Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
Sie
11

Duce stawia trudne pytania

Działo 149/35 Mod. 1901 (149 mm) na stanowisku, pogranicze albańsko-greckie, wiosna 1941 r. Część żołnierzy nosi pamiętające Wielką Wojnę hełmy Adrian.

18 lutego 1941 Włosi rozpoczęli kolejną ofensywę przeciwko Grekom i przez cały tydzień „rzucali ludzi przeciw kulom”. Straty były przerażające, a nie odnotowano żadnych zysków. Teraz dywizje: „Arezzo”, alpejska „Cuneense”, „Cuneo” + 24. Legion CCNN i „Piemonte” + 166. Legion CCNN zostały wycofane na odpoczynek. Do codziennego terroru wojny okopowej powróciła natomiast Dywizja „Ferrara” i przydzielony jej 82. Legion CCNN. Ciężko naciskana „Julia” nadal nie cofała się. W marcu Dywizja Alpejska „Julia” i Dywizja Górska „Sforzesca” + 30. Legion CCNN sprawiły się dobrze i odrzuciły główną grecką ofensywę.

W tym czasie w Albanii zjawił się Mussolini, który zamierzał osobiście przemówić do swoich generałów. Wysłał im potężne uzupełnienia, czyż nie? Dał im 559 samolotów bojowych, czyż nie? Nawet Bóg był po ich stronie: grecki dyktator Metaksas zmarł 29 stycznia, czyż nie tak było? Nowy grecki przywódca Alexandros Koryzis był miernym zamiennikiem starego przebiegłego generała. Koryzis zgodził się na lądowanie brytyjskich wojsk lądowych, ale wysłał ich na cichą granicę z Bułgarią, nie na linię frontu! Mussolini więc zapytywał: czemuż to Włosi nie wygrywają?

10 marca Włosi przeprowadzili kolejną dużą ofensywę. Walka była gorzka i śmiertelna, ponownie nie osiągnięto niczego, no poza utratą znacznej liczby młodych synów Italii. Ten. Carlo Borsani z 7. pułku poprowadził swoich ludzi do ataku, ale został ciężko ranny. Ignorując to kontynuował walkę, aż eksplozja pocisku moździerzowego nie odrzuciła kawałka jego czaszki. Nie do uwierzenia, przeżył i otrzymał najwyższe włoskie odznaczenie.

Podczas tej walki brytyjskie samoloty zbombardowały i zatopiły dobrze oznaczony statek szpitalny „Po”. Pośród ofiar były także trzy sanitariuszki. Oczywiście włoska prasa szeroko rozpisała się o tym podłym akcie, zwłaszcza, że na pokładzie była Edda Ciano (córka Duce i żona hrabiego Ciano), przeżyła.

Dywizje „Bari” + 152. Legion CCNN „Feltre” wycofano celem wypoczynku, a „Siena” + 141. Legion CCNN wróciła do akcji. Dywizja „Puglie” niedawno co przybyła, teraz także wypoczywała!

  • Posted on 11 sierpnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: wojna włosko-grecka 1940-1941
  • Tags: Ii wojna światowa na Bałkanach, inwazja Włoch na Grecję, wojna włosko-grecka
Sie
10

Przykra podróż Duce

Przygotowania do ostatecznej rozgrywki z Grecją, na lotnisko w Scutari (Szkodra) przybywają nowi żołnierze, styczeń 1941 r.

9 stycznia 1941 Włosi spróbowali ataków w różnych sektorach, ale Grecy kolejny raz udowodnili, że w walkach w górach są świetnymi wojownikami. Kolejnego dnia Dywizja „Lupi di Toscana” cofnęła się nieznacznie, a pułk Dywizji „Bari” wycofał się o 6,5 km. Nie każdy się wycofywał. Col. Ugo Passalacqua z Dywizji Pancernej „Centauro” otrzymał złoty Medal Waleczności Wojskowej za jego poświęcenie.

