algieru. Wspomniane Macchi z 151. Gruppo wróciły bez strat.

30 kwietnia doszło do kolejnego pojedynku, gdy siedem MC.202 z 151. Gruppo i pięć MC.205 z 1. Stormo, ponownie podczas eskorty statków, przechwyciły formację myśliwców rozpoznanych jako P-40 i Spitefire’y. Włoscy piloci ostrzelali kilka z nich, a po powrocie do bazy zgłosili zestrzelenie Spitefire’a i prawdopodobnie P-40. Prawdopodobnym przeciwnikiem były 24 Warhawki z 79. FG (87. i 316. FS), które po południu tego dnia zatopiły włoski niszczyciel „Lampo” w Zatoce Tuniskiej. Amerykanie twierdzili, że zapalili jednego Macchi, a drugiego zestrzelili. W akcji Włosi stracili jednego MC.205, więc raport ten najpewniej częściowo polegał na prawdzie.
—————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 5 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Bf 109 w Regia Aeronautica, Macchi C.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica
wrz
04

Pułkownik Cudugnello i inni zaginieni

A co tu się… według opisu z włoskiego archiwum: samochód Ford Instytutu Luce (w czasie wojny zajmował się m.in. propagandą, podobnie jak kilka innych „dzieci faszyzmu” istnieje do dziś) i samochód ciężarowy (Fiat 666) po zderzeniu z Macchi C.202 na lotnisku w Martubie, wiosna 1942 roku.

—————————————————————-
Jako, że idzie Winobranie (7-15 września), to przypominam, że książkę „Betasom” można w Zielonej Górze odebrać osobiście. W godzinach popołudniowych pewnie byłbym w stanie dostarczyć do rąk własnych, ale proszę umówić się z wyprzedzeniem. Służę także informacją turystyczną.

—————————————————————-
153. Gruppo kontynuował swoje działania ze Sciacca. 6 stycznia 1943 roku cztery Spitefire’y V z No 185. Sqn, prowadzone przez Sqn Ldr Blaira White’a, zaatakowały dwa MC.202 eskortujące parę E-Bootów 10 Mm na północ od Lampedusy. Włoskie myśliwce leciały na 2000 stóp, gdy Flg Off H. F. Withy (na EP791) ostrzelał jednego z Macchi, który był widziany jak traci gwałtownie wysokość, ale nie odnotowano jego uderzenia o powierzchnię morza. 153. Gruppo w późniejszym raporcie podawał, że myśliwiec S. Ten. Mario Proserpio z 374. Sq. rozbił się pomiędzy Giarre i Riposto podczas misji eskortowej. Nie jest jednak pewnym, czy to on był ofiarą Withy’ego. 11 stycznia z powodu złej pogody stracono kolejnego pilota, Serg. Magg. Secondo Tassinari z 372. Sq. nie powrócił z misji eskortowej w rejonie Półwyspu Bon w Tunezji.

12 lutego 1943 roku 151. Gruppo otrzymał swoje pierwsze cztery MC.202 (w miejsce G.50bis – myśliwca wówczas już całkowicie zdeklasowanego, choć on już wchodząc do służby był właściwie daleko w tyle za najlepszymi ówczesnymi konstrukcjami), a pod koniec miesiąca otrzymano ich jeszcze kilka. Od późnego marca „Asso di Spade” miał na stanie dziewięć MC.202 i 15 G.50.

5 marca, podczas lotu do Sfaxu w Tunezji, para G.50bis z 368. Squadriglia przechwyciła formację 20 bombowców czterosilnikowych. Włosi zdążyli wykonać tylko jeden atak, nim zostali zdystansowani przez szybszych Amerykanów. Dwa dni później, cztery G.50 z „Asso di Spade” eskortowały konwój morski, gdy zgłosiły przechwycenie 12 P-38 eskortujących 18 bombowców czterosilnikowych. „Freccie” zdołały przedrzeć się do bombowców, ale tylko jeden z Włochów był w stanie wykonać atak, szybko jednak przepędziły go P-38. Lightningi należały prawdopodobnie do 82. FG.

Niemal dwa tygodnie później, 22 marca, cztery MC.202 z 151. Gruppo i większa formacja Bf 109G z I./JG 53 eskortowały żeglugę Osi, gdy przechwyciły i zaatakowały mające zaatakować statki 15 B-26 Marauder z 17. BG i 38 Lightningów z 95. i 97. FS z 82. FG. Po walce amerykańscy piloci zgłosili zestrzelenie dziewięciu Bf 109, trzech kolejnych prawdopodobnie oraz uszkodzenie kolejnych dwóch, za cenę trzech maszyn idących na konto Niemców. Włosi nie zgłaszali zestrzeleń, ale 366. Sq. straciła Macci pilotowanego przez Ten. Vittorio De Martinisa, którego najpewniej pomylono z Bf 109. Para „Folgore” z „Asso di Spade” wykonywała dwa dni później patrol pomiędzy La Galite i Boną, gdzie zaatakowało je 12 Spitefire’ów IX z No 81. Sqn. W wynikłej walce nowozelandzki as Sqn Ldr Colin Gray zestrzelił do morza Serg. Ugo Del Pozzo.

