Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
sty
30

Clara Petacci: Zazdrość

IV. Zazdrość:

Benito był o nią bardzo zazdrosny, gdy doniesiono mu, że spotkała się z pewnym młodzieńcem, wezwał ją do siebie i wymierzył dwa siarczyste policzki, mówiąc: „Podczas gdy ja uszanowałem w tobie najpierw niewinną dziewczynę, potem kobietę zamężną, ty zdradzałaś męża z pierwszym lepszym. Jesteś ulicznicą!”. Na koniec dorzucił jeszcze stek wulgarnych wyzwisk.

Kazał też trzymać na podsłuchu telefon u Petaccich, od czasu do czasu przepytywał kochankę z tego co usłyszał, np. „Co to za jeden, ten Aroldo? Znajomy Mimi, ale zawsze pyta o ciebie, nie rozumiem”. Kiedy w lipcu 1938 on przebywał w rodzinnym Predappio, 3 agentów kontrolowało co porabia w tym czasie Clara w Grand Hotelu w Rimini. Oczywiście zawsze musiała się tłumaczyć z kim tańczyła.

14 lipca 1937, Claretta pisze w liście do Benita: „Jedyna osoba, jaką spotkałam parę razy to stary przyjaciel Marcella, który wielokrotnie, na prośbę mojego brata, ratował mnie przed napaściami mojego męża (…). Ale ten mężczyzna nie powinien wzbudzać żadnych podejrzeń, ani moralnych, ale fizycznych (…). Naprawdę cię kocham, żyję jedynie dla Ciebie i z Ciebie (…). Dlaczego mnie oskarżasz? O co?. Błagam cie na kolanach, przez wzgląd na dobroć, jaką zawsze mi okazywałeś: nie porzucaj mnie, nie wierz tym, którzy chcą mi cię odebrać (…)”.

Zapisy z kolejnych dni owego lipca pochodzące z dzienników Clary:

„21: (…) Powiedziałeś mi : ‘Kocham cię, chciałbym ciągle być z tobą”, po czym: „22: Byłeś z nią nad morzem. Dlaczego?” i dla odmiany: „23: Ja z tobą nad morzem. Dużo miłości. Może wymaże jej cień z tych pokoików”. Koniec? Gdzieżby tam: „25: Byłeś z nią nad morzem. Mój Boże, kiedy przestaniesz się z nią spotykać… Po południu wiele godzin u ciebie w Palazzo, a wieczorem wyszliśmy razem. Kochanie, a więc mnie kochasz!”.

4 listopada 1937 Ben mówi do Clary: „Powiedz, że mnie kochasz, że zawsze byłaś moja, kochaj mnie, zanim zamknę cię w klasztorze. Twoja miłość nie jest taka jak kiedyś, nie drżysz już tak jak dawniej”. Clara wspomina: „Od razu udowadniam mu, że się myli. Niczym dziecko rzuca mi się w ramiona, ściska mnie mocno, szczęśliwy, przymyka oczy, zadowolony niczym kocur. (…) Ostatecznie kocha się jak szaleniec, jak zraniona bestia, jest bosko”.

5 stycznia 1938, Ben: „Gdybyś mnie zdradziła, byłoby mi przykro, ale tylko w pewnym stopniu. Zostawiłbym cię, a ty wiesz, że mi wystarczy pięć dni życia, pracy, żeby zapomnieć o jakiejkolwiek przykrości. Nie potrafię za długo cierpieć…”.

Pewnego dnia Mussolini oświadcza: „Nie chcę, żebyś kiedykolwiek mnie zdradziła, musisz umrzeć wcześniej ode mnie. W przeciwnym razie znajdziesz sobie kochanka, a ja nie chcę, byś należała do kogoś innego…”.

Znów Ben: „Jestem o ciebie zazdrosny i trzymam cię pod kluczem. Przeszkadzają ci [agenci w cywilu]? Jeśli tak, to ich zdejmę. Są dyskretni? Z drugiej strony, skąd mam wiedzieć, co robisz w domu? Wiem, co robisz poza domem”.

26 grudnia 1937 Claretta znajduje na podłodze szpilkę do włosów. „Kto wie, od kiedy tutaj leży”, szybko pacyfikuje jej domysły dyktator.

Clara: „Nie lubię haremów, Gdybyśmy żyli w tamtych czasach, to jako faworyta już dawno bym otruła je wszystkie”.

„Zatrudnię cię w OVRA [tajnej policji]” – komplementuje pewnego razu dociekliwość Clary Mussolini. Innym razem Benito mówi: „Tak bardzo boję się twoich scen, a mam ich wystarczająco dużo, że wolałbym uciąć sobie jądra, niż wziąć nową kochankę”.

