Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
paź
25

Leksykon Uzbrojenia: Fiat G.12C

Fiat G.12C:

14-miejscowy samolot pasażerski. Wolnonośny dolnopłat o metalowej konstrukcji. Kadłub miał piękny kształt zakończony wysokim usterzeniem pionowym. Podwozie z tylnym kółkiem było chowane w locie. Załogę samolotu cywilnego stanowiły 4 osoby. Prototyp został oblatany 15 września 1940. Dostawy samolotu trafiły zostały bezpośrednio do wojskowej organizacji zajmującej się koordynacją przewozów pasażerskich na działających jeszcze liniach cywilnych. Samoloty te latały z Mediolanu do Bukaresztu, Budapesztu i Tirany. Później wspomagały operacje wojskowe w Grecji i Libii. Po wojnie ocalałe egzemplarze używano do zadań kurierskich. Produkcję zakończono w 1949 roku, wyprodukowano 104 egzemplarze wszystkich wersji.

G.12 „Gondar” – był specjalną wersją dalekiego zasięgu przewidzianą do obsługi połączeń z Afryką Wschodnią.

G.12 GA – pojawiły się trzy takie maszyny, podobnie jak „Gondar” wyposażone w dodatkowe zbiorniki paliwa.

G.12 RT i G.12 RTbis – pojedyncze egzemplarze, przewidziane do wykonywania lotów w ramach współpracy na trasie Rzym-Tokio. Pierwszy miał zasięg 8000 km, drugi 9000 km.

G.12 T – podstawowa wersja wojskowa, mógł zabrać 22 żołnierzy lub odpowiadającą ich masie ilość frachtu. Głównym zadaniem tych maszyn były loty pomiędzy Włochami a Afryką Północną oraz dowóz paliwa do Libii. Pierwszy lot samolot tego typu odbył w maju 1941. Samolot potwierdził swą jakość, przez całą wojnę służył w jednostkach włoskich i Luftwaffe.

Napęd: trzy 14-cylindrowe silniki gwiazdowe Fiat A-74 RC 42 o mocy 770 KM
Prędkość maksymalna: na wysokości 4900 m – 396 km/h
Prędkość przelotowa: na wysokości 3400 m – 308 km/h
Pułap: 8000 m
Zasięg: 1740 km
Masa: 8890 kg (pusty samolot), 12 800 (maksymalna masa startowa)
Wymiary: rozpiętość: 28,6 m, długość – 20,16 m, wysokość – 4,9 m, powierzchnia skrzydeł – 113,5 m kw.

Leksykon Uzbrojenia: Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
Zdjęcia: 13 zdjęć Fiata G.12

  • Posted on 25 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica, samoloty transportowe Regia Aeronautica, wyposażenie lotnictwa włoskiego
paź
23

Leksykon Uzbrojenia: Fiat BR.20 „Cicogna”

Fiat BR.20 „Cicogna” (Bocian):

Średni bombowiec dwusilnikowy. Był odpowiedzią Fiata na konkurs na nowy średni bombowiec dzienno-nocny ogłoszony w 1934 r (wymogi: promień działań 1000 km, udźwig 1200 kg bomb). Do konkursu stanęły wszystkie liczące się włoskie wytwórnie. Projekt Fiata powstał w biurze Celestino Rosatelliego i był rozwinięciem dwusilnikowego cywilnego samolotu pasażersko-transportowego A.P.R. 2. Maszyna cywilna weszła do służby już rok wcześniej, obsługiwała min. linię Wenecja-Turyn-Paryż. Prototyp (MM.274) został oblatany 10 lutego 1936 na fabrycznym lotnisku zakładów Fiata w Turynie przez Enrico Rolandiego i natychmiast wywarł doskonałe wrażenie. Próby bombowe odbyły się na poligonie lotniska Furbara, podczas prób bomby trafił 12 m od celu – na ówczesne standardy zadowalający wynik. Regia Aeronautica zdecydowała się złożyć zamówienie na BR.20. Dzięki faszystowskiej machinie propagandowej o tym samolocie już od dłuższego czasu mówił lotniczy światek. Był pierwszym nowoczesnym włoskim bombowcem średnim.

Był to wolnonośny dolnopłat o kadłubie mającym płaskie boki. Kadłub konstrukcji kratowej o przekroju prostokątnym był częściowo pokryty blachą duralową, a częściowo płótnem. Pokrycie skrzydeł było metalowe, a usterzenie ze zdwojonymi statecznikami pionowymi i sterami pokryte było płótnem. Podwozie główne było chowane do tyłu w gondole za silnikami. Koła po schowaniu wystawały nieznacznie z obrysu. Tylne kółko było stałe i oprofilowane wydłużoną płetwą. W dziobie była umieszczona ręcznie sterowana wieżyczka strzelecka, a pod nią przeszklone stanowisko bombardiera-nawigatora (pod nim wysuwany reflektor nocnego lądowania). Piloci siedzieli obok siebie w zamkniętej i ogrzewanej kabinie umieszczonej przed krawędzią natarcia skrzydeł, a miejsce dla radiooperatora mieściło się przed głównymi drzwiami na lewej burcie samolotu, tuż za krawędzią spływu skrzydła. Komora bombowa zajmowała przestrzeń między kabiną pilotów a radiooperatora, znajdowała się w przedniej części kadłuba. Trójłopatowe śmigło aluminiowe.