31 marca, podczas eskorty konwoju, aż trzech pilotów padło ofiarami niepogody. Dowódca 366. Sq. Cap. Enrico Londei i Serg. Magg. Antonio Camerini, obaj z 151. Gruppo, a także Serg. Magg. Manrico Mincuzzi z 373. Sq./153. Gruppo stracili życie. Następnego dnia pogoda nie była lepsza, mimo to Ten. Col. Bruno Cudugnello, od 22 lutego dowódca 53. Stormo, zaginął prowadząc poszukiwania swoich trzech podopiecznych, którzy poprzedniego dnia nie powrócili do bazy (podkreślam do znudzenia: wysocy stopniem oficerowie, tutaj podpułkownik, mieli zwyczaj latać na misje bojowe i dzielić niebezpieczeństwo wraz z podopiecznymi, inna sprawa, że mieli okazję wyciągnąć celniejsze wnioski niż podczas czytania raportów). Tymczasowo zastąpił go na stanowisku Ten. Col. Andrea Favini, a jego z dniem 16 kwietnia zastąpił z kolei Ten. Col. Ciro Aiello.

Dziesięć dni wcześniej, podczas wykonywania morskiej eskorty, dwa „Folgore” dywizjonu „Asso di Spade” przechwyciły pięć Bostonów i zgłosiły dwa z nich jako prawdopodobnie zniszczone. Później tego dnia, a także 14 kwietnia, MC.202 z 153. Gruppo przyczyniły się do zniszczenia czterech B-24.
————————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 4 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Fiat G.50 "Freccia", Macchi C.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica
wrz
03

368. Squadriglia w Tunezji

Mechanicy podczas przeglądu silnika myśliwca Fiat G.50, Albania, listopad 1940 roku.

Podczas trudnych miesięcy w okresie pomiędzy jesienią 1942 roku a latem 1943 roku, walki w basenie Morza Śródziemnego stały się jeszcze bardziej zażarte, gdyż USAAF włączyła się do nich z dużymi formacjami czterosilnikowych bombowców eskortowanych przez Spitefire’y, P-38 i P-40. To pozwoliło Aliantom zdobyć przytłaczającą przewagę w powietrzu. W rzeczy samej, w marcu 1943 roku ich przewaga sił wynosiła 6:1.

11 listopada 1942 roku 151. Gruppo powrócił znad Morza Egejskiego na Pantallerię, a następnie został przebazowany na Sycylię. W międzyczasie 153. Gruppo i sztab 53. Stormo przenosiły się najpierw do San Pietro di Caltagirone i Sciacca (Sycylia), a pomiędzy 7 a 20 listopada jego 24 MC.202 krótko operowały z Decimomannu (Sardynia). 21 listopada, gdy jego siła spadła do 22 „Folgore” 153. Gruppo powrócił do Sciacca.

Myśliwce G.50bis z 151. Gruppo przechwyciły 16 grudnia formację bombowców Boston, i choć włoskie myśliwce nie zadały im strat, to jeden z Fiatów został zestrzelony ogniem przeciwlotniczym ze znajdującego się w pobliżu okrętu wojennego. Podczas powrotu rozbił się ponadto myśliwiec S. Ten. Antonio Juliano.

Na początku stycznia 1943 roku 368. Squadriglia, prowadzona przez Cap. Mario Ferrero, została wysłana do Sfaxu w Tunezji, skąd atakowała cele naziemne i eskortowała konwoje morskie. Podczas tunezyjskiej tury Fiaty G.50bis wykonały bardzo liczne ataki bombami i karabinami pokładowymi, operując wraz z samolotami niemieckimi, choć koordynacja działań po stronie Osi była bardzo słaba (a to o Tunezji pisze się, że był to najlepszy pod tym względem okres niemiecko-włoskiej współpracy, choć bardziej jest to uwaga kierowana pod adresem sił lądowych). Na przykład 10 stycznia pięć Fiatów w eskorcie siedmiu MC.202 z 81. Squadriglia wykonało dwa ataki (7.35 i 10.45) na wrogie pojazdy znajdujące się pięć mil na północny zachód od Djebel Chirich.

Następnego dnia cztery G.50bis atakowały alianckie oddziały w rejonie Djebel Bellarte, a 22 stycznia pięć myśliwsko-bombowych Fiatów z 368. Sq., eskortowanych przez pięć MC.202, o 12.10 wystartowało ze Sfaxu by zaatakować amerykańskie pojazdy na południe od Sidi bou Zid. W tym ataku zrzucono 18 bomb, ale ciężki ostrzał z ziemi zestrzelił G.50bis M.M.6148 pilotowany przez Ten. Furio Lauri. Ranny pilot skakał ze spadochronem za wrogimi liniami, pomogli mu Arabowie, dzięki czemu powrócił na sojusznicze pozycje i został odesłany do Włoch.

