Wojna Mussoliniego

Macchi C.200 z 371. Squadriglia. Dalej o 153. Gruppo C.T. i jego operacjach w Afryce.

18 listopada 1941 rozpoczęła się aliancka ofensywa „Crusader”. 20 listopada osiem MC.200 z 153. Gruppo i trzy Fiaty G.50 z 155. Gruppo wykonywały ofensywny patrol, podczas którego atakowały brytyjskie pojazdy pancerne w rejonie Bir el Gobi. Gdy tylko Włosi pojawili się nad przeciwnikiem z ziemi rozpoczął się silny ostrzał artylerii plot. Pięć Macchi i jeden Fiat zostało trafionych, jeden MC.200 i G.50 musiały lądować awaryjnie. Kolejnego dnia dywizjon poniósł następną stratę, gdy podczas popołudniowej misji trzy MC.200 prowadzone przez Cap. Piero Raimondi (dowódca 373. Squadriglia) spotkało 12 Tomahawków z No 2 Sqn SAAF. Te ostatnie stanowiły górną eskortę przy 10 maszynach 4 Sqn SAAF, które ostrzeliwały z broni pokładowej cele pomiędzy Bir el Gobi i Sidi Rezegh.

Tomahawki z górnej osłony natychmiast zaatakowały trzy Macchi. Podczas walki por. E. C. „Danny” Saville na Tomahawku IIB AN311/TA-C manewrował tak blisko jednego z Macchi, że uderzył w niego prawym skrzydłem. Włoch zdołał odlecieć, a Saville musiał użyć wszystkich swoich umiejętności, by powrócić do El Adem. Chociaż nie widziano momentu rozbicia się Macchi, por. Saville zapisano prawdopodobne zwycięstwo. Włoskie raporty potwierdzają, ze Cap. Raimondi nie powrócił do bazy. Jednak przed kolizją południowoafrykański pilot por. Stone zgłosił strącenie MC.200. Dlatego nie jest jasnym, komu należy przyznać strącenie Raimondiego.

Także 153. Gruppo zgłaszał zestrzelenia tego dnia. Trzej piloci 373. Sq. starli się z dwoma Hurricane pomiędzy Sidi Omar i Bir Kamsa. Włoscy piloci zgłosili pewne zwycięstwa nad obydwoma przeciwnikami. RAF przyznaje stratę Hurricane’a I pilotowanego przez Sgt Stammersa z No 33 Sqn. Kolejny, z No 451 Sqn pilotowany przez Lt Smitha, spadł w płomieniach podczas lotu rozpoznawczego.

22 listopada, podczas ofensywnego patrolu pomiędzy Sidi Omar i Capuzzo, pięć MC.200 spotkało dwa Hurricane’y I, które wykonywały podobną misję. Włosi zaatakowali przeciwnika na pułapie 2600 stóp jakieś trzy mile na wschód od Gasr el Arid i zgłosili zestrzelenie obydwu – w tym jeden widziano, jak rozbija się o ziemię, a drugi opadał ogarnięty płomieniami. Według źródeł brytyjskich dwa Hurricane’y I z 237 Sqn pilotowane przez Flt Lt Hutchinson i Flg Off Olver wykonywały rozpoznanie w rejonie Capuzzo-Gambut, gdy zostały zaatakowane. Hutchinson został zestrzelony przez MC.200 (z pewnością z 153. Gruppo) i wyskoczył ze spadochronem. Tego samego dnia należący do tego samego dywizjonu Flg Off C. L. Sindall, którego „wypożyczono” do No 208. Sqn., nie powrócił z misji nad Tobrukiem.

Po południu 22 listopada pięć MC.200 z 153. Gruppo, które patrolowały nad Bir el Gobi, przechwyciło dwa Wellingtony i ostrzeliwały je aż do wyczerpania amunicji. Oba bombowce uciekły nurkując w osłonę chmur, ale najpierw ostrzał ich strzelców trafił dwa Macchi, lekko raniąc jednego z pilotów, który mimo to powrócił do bazy.

W ostatniej akcji tego pracowitego dnia 16 MC.200 poderwano, by zapewniły osłonę z powietrza nad liniami komunikacyjnymi Osi. Jeden Macchi 153. Gruppo rozbił się podczas tej misji, zginął pilot 372. Sq. Tenente Italo Palli.

Startują Macchi C.200 z 385. Squadriglia. Jak obiecałem, wtorki są dniami z wpisami. Zaczynamy od dalszych fragmentów monografii 153. Stormo C.T. z Osprey’a.

