Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
gru
28

Ostatnia bitwa Carlo Fecia di Cossato

„Aliseo” był flagowcem III Eskadry Torpedowców i ostatnim przydziałem asa włoskiej broni podwodnej Carlo Fecia di Cossato (zatopił 16 statków o tonażu ponad 82 000 BRT).

8 września 1943 r. (dzień zawieszenia broni z aliantami) „Aliseo” i jego bliźniak „Ardito” znajdowały się w La Spezii. Stąd wysłano oba do Bastii na Korsyce, gdzie dotarły wieczorem.

Rankiem 9 września wojska niemieckie przystąpiły do zajmowania portu. „Aliseo” zdążył wyjść w morze. „Ardito” został zablokowany i ciężko uszkodzony przez ostrzał obsadzonych przez Niemców baterii brzegowych i znajdujących się w Bastii ich okrętów.

Fecia di Cossato, widząc drugi torpedowiec w opałach, zawrócił i zaatakował jednostki pływające Niemców: jednostki ZOP UJ 2203 (eks-francuski Minerva) e UJ 2219 (eks Insuma), uzbrojone barki (może nawet poprawniej promy artyleryjskie) F 366, F 387, F 459, F 612 i F 623, należącą do Luftwaffe łódź motorową FL B. 412 oraz uzbrojone parowce „Humanitas” i „Sassari”, włoskie, ale przejęte przez Niemców.

Podczas starcia „Aliseo” otrzymał wsparcie ogniowe od części baterii brzegowych, które w międzyczasie odbili włoscy żołnierze (w kilkudniowych walkach siły włoskie i francuskie wyrzuciły Niemców z Korsyki), a w ostatnim etapie walki pomogła mu także korweta „Cormorano”.

O 7.06 z dystansu 8300 m Fecia di Cossato nakazał otworzyć ogień. Za pomocą swoich trzech armat kal. 100 mm „Aliseo” zatopił obie jednostki ZOP (o 8.20 w powietrze wyleciał UJ 2203, 10 minut później jego los podzielił UJ 2219) oraz wszystkie promy artyleryjskie (dokładniej trzy Włosi zatopili, a dwa w panice wyrzuciły się na brzeg). „Humanitas” i „Sassari” odniosły tak ciężkie uszkodzenia, że oba zostały wyłączone z użycia. Przy zatopieniu FL B. 412 swój udział miał także „Cormorano”.

  • Posted on 28 grudnia, 2018
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: włoska Regia Marina, wojna na Morzu Śródziemnym 1940-1945
  • Tags: Carlo Fecia di Cossato, torpedowiec "Aliseo", włoskie torpedowce
sty
11

Gianfranco Gazzana Priaroggia (cz.1)

Pokład okrętu podwodnego „Tazzoli” po jego powrocie do Bordeaux, na pierwszym planie widoczne dwie legendy włoskiej broni podwodnej, z lewej Carlo Fecia di Cossato, z prawej Gianfranco Gazzana Priaroggia. Zapraszam na fragment powstającej biografii tego drugiego.

Gianfranco Gazzana Priaroggia jako dowódca „Archimede” i „Da Vinci” odbył 10 patroli podczas których zatopił 11 statków o łącznym tonażu 90 601 BRT. Dzięki tym sukcesom Piaroggia zajął pierwsze miejsce pośród włoskich asów. Przez podwładnych był nazywany „Ursus atlanticus”.

Przyszły bohater Regia Marina przyszedł na świat 30 sierpnia 1912 r. w Mediolanie. Jego rodzicami byli prawnik N.H. Vittorio i N.D. Maria dei Marchesi Cavriani, obydwoje pochodzili z Novi Ligure. Gianfranco wraz ze swoją rodziną przemieszczał się po Ligurii, podczas Wielkiej Wojny mieszkając w Chiavari, od 1920 r. w Genui, a od 1941 r. w Rapallo. Bliskość morza spowodowała jego zainteresowanie flotą i wpłynęła na decyzję o podjęciu służby w Regia Marina.

W 1931 r. wstąpił do Accademia Navale w Livorno. Brał udział w rejsach szkoleniowych, w 1931 r. na pokładzie żaglowca „Amerigo Vespucci”, a w 1932 r. na innym żaglowcu – „Cristoforo Colombo”. W 1934 r. mianowany aspirante guardiamarina, a 20 stycznia 1935 r. guardiamarina (ppor. mar.). Jego pierwszym przydziałem był ciężki krążownik „Trento”, a na początku 1936 r. bliźniaczy „Trieste”. 16 stycznia 1936 Priaroggia otrzymał awans do stopnia sottotenente di vascello (por. mar.). Kilka miesięcy później związał swój los z bronią podwodną.

