Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
wrz
17

Lekskon Uzbrojenia: Caproni Ca.148

Witam w tym szczególnym dla Polaków dniu jakim zawsze jest 17 września. Przedstawiam kolejną maszynę lotnictwa faszystowskich Włoch. Następne już w kolejnych dniach. Najbliższym przerywnikiem od Leksykonu będzie biografia, kogo to na razie tajemnica. Zapraszam do odwiedzin!

Caproni Ca.148:

Dwumiejscowy samolot transportowy. Te ulepszone maszyny Ca.133 zostały wprowadzone w 1938 roku. Przesunięto w nim kabinę pilotów do przodu o ok. 0,91 (0,6?!) m, przemieszczono drzwi wejściowe spod lewego skrzydła na wysokość krawędzi spływu lewego skrzydła, zastosowano też wzmocnione podwozie, by mogło wytrzymać zwiększoną masę startową samolotu. Miał trójpłatowe metalowe śmigło o zmiennym skoku. Mógł zabrać 18 osób. Głównie użyte we wschodniej Afryce. Niemcy i Włosi używali ich jako maszyny transportowe również w Europie. Wyprodukowano ogółem 106 egzemplarzy. Kilka z nich pozostało w służbie do późnych lat czterdziestych.

Napęd: trzy 7-cylindrowe silniki gwiazdowe Piaggio Stella P.VII C.16 o mocy 460 KM
Prędkość maksymalna: 265 km/h
Pułap: 5500 m
Zasięg: 1350 km
Masa: 4190 kg (masa własna), 4970 kg (maksymalna masa startowa)
Wymiary: rozpiętość – 21,24 m, długość – 15,36 m, wysokość – 4,0 m

Leksykon Uzbrojenia: Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
Zdjęcia: 4 zdjęcia Caproni Ca.148

  • Posted on 17 września, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica, samoloty transportowe Regia Aeronautica
wrz
14

Leksykon Uzbrojenia: Caproni Ca.133

Podczas weekendu zapraszam na pierwsze 10 cytatów z Benito Mussoliniego. Więcej o tym przy okazji tego newsa. A dzisiaj kolejny samolot wytwórni Caproni. Wyprodukowała ona całą rodzinę maszyn dla lotnictwa faszystowskich Włoch. O kolejnych w przyszłym tygodniu.

Caproni Ca.133:

Samolot bombowo-transportowy. Był to właściwie ulepszony aerodynamicznie i strukturalnie Ca.101, zaprojektował go w 1934 roku po powrocie do zakładów Caproni Rodolfo Verduzio. Miał konstrukcję spawaną z rurek stalowych i pokrytą głównie płótnem, a tylko częściowo miał pokrycie metalowe. Zachowano układ grzbietopłata. Zastosowano oprofilowanie osłony silnika wyposażone w pierścienie NACA, opływowe golenie podwozia, owiewki kół podwozia głównego, klapy na krawędzi spływu skrzydeł i zmodyfikowane (zwiększone) usterzenie. Wersja cywilna mieściła 16 pasażerów i była używana przez linie Ala Littoria. Wersja wojskowa znalazła szerokie zastosowanie, zwłaszcza w Afryce Wschodniej i Północnej. Samolot mógł przewozić do 18 w pełni uzbrojonych żołnierzy. Wyprodukowano ogółem 419 samolotów.

Ca.133 latały min. w siłach powietrznych Austrii, wyeksportowano je tam w połowie lat trzydziestych.

Gdy Włochy włączyły się do wojny wiele tych samolotów padło łupem alianckich myśliwców.

Ca.133S – oznaczenie samolotu przystosowanego do przewozu rannych. Wyprodukowano 21 egzemplarzy.

Ca.133T – samoloty przystosowane do roli wojskowych maszyn transportowych, wyprodukowano i przebudowano w ten sposób aż 329 samolotów. Miały zmniejszone uzbrojenie obronne.

Załoga: 3 osoby
Napęd: trzy 7-cylindrowe silniki gwiazdowe Piaggio Stella P.VII C.16 o mocy 460 KM (na licencji Gnome-Rhone 7K)
Prędkość maksymalna: 265 (280?) km/h
Prędkość przelotowa: 230 km/h
Pułap lotu: 5500 m
Zasięg: 1350 km
Masa: 4190 (4000?) kg (pusty samolot), 6700 (6565?) kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 21,24 m, długość – 15,36 m, wysokość – 4,0 m, powierzchnia skrzydeł – 65,0 m kw.
Uzbrojenie: 4 ruchome km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm – jeden w drzwiach na lewej burcie, jeden w górnej wieżyczce, a pozostałe dwa w stanowiskach podkadłubowych.