Powyższe sceny i cytaty to zaledwie drobny wycinek festiwalu podejrzliwości tej pary. Clara nie łudziła się, że Mussolini zostawi dla niej żonę i dzieci. Wiedziała też, że nie jest jej wierny i ma inne kochanki. Czekała na niego godzinami w swoim gabinecie, czytając łzawe historie miłosne, rysując modele nowych sukien, malując paznokcie lub po prostu spoglądając w lustro czy wyglądając przez okno. Często zjawiał się dopiero po dziesiątej wieczorem. Bywało, że nie przychodził wcale, a ona przeklinała „podstarzałe contessy”, z którymi on kochał się piętro niżej. Tolerowała wszystkie grzeszki Benita, obawiając się utraty jego miłości. Wciąż obawiała się, że wróci do którejś z poprzednich kochanek. Krążyły też plotki o nowych związkach, na przykład o kobiecie imieniem Irma. Gdy czyniła mu wyrzuty, wpadał w złość i obsypywał gradem wyzwisk. Jej płacz złościł go jeszcze bardziej. Zdesperowana zwróciła się do Zity Ritossy, kochanki swego brata. Ta doradziła, by Clara nie była dla Duce tak łatwo dostępna. Clara próbowała tej taktyki już wcześniej, zupełnie bezskutecznie.

A jak Benito odnosił się do swojej niewierności? 12 maja 1938 Petacci znalazła w swoim apartamencie w Palazzo Vennezia brązową podwiązkę. Spokojnie patrzy Benitowi w oczy. Jego kłamstwo jest wyjątkowo naiwne: „Nie mam pojęcia, skąd to się wzięło. Ktoś musiał to podrzucić specjalnie”. Kłamstwo jakimś cudem nie uspakaja Clary, nadal widzi jej oczy wbite w siebie… teraz staje się szczerszy: „Gdybyś tyle przeze mnie nie wycierpiała, nie potrafiłbym być wyłącznie twój. Sytuacja, w której miałbym należeć tylko do jednej kobiety, była nie do pomyślenia. W pewnym okresie miałem czternaście kochanek, które brałem sobie jedną po drugiej. (…) Niechże ci to da pojęcie o moich seksualnych potrzebach. Żadnej z nich nie kochałem, to było wyłącznie dla przyjemności. Gdybyś się tak nie uparła i tyle nie nacierpiała, być może do dzisiaj czekałabyś w kolejce, tak jak wcześniej a już wtedy cię kochałem”.

Nawet synowie wdali się w ojca. Najmłodszy Romano jeździł z tatą do Teminillo, gdzie był świadkiem jego spotkań z Clarą. Benito: „Romano był miły i czuły, szczególnie w stosunku do Mimi. Jadł z wami. Śmiał się z tobą, cieszę się z tego. A poza tym nic nie powiedział mojej żonie: sprytny, ech!”.

CDN.

Artykuł: Clara Petacci i klan Petacci

  • Posted on 30 stycznia, 2013
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: Clara Petacci, Clara Petacci biografia, Claretta e Ben, romans Clary Petacci z Mussolinim
sty
28

Clara Petacci: Claretta i Ben

III. Claretta i Ben:

Clara codziennie wysyła mu gorące liściki. Np. 22 lutego 1933 pisze: „Śniłam o Panu, i przez moje zdrętwiałe członki przebieg dreszcz życia i piękna. Przemawia Pan do mnie we śnie, i Pana głos ma w sobie słodycz muzyki, a Pana uśmiech jest jak ciepła pieszczota słońca… proszę nie mieć mi za złe, myślę o Panu… pragnę Pana”.

Ich rozmowa podczas audiencji w marcu 1934:

B: Czemu przyszłaś? To absurd. Pani się ośmiesza.
C: Ale… pan przecież obiecał przyjąć mnie w tym tygodniu. A potem cisza. Dlaczego? Pan przecież wie, że to dla mnie tortura.
B: Ale o co ci właściwie chodzi? Ja jestem stary, a ty jesteś dziewczynką.
C: A gdybym była mężatką?
B: To inna sprawa. Byłabyś damą, młodą, ale zawsze damą.
C: Proszę więc wydać mnie za mąż!
B: Ja?
C: Tak, wy.
B: Jak to?
C: On wrócił.
B: Ach tak? Jak to? Kiedy? Opowiadaj.
C: Wiele do mnie pisał, ja nie odpowiadałam. Dzwonił, a ja nic. Następnie przyjechał do Rzymu, żeby mnie odwiedzić i powiedział, że mnie kocha, że wszystko przemyślał, zapytał czy wyjdę za niego, etc. A ja chcę wiedzieć, co mam robić.
B: Wyjdź za niego.