W wyniku załamania się ofensywy niektóre dywizje wycofano na odpoczynek, były to: pancerna „Centauro”, „Ferrara” + 82. Legion CCNN, górska „Modena” + 36. Legion CCNN, „Parma” + 109. Legion CCNN, „Siena” + 141. Legion CCNN i „Venezia” + 72. Legion CCNN. Gruppo „Littorio” rozwiązano. Na Bałkany sprowadzono nowe dywizje: górską „Cagliari” + 28. Legion CCNN, „Feltre”, górską „Forli”, „Legnano” i górską „Sforzesca” + 30. Legion CCNN. Tą ostatnią nazwano na cześć rodu Sforza. „Cagliari”, „Forli” i „Legnano” walczyły we Francji. Alpejska „Julia” i „Piemonte” + 166. Legion CCNN także wymagały odpoczynku, ale uznano je za zbyt wartościowe, by je wycofać.

Mussolini odwiedził Hitlera w jego posiadłości w Berchtesgaden, pierwszy raz Duce spotkał kochankę Führera Ewę Braun. Jej siostra Ilse zakochała się w Bruno Mussolinim, synu Duce, Ewa także była bardzo rozmiłowana we Włochach, zwłaszcza w hrabim Ciano. Hitler z pewnością to zauważył i jest możliwym, że staromodna zazdrość motywowała Hitlera, gdy mówił Mussoliniemu, że jego szpiedzy uważają, że Ciano zawdzięcza swoją karierę związkowi z córką Duce Eddą i ma na boku różne swoje sprawy. Oczywiście Mussolini został obrażony, po pierwsze sugerowano, że jego tajna policja OVRA jest nieudolna (wysoce ryzykowna teza, patrząc na 20 lat losów opozycji wobec Benita, a raczej jej całkowitego braku!), po drugie, że w afery hrabiego zamieszana jest jego córka. Duce musiał jeszcze przyznać, że sprawy w Libii i Grecji idą źle. Teraz był oburzony. Zabawił się sprawą dymisji Ciano z pozycji ministra sprawa zagranicznych, który zresztą aktualnie mógł znajdować się na pokładzie bombowca na froncie greckim, postanowił zachować go na stanowisku, tylko po to, by rozdrażnić Hitlera.

Ktoś musiał być obwiniony za militarną nieudolność Mussoliniego, spadły więc kolejne głowy. Col. Vincenzo Carla z Dywizji „Bari” stanął przed sądem polowym za odwrót. Generale di divisione Bancale, dowódca VII Korpusu, został zastąpiony przez Gen. di Div. Gastone Gambara, oficera który pokazał faszystowskiego ducha w Hiszpanii. Generał Vercellino dostał rozkaz przekazania swojej 9. Armii gen. Alessandro Pirzio-Biroli, którzy dobrze radził sobie w Etiopii.

  • Posted on 10 sierpnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: wojna włosko-grecka 1940-1941
  • Tags: Ii wojna światowa na Bałkanach, inwazja Włoch na Grecję, wojna włosko-grecka
Sie
10

Wstrząsające straty „Julii”

Zbiorowy grób żołnierzy 31. pułku piechoty z Dywizji „Siena”, wojna włosko-grecka. Teraz trzy dni z kolejnymi fragmentami książki amerykańskiego historyka J.L. Ready, dalekiej od perfekcji, ale lepszego przekroju przez włoskie wojowanie w Polsce i tak nie mamy.

1 grudnia 1940 Dywizja „Ferrara” straciła zabitego w walce Col. Trizio. 8 grudnia atakował 7. pułk alpejski z Dywizji „Pusteria”. Atak ten załamał się jednak, a życie stracił dowódca pułku Col. Rodolfo Psaro. Do tego dnia 8. pułk alpejski z Dywizji „Julia” miał straty sięgające 80% stanu. W całej dywizji z jej sił pierwszej linii pozostało 30% ludzi. 10 grudnia, na równinie nadmorskiej, Dywizja „Siena” i przydzielony jej 141. Legion Czarnych Koszul (CCNN) cofały się walcząc pod naporem głównej greckiej nawałnicy, zatrzymała się dopiero po 10 dniach. 14 grudnia Ten. Col. Adolfo Rivoir z Dywizji Alpejskiej „Tridentina” został ciężko ranny. Utrata tylu wyższych oficerów była poważnym problemem dla Włochów, bez wyjątku byli oni walecznymi ludźmi. Nie byli bufonami (angielskie słowo „fops”, znaczy też laluś i inne okoliczne), którzy baliby się zbliżyć do frontu i dostać postrzał. Zbyt często jednak zastępowali ich oficerowie, których największym plusem była polityczna poprawność. Od teraz w Dywizji „Siena” załamało się morale. Rzadkie bombardowania w wykonaniu włoskich samolotów nie mogły poprawić sytuacji.