W krótkim czteroletnim okresie pełnił różne odpowiedzialne funkcje na pokładach okrętów podwodnych; „Millelire”, z którym wziął udział w jednej misji podczas hiszpańskiej wojny domowej, „Scirè”, Balilla” i „Malachite”. Za wspomnianą misję bojową otrzymał od rządu hiszpańskiego „Medalla del Alzamiento”. 22 stycznia 1940 Priaroggia otrzymał awans do stopnia tenente di vascello (kap. mar.), wówczas także skierowano go w roli drugiego oficera na pokład okrętu „Durbo”. Po przystąpieniu Włoch do wojny został „drugim” na pokładzie „Malachite”, a następnie, 11 lutego 1941, na „Tazzolim”, którym dowodziła kolejna legenda Regia Marina – capitano di corvetta Carlo Fecia di Cossato.

„Tazzoli” był wówczas przydzielony do Atlantyckiej bazy włoskiej floty podwodnej w Bordeaux (Betasom). Priaroggia wziął udział w czterech patrolach tego okrętu, podczas których zatopiono 10 statków handlowych o łącznym tonażu 54.362 ton. Doświadczenie zdobyte wówczas u boku Fecia di Cossato z pewnością zaprocentowało w późniejszym okresie kariery Priaroggi. W końcu 21 lutego 1942 objął samodzielne dowodzenie okrętem „Archimede”, także operującym z Betasom. Był to jeden z sommergibili, które przedarły się z Massauy, czerwonomorskiego portu w Włoskiej Afryce Wschodniej. Do Francji „Archimede” dotarł w maju 1941 r. (CDN.)

  • Posted on 11 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Carlo Fecia di Cossato, Gianfranco Gazzana Priaroggia, włoskie okręty podwodne II wojna światowa, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
sty
09

Tragiczny los Carlo Fecia di Cossato

Carlo Fecia di Cossato dekorowany przez Karla Dönitza.

Wobec nasilających się pytań o książkę w języku polskim deklaruję, że postaram się przygotować na przełom lat 2015/2016 książkę o włoskich okrętach podwodnych operujących na Atlantyku w latach 1940-1943. Poszukam na nią wydawcy, lub wydrukuję ją za własne środki. Poniżej tzw, Apla z mojego artykułu, który ukazał się w „Okrętach” Kagero Publishing.

Carlo Fecia di Cossato od 15 kwietnia 1941 dowodził „Tazzolim”. Zatopił 16 wrogich jednostek o łącznym tonażu 86.545 BRT. Jego poprzednik, kapitan Vittore Raccanelli, zatopił dwa statki. Łączny tonaż zatopionych przez ten okręt statków to 96.650 ton oraz jeden uszkodzony (5000 BRT). Fecia di Cossato został uhonorowany przez Niemców min. Krzyżem Żelaznym Pierwszej Klasy, wręczonym osobiście przez adm. Karla Dönitza. Od swoich rodaków otrzymał zaś Medaglia d’oro al valor militare (najwyższe włoskie odznaczenie wojskowe). Była to osoba bardzo popularna, w której inni oficerowie i podwładni cenili inteligencję i empatię. Gdy tonął „Tazzoli”, Fecia di Cossato dowodził torpedowcem „Aliseo”.

Po kapitulacji Włoch „Aliseo” dostał rozkaz zaatakowania niemieckich sił ewakuujących się z Korsyki. Włosi wykonali rozkaz niszcząc kilka jednostek desantowych w okolicach Bastii. Kolejne zadania dotyczyły misji eskortowych jednostek alianckich na Adriatyku. W połowie lata 1944 r. Fecia di Cossato wypowiedział się gniewnie o rządzie Badoglia. Złożył też wniosek o zwolnienie z czynnej służby. Wieść o wolcie legendarnego oficera Regia Marina, spowodowała nawet wystąpienie po jego stronie załóg w bazie morskiej w Tarencie. Di Cossato został zawieszony w efekcie na sześć miesięcy w pełnieniu swoich obowiązków. Jego kwalifikacje były na tyle cenione, że ofertę złożyła mu nawet US Navy. Włoch odrzucił ją bez żadnych wyjaśnień.

Rodzina Carlo Fecia di Cossato przebywała wówczas na terenie Włoskiej Republiki Socjalnej (RSI), 21 sierpnia 1944 napisał on do matki: „(…) Przez ostatnie dziewięć miesięcy zastanawiałem się nad skrajnie przykrą pozycją moralną, w której się znalazłem na skutek żałosnej kapitulacji marynarki, na którą zdałem się tylko dlatego, że przedstawiono mi ją jako bezpośredni rozkaz króla. (…) Rozumiesz, co się dzieje we Włoszech oraz to, jak zostaliśmy niegodnie zdradzeni i popełniliśmy upokarzający czyn, który nie przyniósł żadnych skutków. To właśnie w konsekwencji tych ponurych wniosków pogrążyłem się w głębokim smutku oraz pogardzie dla tego, co nas otacza. Od wielu miesięcy myślę o moich marynarzach na ‚Tazzolim’, którzy z honorem spoczywają na dnie morza. Wierzę, że moje miejsce jest wśród nich”. Sześć dni później Carlo Fecia di Cossato popełnił samobójstwo.

  • Posted on 9 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Carlo Fecia di Cossato, okręt podwodny "Tazzoli", włoskie okręty podwodne na Atlantyku
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top