Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
wrz
30

Gruppo Battagioni „M” da Sbarco

Wiosna 1942 r., żołnierze Gruppo Battagioni „M” da Sbarco ćwiczą przed planowanym desantem na Maltę. Trzeci z żołnierzy niesie ckm Breda 37 kal. 8 mm, czwarty niesie na ramieniu km Breda 30. Pierwsza postać w kamizelce typu „Samurai”.

Poza pułkiem piechoty morskiej „San Marco” była to jedyna jednostka włoskich sił zbrojnych (dokładniej MVSN) wyspecjalizowana w przeprowadzaniu desantu morskiego. Jej stworzenie przywidywano już pod koniec października 1940 r., w wyniku generalnej reorganizacji legionów i batalionów Czarnych Koszul. Właściwe stworzenie jednostki desantowej miało miejsce w lutym 1941 r. Wówczas cztery bataliony CC.NN. – XLII, XLIII, L i XL zgrupowano razem. Dowodzenie objął Console Generale Santi Quasimodo. Pierwszą akcją Gruppo było zagarnięcie greckich wysp na Morzu Jońskim pod koniec kwietnia 1941 r., Czarne Koszule współpracowały przy tym z kompanią 2. Battaglione Paracadutisti (2. bspad.).

1 października 1941 Gruppo wyznaczono do bycia częścią elity Czarnych Koszul – batalionów „M” (od nazwiska Mussoliniego). Większość z batalionów „M” nie otrzymała jednak ani specjalnego treningu, ani wyposażenia, jednostka desantowa stała się elitą spośród nich. Liczyła 3100 żołnierzy, miała także dodatkowo kompanię ośmiu dział ppanc. 47/32, oprócz normalnego uzbrojenia batalionu „M”, czyli 42 karabinów maszynowych i 36 lekkich moździerzy. Czarne Koszule miały stać się częścią planowanego desantu morskiego na Malcie. Trening rozpoczęto w styczniu 1942 r., gdy z jednostkami armii i floty ćwiczono najpierw na wybrzeżach Toskanii, a w czerwcu-lipcu na wybrzeżu Ligurii. Specjalny trening uwzględniał także desant z użyciem drabin strażackich, była to jedyna możliwość na udany atak na wysokie nadbrzeżne klify wyspy. W ograniczonym zakresie używano specjalistycznego wyposażenia, pewnej ilości pistoletów maszynowych Beretta M38A i kamizelek typu „Samurai” z zapasowymi magazynkami do pm (ogółem 12, 5 z przodu, 7 z tyłu) i grantami (6 w przednich kieszeniach). Brakowało wyspecjalizowanych jednostek desantowych, dlatego używano łodzi i barek rybackich.

Pod koniec lipca 1942 r. zawieszono plan inwazji na Maltę, Gruppo Battaglioni „M” da Sbarco trafił do listopada 1942 r. do rezerwy. Gdy alianci wylądowali we francuskich posiadłościach w Afryce północno-zachodniej, Czarnych Koszul użyto w bezkrwawym desancie i zajęciu Korsyki (posiadłości rozbieranego na kawałki Vichy). W styczniu 1943 r. Gruppo podzielono. Bataliony XLIII i LX pozostały na Korsyce jako garnizon wyspy, a sztab z batalionami XLII i L wysłano do południowej Francji, w rejon bazy francuskiej marynarki w Tulonie. Losy obu grup potoczyły się innymi ścieżkami po kapitulacji Włoch. Jednostki na Korsyce walczyły z Niemcami, a następnie w większości dołączyły do aliantów, a te z Francji w większości przyłączyły się do Niemców. Jednostki wierne Duce stworzyły Battaglione IX Settembre (9 września od daty kapitulacji Włoch) i u boku batalionu „Brandenburczyków” zwalczał partyzantów we Włoszech.

  • Posted on 30 września, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: MVSN
  • Tags: Czarne Koszule, Gruppo Battagioni "M" da Sbarco, operacja Herkules
kw.
10

Ciekawy artykuł na stronie GRH 7 Szwadron Łączności

Koledzy z GRH 7 Szwadron Łączności podesłali bardzo ciekawy artykuł z polskiej międzywojennej prasy o szkoleniu, organizacji i zadaniach stawianych przed batalionem Czarnych Koszul. Polecam!