25 września 1936 pierwszy BR.20 trafił do 13 Stormo Bombardamento (pułku bombowego) w Lonate Pozzolo k. Mediolanu, nowe bombowce miały zastąpić SM.81. Niebawem kolejne bombowce zaczęły napływać także do 7 Stormo BT z tego samego lotniska (w lutym 1937 jednostka miała już 18 BR.20). W czerwcu 1937 roku dwa „Bociany” wysłano do 14 Stormo BT w Benghazi w celu przetestowania ich w warunkach pustynnych, dwa inne znalazły się w 15 Stormo na libijskim lotnisku Castelbenito w Libii. Testy wykazały, że „Cigogna” nie nadaje się do szerokiego użycia na tym teatrze działań (ograniczenia związane z zastosowaniem silników gwiazdowych). Pierwsze seryjne samoloty miały problem z szybko przegrzewającym się silnikiem, załogi krytykowały też uzbrojenie. W latach 1936-1938 około setka maszyn powróciła do fabryki, gdzie usuwano wszystkie usterki i unowocześniano samolot (min. dodano kopułę obserwacyjną na grzbiecie kadłuba).

Już w 1936 roku pierwsze seryjnie produkowane Fiaty B.R.20 przeszły sprawdzian bojowy walcząc w Hiszpanii w składzie Aviazione Legionaria. Latem 1937 roku 13 bombowców rozpoczęło nocne i dzienne bombardowania w rejonie Teruel i nad rzeką Ebro. „Bociany” atakują zgrupowania wojsk, pojazdy i miasta będące w rękach republikanów. 9 BR.20, które ocalało, wzięło udział w defiladzie lotniczej 12 maja 1939 nad madryckim lotniskiem Barajas. Wyniki walk z radzieckimi samolotami latającymi w barwach republikanów wymusiły zmiany w konstrukcji i uzbrojeniu Fiata BR.20. Zmniejszono min. kształt kabiny poprawiając widoczność. Do 1 listopada 1939 dostarczono (także Japonii) 230 BR.20. W lutym 1940 zaprzestano produkcji BR.20 w jego pierwotnej wersji, łącznie powstały 223 (320?) takie maszyny. W czerwcu 1940 Regia Aeronautica dysponowała 172 B.R.20 i B.R.20M w jednostkach, w tym 132 zdolnymi do walki (47 w rezerwie i remontach). Samoloty tego typu biorą udział w nalotach na Maltę i Wielką Brytanię, jednak bez większego powodzenia. Działają także w kampanii bałkańskiej, rosyjskiej i afrykańskiej. Coraz częściej jednak wykorzystywano je jedynie do dalekiego rozpoznania, głównie przeciw partyzantom na Bałkanach. W dniu kapitulacji Włoch RA posiadała jeszcze 81 Fiatów BR.20. 14 samolotów z 19 Stormo OA (pułk rozpoznawczy) stało na lotnisku Provenza. 25 BR.20 pozostawało w Jugosławii w składzie 21 Stormo OA i dwóch samodzielnych Squadrigliach: 51 i 69. 31 maszyn pozostawało w Albanii w składzie 38 Stormo. Kolejne 11 bombowców pozostawało w Grecji. Pozostawione na Bałkanach bombowce trafiły po kapitulacji najprawdopodobniej do chorwackiej jednostki bombowej.

82 (85?) egzemplarzy dostarczono siłom powietrznym Japonii (za 182 mln lirów za pierwsze 72 samoloty, a w późniejszym czasie za kolejne 10 BR.20 i dostawę części zamiennych Japończycy dopłacili kolejne 25 mln – jako formę rozliczenia miano min. dostarczyć mandżurską sól), samoloty te znano tam jako Typ I. W wojnie japońsko-chińskiej bombardowały miasta położone w głębi Chin (Japonia nie dysponowała wówczas własnym bombowcem dalekodystansowym, myśliwcem zresztą też, stąd wysokie straty wśród BR.20). W 1939 roku wzięły udział w starciach z Rosjanami nad rzeką Chałchyn-goł. Jeden BR.20 trafił do Wenezueli, jego losy są nieznane, wiadomo zaś, że część zapłaty uiszczono w postaci kawy. „Cicogny” trafiły też do frankistowskiej Hiszpanii.

Wiosną 1937 roku zbudowano dwa specjalne (I-ROBO i I-GAQU), cywilne egzemplarze BR.20A dalekiego zasięgu. Miały one zaokrąglone dzioby, pozbawione były wyposażenia bojowego i miały ciągłą dolną część kadłuba. Dzięki zmianom mogły rozwinąć prędkość 435 km/h, zasięg zwiększono do 6300 km (dzięki zwiększeniu zapasu paliwa). Powstały specjalnie by wziąć udział w prestiżowym wyścigu Istres-Damaszek-Paryż (6190 km), spisały się jednak słabo zajmując 6 i 7 miejsce w pierwszym odcinku rajdu. Drugiego odcinka samoloty nie ukończyły, z powodu problemów z silnikami oba wycofano z wyścigu.

Zbudowano także wersję BR.20L „Santo Francesco”, oblataną w 1938 roku. Samolot miał oprofilowaną wydłużoną część dziobową kadłuba i dodatkowe zbiorniki paliwowe (zapas wynosił 5000 litrów, które pozwalały przelecieć 4500 km, masa startowa – 11080 kg, prędkość maksymalna – 445 km/h). Samolot przygotowywano do pokonania rekordowej trasy Rzym-Tokio (12 000 km). „I-FIAT” wystartował 8 listopada 1938, jednak trasę zakończył już w Bejrucie z powodu turbulencji powstających na łopatach śmigieł. Trzyosobowa załoga Manera Lualdiego 7 marca 1939 pokonała tym samolotem bez lądowania trasę z Rzymu do Addis Abeby ze średnią prędkością 404 km/h (4463 km w niespełna 12 godzin). W trasę zabrano prasę, min. „Popolo d‘Italia” czy „La Stampa” będącą własnością koncernu F.I.A.T. W tym samolocie testowano także autopilota firmy „Microtecnica”, próba zakończyła się przymusowym lądowaniem w Bejrucie.

