Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
wrz
05

Desperacka obrona statków kursujących do Tunezji

MC.202 z 4. Stormo C.T. (być może najbardziej legendarnego pułku myśliwskiego Regia Aeronautica) w walce z P.40 RAF-u, Afryka Północna, 1942 rok. Dzisiaj będą aż dwa wpisy, bo od jutra czeka mnie trochę „obowiązków” winobraniowych. Oba wpisy z dedykacją dla osób, które tkwią w przeświadczeniu, że to z odwagą włoskich pilotów było coś nie tak…

W kwietniu 1943 r. 150. Gruppo został pierwszą w Regia Aeronautica jednostką przezbrojoną na Bf 109. 13 kwietnia dywizjonowi nakazano przelot na Sycylię, gdzie początkowo operował z San Pietro di Caltagirone. Później przeniesiono się do Sciacca. Gruppo dowodzony przez Maggiore Antonio Vizzotto liczył 38 pilotów i składał się z 363., 364. i 365. Squadriglie. Od końca kwietnia do lipca eskadry były silnie zaangażowane w obronę Pantellerii i Sycylii.

17 kwietnia 1943 roku 12 Spitefire’ów IX z No 601. Sqn, razem z kolejnym tuzinem Spitefire’ów VIII i V z No 145. Sqn i No 1. Sqn SAAF (Afrykanerzy latali na starszej wersji myśliwca), eskortowało Kittyhawki podczas ofensywnego patrolu, gdy dostrzeżono wrogą żeglugę. Grupę przechwyciły trzy MC.202 z 151. Gruppo, które stanowiły eskortę statków. Pomimo miażdżącej przewagi wroga Włosi zgłosili dwa zestrzelenia, bez strat własnych. Pilot No 601 Sqn Flt Sgt P. F. Griffiths skakał ze spadochronem, a o 10.05 widziano opadający w dół myśliwiec SAAF, Lt Mundell nie powrócił z tej misji.

Podczas szkolenia na niemieckim myśliwcu zdarzały się wypadki. Życie straciło czterech pilotów 150. Gruppo. Jednym z nich był S. Ten. Sgobbi, który 23 kwietnia musiał skakać ze swojej maszyny, gdy nie wysunęło się podwozie w jego Bf 109. Spadochron Sgobbiego nie otworzył się i pilot zginął.

Nadal wykonywano misje eskorty żeglugi, 28 kwietnia dwa MC.202 z 53. Stormo zostały przechwycone przez 19 P-38 z 82. FG, które eskortowały B-25 z 310. BG. Sottotenente Vincenzo Graffeo z 367. Squadriglia/151. Gruppo zdołał zestrzelić P-38, ale sam zginął z ręki 2Lts Jamesa R. Ganta i Roberta W. Muira z 95. FS. Stratę dwóch Lightningów przyznała później 82. FG, a zginęli 2Lts Howell B. Coates z 96. FS i Ben C. Pyle z 97. FS.

29 kwietnia cztery MC.202 z dywizjonu „Asso di Spade” przechwyciły 36 bombowców – rozpoznanych jako Bostony – eskortowane przez P-38. Włosi zdołali ostrzelać dwa bombowce oraz zgłosić trzy Lightningi na pewno i kolejnego jako prawdopodobny. Amerykanie raportowali, że formacja licząca 26 P-38 z 97. i 95. FS z 82. FG wykonywała misję na zwalczanie żeglugi, oraz że Lightningi z 97. FS eskortowały ponadto B-25. Obie formacje starły się z myśliwcami Osi i zgłosiły zestrzelenie ośmiu wrogich maszyn, trzech kolejnych prawdopodobnie i jedno uszkodzenie, samemu tracąc pięć P-38, dwa z 97. FS i trzy z 95. FS. Dwa inne Lightningi z 95. FS lądowały na brzuchu 40 mil na wschód od Algieru. Wspomniane Macchi z 151. Gruppo wróciły bez strat.

30 kwietnia doszło do kolejnego pojedynku, gdy siedem MC.202 z 151. Gruppo i pięć MC.205 z 1. Stormo, ponownie podczas eskorty statków, przechwyciły formację myśliwców rozpoznanych jako P-40 i Spitefire’y. Włoscy piloci ostrzelali kilka z nich, a po powrocie do bazy zgłosili zestrzelenie Spitefire’a i prawdopodobnie P-40. Prawdopodobnym przeciwnikiem były 24 Warhawki z 79. FG (87. i 316. FS), które po południu tego dnia zatopiły włoski niszczyciel „Lampo” w Zatoce Tuniskiej. Amerykanie twierdzili, że zapalili jednego Macchi, a drugiego zestrzelili. W akcji Włosi stracili jednego MC.205, więc raport ten najpewniej częściowo polegał na prawdzie.
—————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 5 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Bf 109 w Regia Aeronautica, Macchi C.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica
wrz
04

Pułkownik Cudugnello i inni zaginieni

A co tu się… według opisu z włoskiego archiwum: samochód Ford Instytutu Luce (w czasie wojny zajmował się m.in. propagandą, podobnie jak kilka innych „dzieci faszyzmu” istnieje do dziś) i samochód ciężarowy (Fiat 666) po zderzeniu z Macchi C.202 na lotnisku w Martubie, wiosna 1942 roku.

—————————————————————-
Jako, że idzie Winobranie (7-15 września), to przypominam, że książkę „Betasom” można w Zielonej Górze odebrać osobiście. W godzinach popołudniowych pewnie byłbym w stanie dostarczyć do rąk własnych, ale proszę umówić się z wyprzedzeniem. Służę także informacją turystyczną.