Mussolini zgadza się na ślub Clary z Riccardo Federicim, tymczasem ona myślała, że w obliczu straty usłyszy wahanie…

B: Pani płacze, teraz znowu płacz! Dlaczego? Naprawdę pani jest dziwna. Czemu płaczesz? Co ci jest? Kochasz mnie czy co? Co takiego we mnie widzisz? No, powiedz co. Doprawdy nie wiem. Jesteś szalona albo niemądra. (…) Gdybym był młody, gdybym był wolny. (…) A ja tymczasem jestem niewolnikiem.

27 czerwca 1934 Clara bierze ślub z porucznikiem Riccardo Federicim. Ceremonia odbywa się w kościele San Marco, znajdującym się naprzeciwko Palazzo Venezia. Tutaj chrzest brała matka Clary Giuseppina. Ceremonię prowadzi kardynał Gasparri, ten sam który podpisał 5 lat wcześniej konkordat z Il Duce. Benito Mussolini nie jest obecny. Miesiąc miodowy jest jednak bardzo gorzki, pomiędzy małżonkami brakuje porozumienia. W myślach Clary jest ktoś inny. Zamieszkują w Orbetello (k. Grosseto) i mieszkają tam razem w latach 1934-1936. Tam stacjonuje jednostka porucznika Federici. Clara jest tam samotna, pisze listy do Bena. W listach pisze o przypadkach pobicia przez męża, prosi Bena by wysłać go do Afryki Wschodniej.

Ich małżeństwo kończy się separacją, Federici zgadza się na nią w lipcu 1936. Już po tym, w październiku 1936, Mussolini wzywa matkę dziewczyny do pałacu. Ubrany w mundur kaprala milicji pyta wprost: „Pani, czy zezwala mi pani kochać jej córkę?”. Nie przeszkadza mu przy tym, że kochankami zostali parę miesięcy wcześniej…

27 października 1937 radzi jej zresztą: „Chcę, żebyś się od niego uwolniła, bo gdyby mnie zabrakło, on cię skrzywdzi, przysporzy ci kłopotów. Teraz się boi, ale co będzie później? Anuluj małżeństwo, potem rozwód. Może dzięki temu papieżowi wprowadzą prawo. Zacznij proces anulowania, chcę, żebyś się uwolniła”.

2 stycznia 1938 Mussolini tłumaczy kochance poprzednie zachowanie: „Miałaś nieszczęśliwe i nieudane małżeństwo, żałuję, że skłoniłem cię, byś spróbowała. Ale nie sądziłem, że twoja miłość [do mnie] będzie tak szczera. Myślałem raczej o idealistycznej fascynacji wybitnym człowiekiem, która później mogła przekształcić się jedynie w rozczarowanie. Myślałem o tym twoim ideale i traktowałem cię jak dziewczynkę”.

W 1936 roku została kochanką Mussoliniego. Miała wówczas 24 lata. Pierwsze ich schadzki miały miejsce w sali gdzie urzędował Mussolini – w Sali Globusowej (Mappemonde). W Palazzo Venezia otrzymała swój apartament – zwany „Cybo” (od kardynała Cybo). Znajdował się on na pierwszym piętrze od strony Via del Plebiscito. W jednym z pokoi – „Pod zodiakiem” – na nieskazitelnie białym sklepieniu wymalowano złotą farbą dwanaście znaków zodiaku. 25 maja 1938 Ben oświadczył kochance: „Kochanie, od dzisiaj Sala Zodiakalna jest do twojej dyspozycji, od rana do wieczora, możesz przychodzić, kiedy tylko chcesz”. Każdego popołudnia, punktualnie o 15.00, oczekuje tam na Duce. Do pałacu przywozi ją strażnik czerwonym motocyklem z przyczepką – motocyklem miłości, jak żartują strażnicy. Akurat co do sposobu w jaki kochanka dostawała się do pałacu istnieją rozbieżności. Inna wersja mówi o tym, że wchodziła bocznym wejściem od strony Via degli Astagli. Zawsze uprzedza telefonicznie Navarro (kamerdyner Duce) o swoim przybyciu, ten czeka na nią i wprowadza ją do pałacu. Jest to tym bardziej prawdopodobne, że przecież Mussolini dbał, by nie afiszować się z tym związkiem. W apartamencie są jej rysunki, płyty i lusterka. Mussolini pojawia się zazwyczaj między 19.00 a 21.00. Kochają się aż do zapadnięcia nocy. Clara: „Moją pociechą było móc wygładzić zmarszczki niepokoju na jego czole”. Jednak wspólne chwile trwają krótko, Benito musi pędzić do Villa Torlonia, gdzie oczekuje nań Rachela. Clara wraca do domu ok. 22.00. Je, uzupełnia dziennik i czeka na ostatni w ciągu dnia telefon.