Fiat B.R.20M (Modificato)- W porównaniu do Fiata BR-20 samolot miał przebudowany dziób (wydłużony o 70 cm i bardziej aerodynamiczna sylwetka) i bardziej opływowe kształty. Zwiększono opancerzenie maszyny i zmieniono jej uzbrojenie. W pierwszych BR.20M nadal stosowano wieżyczkę Breda M.1, później zaczęto stosować niskoprofilowe wieżyczki Caproni –Lanciani z pojedynczym km kal. 12,7 mm. W momencie przystąpienia Włoch do wojny samolot był w produkcji od pół roku. Do kwietnia 1942 roku wyprodukowano 264 egzemplarze tej wersji.

Fiat B.R.20bis – Pierwszy lot egzemplarza badawczego odbył się pod koniec 1940 roku, samolot miał zamontowane działko kal. 37 mm. Samolot testowano w centrum badawczym w Furbarze. Drugi prototyp testowano w Guidona w listopadzie i grudniu 1942, oblatywaczem był Enrico Rolandi. Samolot posiadał przeszklony, wyokrąglony dziób, gładsze linie kadłuba, chowane tylne podwozie i ostro zakończone usterzenie pionowe. Największą zmianę stanowił nowy silnik i uzbrojenie.Regia Aeronautica nie była poważnie zainteresowana samolotem, ale złożono zamówienie na 49 maszyn. Powstało 15 egzemplarzy, nim bombardowanie zniszczyło hale produkcyjne „Aeritalii”. Nie użyto ich bojowo, Produkcję rozpoczęto w 1943 roku. Silniki gwiazdowe Fiat A.82 RC.32 o mocy 1250 KM, zmieniony przeszklony dziób (stąd zmiana długości – 17,45 m, rozpiętość – 21,85 m, powierzchnia nośna – 75 m kw.). Uzbrojenie to dwa km kal. 7,7 mm w środkowej części kadłuba w burtach samolotu, km kal. 12,7 mm w dziobie bombowca oraz napędzana wieżyczka grzbietowa Breda Typ V z dwoma km kal. 12,7 mm. Masa – 7500 kg (pusty samolot), 11500 kg (maksymalna masa startowa). Prędkość maksymalna 460 km/h, prędkość przelotowa 370 km/h, zasięg 2000 km. Wznoszenie na 4000 m 10 min i 10 s, na 6000 m w 15 min i 50 s.

Fiat BR.20M:
Załoga: 4-5 osób
Napęd: dwa chłodzone powietrzem 18-cylindrowe silniki dwugwiazdowe Fiat A.80 RC.41 o mocy 1030/1000 KM
Prędkość maksymalna: na wysokości 4000 m – 432 km/h
Prędkość przelotowa: 343 km/h na 4850 m
Czas wznoszenia: na 3000 m w 14 min, na pułap 5000 m w 17 m i 56 s
Pułap maksymalny: 9000 m
Zasięg: 1970 km, 1240 km z ładunkiem 1000 kg bomb
Zasięg maksymalny: 3000 km
Promień działania: 890 km
Długość startu: 380 m
Długość lądowania: 350 m
Masa: 6850 kg (pusty samolot), 10450 kg (masa maksymalna do startu)
Wymiary: rozpiętość 21,56 m, długość – 16,87 m, wysokość – 4,75 m, powierzchnia skrzydeł – 74 m kw.
Uzbrojenie: pierwsze 20 maszyn miało podwójne km kal. 7,7 mm w wysuwanej wieżyczce grzbietowej typu DR, w późniejszych zastosowano wieżyczkę M.1 z jednym km kal. 12,7 mm, oprócz tego skierowany do przodu ruchomy km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm dziobowej wieżyczce H i skierowany do tyłu ruchomy km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm w otwieranym luku pod kadłubem w tylnej kabinie. Karabiny kal. 7,7 mm miały po 500 sztuk amunicji, 12,7 mm po 350.
Udźwig bomb: do 1600 kg (zwykle dwie 2 bomby o wagomiarze 800 kg lub 500 kg albo 4 po 250 kg, 8 po 160 kg albo 12 po 100 kg) w komorze bombowej w dolnej części kadłuba

Fiat BR.20 (różnice):
Prędkość maksymalna na 4000m: 430 km/h
Prędkość minimalna: 120 km/h (dla wszystkich BR.20 – bis i M)
Wznoszenie: 1000 m w 3,55 m, 3000 m w 9,58 min, 5000 m w 17,56 min, 6000 m w 25,30 min
Wymiary: długość – 16,17 m, wysokość – 4,75 m, powierzchnia nośna – 74 m kw.
Masa: 6500 kg (masa własna), 10 000 kg (masa startowa),
Pułap maksymalny: 7600 m
Pułap operacyjny: 7200 m
Zasięg: 1925 km
Długotrwałość lotu: 5,50 h
Promień działania: 865 km
Długość startu: 350 m
Długość lądowania: 300 m

Fiat BR.20bis:
Napęd: dwa silniki gwiazdowe Fiat A.82 RC 42 o mocy 1250 KM
Prędkość maksymalna: na 6000m 384 km/h, na 5000 m 370 km/h, na 4000 m 467 km/h, na 0 m – 329 km/h
Wznoszenie: na 5000 m w 10,10 min, na 6000 m w 15,50 min
Pułap operacyjny: 8000 m
Pułap maksymalny: 9000-9200 m
Zasięg: 2000 km
Zasięg maksymalny: 3200 km
Wymiary: rozpiętość – 21,85 m, długość – 17,45 m, wysokość – 4,76 m, powierzchnia nośna – 75 m kw.
Masa: 7500 kg (pusty samolot), 11 500 kg (maksymalna masa startowa)
Uzbrojenie: dodano jeden km kal. 12,7 mm w wieżyczce grzbietowej typu Breda V oraz po jednym km kal. 7,7 mm po obu stronach kadłuba.