—————————————————————-
153. Gruppo kontynuował swoje działania ze Sciacca. 6 stycznia 1943 roku cztery Spitefire’y V z No 185. Sqn, prowadzone przez Sqn Ldr Blaira White’a, zaatakowały dwa MC.202 eskortujące parę E-Bootów 10 Mm na północ od Lampedusy. Włoskie myśliwce leciały na 2000 stóp, gdy Flg Off H. F. Withy (na EP791) ostrzelał jednego z Macchi, który był widziany jak traci gwałtownie wysokość, ale nie odnotowano jego uderzenia o powierzchnię morza. 153. Gruppo w późniejszym raporcie podawał, że myśliwiec S. Ten. Mario Proserpio z 374. Sq. rozbił się pomiędzy Giarre i Riposto podczas misji eskortowej. Nie jest jednak pewnym, czy to on był ofiarą Withy’ego. 11 stycznia z powodu złej pogody stracono kolejnego pilota, Serg. Magg. Secondo Tassinari z 372. Sq. nie powrócił z misji eskortowej w rejonie Półwyspu Bon w Tunezji.

12 lutego 1943 roku 151. Gruppo otrzymał swoje pierwsze cztery MC.202 (w miejsce G.50bis – myśliwca wówczas już całkowicie zdeklasowanego, choć on już wchodząc do służby był właściwie daleko w tyle za najlepszymi ówczesnymi konstrukcjami), a pod koniec miesiąca otrzymano ich jeszcze kilka. Od późnego marca „Asso di Spade” miał na stanie dziewięć MC.202 i 15 G.50.

5 marca, podczas lotu do Sfaxu w Tunezji, para G.50bis z 368. Squadriglia przechwyciła formację 20 bombowców czterosilnikowych. Włosi zdążyli wykonać tylko jeden atak, nim zostali zdystansowani przez szybszych Amerykanów. Dwa dni później, cztery G.50 z „Asso di Spade” eskortowały konwój morski, gdy zgłosiły przechwycenie 12 P-38 eskortujących 18 bombowców czterosilnikowych. „Freccie” zdołały przedrzeć się do bombowców, ale tylko jeden z Włochów był w stanie wykonać atak, szybko jednak przepędziły go P-38. Lightningi należały prawdopodobnie do 82. FG.

Niemal dwa tygodnie później, 22 marca, cztery MC.202 z 151. Gruppo i większa formacja Bf 109G z I./JG 53 eskortowały żeglugę Osi, gdy przechwyciły i zaatakowały mające zaatakować statki 15 B-26 Marauder z 17. BG i 38 Lightningów z 95. i 97. FS z 82. FG. Po walce amerykańscy piloci zgłosili zestrzelenie dziewięciu Bf 109, trzech kolejnych prawdopodobnie oraz uszkodzenie kolejnych dwóch, za cenę trzech maszyn idących na konto Niemców. Włosi nie zgłaszali zestrzeleń, ale 366. Sq. straciła Macci pilotowanego przez Ten. Vittorio De Martinisa, którego najpewniej pomylono z Bf 109. Para „Folgore” z „Asso di Spade” wykonywała dwa dni później patrol pomiędzy La Galite i Boną, gdzie zaatakowało je 12 Spitefire’ów IX z No 81. Sqn. W wynikłej walce nowozelandzki as Sqn Ldr Colin Gray zestrzelił do morza Serg. Ugo Del Pozzo.

31 marca, podczas eskorty konwoju, aż trzech pilotów padło ofiarami niepogody. Dowódca 366. Sq. Cap. Enrico Londei i Serg. Magg. Antonio Camerini, obaj z 151. Gruppo, a także Serg. Magg. Manrico Mincuzzi z 373. Sq./153. Gruppo stracili życie. Następnego dnia pogoda nie była lepsza, mimo to Ten. Col. Bruno Cudugnello, od 22 lutego dowódca 53. Stormo, zaginął prowadząc poszukiwania swoich trzech podopiecznych, którzy poprzedniego dnia nie powrócili do bazy (podkreślam do znudzenia: wysocy stopniem oficerowie, tutaj podpułkownik, mieli zwyczaj latać na misje bojowe i dzielić niebezpieczeństwo wraz z podopiecznymi, inna sprawa, że mieli okazję wyciągnąć celniejsze wnioski niż podczas czytania raportów). Tymczasowo zastąpił go na stanowisku Ten. Col. Andrea Favini, a jego z dniem 16 kwietnia zastąpił z kolei Ten. Col. Ciro Aiello.

Dziesięć dni wcześniej, podczas wykonywania morskiej eskorty, dwa „Folgore” dywizjonu „Asso di Spade” przechwyciły pięć Bostonów i zgłosiły dwa z nich jako prawdopodobnie zniszczone. Później tego dnia, a także 14 kwietnia, MC.202 z 153. Gruppo przyczyniły się do zniszczenia czterech B-24.
————————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 4 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Fiat G.50 "Freccia", Macchi C.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica
wrz
03

368. Squadriglia w Tunezji

Mechanicy podczas przeglądu silnika myśliwca Fiat G.50, Albania, listopad 1940 roku.

Podczas trudnych miesięcy w okresie pomiędzy jesienią 1942 roku a latem 1943 roku, walki w basenie Morza Śródziemnego stały się jeszcze bardziej zażarte, gdyż USAAF włączyła się do nich z dużymi formacjami czterosilnikowych bombowców eskortowanych przez Spitefire’y, P-38 i P-40. To pozwoliło Aliantom zdobyć przytłaczającą przewagę w powietrzu. W rzeczy samej, w marcu 1943 roku ich przewaga sił wynosiła 6:1.

11 listopada 1942 roku 151. Gruppo powrócił znad Morza Egejskiego na Pantallerię, a następnie został przebazowany na Sycylię. W międzyczasie 153. Gruppo i sztab 53. Stormo przenosiły się najpierw do San Pietro di Caltagirone i Sciacca (Sycylia), a pomiędzy 7 a 20 listopada jego 24 MC.202 krótko operowały z Decimomannu (Sardynia). 21 listopada, gdy jego siła spadła do 22 „Folgore” 153. Gruppo powrócił do Sciacca.