W Boże Narodzenie Dywizja Alpejska „Pusteria” ucierpiała w wyniku greckiego ataku, w porę z pomocą przyszła jej „Julia”. W tej dwudniowej bitwie ci żołnierze górscy nie doznali niczego poza stratami, w tym śmierć Col. Tavoni, dowódcy 9. pułku alpejskiego.

Mussolini był rozdrażniony prowadzeniem kampanii greckiej przez gen. Soddu i zdymisjonował go. Cavallero, Szef Sztabu Comando Supremo, wyznaczył na dowódcę kolejnej ofensywy samego siebie, ale niektóre pomyłki Soddu były nie do naprawienia. Na przykład rozkazał generale di brigata Carlo Melotti zaatakować jego Dywizją „Cuneo”, wzmocnioną 24. Legionem CCNN, ale równocześnie rozdzielił pododdziały dywizji do wsparcia innych jednostek!

Ofensywa Cavallero ruszyła 3 stycznia 1941, ale Grecy kontratakowali niemal natychmiast. Pełni zapału żołnierze z włoskich uzupełnień – młodzi poborowi, nastoletni ochotnicy i rezerwiści w średnim wieku, niebawem stracili swoje gorliwe pragnienie chwały, kiedy wokół nich zaczęły rozrywać się szrapnele. Wielu nowych opuściło linię. Weterani kręcili głowami z przerażeniem. „Julia” szybko wzmocniona Dywizją „Lupi di Toscana” (generale di brigata Ottavio Bollea) (+15. Legion CCNN) utrzymała teren.

  • Posted on 10 sierpnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: wojna włosko-grecka 1940-1941
  • Tags: Ii wojna światowa na Bałkanach, inwazja Włoch na Grecję, wojna włosko-grecka
Sie
06

Politycy ruszają na front

Tankietka L3 Lf (Lanciafiamme – miotacz ognia) w pobliżu granicy grecko-albańskiej, listopad 1940 r. W książce Amerykanina J.L. Ready czas na rozdział o Grecji.

Na początku inwazji na Grecję Mussolini użył każdej metody propagandowej jakiej mógł. Jednym z jego stwierdzeń było, że wyzwala Czamerię (https://pl.wikipedia.org/wiki/Czameria). Ta wymówka stała się żenująca, gdy jego żołnierze nie tylko nie wyzwolili spornego regionu, ale cofnęli się w głąb Albanii, powodując, że jeszcze więcej Czamów dostało się pod grecką władzę. W rzeczy samej, kilku członków finansowanej przez Włochów armii albańskiej przeszło na stronę Greków i teraz tworzyli kolejną armię, finansowaną przez Greków, która miała wyzwolić całą Albanię od Włochów.

Podczas zimy 1940-1941 w Albanii, ci z Włochów, którzy mieli na tyle pecha, że stacjonowali na wysokogórskich przełęczach, cierpieli z odmrożeń w swoich zasypywanych śniegiem lisich norach, przy temperaturach – 27 °C. Ci w dolinach cierpieli na hipotermię i zapalenia płuc w wyniku ciągłej mieszanki ulewnego deszczu i uderzeń wiatru. Mussolini zgodził się na liczne zasilenie tego frontu nowym wojskiem, pod koniec listopada 1940 r. przerzucono kilka dywizji: Górska „Acqui” + 27. Legion CCNN (Czarnych Koszul, co podnosiło siłę włoskich dywizji do trzech pułków, miała to być praktyka, ale nie zawsze tak było) [dywizja górska, to nie to samo co alpejska, od zwykłej dywizji piechoty różniła się wyszkoleniem do walk w górach i przydziałem zwierząt jucznych do pułku artylerii], „Brennero” + 35. Legion CCNN, alpejska „Cuneense”, „Cuneo” + 24. Legion CCNN, „Lupi di Toscania”, górska „Modena” + 36. Legion CCNN, „Pinerolo” + 136. Legion CCNN, alpejska „Pusteria”, „Taro” + 164. Legion CCNN i alpejska „Tridentina”. „Pusteria” i „Cuneense” walczyły już w Etiopii i Francji („Cuneense” całością sił nie była w Etiopii, bataliony „Pieve di Teco” i „Saluzzo” oraz 11. bateria art. wsparły „Pusterię”), „Acqui”, „Tridentina”, „Modena” i „Brennero” walczyły we Francji.