LINK: „Batalion Czarnych Koszul” – 1933 – Streścił kpt. J. Rossowski

  • Posted on 10 kwietnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: camicie nere, Czarne Koszule, milizia volontaria per la sicurezza nazionale
mar
03

Czarne Koszule w latach trzydziestych

Czarne Koszule w Argostoli na wyspie Kefalinia (wł. Cefalonia), wiosna 1941 r. [ze zbiorów Archivio Centralle dello Stato]

29 marca 1930 Wielka Rada Faszystowska wydała dekret na mocy którego Legiony MVSN zostały włączone w skład dywizji armii regularnej. Każda z dywizji miała mieć w składzie dwa bataliony Czarnych Koszul. Jednak w praktyce liczebność Legionów była mniejsza, w lipcu 1933 r. istniało ich jedynie 30, liczyły ok. 20 000.

W 1931 r. 41% Czarnych Koszul pochodziło z najbardziej uprzemysłowionych Północnych Włoch, 31% ze Środkowych Włoch, a 28% z Południa oraz Sycylii i Sardynii. Większość to młodzi ludzie ok. 20 roku życia (23%) i rolnicy (28%), niewielki odsetek stanowili studenci i robotnicy.

Na początku 1932 r. Czarne Koszule pierwszy raz wzięły udział w manewrach armii. Decyzja o utworzeniu dywizji MVSN przyśpieszyła szkolenie, zadbał o to personel armii. Doskonalenie żołnierzy podzielono na trzy fazy. Pierwsza to min. trening indywidualny oraz zajęcia teoretyczne; druga to min. ćwiczenia strzeleckie, rozpoznanie w terenie, szkolenie dla obserwatorów artylerii, obsługa radia i telefonu; trzecia to szkolenie na poziomie kompanii i batalionu w warunkach mających oddać pole walki oraz wykłady min. na temat walki w innych strefach klimatycznych. Oficerowie mieli dodatkowe zajęcia teoretyczne prowadzone przez ich dowódców batalionów. Polne marsze koordynowały batalion, a potem jednostki wyższego szczebla.

W latach 1935-36 toczyła się wojna Włoch z Abisynią. Zmobilizowano wówczas 27 legionów lub grup batalionów (gruppi battaglioni, odpowiednik pułków) MVSN. Z tych sił sformowano siedem dywizji. Pięć z nich trafiło do Erytrei, jedna do włoskiego Somali, a kolejna pozostawała jako rezerwa w Libii. Po kampanii dywizje rozwiązano a legiony zdemobilizowano. Całkowita ówczesna liczebność faszystowskiej milicji wynosiła 62 bataliony, liczyły one 115 000 żołnierzy. Przed tą wojną siły jednostek bojowych MVSN liczyły zaledwie 20 tys. ludzi. Z około 168 tys. Włochów walczących w Etiopii, aż 97,5 tys. to Czarne Koszule.

Liczebność MVSN w kolejnych latach prezentowała się następująco: 277 tys. milicjantów w styczniu 1928 r., 399 tys. w grudniu 1931 r., 312 tys. w czerwcu 1940 r.

  • Posted on 3 marca, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: armia włoska II wojna światowa, MVSN
  • Tags: Czarne Koszule, milizia volontaria per la sicurezza nazionale, MVSN
lut
25

Początki MVSN

Czarne Koszule podczas ceremonii z okazji dwudziestolecia powstania MVSN [zdjęcie ze zbiorów Istituto Luce]

Niemal każda prowincja czy duże miasto miało swój Legione MVSN (Legion, odpowiednik pułku). Dzieliły się one na kohorty (coorti, bataliony) i centurie (kompanie). Jedynie w razie potrzeby scalano legiony w jednostki szczebla brygady czy dywizji. W przypadku dywizji „Czarnych Koszul” to Esercito musiało przydzielać specjalistów z różnych służb – np. artylerzystów czy saperów. MVSN była niezależna od Esercito, traktowana przez Armię Królewską podejrzliwie i wrogo. Milicja faszystowska rozbijała monopol na obronność państwa. Mimo włączenia jej w struktury armii, w kwestiach takich jak przyznawanie stopni, awanse czy wyznaczanie personelu decydowało raczej dowództwo milicji aniżeli Ministerstwo Obrony.