Myśliwce G.50bis z 151. Gruppo przechwyciły 16 grudnia formację bombowców Boston, i choć włoskie myśliwce nie zadały im strat, to jeden z Fiatów został zestrzelony ogniem przeciwlotniczym ze znajdującego się w pobliżu okrętu wojennego. Podczas powrotu rozbił się ponadto myśliwiec S. Ten. Antonio Juliano.

Na początku stycznia 1943 roku 368. Squadriglia, prowadzona przez Cap. Mario Ferrero, została wysłana do Sfaxu w Tunezji, skąd atakowała cele naziemne i eskortowała konwoje morskie. Podczas tunezyjskiej tury Fiaty G.50bis wykonały bardzo liczne ataki bombami i karabinami pokładowymi, operując wraz z samolotami niemieckimi, choć koordynacja działań po stronie Osi była bardzo słaba (a to o Tunezji pisze się, że był to najlepszy pod tym względem okres niemiecko-włoskiej współpracy, choć bardziej jest to uwaga kierowana pod adresem sił lądowych). Na przykład 10 stycznia pięć Fiatów w eskorcie siedmiu MC.202 z 81. Squadriglia wykonało dwa ataki (7.35 i 10.45) na wrogie pojazdy znajdujące się pięć mil na północny zachód od Djebel Chirich.

Następnego dnia cztery G.50bis atakowały alianckie oddziały w rejonie Djebel Bellarte, a 22 stycznia pięć myśliwsko-bombowych Fiatów z 368. Sq., eskortowanych przez pięć MC.202, o 12.10 wystartowało ze Sfaxu by zaatakować amerykańskie pojazdy na południe od Sidi bou Zid. W tym ataku zrzucono 18 bomb, ale ciężki ostrzał z ziemi zestrzelił G.50bis M.M.6148 pilotowany przez Ten. Furio Lauri. Ranny pilot skakał ze spadochronem za wrogimi liniami, pomogli mu Arabowie, dzięki czemu powrócił na sojusznicze pozycje i został odesłany do Włoch.

Na początku marca siła 368. Sq. spadła do siedmiu sprawnych G.50. Jednostkę ewakuowano z Tunezji, nakazując jej przelot ze Sfaxu na Pantellerię.
————————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 3 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Fiat G.50 "Freccia", myśliwce Regia Aeronautica
wrz
02

„Folgore” z 153. Gruppo nad Maltą

Macchi C.202 z 369. Squadriglia.

By przygotować się do mającej doczekać się wznowienia ofensywy przeciwko Malcie, mającej zneutralizować jej możliwości ofensywne i planowanej na październik, sztab 53. Stormo, wraz z 35 MC.202 z 153. Gruppo, został przerzucony do San Pietro di Caltagirone na Sycylii. Podczas przelotu, 9 września rozbił się w Neapolu myśliwiec Serg. Magg. Gino Palombi.

Piloci dywizjonu „Asso di Bastoni” stoczyli 14 różnych potyczek z przeciwnikiem podczas ofensywy przeciwko Malcie, ale w ich efekcie zgłosili zestrzelenie tylko trzech Spitefire’ów, pięciu kolejnych prawdopodobnie i kilku dalszych jako uszkodzone. Podczas powrotu znad Malty 11 października, Ten. Giuliano De Marchi z 372. Sq. musiał skakać ze swojego MC.202, który miał awarię silnika. Uznano go za zaginionego.

Dwa dni później 15 MC.202 z 153. Gruppo starło się z ośmioma Spitefire V z No 249. Sqn. Capitano Enzo Radini, dowódca 373. Sq., i jego skrzydłowy Ten. Felice Mezzetti nie powrócili z tego lotu. Jest prawdopodobnym, że Radini padł ofiarą Sqn Ldr Mike’a Stephensa (Spitefire V EP338/A) i Flt Sgt L. G. C. de l’Ara, lecącego na BR565/T. Flt Sgt E. T. Hiskens (EP135/Z) i Flg Off J. F. McElroy (EP340/M) zgłosili zestrzelenie Macchi i „Re.2001”, więc także oni są wśród prawdopodobnych pogromców Mezzettiego. Radini skakał ze spadochronem i później został podjęty z morza sześć mil na południowy zachód od Delimara przez motorówkę ratunkową HSL 128 (z Malty). Flt Lt Wally McLeod z No 1435. Sqn (na BR236/E) także zgłosił zestrzelenie MC.202.

Natomiast Włosi zgłosili zestrzelenie dwóch Spitefire’ów prawdopodobnie, a także siedem kolejnych jako uszkodzone. Spitefire V AD529 Wg Cdr „Teddy’ego” Donaldsona faktycznie został uszkodzony i rozbił się na lotnisku Takali, Sgt R. Miller wrócił z dziurawym skrzydłem (holed wing, więc skala uszkodzeń nieznana), a Spitefire z No 1435 Sqn odniósł mniejsze uszkodzenia.

25 października 15 MC.202 z „Asso di Bastoni” o 14.35 wystartowało by dać bliską eskortę trzem Re.2001 mających zaatakować Takali (Ta Qali chyba częściej jest spotykane) – 10 MC.202 z 51. Stormo stanowiło górną eskortę. Nad Maltą Włosi starli się ze Spitefire’ami V z No 126. Sqn „B” Flight, a Ten. Gianni Rossi zapisał wspólne zwycięstwo wraz z czterema pilotami 51. Stormo. 126. Sqn w rzeczywistości poniósł straty: BR345/S Flt Lt W. T. Rollsa został uszkodzony, a BR311/L Nowozelandczyka Sgt Nigela „Tigera” Parka zaginął bez wieści.