W październiku 1941 r. włoscy piloci myśliwców często eskortowali SM.79 wykonujące misje rozpoznania fotograficznego, a także pełnili aktywność alarmową oraz sami patrolowali rejony koncentracji wojsk brytyjskich po zainstalowaniu aparatów fotograficznych w MC.200 153. Gruppo C.T. Na przykład, 3 października para Macchi z 374. Squadriglia przeleciała nad twierdzą Tobruk. Podobna misja nad Sidi Barrani z 16 października skończyła się źle, gdy dwa Macchi z tej samej jednostki zderzyły się i rozbiły, zabijając obu pilotów (Ten. Albino Gizzi i M.llo. Riccardo Tamanini).

Listopad także rozpoczął się dramatycznie, gdy pierwszego dnia miesiąca MC.200 Serg. Magg. Giovanni Tonello zaatakował formację dziewięciu bombowców Maryland z No 21 Sqn SAAF, gdy wykonywał misję patrolową nad lotniskiem w Dernie. Trzy bombowce zostały uszkodzone nim ogień obronny dosiągł włoskiego pilota. Tonello lądował awaryjnie w pobliżu Bir Temrad i został zabrany do szpitala polowego DZmot. „Trieste”.

4 listopada kolejny Macchi 153. Gruppo, pilotowany przez Ten. Italo Palli z 372. Sq., został poderwany alarmowo i ścigał wrogi samolot, którym był prawdopodobnie Maryland z No 223 Sqn, którego pilot meldował atak ze strony „ME 109F”. Macchi zdołał zbliżyć się do przeciwnika, Palli zgłosił, że zdążył go zestrzelić nim skończyło mu się paliwo i lądował awaryjnie na południe od Tmimi. Nietknięty pilot powrócił do swojej jednostki, a jego samolot odzyskano chwilę później.

7 listopada przyniósł kolejny atak na Dernę, gdy sześć Marylandów z No 21 Sqn SAAF zaatakowało lotnisko 153. Gruppo. Dwa Macchi z 372. Sq., pilotowane przez S.Ten. Mario Peselli i M.llo. Marino Mariani, zostały poderwane i przechwyciły bombowce znajdujące się 13 000 stóp nad lotniskiem. Ogień obronny z prowadzącego formację bombowca trafił myśliwiec Marianiego, gdy strzelec sierżant Tucker posłał w jego stronę trzy długie serie. Włoski pilot zginął próbując wyskoczyć ze swojej uszkodzonej maszyny, gdy ta rozbiła się w pobliżu lotniska. Stratę natychmiast pomścił Peselli, który ścigał bombowce i zestrzelił Marylanda pilotowanego przez kpt. G. W. Parsonsa. Dwóch członków załogi zginęło, dwaj kolejni trafili do niewoli. Wcześniej tego dnia inna formacja licząca sześć Marylandów została przechwycona przez dwa patrolujące Macchi pilotowane przez Cap. Natale Veronesi i Ten. Bruno Zavadlal, ale bombowce zdołały uciec.

Piloci 153. Gruppo kolejny raz starli się z SAAF 15 listopada, gdy pięć MC.200 eskortowało SM.79 podczas myśli rozpoznawczej nad Bir Kamsa. Włoską formację przechwyciły dwa Hurricane’y I z No 1 Sqn SAAF pilotowane przez Capt M. S. Osler i 2Lt Seccombe. W porę ostrzeżeni przez radar o obecności wrogich maszyn Południowoafrykańczycy zdołali zająć dogodną pozycję od strony słońca nim natarli na Włochów. Chcący chronić Savoię piloci Macchi natychmiast ruszyli na pilotów SAAF. Osler szybko zdołał postrzelać MC.200 Serg. Aldo Villa, a Seccombe dokończył robotę. Włoski pilot zdołał uratować się skacząc ze spadochronem.

Włoskie myśliwce bardzo często eskortowały bombowce nurkujące Ju 87, tutaj taką misję pełni Fiat G.50 z 358. Squadriglia.