Teraz „jej życie było długim oczekiwaniem” – jak to określiła matka Clary. Obok łóżka kazała zamontować niezwykle różowy telefon, wpatrywała się teraz w niego, czekając aż zadzwoni. Z powodu jej zazdrości Benito dzwoni po kilkanaście razy dziennie. Wiedzie próżne życie – długo się wyleguje, po śniadaniu idzie do swojej eleganckiej łazienki, nakłada makijaż, stroi się. Jednak ich romans ma pozostać w ukryciu, nie pokazują się publicznie razem, w teatrze czy operze siadają osobno. Mussolini ma przecież żonę, jest wzorowym ojcem narodu…

Czasem spędzają wspólne chwile nad morzem w królewskiej posiadłości Castelporziano lub na nartach w Terminillo. Odbywali razem wycieczki samochodowe lub wyjeżdżali do Ostii, gdzie czekał na nich jacht. Mussolini bywał częstym gościem w Villa Camiluccia (rezydencja Petaccich).

Zdarzało im się kochać pomiędzy jednym oficjalnym spotkaniem a następnym. Mussolini był zazdrosny o młodą kochankę, często do niej dzwonił i kazał śledzić. Nawet gdy wyjeżdżał spotkać się z Hitlerem, dzwonił do niej, bądź czynił to w jego imieniu zaufany sekretarz. Pod jej wpływem przestał pracować od rana do nocy jak miał w zwyczaju. Gdy niemal nie umarła w wyniku zapalenia wyrostka, zmienił rozkład jazdy pociągów, by na czas znaleźć się u jej boku.

Gdy chodziło o seks, był wobec niej tak samo brutalny, jak wobec innych kobiet. Pewnego dnia oznajmia: „Kocham cię do szaleństwa… i chciałbym cię zniszczyć, skrzywdzić, być wobec ciebie brutalny. Dlaczego moja miłość wyraża się tak gwałtownie? Potrzebuję cię zgnieść, rozerwać na kawałki, to instynkt przemocy. Jestem dzikim zwierzęciem”. Wspomnienia Clary świadczą o wielkiej namiętności między kochankami: „Kochamy się jak nigdy dotąd, aż do bólu serca, i zaraz potem drugi raz”, „po drugim [razie] wstaje i ze smakiem je pomarańczę. Jak zawsze dzikie zwierzę”. 22 kwietnia 1938, dziennik Claretty: „Przepełnieni czułością kochamy się, gryzie mnie w ramię z taką siłą, że zostawia mi ślad po zębach. Jest przerażony, blednie i siada na łóżku: ‘Kochanie co ja ci zrobiłem? Zobacz, jaki ślad. Pewnego dnia odgryzę ci całe ramie. Kiedyś o mały włos, a nie złamałbym ci nosa. Czy to świadczy o tym, że jestem zmęczony? Że cię nie kocham?”.

8 czerwca 1938 Mussolini wyjeżdża z rodziną na dwutygodniowe wakacje, odwiedza Predappio i Riccione. Oczywiście na podorędziu jest też Claretta, zamieszkuje w Gran Hotelu w Rimini. Spotykają się min. na pełnym morzu. Claretta i Mimi płyną katamaranem, a on na żaglówce w asyście kutra rybackiego. Z Benem jest dwóch marynarzy. Kochankowie odgrywają scenkę, zachowując się jak małe dzieci, udają, że się nie znają, a Mussolini ratuje młode kobiety z opresji odholowując je do brzegu. Przy okazji próbuje też złowić ryby. Pech chce, że trafia same małe rybki i trochę krabów.

Clara wpływa też na drobne przyzwyczajenia Duce. Nauczyła go pić herbatę, której nie znosił. Toleruje też bukiety kwiatów na stole, czego nie znosił jeszcze bardziej.

W rozmowach dotykają czasem sfery dla nich zakazanej, małżeństwa. Mussolini: „Dałem 200 lirów każdemu dziecku, które urodziło się 27. Urodziło się dziewięćdziesięcioro i wszystkie w biednych rodzinach. Tylko siedmioro z nich w rodzinach zamożnych, ponieważ bogacze nie płodzą dzieci. Staram się czynić dobro na ile to możliwe, i to wszędzie. Także moja żona zajmuje się ubogimi z Forli i okolic. Na Trzech Króli przygotowała dużą ilość chleba; teraz go zawiezie. (…) Jest tyle nędzy dookoła, przerażająco dużo. Też byś tak robiła, gdybyś była moją żoną?”.

CDN.

Artykuł: Clara Petacci i klan Petacci

  • Posted on 28 stycznia, 2013
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: Clara Petacci, Clara Petacci biografia, Claretta e Ben, romans Clary Petacci z Mussolinim
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top