Po listopadzie 1942 roku, gdy Alianci wygrali pod El-Alamein i wylądowali we francuskich koloniach w Afryce Północnej, ich lotnictwo było w stanie poważnie zagrozić terytorium Włoch. Cała Regia Aeronautica zderzyła się z zadaniem, które przekraczało jej możliwości, dotyczyło to także 53. Stormo. Personel pułku z miejsca został zaangażowany do następujących zadań: patrole nad Sycylią, przechwycenia nad Kanałem Maltańskim (obszar ok. 50 Mm dzielący Maltę i Sycylię), eskorta bombowców oraz ochrona konwojów płynących do i z Tunezji. Ponadto częściej niż poprzednio jego pilotów wysyłano nad Maltę i Pantellerię, często u boku kolegów ze 150. Gruppo, działającego jako samodzielna jednostka.
—————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

Na dzień 2 września stan prac nad „Caporetto 1917” (książką, oby, lub serią artykułów) to 77 tys. znaków (dla porównania Betasom to 500+ tys. znaków) i szybko rośnie. Zaczyna coś się z tego wyłaniać!

  • Posted on 2 września, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica
sie
29

153. Gruppo C.T. vs Pedestal

Myśliwce Macchi C.202 „Folgore”. Wracamy do fragmentów monografii 53. Stormo C.T.

53. Stormo C.T. zawiesił aktywność z dniem 25 lutego 1941 roku i pozostawał w stanie uśpienia aż do reformacji przeprowadzonej na lotnisku Caselle pomiędzy 1-3 stycznia 1942 roku. Odbudowany pułk składał się z 151. i 153. Gruppi, których zadaniem była obrona północno-zachodnich Włoch. Stormo otrzymał mieszankę myśliwców, Fiaty G.50 w 151. Gruppo (nazywany „Asso di Spade” – as pik) tworzonym przez eskadry (squadriglie): 366., 367. i 368., a MC.200 w 153. Gruppo („Asso di Bastoni” – as trefl) tworzonym przez eskadry: 372., 373. i 374.

Na mającej miejsce w marcu w Cassele ceremonii 53. Stormo oficjalnie został przywrócony do linii. W kolejnych miesiącach piloci przeszli intensywny cykl treningowy. Ponadto myśliwce pułku prowadziły liczne misje obrony przestrzeni powietrznej nad Mediolanem i Turynem, podczas których trzech pilotów zginęło w wyniku wypadków. Jednym z nich był S. Ten. Davide Colauzzi, który zginął 19 sierpnia.

Stała aktywność alianckiego lotnictwa spowodowała, że oba Gruppi ponownie zostały rozdzielone i operowały w różnych sektorach. 31 lipca 151. Gruppo ze swoimi G.50 przeniósł się na greckie lotnisko Araxos, skąd jego piloci zajmowali się głównie eskortą konwojów morskich. W międzyczasie, 153. Gruppo rozpoczął działania w centralnej części Morza Śródziemnego, gdy 21 nowo dostarczonych MC.202 przebazowano 11 sierpnia na lotnisko Decimomannu na Sardynii. Stąd piloci m.in. eskortowali bombowce Osi atakujące statki i okręty konwoju „Pedestal” płynącego na Maltę.

Dla dwóch pilotów przelot z lotniska Turyn-Caselle na Sardynię miał nietypowy przebieg. Jeden „Folgore” miał awarię silnika na lotnisku Sarzana w Ligurii, a kolejny został uszkodzony podczas startu w Pizie. Ale najgorsze czekało jednostkę już po przybyciu na Sardynię. O zmierzchu Decimomannu zostało zaatakowane przez dziewięć Beaufighterów z No 248. Sgn, prowadzonych przez Wg Cdr J. M. N. Pike’a. Napastnicy posiali zniszczenie wśród maszyn stojących na ziemi (choć o stratach wśród Macchi cisza), i choć kilka MC.202 zdołało wystartować na przechwycenie, to Brytyjczycy zdołali wycofać się bez strat.

Następnego dnia 14 „Folgore” z „Assi di Bastoni”, które prowadził Maggiore Andrea Favini, wystartowało o 11.35 z zadaniem eskortowania włoskich bombowców i samolotów torpedowych, które miały atakować konwój „Pedestal”. Macchi starły się z brytyjskimi myśliwcami pokładowymi, a Włosi zgłosili zestrzelenie sześciu Sea Hurricane’ów na pewno i jednego prawdopodobnie, bez strat własnych. 800. Naval Air Squadron (NAS) z Fleet Air Arm faktycznie stracił Sea Hurricane’a V7659, pilotowanego przez Sub Lt Johna Lucasa, a 885. NAS miał ciężko uszkodzonego Sea Hurricane’a, za którego sterami siedział Lt Brian Patterson. O 16.45 dywizjon poderwał kolejne 14 „Folgore”, ale nie napotkały one przeciwnika. Trzy dni później, 15 sierpnia, 153. Gruppo nakazano powrót do Caselle.
————————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897

Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu

  • Posted on 29 sierpnia, 2019
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 153. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., Macchi C.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica
mar
18

Messerschmitt Bf 109 w lotnictwie włoskim

W magazynie Technika Wojskowa Historia Numer Specjalny 2/2017 ukaże się (w sprzedaży od wtorku 21 marca) artykuł mojego autorstwa „Messerschmitt Bf 109 w lotnictwie włoskim”. Tekst obejmuje historię niemieckiego myśliwca w barwach Regia Aeronautica i ANR. Polecam, zapraszam.