Na początku marca siła 368. Sq. spadła do siedmiu sprawnych G.50. Jednostkę ewakuowano z Tunezji, nakazując jej przelot ze Sfaxu na Pantellerię.
————————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 3 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Fiat G.50 "Freccia", myśliwce Regia Aeronautica
wrz
02

„Folgore” z 153. Gruppo nad Maltą

Macchi C.202 z 369. Squadriglia.

By przygotować się do mającej doczekać się wznowienia ofensywy przeciwko Malcie, mającej zneutralizować jej możliwości ofensywne i planowanej na październik, sztab 53. Stormo, wraz z 35 MC.202 z 153. Gruppo, został przerzucony do San Pietro di Caltagirone na Sycylii. Podczas przelotu, 9 września rozbił się w Neapolu myśliwiec Serg. Magg. Gino Palombi.

Piloci dywizjonu „Asso di Bastoni” stoczyli 14 różnych potyczek z przeciwnikiem podczas ofensywy przeciwko Malcie, ale w ich efekcie zgłosili zestrzelenie tylko trzech Spitefire’ów, pięciu kolejnych prawdopodobnie i kilku dalszych jako uszkodzone. Podczas powrotu znad Malty 11 października, Ten. Giuliano De Marchi z 372. Sq. musiał skakać ze swojego MC.202, który miał awarię silnika. Uznano go za zaginionego.

Dwa dni później 15 MC.202 z 153. Gruppo starło się z ośmioma Spitefire V z No 249. Sqn. Capitano Enzo Radini, dowódca 373. Sq., i jego skrzydłowy Ten. Felice Mezzetti nie powrócili z tego lotu. Jest prawdopodobnym, że Radini padł ofiarą Sqn Ldr Mike’a Stephensa (Spitefire V EP338/A) i Flt Sgt L. G. C. de l’Ara, lecącego na BR565/T. Flt Sgt E. T. Hiskens (EP135/Z) i Flg Off J. F. McElroy (EP340/M) zgłosili zestrzelenie Macchi i „Re.2001”, więc także oni są wśród prawdopodobnych pogromców Mezzettiego. Radini skakał ze spadochronem i później został podjęty z morza sześć mil na południowy zachód od Delimara przez motorówkę ratunkową HSL 128 (z Malty). Flt Lt Wally McLeod z No 1435. Sqn (na BR236/E) także zgłosił zestrzelenie MC.202.

Natomiast Włosi zgłosili zestrzelenie dwóch Spitefire’ów prawdopodobnie, a także siedem kolejnych jako uszkodzone. Spitefire V AD529 Wg Cdr „Teddy’ego” Donaldsona faktycznie został uszkodzony i rozbił się na lotnisku Takali, Sgt R. Miller wrócił z dziurawym skrzydłem (holed wing, więc skala uszkodzeń nieznana), a Spitefire z No 1435 Sqn odniósł mniejsze uszkodzenia.

25 października 15 MC.202 z „Asso di Bastoni” o 14.35 wystartowało by dać bliską eskortę trzem Re.2001 mających zaatakować Takali (Ta Qali chyba częściej jest spotykane) – 10 MC.202 z 51. Stormo stanowiło górną eskortę. Nad Maltą Włosi starli się ze Spitefire’ami V z No 126. Sqn „B” Flight, a Ten. Gianni Rossi zapisał wspólne zwycięstwo wraz z czterema pilotami 51. Stormo. 126. Sqn w rzeczywistości poniósł straty: BR345/S Flt Lt W. T. Rollsa został uszkodzony, a BR311/L Nowozelandczyka Sgt Nigela „Tigera” Parka zaginął bez wieści.

Po listopadzie 1942 roku, gdy Alianci wygrali pod El-Alamein i wylądowali we francuskich koloniach w Afryce Północnej, ich lotnictwo było w stanie poważnie zagrozić terytorium Włoch. Cała Regia Aeronautica zderzyła się z zadaniem, które przekraczało jej możliwości, dotyczyło to także 53. Stormo. Personel pułku z miejsca został zaangażowany do następujących zadań: patrole nad Sycylią, przechwycenia nad Kanałem Maltańskim (obszar ok. 50 Mm dzielący Maltę i Sycylię), eskorta bombowców oraz ochrona konwojów płynących do i z Tunezji. Ponadto częściej niż poprzednio jego pilotów wysyłano nad Maltę i Pantellerię, często u boku kolegów ze 150. Gruppo, działającego jako samodzielna jednostka.
—————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

Na dzień 2 września stan prac nad „Caporetto 1917” (książką, oby, lub serią artykułów) to 77 tys. znaków (dla porównania Betasom to 500+ tys. znaków) i szybko rośnie. Zaczyna coś się z tego wyłaniać!

  • Posted on 2 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica
Page 1 of 212
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top