Nim wpis – KOMUNIKAT NADZWYCZAJNY!!! Prawdopodobnie od dzisiaj wpisy będą pokazywać się tylko we wtorki. Dzisiaj zrobiłem test i podoba mi się taka forma. Sumarycznie tych wpisów może będzie nawet więcej niż dotąd. Motywuję taką zmianę zapracowaniem – kiedyś miałem do napisania jeden artykuł na miesiąc, teraz mam pisać ile chcę i na jaki temat chcę (realna liczba jaką jestem w stanie przygotować to ok. 2,5 na miesiąc). Pracuję codziennie (także w weekendy) od 8.00 do kiedy starczy mi paliwa. Naprawdę łatwiej jest mi usiąść do prowadzenia strony raz w tygodniu niż codziennie się przymuszać żeby napisać „chociaż cokolwiek” z myślą o mojej działalności internetowej. Mam nadzieję, że taka forma będzie Wam odpowiadać.

10 sierpnia 1941 19 MC.200 eskortowało 21 Ju 87 (sześć z włoskiej 209. Squadriglia) podczas rajdu na port w Tobruku. Zgłoszono zatopienie tankowca, ale dwa włoskie bombowce zostały poważnie uszkodzone przez ogień artylerii plot. 27 sierpnia perymetr tobruckiej twierdzy był celem dla 57 Ju 87 (siedem z nich włoskich) eskortowanych przez 10 MC.200 z 373. i 374. Sq. z 153. Gruppo. Myśliwiec Ten. Nannipieri (374. Sq.) został trafiony przez gęsty ogień plot. i musiał później lądować awaryjnie w Ain el Gazala. 1 września 22 MC.200 z 153. Gruppo ponownie eskortowały nad Tobruk Stukasy z 209. Sq. (osiem bombowców) i I./StG 1.

153. Gruppo wykonywał także ataki na cele naziemne. 7 września jego celem było wysunięte lotnisko w pobliżu Sidi Barrani, z którego operowały Tomahawki z No 2 Sqn SAAF i Hurricane’y No 1 Sqn SAAF i No 33 Sqn. RAF. O 5.50 poderwała się pierwsza grupa włoskich maszyn i skierowała się na wschód. O 7.45 rozpoczął się atak 22 MC.200 i 15 Fiatów G.50 z 155. Gruppo. Macchi kilkukrotnie przeleciały nad lądowiskiem, wystrzeliwując całą amunicję do alianckich myśliwców zaparkowanych w pobliżu, G.50 ostrzeliwały dwa pasy startowe. Atak Włochów spowodował, że w płomieniach stanęło siedem Tomahawków i osiem Hurricaneów (wszystkie skreślone ze stanu). Napotkano ciężki ostrzał z ziemi, który uszkodził dwa MC.200 i jeden G.50, ale wszyscy piloci szczęśliwie powrócili na swoje lotniska.

Był to element szerszej operacji, którą o 5.30 rozpoczęły niemieckie Bf 109 atakując pasy startowe No 33 Sqn. RAF i Fleet Air Arm. Niemcy spalili jednego Hurricane’a I i uszkodzili sześć kolejnych. Wystartowały tylko dwa Hurricane’y I, ale nie zdołały przechwycić przeciwnika. Był to czarny dzień dla Western Desert Air Force, które straciło 22 myśliwce zniszczone lub uszkodzone. Jednak wyciągnięto lekcję i wycofano alianckie myśliwce na lotnisko Sidi Hameish, poza zasięg samolotów Osi.

14 września, o 16.45 18 MC.200 z 153. Gruppo startowało na przechwycenie wrogiej formacji, później zidentyfikowanej jako Tomahawki, która zjawiła się nad Bir Habata. Podczas walki, która się wywiązała, Włosi zgłosili zestrzelenie trzech wrogich myśliwców za cenę straty MC.200 z 374. Sq. pilotowanego przez Cap. Egeo Pittoni. Ciężko ranny, Pittoni zdołał wylądować awaryjnie i zyskał pomoc w niemieckim szpitalu polowym. Później został przewieziony do szpitala w Dernie. Prawdopodobnie w walce wzięły udział Hurricane’y I z No. 33 Sqn., które eskortowały bombowce Maryland z No 24 Sqn. SAAF wysłane o 17.30, by zbombardowały czołgi Osi.

Podczas walki z myśliwcami Osi (raportowano je jako 12 Bf 109 i sześć G.50) pilot 33. Sqn. sierż. Stround zgłosił zestrzelenie G.50. Prawdopodobnie był to myśliwiec Pittoniego. Zestrzelenie trzech Hurricaneów I zostało zapisane – jak to było w zwyczaju (ciekawe podkreślenie…) – JG 27 Luftwaffe, dokładniej Oberleutnantowi Homuth i Leutnantom Marseille i Hoffmannowi.