Inną przybyłą formacją było Raggruppamento CCNN (generale di divisione Enzo Galbiati; 8., 12., 16. i 29. batalion CCNN), które to zgrupowanie miało wesprzeć dywizje „Acqui” i „Cuneo”. Dodatkowo utworzono Gruppo „Littorio”, grupa składała się z pułków: 3. Grenadierów (powinno chodzić o 3. Reggimento „Granatieri Guardie”), kawalerii „Aosta” (6. Reggimento „Lancieri di Aosta”) i wyposarzony w samochody pancerne pułk mediolańskich lansjerów (Reggimento „Lancieri di Milano”). To podniosło liczebność włoskich dywizji w Albanii do 19, jak zakładał pierwotny plan ataku na Grecję. Przysłano także uzupełnienia w miejsce zabitych, zaginionych, rannych, chorych i cierpiących na odmrożenia. Włochom szczególnie brakowało oficerów.

Ludzie pokroju pułkowników Adolfo Rivoir, Gaetano Tavoni, Vincenzo Carla i Rodolfo Psaro byli gotowi wykonywać swoje obowiązki. Inaczej niż przywódcy nazistowskich Niemiec, którzy na linii frontu zjawiali się tylko po to, by zrobić propagandowe zdjęcia i wysłać ludzi do walki w ich imieniu, faszystowscy notable byli gotowi ryzykować swoim życiem. Niektórzy służyli w Etiopii i walczyli w Hiszpanii, pomimo zajmowania przez nich wysokich stanowisk. Wielu żołnierzy z jednostek walczących w Albanii było zdziwionych widząc czołowe osoby polityki przybywające na front: Renato Ricci, faszystka i członek Czarnych Koszul od pierwszych dni rewolucji, teraz Minister Korporacji, przybył walczyć jako dowódca batalionu bersalierów. Achille Starace, sekretarz partii faszystowskiej, prowadził Czarne Koszule do walki w Etiopii, teraz przybył jako ppłk bersalierów. Giuseppe Bottai, Minister Edukacji, oraz Dino Grandi, Minister Sprawiedliwości, służyli jako oficerowie Alpini. Carlo Alberto Biggini, piastujący wysokie stanowiska w różnych ministerstwach, walczył jako kapitan piechoty. Alessandro Pavolini, Minister Kultury Ludowej, założył mundur majora lotnictwa. Synowie Duce, Bruno i Vittorio, oraz jego zięć Galeazzo Ciano (Minister Spraw Zagranicznych), latali w misjach bombowych już w Etiopii (Bruno także w Hiszpanii), teraz przybyli do Albanii robić to samo. Córka Mussoliniego Edda służyła natomiast na statku szpitalnym cumującym u albańskich wybrzeży. Niektórym służbę nakazał sam Duce, który chciał mieć ich z głowy. (CDN. w poniedziałek, teraz zgodnie z planem dwa dni lotnicze)

  • Posted on 6 sierpnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: wojna włosko-grecka 1940-1941
  • Tags: Ii wojna światowa na Bałkanach, inwazja Włoch na Grecję, wojna włosko-grecka
Mar
29

Kontrowersyjne tezy w książce F. Josepha

Bersalierzy przekraczają rzekę w Albanii. Teraz celem numer jeden moich studiów będzie temat kampanii północnoafrykańskiej w okresie czerwca 1940 – kwietnia 1941 r. Prace tradycyjnie rozpoczynam od ksiązek wydanych po polsku, w „Wojnach Mussoliniego” Franka Josepha natrafiłem na parę śmiałych tez…