Spis treści numeru i fragmenty artykułów na stronie wydawnictwa Magnum-X: TWH NS 2/2017

  • Posted on 18 marca, 2017
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Publikacje, Regia Aeronautica
  • Tags: Messerschmitt Bf 109 w ANR, Messerschmitt Bf 109 w Regia Aeronautica, myśliwce Regia Aeronautica, samoloty niemieckie w Regia Aeronautica
lut
08

Pożegnalny list Enzo Martissy

Przestrzelona owiewka koła Fiata CR.42 Ten. Enzo Martissy z 91. Squadriglia, 10. Gruppo C.T. Z prawej i u dołu „pożegnalny” list pilota wyryty nożem. Dzisiaj o największej bitwie dwupłatów w II WŚ, która miała miejsce 8 sierpnia 1940 nad Libią i została przez Włochów sromotnie przegrana. Anglicy wyciągnęli wnioski ze swojej wielkiej klęski z 4 sierpnia, kiedy stracili trzy „Gladiatory” + czwarty, który dowlekł się do bazy, ale został skreślony ze stanu, oraz mieli cztery uszkodzone „Blenheimy”. Sami Włosi mieli ledwie jedną uszkodzoną Ba.65. Wyobraźcie sobie jednak, że w magazynie Britain at War 3/2014 opisano to starcie dodając „swoim” lotnikom zupełnie bezkrytycznie jeszcze dwa Ba.65, CR.32 i CR.42, jedynie w oparciu o meldunki pilotów. Niestety takie naciąganie faktów jest u Brytyjczyków nagminne, a rekordzistą jest Antony Beevor, ale o nim kiedyś (z dwa razy wytknąłem mu brzydkie gierki w książkach o włoskim lotnictwie w Hiszpanii).

8 sierpnia 1940 doszło do kolejnej bitwy w powietrzu. Był to największy pojedynek dwupłatów w II WŚ.

Po 18.00 14 „Gladiatorów” z 80. Sqn. RAF leciało na patrol w rejon El Gobi, prowadził je Sqn Ldr P.H. „Paddy” Dunn. Po alianckiej stronie wyciągnięto wnioski z bitwy stoczonej 4 sierpnia, uważano, że jedynie duża formacja myśliwców ma szansę przetrwać na afrykańskim niebie i uniknąć dużych strat. 80. Squadron pierwszy raz w tej wojnie operował całością sił.

Nad Gabr Saleh Tenente Vittorio Pezzè spostrzegł przeciwnika, dokładniej dwie grupy lecące na 8.000 stóp (2.500 m). Pezzè, dowódca 73. Sq. poprowadził swoich ludzi i spróbował zaatakować „Gladiatory”, pomimo, że Fiaty znajdowały się poniżej nich. Jedna sekcja Gladiatorów leciała na 8 tys. stóp, podczas gdy druga czaiła się na 14 tys stóp (tą dowodził Flight Lieutenant Pat Pattle na L8008, który zapisał dwa Fiaty). Włosi nie spostrzegli zagrożenia i uderzyli na dostrzeżone „Gladiatory”. Przeciwnik nie mógł zmarnować takiej szansy i Pattle ze swoimi ludźmi spadł z góry na ruszające do ataku Fiaty.

Brytyjscy piloci raportowali później spotkanie 27 CR.42, w trwającej 5 minut walce zgłosili dziewięć pewnych i sześć prawdopodobnych zwycięstw powietrznych. Każdy z pilotów trzech „Gladiatorów”, które stanowiły przynętę uważał, że zestrzelił po samolocie, w tym Peter Wykeham-Barnes i pierwszy raz walczący w powietrzu Flg Off V.A.J. Stuckey. Plt Off „Keg” Dowding zgłosił CR.42, który uznano za prawdopodobny. Po dwa pewne strącenia zgłaszali: Sqn Ldr P.H. Dunn, Flt Lt Pattle, Flt Lt Evers-Svindell i Flg Off S. Linnard.

Tak naprawdę brytyjscy piloci walczyli z 16 „Falco” prowadzonymi przez Magg. Carlo Romagnoli. Dziewięć z 73. Sq., 9. Gruppo i siedem z 10. Gruppo, które o 17.00 startowały z El Adem i stanowiły pośrednią osłonę dla pięciu SM.79 z 44. Squadriglia mających zaatakować brytyjskie siły lądowe oraz samotnego rozpoznawczego Ro.37bis.

Włosi raportowali, że walczyli z 27 „Gladiatorami”, z których mieli strącić pięć. Trzy wrogie myśliwce zapisano na konto pilotom 73. Squadriglia, dwa lotnikom z 10. Gruppo.

Faktyczny bilans był niekorzystny dla Włochów. Straty w 73. Squadriglia były następujące: Serg. Lido Poli został ranny i lądował awaryjnie, M.llo Norino Renzi (M.M.5652) został strącony i zginął. Sergenti Maggiori Enrico Dallari i Antonio Valle skakali ze spadochronem i wyszli bez szwanku. S. Ten. Alvaro Querci i Serg. Santo Gino lądowali awaryjnie, także oni wyszli z opresji nietknięci. Fiat Querci został odzyskany i naprawiony.

Sergente Gino Poli z 73. Sq. został ciężko ranny w prawe ramię na początku walki, pomimo to kontynuował walkę i zgłosił strącenie „Gladiatora”. Włoch walczył z omdleniem spowodowanym bólem i utratą krwi, pomimo to zdołał wylądować awaryjnie w pobliżu lotniska T3. Od razu po lądowaniu trafił do szpitala marynarki w Tobruku, gdzie amputowano mu przestrzeloną rękę. Poli otrzymał Medaglia d’Oro al Valore Militare, jako pierwszy z lotników walczących w Afryce Północnej otrzymał najwyższe włoskie odznaczenie za życia. Myśliwiec Poliego był lekko uszkodzony.

W 91. Sq. z 10. Gruppo Serg. Aldo Rosa skakał ze spadochronem i uniknął zranienia (lekko ranny?), natomiast awaryjnie lądował na swoim M.M.4308 Ten. Enzo Martissa, który został ranny. Kadłub myśliwca Martissy przeszyło około 100 pocisków. Starty bezpowrotne w myśliwcach wyniosły cztery CR.42, pozostałą czwórkę zdołano przywrócić do służby.