W 1923 r. powstały pierwsze Legiony, każdy z nich składa się z od trzech do sześciu kohort. Kohorty etatowo liczyły 354 ludzi i były podzielone na trzy centurie. Liczebność legionów wahała się między 1000 a 2100 ludzi, choć częściej była zbliżona do tej pierwszej liczby. 1 września 1923 pierwsze trzy bojowe legiony MVSN (132., 171. i 176.) wysłano do Libii. Powstały w tym samym roku, liczyły po 2900 żołnierzy. Walczyły z arabskimi rebeliantami do demobilizacji w maju 1924 r. Zastąpiły je dwa kolejne legiony – „Oea” i „Berenice”. „Czarne Koszule” strzegły też bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. W czerwcu 1924 r. cztery legiony MVSN przywracały porządek publiczny po śmierci deputowanego socjalistów Matteottiego.

1 sierpnia 1924 milicja weszła w skład armii i złożyła przysięgę na wierność królowi. W 1925 r. Mussolini zaprowadził we Włoszech dyktaturę. Zmiany zaszły także w MVSN, wielu byłych Squadristi zostało zastąpionych przez monarchistycznych oficerów, zwłaszcza na wyższych szczeblach dowodzenia. 9 października 1926 Mussolini obwołał się naczelnym dowódcą (Comandante Generale) MVSN. (CDN.)

  • Posted on 25 lutego, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: armia włoska II wojna światowa, MVSN
  • Tags: Czarne Koszule, milizia volontaria per la sicurezza nazionale, MVSN
lut
17

Milizia Volontaria per la Sicurezza Nazionale

Czarne Koszule defilują pod bramą z literą M, nawiązującą oczywiście do nazwiska Mussoliniego. [zbiory Istituto Luce]

14 stycznia 1923 powołano oficjalnym dekretem królewskim Ochotniczą Milicję Bezpieczeństwa Narodowego – MVSN (Milizia Volontaria per la Sicurezza Nazionale) do obrony rewolucji faszystowskiej. Rada Ministrów wyraziła zgodę na jej powstanie 28 grudnia 1922. Cechą charakterystyczną formacji były faszystowskie czarne koszule noszone przez milicjantów, stąd popularna nazwa jej formacji bojowych to „Camicie Nere” (Czarne Koszule). Funkcjonariuszy rekrutowano się z PNF (partii faszystowskiej), zwłaszcza spośród byłych skwadrystów („squadre”, pl. skwadry – lokalne bojówki faszystowskie). Początkowo nie składali oni nawet przysięgi na wierność królowi. Milicja opłacana była z funduszy publicznych, była odpowiedzialna bezpośrednio przed Duce. MVSN przez wiele lat pozostawała luźną federacją skwadr, dowodzonych przez lokalnych szefów. Strzegła gmachów publicznych i zapewniała godne życie byłym skwadrystom. Funkcja komendanta milicji i policji została połączona i oddana w ręce generała Emilio De Bono.

Drzwi do milicji były otwarte dla ochotników pomiędzy 17 a 50 rokiem życia. Musieli oni przynależeć do PNF oraz nie służyć w siłach zbrojnych. Do jednostek bojowych mogli dołączyć ochotnicy w wieku 26-36 lat. Zaciąg obejmował okres 10 lat. W praktyce oznaczało to, że formacje bojowe „Czarnych Koszul” były dość mocno zaawansowane wiekowo. Jeszcze bardziej zaawansowany wiek charakteryzował podoficerów, z kolei oficerowie często byli młodsi niż ich żołnierze. Do 1936 r. istniał jeden stopień wojskowy dla podoficerów – capo squadra. Cześć podoficerów była weteranami armii, część wywodziła się z „Czarnych Koszul”. Spora część jeszcze w 1940 r. była weteranami I Wojny Światowej. Szkoła oficerów mieściła się początkowo w Mirandola, następnie w Livorno, aż w końcu w Rzymie. By zdobyć stopień vice capo squadro (najniższy stopień podoficerski) należało tylko wypaść korzystniej od konkurentów podczas testów. W pierwszych latach istnienia MVSN oficerowie wyższych stopni (pułkownicy i zwłaszcza generałowie) w większości wywodzili się z armii. Oficerowie niższych stopni po części byli byłymi skwadrystami, a po części wywodzili się z armii. W 1923 r. spośród 227 centurionów jedynie 44 nie było zawodowymi żołnierzami. MVSN dowodził z Generalnej Kwatery Głównej w Rzymie Mussolini, który był naczelnym zwierzchnikiem. Jednak na co dzień faktyczne dowództwo sprawował szef sztabu, podlegający w czasie wojny bezpośrednio szefowi Sztabu Generalnego. (CDN.)