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 25 zdjęć Fiata BR.20 „Cicogna”

  • Posted on 23 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: bombowce Regia Aeronautica, lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica, wyposażenie Regia Aeronautica
paź
17

Leksykon Uzbrojenia: Fiat CR.42 „Falco”

Dzisiaj przedstawiam sylwetkę samolotu legendy. W nowoczesnej wojnie powietrznej ten dwupłat nie miał żadnych szans, ale tam gdzie przeciwnik posiadał starsze typy samolotów (Bałkany, Afryka Wschodnia) włoscy piloci latający na tych maszynach zapisali naprawdę piękną kartę. Historia „Falco” jest zbyt długa żeby przepuścić ją przez stronę główną, dlatego proszę, wejdźcie w link prowadzący do Leksykonu Uzbrojenia i pod literką F odnajdziecie hasło Fiat CR.42 „Falco” (Sokół) z wszystkimi informacjami o tym samolocie. Zapraszam też na pokaźną galerię zdjęć!

Natomiast jutro zapraszam na kolejne 10 cytatów z Benito Mussoliniego.

Leksykon Uzbrojenia: Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
Zdjęcia: 59 zdjęć Fiata CR.42 „Falco”

  • Posted on 17 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, myśliwce Regia Aeronautica, Regia Aeronautica, wyposażenie Regia Aeronautica
paź
16

Leksykon Uzbrojenia: Fiaty CR.33, CR.40 i CR.41

Fiat CR.33:

Napędzany 12-cylindrowym silnikiem rzędowym w układzie V ze sprężarką Fiat A.33 RC.35 o mocy 700 KM. Samolot posiadał trójłopatowe śmigło i powiększoną chłodnicę cieczy pod silnikiem. Został oblatany we wrześniu 1935 roku przez inżyniera Rolandiego. Zbudowano tylko trzy egzemplarze, dwa z nich nie zostały ukończone i prawdopodobnie nie zostały oblatane. Rozważano montaż silnika gwiazdowego chłodzonego powietrzem. Była to sugestia marszałka Italo Balbo, od teraz we wszystkich prototypach miano montować silniki tego typu.

Fiat CR.40:

Powstał w 1933 roku. Opracowywany równolegle z CR.32, znacznie się od niego różnił. Napędzany silnikiem gwiazdowym Bristol Mercury IV o mocy 525 KM i miał „mewi” górny płat. Konstrukcja kratownicowa, górny płat mocowany bezpośrednio do kratownicy kadłuba a nie do baldachimu – miało to poprawić widoczność do przodu. Uzbrojenie to dwa zsynchronizowane km. Oblatany w marcu 1934. Szybszy niż CR.32, miał jednak gorsze wznoszenie. Prototyp utracono w katastrofie lotniczej w czasie lotu transportowego w 1935 r. Powstał też CR.40bis z silnikiem gwiazdowym Fiat A.59 o mocy 700 KM. Używany do prób do 1937 r. Osiągi obu były niezadowalające.

Fiat CR.41:

Bardziej obiecujący niż CR.40. Użyto jego płatowca, zmienił się silnik – Gnome-Rhone 14Ksf „Mistral Major” o mocy 900 KM (produkowany na licencji jako Fiat A58). Kadłub samolotu był bardziej opływowy. Do jego produkcji użyto CR.40, miał konstrukcję kratownicową. Górny płat na baldachimie mocowanym do kratownicy kadłuba. Powiększono także usterzenie. Prędkość maksymalna samolotu to ok. 400 km/h. Uzbrojenie stanowiły 4 km – dwa zsynchronizowane, w kadłubie, 2 w skrzydłach. Testowano też śmigła dwu i trzypłatowe. Z powodzeniem przeszedł próby w latach 1936-1937, jednak nie wprowadzono go do produkcji, gdyż rozpoczęto już prace nad CR.42. Zresztą nowy samolot jedynie nieznacznie przewyższał CR.32 – był nieco szybszy.

Leksykon Uzbrojenia: Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
Zdjęcia: 1 zdjęcie Fiata CR.33, 2 zdjęcia CR.40 i 1 CR.41

  • Posted on 16 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, myśliwce Regia Aeronautica, Regia Aeronautica, wyposażenie Regia Aeronautica
paź
15

Leksykon Uzbrojenia: Fiat CR.32 „Chirri”

Fiat CR.32 „Chirri” (Świerszcz):