Pilotów skaczących ze spadochronem szybko odnaleźli żołnierze libijskiej 2. DP, następnego dnia byli już w swoich jednostkach. Podobnie miała się rzecz z lądującymi awaryjnie. Wyjątkiem był Ten. Martissa, który wylądował około 15 km od lotniska T3, rannego pilota znaleźli bersalierzy dopiero 10 sierpnia. Jego myśliwiec M.M.4306 zdołano odzyskać i przywrócić do służby, trafił później na stan 84. Squadriglia.

Martissa utrzymywał się przy życiu dzięki piciu rosy o świcie. Po dwóch dniach spodziewał się jednak najgorszego. Czarny gryf na białym tle, będący godłem eskadry, miał dziurę w miejscu gdzie znajdowała się jego głowa. Martissa nożem napisał pożegnanie na owym białym tle: „Ty, mały gryfie, zostałeś trafiony w głowę. Ja cierpiałbym mniej gdyby spotkało mnie to samo! Nie jestem śmiertelnie ranny, ale odchodzę, ponieważ nie mogę przejść 10-20 km do szlaku. Stanie się to z powodu głodu i pragnienia”.

Pilota odnaleźli żołnierze z XXII Compagnia Bersaglieri Motociclisti (motocyklowa kompania bersalierów), którymi dowodził Ten. Domenico Raspini. Bersalierzy patrolowali wówczas 80 km na południe od Tobruku, wspomina Raspini: „Zobaczyliśmy samolot na pustyni. Zbliżyliśmy się i znaleźliśmy porucznika Martissę pod skrzydłem, z nogą niemal urwaną przez eksplozję pocisku z brytyjskiego myśliwca. Uratowaliśmy go. Powiedział nam, że gdybyśmy się nie zjawili, strzeliłby sobie w głowę z karabinu [myśliwca? w oryginale gun], ponieważ umierał z pragnienia. Uratowaliśmy pilota i pozostawiliśmy samolot”.

80. Squadron stracił tylko dwa „Gladiatory”. Były to maszyny Flt Sgt T.M. Vaughana (K7903), pilot zginął w walce z Fiatami, oraz Flt Lt R. V. Evers-Swindell, który lądował awaryjnie z powodu uszkodzeń silnika zadanych mu przez włoski myśliwiec. Drugiego pilota odnalazł 11th Hussars i uratował jak pilotów strąconych 4 sierpnia.

W dużej mierze sukces był możliwy dzięki wyposażeniu „Gladiatorów” w radiostacje, dzięki czemu możliwa była koordynacja ataków poszczególnych myśliwców. Pojedynek miał miejsce na niskim pułapie, gdzie brytyjski myśliwiec miał lepsze osiągi od CR.42. Ponadto Brytyjczycy uzyskali całkowite zaskoczenia, spadając na Włochów z wyższego pułapu. Ta walka wykazała także, że „Gladiator” ma znacznie lepszą manewrowość poziomą od swojego odpowiednika z Regia Aeronautica.

  • Posted on 8 lutego, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, walki powietrzne w Afryce Północnej, wojna w Afryce Północnej 1940-1943
  • Tags: Fiat CR.42 "Falco", kampania lotnicza w Afryce Północnej, kampania powietrzna w Afryce Północnej, myśliwce Regia Aeronautica
lut
03

Udany dzień 92. Squadriglia C.T.

Jeden z wielu (kilkuset?) strąconych przez myśliwce Regia Aeronautica w pierwszym okresie wojny (1940/1941) „Blenheimów”. Moje negocjacje z wydawcami idą po mojej myśli, a to oznacza ogrom pracy. Pisać czegoś ekstra na stronę już nie dam rady. Dlatego będę przekazywał jakieś wybrane ustalenia z mojego pisarskiego dnia pracy (jak będzie co to i po kilka dziennie, choćby wpisy miały być krótsze). Tak być musi i będzie. Tematyka strony jest więc obecnie ściśle uzależniona od tego, co zamówią wydawcy. Zatem, jeden z dni walk powietrznych w Afryce Północnej:

4 września 1940 do linii powrócił 2. Stormo C.T. Pułk wypoczął i uzbroił się w nowe CR.42. W ciągu dnia 92. Squadriglia z jego 8. Gruppo C.T. wykonała między innymi cztery starty alarmowe. Rajd na Dernę i inne cele wykonywała duża grupa brytyjskich bombowców: 12 z 211. Sqn., 12 z 55. Sqn. oraz 10 z 113. Sqn., wszystkie na „Blenheimach”.

Pierwszą akcją po wznowieniu lotów bojowych przez 2. Stormo było spotkanie około 9.20 S.Ten. Alfonso Notari i Serg. Nadio Monti (obaj 92. Sq.) z dwoma „Blenheimami” w rejonie granicy. Fiaty czekały tutaj na bombowce powracające znad Derny i ścigały je na 30 km w głąb Egiptu. Według relacji Włochów jeden z nich oddalił się z płonącym silnikiem.

O 13.30 inny pilot 92. Squadriglia, Serg. Ernesto Pavan, został poderwany z lotniska w Dernie na przechwycenie dwóch „Blenheimów” z 211. Squadron. Pavan zameldował strącenie obu bombowców. Według Włocha z jednego z nich miał wyskoczyć jeden z ludzi i trafić do niewoli. Druga z brytyjskich maszyn szukała ratunku nad morzem i tam miała zostać strącona przez włoskiego pilota. „Falco” Pavana powrócił uszkodzony przez ogień obronny Brytyjczyków.

Tego dnia utracony został „Blenheim” I L8376 dowodzącego 211. Sqn. Sqn Ldr A. R. G. Baxa, którego jego ludzie widzieli kierującego się w stronę wybrzeża z niepracującym silnikiem. Bombowiec lądował awaryjnie koło Derny, a następnie został ostrzelany przez włoski myśliwiec. Chwilę później załoga dostała się do niewoli. Inna maszyna dywizjonu (L8471) lądowała awaryjnie o 16.25 w rejonie Sidi Barrani. Powodem tego był wyciek oleju, ponadto samolot miał przestrzeliny w skrzydłach i ogonie. Załoga wróciła do jednostki. Także samolot później odzyskano i przywrócono do linii.

