Warianty MC.200 „Saetta”
Hala montażowa Macchi MC.200 “Saetta”.
Na MC.200 wpłynęło kilka zapytań ofertowych zza granicy, w tym dotyczących produkcji licencyjnej. W czerwcu 1938 r. drugi prototyp wystawiono w Belgradzie. Samolot wzbudził duże zainteresowanie, oprócz Jugosławii interesowały się nim: Finlandia, Hiszpania, Rumunia i Szwecja. Duńskie lotnictwo morskie podpisało w marcu 1940 r. kontrakt na 12 MC.200, jednak wobec zajęcia Danii przez nazistów transakcja nie doszła do skutku. Pojedyncze egzemplarze testowała Luftwaffe.
MC.200 doczekał się następujących wariantów:
MC.200bis – jeden z samolotów (M.M. 8191) wyposażono w silnik gwiazdowy Piaggio P.XIX RC.45 o mocy 1180 KM. Samolot wyposażony w śmigło Fiat-Hamilton oblatano 11 kwietnia 1942. Osiągi były słabsze niż się spodziewano, dlatego zespół konstruktorów pod kierownictwem inż. Mario Pittoni z zakładów Breda zastosował śmigło o większej średnicy. 7 maja 1942 prototyp wykonał kolejny lot. Po próbach fabrycznych samolot skierowano do Centro Sprimentale (ośrodek doświadczalny) dla odbycia oficjalnych prób. Nie wypadły one zadowalająco i prace nad samolotem zakończono. Podczas próby 15 maja 1942 samolot o masie własnej 1803 kg, przy masie startowej 2860 kg, osiągnął prędkość 535 km/h na wysokości 6300 m, wznoszenie 3,33 minuty na 3000 m i pułap 10 300 m. Gdy MC.200 wchodził do produkcji seryjnej istniał projekt oznaczony również jako MC.200bis, miał to być dwumiejscowy myśliwiec z silnie uzbrojoną więżą strzelecką. Samolot nie doczekał się nawet prototypu.
MC.200AS – samolot z wyposażeniem tropikalnym (filtry przeciwpyłowe) do walki w Afryce Północnej.
MC.200 A2 – mógł przenosić pod skrzydłami bomby o łącznej wadze 300 kg.
MC.200 CB – przenosiły bomby do 320 kg lub dwa podskrzydłowe zbiorniki paliwa. W Afryce dział np. 18. Gruppo 3. Stormo C.T. z ok. 40 MC.200 CB. Z zadań myśliwskich „Saetty” niebawem wyparły pojawiające się od 1942 roku MC.202 „Folgore”. MC.200 coraz powszechniej używano do ataków na cele naziemne, dzięki swojej wytrzymałości nadawały się do tego świetnie .
Macchi C.200 „Saetta”:
Napęd: 14 cylindrowy silnik w układzie podwójnej gwiazdy Fiat A.74 RC.38 o mocy 870/840 KM z osłonami NACA i trzyłopatowym metalowym śmigłem, chłodzony powietrzem,
Zapas paliwa: 400 dm sześciennych, mógł być uzupełniony o 150 dm sześciennych w zbiorniku podkadłubowym,
Prędkość: maksymalna 504 km/h na 4500 m, 512 km/h na 5000 m,
Prędkość minimalna: 128 km/h,
Prędkość wznoszenia: 16 m/s. Na 1000 m w 1 min i 3 s, na 2000 m w 2 min i 10 s, na 3000 m w 3 min i 24 s, na 4000 m w 4 min i 35 s, na 5000 m w 5 min i 52 s, na 6000 m w 7 min i 33 s,
Długość lotu: 1 h i 20 min,
Pułap użyteczny: 8900 m,
Pułap teoretyczny: 9100 m,
Start i lądowanie: rozbieg – 245 m, dobieg – 300 m,
Zasięg: 570 km przy prędkości 465 km/h i na wys. 6000 m, z dwoma zbiornikami dodatkowymi po 150 decymetrów sześciennych – 870 km,
Masa: 1964 kg (masa pustego samolotu, ostatnia seria 2020 kg) normalna startowa 2393 kg (2550 kg – samoloty ostatniej serii, 2339 kg – MC.200 CB), maksymalna masa startowa – 2539 kg,
Wymiary: 8,19 m długości, 3,51 m wysokości, 10,58 m rozpiętości skrzydeł, powierzchnia nośna 16,8 m kw,
Uzbrojenie: 2 km Breda-SAFAT kal. 12,7 mm zsynchronizowane umieszczone przed kabiną pilota, za silnikiem, z zapasem 370 (pierwsze 13 samolotów 310) naboi na lufę, ostatnie serie produkcyjne dodatkowo miały 2 km kal. 7,7 mm w skrzydłach z zapasem 500 sztuk naboi na lufę (te serie otrzymała takie same skrzydła jak MC.202 stąd dodatkowe uzbrojenie),
Udźwig: do 320 kg bomb (wersja myśliwsko-bombowa, zaczepy dla dwóch bomb 50/100/160 kg, możliwe też 8 bomb 50 kg w „gronach” po 4 bomby na pomocniczych uchwytach mocowanych do właściwych zaczepów – samoloty ostatnich serii).