Joseph uważa, że operacja na Bałkanach miała być atakiem dywersyjnym, obliczonym na odciągnięcie z Afryki Północnej najlepszych alianckich oddziałów (co w późniejszym okresie faktycznie się stało i umożliwiło udany kontratak wojsk Osi w Libii). Joseph posuwa się nawet nieco dalej, uważając, że włoskie niepowodzenia w Grecji działały jako zachęta dla Churchilla, by ten zaangażował się ponownie w Europie. Powołuje się także na opinię innego badacza Rex Trye (którego cenię dużo bardziej), który napisał: „kampania grecka miała na celu ściągnięcie kluczowych oddziałów i sprzętu z Afryki Północnej”. Jospeh akcentuje także anglofilię króla Jerzego II i jego posłów. Pisze, że mieli oni „zawzięcie przekształcać Grecję w matecznik antyfaszystowskich szpiegów i sabotażystów z różnych części świata”. Przez 20 lat kierownictwo OVRA (tajnej policji) miało ostrzegać Duce przed operującą z tego kraju siatką wywiadowczą i doradzało przed wybuchem II WŚ jakąś akcję karną wymierzoną w greckiego monarchę. Z pewnego kontrowersyjnego źródła (B. Mussolini, „Mussolini Memoirs, 1942-1943”, Londyn 2000) Joseph cytuje włoskiego dyktatora: „Na postawie map odkrytych przez niemiecki Sztab Generalny we Francji, ustalono, że już w maju Grecja zaoferowała Brytyjczykom i Francuzom wszystkie swoje bazy morskie i lotnicze. Położenie kresu tej sytuacji było sprawą najwyższej wagi”. Samego Ioannisa Metaxasa Joseph nazywa zaś „skrajnym rojalistą”.

Jak kiedyś wspominałem włoska literatura (choć ledwo liznąłem tematu greckiego) faktycznie na pierwszy plan wysuwa zagrożenie przejęcia greckich portów i wysp przez aliantów, co umożliwiłoby założenie tam baz i ataki na włoskie linie komunikacyjne. Faktycznie, 1 listopada 1940 r. Brytyjczycy byli już na Krecie i innych greckich wyspach, czy taką operację można było przeprowadzić ad hoc, czy jednak jakieś przygotowania do tego musiały być czynione wcześniej? Co do dokumentów, to faktycznie państwa Osi weszły w posiadanie takowych. 16 czerwca 1940 żołnierze niemieckiej 9. DPanc. zdobyli tajne archiwum francuskiego sztabu generalnego. Ujawniło ono potajemne negocjacje Greków z aliantami. Na jaw wyszło, że zimą 1939/1940 Grecy poważnie brali pod uwagę możliwość obcej interwencji w swoim kraju. Kierujący ministerstwem spraw zagranicznych Mavroudis oświadczał w dokumentach, że Grecja nie będzie walczyć z lądującymi wojskami zachodnich mocarstw, a nawet bardzo ją taki fakt ucieszy. Hitler nakazał powiadomić o znalezisku Mussoliniego, miał nadzieję, że Włochy nacisną na Grecję a ta wróci na drogę neutralności. Te informacje podaję za J. Piekałkwiewicz „Wojna na Bałkanach 1940-1945”, tamże można poczytać także o proniemieckich sympatiach greckiego dyktatora Metaksasa, czy można go nazwać skrajnym rojalistą, a rządzony przez niego kraj kolebką antyfaszystowskiej agentury? Tezy ciekawe, ale brak mi odpowiedniej wiedzy, by się z nimi teraz zmierzyć.

  • Posted on 29 marca, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: wojna włosko-grecka 1940-1941
  • Tags: Frank Joseph "Wojny Mussoliniego", inwazja Włoch na Grecję, wojna na Bałkanach
Lis
16

Włosi w Grecji

Natomiast front grecki ani przez chwilę wycieczki nie przypominał, o czym świadczą twarze tych żołnierzy.