Jednomiejscowy myśliwiec. Przezwisko „Chirri” zyskały w Hiszpanii (ale o tym niebawem w artykule o wojnie domowej w tym kraju). W czasie wojny był konstrukcją przestarzałą, pamiętał czasy wojny w Hiszpanii. Nowy myśliwiec Rosatellego powstał w 1933 r. Swój pierwszy lot odbył 28 kwietnia 1933. Dwupłat o płatach różnej rozpiętości z wykrzyżowaniem komory płata typu Warren, miał konstrukcję z lekkiego stopu i rurek stalowych. Był szybki, zwrotny i dobrze uzbrojony. Konstruktor Fiata C.Rosatelli był niezadowolony z osiągów Fiata CR.30, wraz z zespołem zaprojektował nowy myśliwiec zbliżony do poprzednika. Nową maszynę wyróżniały nieco mniejsze gabaryty (o metr mniejsza rozpiętość i 40 cm krótszy kadłub). Zwrotność zwiększono poprzez zmianę rozkładu mas, głównie przez przemieszczenie zbiorników paliwa. O 25 km zwiększyła się też prędkość. Samoloty seryjne miały śmigło o zmiennym skoku i mogły być w zależności od zapotrzebowania wyposażone w radiostację pokładową, szerokokątną kamerę lub węzły do przenoszenia bomb. Maszyn tego typu używano powszechnie do pokazów akrobatycznych. W 1936 roku odbywały się one w stolicach i najważniejszych miastach Europy, następny rok spędzono na pokazach w Ameryce Południowej. Po powrocie do Europy zespół zaprezentował jeszcze swoje umiejętności w Berlinie. Samoloty produkowano do maja 1939. W zakładach Fiata do października 1939 powstało 1212 maszyn wszystkich wersji CR.32.

Samoloty eksportowano za granicę, pierwszym odbiorcą były Chiny, w 1933 roku zakupiły 16 (pierwsze produkowane seryjnie maszyny) CR.32, dostarczono 9. Samolot (6 sztuk wzięło udział w walkach) spisał się doskonale w walkach z Japończykami, uznano, że CR.32 przewyższał używane prze Chińczyków w latach 1934-1936 dwupłaty Curtiss Hawk. W latach 1935-1936 siły powietrzne Węgier otrzymały 76 tych maszyn (112 sztuk ogółem). W większości używano ich jako szkolnych samolotów myśliwskich. Brały udział min. w aneksji Rusi Zakarpackiej. CR.32 trafiły też do Argentyny, 4-5 do Paragwaju (szacunki prawdopodobne), 9-10 do Wenezueli (CR.32quater). 45 samolotów wersji CR.32bis używała Austria, po Anschlussie Niemcy sprzedali je Węgrom.

Do służby w Regia Aeronautica CR.32 weszły w 1934 roku i wkrótce trafiły do 1, 3 i 4 Stormo, a później do większości jednostek myśliwskich. Wraz z prototypami RA otrzymała od marca 1934 291 egzemplarzy CR.32 (łącznie z prototypami).

Maszyny tego typu były powszechnie używane w Hiszpanii przez frankistów i Włochów. 377 tych samolotów latających w tych formacjach dowiodło, że mogą śmiało stawiać czoła, a wręcz udowodniły swoją przewagę, nad radzieckimi konstrukcjami Polikarpowa – dwupłatowi I-15 i jednopłatowi I-16 czy modelom francuskim, które stanowiły trzon sił powietrznych republikanów. W wojnie domowej w Hiszpanii CR.32 latają we włoskich: XVI Gruppo, XXIII Gruppo, X Gruppo Autonomo i Samodzielnej Eskadrze Szturmowej. Hiszpańskie zakłady Hispano Aviacion wyprodukowały na licencji 100 sztuk CR.32 quater pod oznaczeniami HA-132L „Chirri”. W czerwcu 1940 RA posiadła aż 324 maszyn tego typu (jedynie 183? Być może 183 CR.32 a 324 z CR.32bis). W Libii służyły głównie jako samoloty szturmowe. W Afryce Wschodniej samolotom tego typu udało się zestrzelić lepsze typy brytyjskich maszyn – 3 „Hurrican’y” i kilkanaście „Blenheim’ów”, także jednego Martina 167. W tym rejonie CR.32 strąciły 17 samolotów wroga a drugie tyle poważnie uszkodziły. Na samolocie tego typu latał as ten. Alberto Veronese z 410 Squadrigli, zestrzelił 6 samolotów, w tym 2 wspólnie.

CR.32ter – uzbrojony w dwa km kal. 12,7 mm. Zbudowano 103 samoloty tej wersji. Wszystkie trafiły do Hiszpanii. Po służbie w jednostkach włoskich przekazano je Aviacion Nacional – lotnictwu frankistowskiej Hiszpanii.

CR.32quater – powstało 398 egzemplarzy. Była to odciążona wersja CR.32ter z takim samym uzbrojeniem. 105 maszyn trafiło do Aviazione Legionaria walczącej w Hiszpanii, 27 zaś do hiszpańskich sił powietrznych.

Fiat CR.32bis – Regia Aeronautica otrzymała 283 samoloty tej wersji. W sierpniu 1936 weszły do walki w Hiszpanii.

Fiat CR.32:
Napęd: 12-cylindrowy silnik rzędowy widlasty chłodzony cieczą Fiat A.30RA o mocy 590 KM
Prędkość maksymalna: na wysokości 3000 m – 375 km/h (356 km/h?)
Prędkość wznoszenia: 12 m/sek.
Pułap: 8800 m (7550 m?)
Zasięg: 680 km (800 km?)
Masa: 1325 (1386?) kg (masa pustego samolotu), 1850 (1905?) kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 9,5 m, długość – 7,45 m, wysokość – 2,63 m, powierzchnia skrzydeł – 22,1 m kw.
Uzbrojenie: 2 synchronizowane km Breda-SAFAT kal. 12,7 mm umieszczone nad silnikiem i strzelające przez tarczę śmigła (wcześniej km kal. 7,7 mm), w wersjach C.R.32bis, ter, quater 2 km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm na dolnych skrzydłach oraz 100 kg bomb (i 2 km kal. 12,7 mm?)