  • Posted on 17 lutego, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: armia włoska II wojna światowa, MVSN
  • Tags: camicie nere, Czarne Koszule, milizia volontaria per la sicurezza nazionale, Ochotnicza Milicja Bezpieczeństwa Narodowego
lis
18

Oswobodzone Bengasi

Bengasi znowu włoskie! Czarna Koszula wciąga na maszt tricolore, luty 1942 r.

  • Posted on 18 listopada, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Czarne Koszule, front afrykański II wojna światowa, kampania afrykańska II wojna światowa
lis
18

Czarne Koszule idą do niewoli

https://scontent-a-fra.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-9/s720x720/10636211_289664144563779_4113671840376486470_n.jpg?oh=5a070fafaa9129133a1bccd963f76629&oe=54D3CF9E

Na zdjęciu prawdopodobnie znajdują się Czarne Koszule z 1. Dywizji Czarnych Koszul „23 Marzo”, przez samego Mussoliniego obdarzona przydomkiem „Intrepida” (nieustraszona), wzięte do niewoli po kapitulacji Bardii w styczniu 1941 r.

  • Posted on 18 listopada, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: bitwa o Bardię styczeń 1941, Czarne Koszule, milizia volontaria per la sicurezza nazionale, MVSN
lis
07

Czarne Koszule z zatrzymanymi

Czarne Koszule prowadzą zatrzymanych, partyzanci lub podpadli z innych powodów, gdzieś w Jugosławii.

  • Posted on 7 listopada, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Czarne Koszule, okupacja Jugosławii, włoska okupacja na Bałkanach
lis
06

Milicjanci MVSN

Milicjanci MVSN podczas ćwiczeń.

Drzwi do milicji były otwarte dla ochotników pomiędzy 17 a 50 rokiem życia. Musieli oni przynależeć do PNF (partia faszystowska) oraz nie służyć w siłach zbrojnych. Do jednostek bojowych mogli dołączyć ochotnicy w wieku 26-36 lat. Zaciąg obejmował okres 10 lat. W praktyce oznaczało to, że formacje bojowe „Czarnych Koszul” były dość mocno zaawansowane wiekowo. Jeszcze bardziej zaawansowany wiek charakteryzował podoficerów, z kolei oficerowie często byli młodsi niż ich żołnierze. Spora część podoficerów jeszcze w 1940 r. była weteranami I Wojny Światowej.

Jednostki milicyjne miały znaczne braki w wyszkoleniu i uzbrojeniu (temat na kilka kolejnych wpisów), a największym ich atutem było doświadczenie zdobyte w Etiopii i Hiszpanii.

  • Posted on 6 listopada, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: camicie nere, Czarne Koszule, milicja faszystowska, milizia volontaria per la sicurezza nazionale, MVSN
paź
25

Zdjęcie dnia (1/4)

Czarne Koszule świętują zwycięstwo nad Grecją salutem z bagnetami.

Bardzo rozpowszechnioną tezą jest opinia, że Niemcy „uratowali” Włochów w Albanii. W grudniu 1940 r. front w Albanii wizytowali niemieccy oficerowie, wówczas ocenili, że interwencja ich wojsk jest zbędna. Dowództwo armii włoskiej zareagowało prawidłowo, kiedy okazało się, że zaatakowano silniejszego przeciwnika cofnięto wojska na pozycje wyjściowe, zwężono front, skrócono linie zaopatrzenia. W Albanii nareszcie zgromadzono potrzebne zaopatrzenie i dość wojska. Jest to sukces godny odnotowania, równocześnie prowadzono dwie zamorskie kampanie (grecką i północnoafrykańską) oraz kolejną żywioną jedynie transportem lotniczym (Afryka Wschodnia). Pisze się, że Włosi w końcu i tak złamaliby opór Greków. Jednak jakim kosztem? Sześć miesięcy walk przeciwko Grecji i Jugosławii kosztowało 13.775 zabitych, 50.875 rannych, 20.067 zaginionych, a także 12.370 przypadków ciężkich odmrożeń. Z tego punktu widzenia niemiecka interwencja była wybawieniem i żołnierze na zdjęciu naprawdę mieli się z czego cieszyć…

  • Posted on 25 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Czarne Koszule, inwazja Włoch na Grecję, kampania bałkańska II Wojna Światowa, kampania na bałkanach, wojna włosko-grecka
Page 1 of 212
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top