Blisko utraty był także trzeci bombowiec, pilot „Blenheima” IV z 113. Sqn, Plt Off John Harry Reynolds, został zabity, stery przejął jednak obserwator Flg Sgt John Blair i pomimo braku wyszkolenia w pilotażu próbował unikać ataków myśliwca, podczas gdy ogień do przeciwnika prowadził strzelec. Po śmierci pilota maszyna była w płytkim nurkowaniu a skrzydła kołysały się. Bombowiec zdołał przelecieć około 560 km i bezpiecznie wylądować. Blair natychmiast otrzymał Distinguished Flying Medal. Prawdopodobnie ta maszyna była rankiem atakowana przez S. Ten. Notariego.

Nie tylko Derna padła ofiarą nalotów. Atakowane były także Tmini, Menelao (baza wodnosamolotów) i Ain el Gazala.

Ostatnim wydarzeniem tego dnia był atak dwóch myśliwców na „Sunderlanda” L5807 z 228. Sqn., ale zdołał on umknąć na Maltę nieuszkodzony. (lub dwukrotny atak pojedynczego niezidentyfikowanego myśliwca na tegoż „Sunderlanda”)

P.S. Pojawiały się jakieś wątpliwości, czy stopnie RAF, np. Flying officer, zapisywać Flg Off, czy F/O, po konsultacjach z Redakcjami pozostaję przy formie bardziej mi pasującej, chociaż obie są poprawne. Podobnie sprawa podawania stopni w nomenklaturze zagranicznej, także jednogłośnie dostałem zezwolenie na podawanie w oryginale. Należy iść z duchem czasu i praktyką powszechną już w zagranicznej literaturze, co też z lubością będę czynił.

  • Posted on 3 lutego, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, wojna w Afryce Północnej 1940-1943
  • Tags: Fiat CR.42 "Falco", kampania lotnicza w Afryce Północnej, kampania powietrzna w Afryce Północnej, myśliwce Regia Aeronautica
paź
22

Nierealne roszczenia brytyjskich lotników

SM.79 wzbija się w powietrze z zadaniem zbombardowania Sollum, 2 sierpnia 1940. Jak zobaczycie poniżej, brytyjskich pilotów lubiła ponosić fantazja, lub uważali, że papier wszystko przyjmie, ale siedem SM.79 Plt Off A. A. P. Wellera to swoisty rekord. U mnie w „papierach” cisza o jakimkolwiek „Garbusie” utraconym tego dnia.

Dramatyczne wydarzenia z dnia 11 grudnia 1940 spowodowały, że 151. Gruppo otrzymał swoje pierwsze godło – „Braccia di Ferro” (ramię z żelaza). Akcja zaczęła się o 14.45, kiedy dziewięć CR.42 z 366. Sq. zostało zaatakowanych przez samotnego „Hurricane” I (P3726) z 33. Sqn. RAF, pilotowanego przez Flg Off Charles „Deadstick” Dyson. Ofiarą ataku padł ostatni „Falco”, pilotowany przez Serg. Eugenio Cicognani, który został ranny w głowę, lewą nogę i prawie ramię – tę kończynę ostatecznie trzeba było amputować. Nim wyskoczył i pomimo ran, Cicognani zdołał ostrzec lidera formacji, Capitano Serafini, o znajdującym się dużo powyżej wrogim myśliwcu. Na cześć tego incydentu dywizjon przyjął jako swój znak romboidalny emblemat z żelaznym ramieniem.

Po długim pościgu Dyson został zestrzelony przez Sottotenente Guidi z 366. Sq. oraz Cap. Locatelli oraz Serg. Magg. Colauzzi z 368. Sq. W pojedynku uszkodzony został Fiat Colauzziego. Brytyjski pilot wyskoczył ze spadochronem, a po powrocie do jednostki zgłosił nieprawdopodobny wynik – sześć zwycięstw nad CR.42 oraz kolejne prawdopodobne, dodatkowo pilot rościł sobie jeszcze bombowiec. W międzyczasie Sottoten. Lauri z 368. Sq. stoczył pojedynek z „Gladiatorem” I P3722 z 274. Sqn., który pilotował Plt Off E. M. „Imshi” Mason. Obaj zgłosili strącenie przeciwnika, Mason dodał, że Lauri miał się rozbić w pobliżu Qur el Beid. Włoch powrócił ciężko uszkodzonym myśliwcem na swoje lotnisko.

13 grudnia 11 CR.42 z 151. Gruppo napotkało „Hurricane” I z 33. Sqn. na południe od Przełęczy Halfaya. W wynikłej walce Brytyjczyka ostrzelali Ten. Piero Veneziani i Serg. Magg. Cesare Chiarmetta z 366. Sq. Ciężko uszkodzony został „Falco” pilotowany przez Maresciallo Giulio Cesare.

O 8.10 14 grudnia grupa 11 CR.42 z 151. Gruppo poleciała na wymiatanie w rejon Sollum. Włosi przechwycili dziewięć „Blenheimów” (osiem Mk IV z 55. Sqn. i jeden Mk I z 11. Sqn.), które atakowały Bardię. Rozpoczęła się bitwa, w efekcie której włoscy piloci zgłosili strącenie trzech przeciwników, kolejnego prawdopodobnie i pięć uszkodzonych maszyn. Brytyjczyków rozgromiono, trzy bombowce utracono, pięć powracało z uszkodzeniami. L8790 z 55. Sqn. został strącony do morza, zginął Flg Off M. S. Singleton oraz sierżanci E. P. Chapman i B. J. Fox. T1872 (Flg Off K. H. A. Ellis) został uszkodzony tak, że nie nadawał się do naprawy, załoga nie ucierpiała, T2113 (Flf Off Potter) i T2049 (Plt Off Blignaut) zostały uszkodzone. Tylko do kasacji nadawał się także „Blenheim” I L8395 z 11. Sqn. (Sgt Bailey).