Fiat CR.32bis:
Napęd: Fiat A.30RAbis o mocy 600 KM
Uzbrojenie: dodano dwa km kal.7,7 mm w dolnym płacie (często demontowane celem zmniejszenia masy)
Udźwig bomb: na pojedynczym zaczepie pod kadłubem można było zawiesić bombę o wagoniarze 100 kg

Leksykon Uzbrojenia: Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
Zdjęcia: 12 zdjęć Fiata CR.32 „Chirri”

  • Posted on 15 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, myśliwce Regia Aeronautica, Regia Aeronautica
paź
11

Leksykon Uzbrojenia: Fiat CR.30

Podczas weekendu zapraszam na kolejną biografię. Następny tydzień to min. legendy włoskiego lotnictwa Fiat CR.32 „Chirri” – legenda wojny domowej w Hiszpanii i jego następca CR.42 „Falco” – dwupłat, który zapisał chwalebną kartę już podczas II Wojny Światowej. A dziś nim o CR.30 jedno zdanie o innym samolocie, niestety nic sensowniejszego na jego temat w literaturze nie znalazłem:

Fiat CR.25bis:

Kilkanaście sztuk latało w osłonie konwojów płynących do Afryki Północnej.

Prędkość: 460 km/h

Fiat CR.30:

Jednomiejscowy myśliwiec dwupłatowy. Prototyp posiadał wklęsłą krawędź natarcia statecznika pionowego oraz odmienny wiatrochron i oprofilowany zagłówek. Wyróżniały go też zaokrąglone końcówki skrzydeł, dokładnie oprofilowany silnik Fiat A-30RA i szeroko rozstawione, oprofilowane podwozie główne, a wsporniki W miał w komorze skrzydeł. CR.30 został oblatany w marcu 1932. Dwa prototypy wzięły w lipcu 1932 udział w międzynarodowym zlocie w Zurychu. Wzbudziły tam duże zainteresowanie, osiągając w locie po kręgu średnie prędkości 340 i 330 km/h. Fiaty CR.30 produkowano w latach 1932-1935. Samoloty te służą min. w siłach powietrznych Węgier, Austrii, dwa samoloty najpierw służyły w lotnictwie Chin, a następnie zostały przekazane siłom gen. Franco w 1938 roku. Dwa samoloty służyły w Paragwaju, jeden w Wenezueli. Ogólnie zbudowano 176 (120?) sztuk wszystkich wersji Fiata CR.30.

Fiat CR.30B – dwa prototypy przerobiono na wersję dwuosobową, udana próba poskutkowała przebudową wielu CR.30 do tej wersji. Samolotów używano do treningów pilotów.

CR.30 Idro – dwa CR-30 wyposażono w dwupływakowe podwozie, służyły one jako maszyny szkolne.

Napęd: 12-cylindrowy silnik widlasty Fiat A-30 RA o mocy 600 KM
Prędkość maksymalna: na wysokości 3000 m – 351 km/h
Wznoszenie: na 4000 metrów w 6 min. 40 s.
Pułap: 8350 m
Zasięg: 850 km
Masa: 1345 kg (masa pustego samolotu), 1895 kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 10,5 m, długość – 7,88 m, wysokość – 2,78 m, powierzchnia skrzydeł – 27,05 m kw.
Uzbrojenie: dwa synchronizowane km Fiat-SAFAT kal. 7,7 mm (prototyp miał km kal. 12,5 mm)

Leksykon Uzbrojenia: Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945

Dużo lepiej jest natomiast ze zdjęciami Fiata CR.25 i CR.25bis. Z internetu można wywnioskować, że była to maszyna typowo eskortowa. Mam nadzieję, że w przyszłości dorwę coś w literaturze na temat tego samolotu i uzupełnię lukę.

Zdjęcia: 8 zdjęć Fiata CR.25 oraz 6 zdjęć Fiata CR.30

  • Posted on 11 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, myśliwce Regia Aeronautica, Regia Aeronautica
paź
09

Leksykon Uzbrojenia: Fiat CR.20

Fiat CR.20:

Jednomiejscowy myśliwiec. Prototyp oblatano w 1926 roku. Określany jako najbardziej udany włoskie myśliwiec przełomu lat 20 i 30-tych. Znalazł się na wyposażeniu zespołu akrobacyjnego włoskich sił powietrznych. Wziął także udział w końcowym okresie walk w Libii (w latach dwudziestych) oraz w kampanii abisyńskiej. W obu tych kampaniach nie miał godnych przeciwników w powietrzu, więc wykorzystano go do ataków na cele naziemne. W jednostkach szkolnych samolot służył do końca lat trzydziestych. CR.20 był klasycznym dwupłatem, dolne skrzydło było mniejsze, samolot posiadał też zgrabny kadłub. Konstrukcja w większości metalowa z płóciennym pokryciem, z wyjątkiem przedniego fragmentu kadłuba z pokryciem metalowym. Zaprojektowano go do użycia nowego silnika A-20. Jesienią 1926 roku samolot korzystnie zaprezentował się podczas Salonu Paryskiego. Przez zastosowanie silnika chłodzonego cieczą, dziób samolotu wyróżniał się chłodnicą w kształcie siodła. Reklamowano go zastosowaniem czterech karabinów maszynowych, chociaż na ekspozycji samolot miał zamontowane tylko dwa. W 1927 roku samolot wszedł do produkcji seryjnej. Produkcję zakończono w 1932 roku, zmontowano ok. 250 myśliwców w wersji podstawowej, a 450 lub nawet 670 ogółem. Oprócz 46 dwupływakowych samolotów morskich CR.20 Idro, wszystkie inne powstały w zakładach Fiata i wyposażone były w toporne podwozie ze sztywną osią i ściskanymi amortyzatorami gumowymi. CR.20 Idro produkowały firmy CMASA i Macchi, nie były one popularne w eksploatacji ponieważ zabudowa pływaków uniemożliwiała wykonanie niektórych manewrów. Istniała też odmiana CR-20B, był to samolot szkolno-rozpoznawczy.

