Godło MVSN
14 stycznia 1923 powołano oficjalnym dekretem królewskim Ochotniczą Milicję Bezpieczeństwa Narodowego – MVSN (Milizia Volontaria per la Sicurezza Nazionale) do „obrony rewolucji faszystowskiej”. Rada Ministrów wyraziła zgodę na jej powstanie 28 grudnia 1922. Funkcjonariuszy rekrutuje się z PNF (partii faszystowskiej), zwłaszcza spośród byłych skwadrystów. Nie składali oni nawet przysięgi na wierność królowi. Opłacana była z funduszy publicznych, odpowiedzialna była bezpośrednio przed Mussolinim. Milicja oprócz normalnych funkcji, umożliwiała kontrolę nad szeregowymi skwadrystami jak i nad rasami. Milicja przez wiele lat pozostawała luźną federacją skwadr, dowodzonych prze lokalnych szefów (rasów). Milicja strzeże gmachów publicznych i zapewnia godne życie byłym skwadrystom. Funkcja komendanta milicji i policji została połączona i oddana w ręce generała Emilio De Bono.
Niemal każda prowincja czy duże miasto miało swój Legione (Legion). Dzieliły się one na kohorty (coorti), centurie (centurie), manipuły (manipolo) oraz sekcje (squadra). Jedynie w razie potrzeby scalano legiony w jednostki szczebla brygady (Gruppo) czy dywizji (Zona). Legion składał się z trzech kohort, a kohorty z trzech centurii. W przypadku dywizji „Czarnych Koszul” to Regio Esercito musiało przydzielać specjalistów z różnych służb – np. artylerzystów czy saperów.