O 12.15 19 grudnia 11 „Falco” z 151. Gruppo, prowadzone przez Cap. Simeone Marsana z 367. Sq., spotkało sześć „Hurricane” I, prawdopodobnie z 274. Sqn., na południe od Sidi Azeis. W wyniku starcia ciężko uszkodzone zostały trzy Fiaty, ze stanu trzeba było skreślić myśliwiec Sergente Ricotti. Włosi uznali prawdopodobne strącenie „Hurricane” i uszkodzenie trzech innych. To pierwsze zgłosili piloci 368. Sq., a Cap. Locatelli meldował uszkodzenie dwóch myśliwców. Flt Lt J. Lapsley’owi i 2Lt R. H. Talbotowi z 274. Sqn. przyznano po strąceniu CR.42, a Plt Off A. A. P. Weller przyznano nie mniej niż siedem SM.79. Nim jego myśliwiec podziurawił ogień obronny z jednej z Savoi, śmiały pilot rościł sobie jeszcze uszkodzenie kolejnego bombowca.

  • Posted on 22 października, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, walki powietrzne w Afryce Północnej
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., myśliwce Regia Aeronautica
paź
22

Dalsze walki 151. Gruppo z 9 grudnia

Niemieccy i włoscy piloci przy Bf 110, jest to jedna z pierwszych maszyn Luftwaffe przybyłych do Afryki, zima 1941. Dalej o jego 151. Gruppo.

Dla pilotów 151. Gruppo nie było wytchnienia, niewiele później (po wydarzeniach z poprzedniego wpisu) Maggiore Calossi nakazał swoim pilotom atak na brytyjskie samochody pancerne, które koncentrowały się pomiędzy Bir Enba i Buq Buq. Sześć CR.42 z 366. Sq. wystartowało o 10.50, pilotowali je Cap. Serafini, Ten. Veneziani, Sottoten. Guidi, Maresciallo Accorsi, Serg. Magg. Marchi i Serg. Eugenio Cicognani. Kiedy Włosi osiągnęli wskazany rejon, lider formacji Cap. Serafini zanurkował by przeprowadzić atak, pozostała piątka ruszyła za nim. Fiaty przeleciały nisko, ostrzeliwując przeciwnika, piloci zgłosili po tej akcji zapalenie samochodu pancernego oraz 30 innych pojazdów. Razem wystrzelono ponad 2000 pocisków. Po powrocie o 11.55 zgłoszono także słaby i niecelny ogień przeciwlotniczy.

O 15.15 10 CR.42 wystartowało by dołączyć do 19 myśliwców z 9. Gruppo, które eskortowały SM.79 w pobliżu Bir Enba. Formacja z 151. Gruppo składała się z ośmiu CR.42 z 368. Sq., prowadzonych przez Cap. Bruno Locatelli, oraz dołączonego do nich Serg. Magg. Fiorenzo Milella z 366. Sq. (na mój gust 8 + 1 = 9). Ponad Buq Buq 151. Gruppo przechwyciły samotnego „Hurricane” I z 274. Sq., który atakował cele na nadmorskiej drodze. Locatelli, Sottoten. Furio Lauri, Ten. Orfeo Paroli i Serg. Ernesto De Bellis zgłosili wspólne strącenie płonącego wrogiego myśliwca na południe od Bir Enba. 274. Sqn. nie odnotował jednak żadnej straty. O 16.50 „Falco” 151. Gruppo powróciły na lotnisko.

W międzyczasie osiem CR.42 z 367. Squadriglia ostrzeliwało drogę Sidi Barrani-Bir Enba, także one spotkały samotnego „Hurricane”. Sergente Tolmino Zanarini otworzył ogień, ale nie widział, czy jego pociski dosięgły celu. Było to ostatnie zdarzenie z udziałem 151. Gruppo podczas pierwszego dnia brytyjskiej kontrofensywy. 366. i 368. Squadriglie wystrzeliły razem 2562 pociski, zgłosiły trzy zwycięstwa powietrzne (dwa z nich potwierdził przeciwnik) i spowodowały spustoszenie w wysuniętych kolumnach wroga.

10 grudnia 1940 stracono CR.42, 21 myśliwców ze wszystkich trzech eskadr eskortowało o 15.30 Bredy Ba.65 w rejon Buq Buq-Bir Enba. Do formacji doskoczyły cztery „Gladiatory” II z 3. Sqn. RAAF, Sergente Maggiore Gino Bogoni został strącony. „Falco” pilotowane przez Cap. Irzio Bozzolan, Serg. Magg. Rodolfo Benco i Serg. Tolmino Zanarini zostały uszkodzone. Po jednym zwycięstwie zgłosili Sqn Ldr Ian McLachlan, Flt Lt G. H. Stege i Flf Off A. A. Gatward. Powracająca 368. Squadriglia przechwyciła „Hurricane” I, który ostrzelał drogę Sidi Barrani-Buq Buq. Cap. Brono Locatelli, Serg. Magg. Davide Colauzzi, Serg. Ottorino Ambrosi i Ten. Guseppe Zuffi zaatakowali wrogi myśliwiec i zgłosili jego uszkodzenie. 33. Sqn. raportował tego dnia stratę dwóch „Hurricane” I (P3728 i P3824), ten drugi, pilotowany przez Lt Jacobus George Fishera z SAAF, nie powrócił z długiej wieczornej misji rozpoznawczej.

  • Posted on 22 października, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, walki powietrzne w Afryce Północnej
  • Tags: 151. Gruppo C.T., 53. Stormo C.T., myśliwce Regia Aeronautica
Page 1 of 6123456
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top