W 1928 r. Polska zakupiła samoloty tego typu. Służyły do 1932 r. i skasowania z powodu zużycia ostatniego egzemplarza (inna wersja – po testach zwrócono Włochom 4 CR.20 i z zakupu zrezygnowano). Samoloty te były trzonem lotnictwa myśliwskiego Paragwaju, Austrii oraz Węgier.

Fiat CR „Asso” – Samolot był połączeniem płatowca Fiat BR-20 z silnikiem Isotta-Fraschini Asso Caccia o mocy 450 KM. Samolot wyróżnia eleganckie okapotowanie chłodzonego powietrzem silnika. W latach 1931-1933 zbudowano 204 egzemplarze. CR „Asso” został bardzo życzliwie przyjęty w dywizjonach myśliwskich i grupie akrobatycznej, gdzie zastąpiły używane do tej pory CR-20 i CR-20bis.

Fiat CR.20bis: – Jednomiejscowy myśliwiec dwupłatowy. Pojawił się w 1930 roku. Wyposażono go w zupełnie nowe podwozie z niezależnie zawieszonymi kołami, amortyzatorami olejowopneumatycznymi i hamulcami kół. Do 1932 roku zmontowano 235 CR.20bis, część z nich wyposażono w silniki A-20AQ. Gwarantowały one lepsze wznoszenie i osiągi na dużych wysokościach. Samoloty te otrzymały oznaczenie CR-20bisAQ.

CR.20:
Napęd: silnik rzędowy Fiat A-20 o mocy 410/445 KM
Prędkość maksymalna: 276 km/h
Zasięg: 750 km
Długość lotu: 3 h
Pułap: 7500 m
Wznoszenie: na pułap 5000 m w 13 min i 37 s
Wymiary: rozpiętość – 9,8 m, długość – 6,71 m, wysokość – 2,75 m, powierzchnia skrzydeł – 25,5 (25,67?) m kw.
Masa: 980 kg (pusty samolot), 1360-1400 kg (masa całkowita w locie)
Uzbrojenie: 2 zsynchronizowane km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm (można znaleźć też informację, że były to km Vickers)

CR.20bis:
Napęd: 12-cylindrowy silnik Fiat A-20 o mocy 410 KM
Prędkość maksymalna: 260 km/h
Pułap: 8500 m
Długość lotu: 2,5 h
Masa: 970 kg (pusty samolot), 1390 kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 9,8 m, długość – 6,71 m, wysokość – 2,79 m, powierzchnia skrzydeł – 25,5 m kw.
Uzbrojenie: dwa synchronizowane ze śmigłem km Vickers kal. 7,7 mm

Leksykon Uzbrojenia: Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
Zdjęcia: 8 zdjęć Fiata CR.20

  • Posted on 9 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, myśliwce Regia Aeronautica, Regia Aeronautica
paź
08

Leksykon Uzbrojenia: Fiat CR.1

Fiaty CR – Fiat zaopatrywał włoskie siły powietrzne w dwupłatowe myśliwce, projektował je Celestino Rosatelli. Dlatego też skrót CR oznacza Caccia (myśliwiec) Rosatelli’ego. Uzbrojenie tych maszyn stanowiła para km zsynchronizowanych ze śmigłami. Były to samoloty niezwykle zwrotne, włoscy piloci dowodzili tego brawurowymi popisami podczas wszystkich meetingów. W 1936 roku powstał CR.41, pierwszy model z silnikiem gwiazdowym.

Fiat CR.1:

Myśliwiec jednomiejscowy. Dwa prototypy zbudowano i oblatano w 1923 roku (można trafić też na datę dzienną…23.12.1924?!). Były krępymi półtorapłatami z dolnym skrzydłem o większej rozpiętości. Konstrukcja w większości drewniana ze skrzydłami usztywnionymi wspornikami w kształcie litery W (tzw. kratownica Warrena), podwozie miało sztywną oś i tylną płozę. Samolot został zdecydowanym zwycięzcą konkursu na nowy myśliwiec Regia Aeronautica. Maszyny produkcyjne nosiły oznaczenie CR.1. Łącznie do RA trafiło ich 240 (100?!), pierwsze w 1925 roku. Służyły przez długi okres, jednak nigdy nie wzięły udziału w działaniach wojennych. W latach trzydziestych część z nich przystosowano do napędu silnikami Isotta-Fraschini Asso Caccia o mocy 440 KM, co znacznie podniosło osiągi. Maszyny z silnikami Asso służyły do 1937 roku. Pojedyncze egzemplarze testowano w Belgii i Polsce. Jednak jedyne zamówienie eksportowe nadeszło z Łotwy. 9 samolotów wyprodukowanych przez Fiata służyło w tym kraju do 1936 roku w lotnictwie morskim.

W locie testowano jeszcze wersję CR.10 z silnikiem Fiat A.20 i chłodnicami Lamblin, wersję CR.5 z gwiazdowym silnikiem Alfa Romeo Jupiter oraz CR.2 z silnikiem gwiazdowym Armstrong Siddeley Lynx o mocy 200 KM.