  • Posted on 16 listopada, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: inwazja Włoch na Grecję, kampania na Bałkanach II wojna światowa, wojna włosko-grecka
Paź
27

Alpini

Ładna grafika z Alpini. Front nigdy nie jest jednak taki cukierkowy… Tenente Claudio Andreanelli: „Pewnej nocy w greckiej prowincji Koriza mój ordynans wyszedł z zagrody, gdzie nocowaliśmy, i już nie wrócił. Nazajutrz znalazłem go siedzącego we własnych odchodach, w czole miał dziurę od kuli wystrzelonej przez snajpera. Oczywiście, napisałem do jego rodziny, że poległ w boju”.

  • Posted on 27 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Alpini, inwazja Włoch na Grecję, włoscy strzelcy alpejscy, wojna włosko-grecka
Paź
25

Zdjęcie dnia (2/4)

żołnierze włoskiej piechoty morskiej pozują do propagandowego zdjęcia po włoskim desancie na Krecie.

Rzadko wspominanym aspektem włoskiej inwazji na Grecję jest sprawa jej wysp i portów. Literatura włoskojęzyczna stawia możliwość zajęcia ich przez Brytyjczyków za pierwszy powód włoskiego ataku. Przejęcie tych baz mogłoby w praktyce odciąć armię włoską znajdującą się w Albanii od zaopatrzenia, byłaby to także doskonała baza do ataków na włoskie bazy na Dodekanezie, jak i nawet na same Włochy. Faktycznie, nieszczęsne włoskie ultimatum dostarczono nocą 28 października (ten miesiąc miał 31 dni), a już 1 listopada Brytyjczycy wspaniałomyślnie przyszli z pomocą, zakładając swoje bazy na Krecie i innych greckich wyspach…

  • Posted on 25 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: inwazja Włoch na Grecję, kampania bałkańska II Wojna Światowa, kampania na bałkanach, włoski desant na Krecie, wojna włosko-grecka
Paź
25

Zdjęcie dnia (1/4)

Czarne Koszule świętują zwycięstwo nad Grecją salutem z bagnetami.

Bardzo rozpowszechnioną tezą jest opinia, że Niemcy „uratowali” Włochów w Albanii. W grudniu 1940 r. front w Albanii wizytowali niemieccy oficerowie, wówczas ocenili, że interwencja ich wojsk jest zbędna. Dowództwo armii włoskiej zareagowało prawidłowo, kiedy okazało się, że zaatakowano silniejszego przeciwnika cofnięto wojska na pozycje wyjściowe, zwężono front, skrócono linie zaopatrzenia. W Albanii nareszcie zgromadzono potrzebne zaopatrzenie i dość wojska. Jest to sukces godny odnotowania, równocześnie prowadzono dwie zamorskie kampanie (grecką i północnoafrykańską) oraz kolejną żywioną jedynie transportem lotniczym (Afryka Wschodnia). Pisze się, że Włosi w końcu i tak złamaliby opór Greków. Jednak jakim kosztem? Sześć miesięcy walk przeciwko Grecji i Jugosławii kosztowało 13.775 zabitych, 50.875 rannych, 20.067 zaginionych, a także 12.370 przypadków ciężkich odmrożeń. Z tego punktu widzenia niemiecka interwencja była wybawieniem i żołnierze na zdjęciu naprawdę mieli się z czego cieszyć…

  • Posted on 25 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Czarne Koszule, inwazja Włoch na Grecję, kampania bałkańska II Wojna Światowa, kampania na bałkanach, wojna włosko-grecka
Paź
24

Zdjęcie dnia (1/4)

Fiat-Ansaldo M13/40, który próbował szturmować greckie pozycje na wzgórzu 717 (parę zdjęć niżej jest czołg zniszczony na 731), Czołgiem dowodził Ten. Luigi Camera, poruszał się on z pojazdem dowodzonym przez Serg. Magg. Stefano Fattini. Włoskie czołgi trafiły na silny ogień artyleryjski i zostały unieruchomione. Jakimś cudem obie załogi wyszły z tarapatów bez szwanku.

  • Posted on 24 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: inwazja Włoch na Grecję, kampania bałkańska II Wojna Światowa, kampania na bałkanach, wojna włosko-grecka
Page 1 of 212
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top