Napęd: 8-cylindrowy silnik widlasty Hispano-Suiza 42 o mocy 300 KM
Prędkość maksymalna: 272 km/h
Prędkość minimalna: 88 km/h
Wznoszenie: wysokość 5000 m w 16 minut i 27 sekund
Pułap: 7450 m
Długość lotu: 2 h i 35 minut
Masa: 839 kg (pusty samolot), 1154 kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 8,95 m, długość – 6,16 (6,25?) m, wysokość – 2,4 m, powierzchnia skrzydeł – 23,0 m
Uzbrojenie: dwa zabudowane na stałe, synchronizowane km Vickers kal. 7,7 mm

Leksykon Uzbrojenia: Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
Zdjęcia: 5 zdjęć Fiata CR.1

  • Posted on 8 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, myśliwce Regia Aeronautica, Regia Aeronautica
paź
04

Leksykon Uzbrojenia: Fiaty BR.1, BR.2, BR.3 i BR.4

Fiat BR.1:

Wariant Fiata BR (powstałego kilka lat przed powstaniem Regia Aeronautica). Konstrukcja pochodziła z 1923 roku. Zastosowano w nim po raz pierwszy stójki między skrzydłami w kształcie W, podwozie o większym rozstawie kół i niezależnie zawieszonych kołach. Wymieniono także czołową chłodnicę silnika A.14. Samolot charakteryzował się lepszymi osiągami i większym udźwigiem bomb – wyniósł ładunek o masie 1500 kg na wysokość 5516 m.

Fiat BR.2:

Dwumiejscowy bombowiec dwupłatowy. Samolot oblatano w 1925 roku. Miał wzmocnioną strukturę, nowe i udoskonalone podwozie, bogatsze oprzyrządowanie i zwiększoną pojemność instalacji paliwowej.

Napęd: 12-cylindrowy silnik widlasty Fiat A.25 o mocy 1090 KM
Prędkość maksymalna: 240 km/h
Pułap: 6520 m
Zasięg: 1000 km
Masa: 2646 kg (pusty samolot), 4195 kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 17,3 m, długość – 10,66 m, wysokość – 3,91 m, powierzchnia skrzydeł – 70,22 m kw.
Uzbrojenie: dwa km kal. 7,7 mm – jeden zabudowany na stałe strzelający do przodu i jeden zabudowany obrotowo w tylnej kabinie
Udźwig bomb: do 720 kg

Fiat BR.3:

Pochodził z 1930 roku. Zmodernizowano silnik A.25, udoskonalono i wzmocniono podwozie, dodano radiostację pokładową i kamerę panoramiczną.

Fiat BR.4:

Samolot oblatano w 1934 roku. Został całkowicie przekonstruowany, miał tunelową chłodnicę, zachowano silnik A.25 i niezależne zawieszenie kół, które osłonięto dużymi owiewkami.

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 5 zdjęć Fiatów BR.1, BR.2 i BR.3

  • Posted on 4 października, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: bombowce Regia Aeronautica, lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica
paź
02

Caproni Campini N.1 – odrzutowiec Mussoliniego

Nim o odrzutowcu, jedno zdanie o innym samolocie.

Caproni Ca.316:

Przystosowany do startu z katapult pancerników i krążowników. Wyprodukowano zaledwie 14 tych samolotów i żadnego z nich nie użyto w przeznaczonej dla nich roli.

Leksykon Uzbrojenia: Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
Zdjęcie: 1 zdjęcię Ca.316

Oba samoloty zamykają nam temat litery „C” w leksykonie, następne już będą konstrukcje Fiata. I dalej już o bohaterze dnia:

Caproni Campini N.1:

Inżynier Secondo Campini założył w 1931 roku firmę, w której prowadził badania nad napędem odrzutowym. W 1939 roku skonstruował jednostkę napędową, gotową do instalacji w płatowcu, do budowy którego udało mu się namówić firmę Caproni. Samolot był wolnonośnym dolnopłatem z obszernym kadłubem o przekroju rurowym i podwoziem chowanym do skrzydeł w kierunku na zewnątrz. Konstrukcja całkowicie metalowa z dwuosobową kabiną z miejscami w tandem. Złożony zespół napędowy samolotu tworzył ukryty z przodu kadłuba tłokowy silnik, napędzający otunelowaną sprężarkę osiową o zmiennym skoku łopatek. Sprężone przez nią powietrze było wyrzucane przez znajdującą się z tyłu kadłuba dyszę o regulowanym przekroju. Była ona zakończeniem rury, w której (jak w silniku strumieniowym) w celu zwiększenia ciągu można było spalać wtryskiwane paliwo. Jednakże nawet wykorzystując pełne możliwości tego prymitywnego dopalacza samolot osiągał maksymalną prędkość zaledwie 375 km/h. N.1, choć nie można mu odmówić pionierskiej roli, okazał się ślepą uliczką rozwoju konstrukcji lotniczych.

Samolot oblatano 28 sierpnia 1940 w Taliedo k. Mediolanu. 30 listopada 1941 mjr Mario de Bernardi i kpt. inż. Giovanni Pedace wykonali N.1 przelot długości 470 km z Taliedo do Guidonii ze średnią prędkością zaledwie 217 km/h.

Napęd: 12-cylindrowy widlasty silnik Isotta-Fraschini Asso o mocy 900 KM, napędzający 3-stopniową sprężarkę osiową bezturbinowego przelotowego silnika odrzutowego
Prędkość maksymalna: 375 km/h
Czas wznoszenia: na 1000 m w 9 min
Masa: 3640 kg (pusty samolot), 4195 kg (maksymalna masa startowa)
Wymiary: rozpiętość – 15,85 m, długość – 13,1 m, wysokość – 4,7 m, powierzchnia nośna -36 m kw.

Leksykon Uzbrojenia: Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
Zdjęcia: 10 zdjęć Caproni Campini N.1

  • Posted on 2 października, 2012
  • Posted by admin
  • 1 Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, odrzutowiec Mussoliniego, odrzutowiec Regia Aeronautica
Page 2 of 512345
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top