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 9 zdjęć Caproni Ca.133

  • Posted on 14 września, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: bombowce Regia Aeronautica, lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica
wrz
13

Leksykon Uzbrojenia: Caproni Ca.102 i Ca.111

Caproni Ca.102:

Płatowiec identyczny jak Ca 101. Prototyp Ca.102 quater miał cztery słabsze silniki zamocowane w tandemach pod skrzydłami.

Napęd: dwa silniki gwiazdowe Bristol Jupiter o mocy 507 KM.

Caproni Ca.111:

Wariant Ca 101, początkowo z większą rozpiętością skrzydeł i silnikiem Fiata. W 1934 roku otrzymał nowy płat i dodano inny silnik. Po zmontowaniu prototypu i czterech samolotów przedprodukcyjnych powstało 148 seryjnych egzemplarzy. Samoloty latały też w barwach sił powietrznych Królestwa Węgier. Produkcję zakończono w 1936 r.

Ca.111 Idro – wyprodukowano 25 wodnosamolotów pływakowych dalekiego rozpoznania

Napęd: silnik Fiat A.24 o mocy 750 KM, od 1934 r. Isotta-Fraschini Asso 750RC
Wymiary: rozpiętość – 23 m, powierzchnia skrzydeł – 85,5 m kw.

Leksykon Uzbrojenia: Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
Zdjęcia: 14 zdjęć przedstawiających omawiane samoloty

  • Posted on 13 września, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo Mussoliniego, lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica
wrz
12

Leksykon Uzbrojenia: Caproni Ca.101

Caproni Ca.101:

Samolot rozpoznawczy dalekiego zasięgu. Ca 101 pojawił się w 1927 roku jako samolot pasażerski napędzany trzema silnikami gwiazdowymi o mocy 200 KM budowanymi przez Alfa Romeo na podstawie licencji Armstrong Siddeley Lynx. Była to wersja rozwojowa 1, 2 i 3 silnikowego samolotu transportowego Ca.97. Później samolot przekonstruowano do spełniania funkcji nocnego samolotu bombowego, wyposażając go w trzy silniki gwiazdowe Piaggio Stella VII o mocy 370 KM. Takie maszyny weszły na wyposażenie jednostek nocnych bombowców Regia Aeronautica. Wzięły udział w ataku na Etiopię. Administracja kolonialna we Wschodniej Afryce używała Ca 101 do zadań rozpoznawczych, ewakuacji rannych i ogólnego transportu. Część z tych maszyn była napędzana silnikami gwiazdowymi Walter Castor o mocy 240 KM lub Alfa Romeo Dux lub D2 o mocy 270 KM – słabe, lecz bardziej niezawodne i ekonomiczne silniki.

Około 20 samolotów sprzedano Węgrom. Walczyły w ZSRR, na początku 1943 roku wycofane ze służby.

Załoga: 2-4 osoby
Napęd: 18-cylindrowy silnik w układzie W Isotta-Fraschini Asso 750RC o mocy 830 KM
Prędkość maksymalna: 290 km/h
Prędkość przelotowa: 255 km/h
Czas wznoszenia: na 1000 m w 5 min i 22 s
Pułap: 6700 m
Zasięg: 1300 km
Masa: 3490 kg (pusty samolot), 5490 kg (maksymalna masa do startu)
Wymiary: rozpiętość – 19,65 m, długość – 15,3 m, wysokość – 3,85 m powierzchnia skrzydeł – 61,5 m kw.
Uzbrojenie: pojedyncze ruchome km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm na stanowiskach: grzbietowym, dolnym (czasem dwa km) oraz 2 bocznych (czasem tylko jeden km)
Udźwig bomb: 500 kg lekkich bomb w komorze kadłubowej i na zaczepach zewnętrznych

Dane dla Ca.101 z silnikiem Alfa Romeo D.2:
Prędkość maksymalna: 165 km/h
Czas wznoszenia: na 5000 m w 40 m i 30 s
Pułap: 6100 m
Zasięg: 2000 km
Masa: 3275 kg (pusty samolot), 4975 kg (masa startowa)
Wymiary: rozpiętość – 19,68 m, długość – 14,37 m, wysokość – 3,89 m

Leksykon Uzbrojenia: Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
Zdjęcia: 8 zdjęć Caproni Ca.101

  • Posted on 12 września, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica, samoloty rozpoznawcze Regia Aeronautica
wrz
05

Leksykon Uzbrojenia: Caproni Ca.100 „Caproncino”

Tym razem samolot szkoleniowy, jednak jest to rola, której nie należy nie doceniać i uprawnia go do znalezienia się pośród innych maszyn Regia Aeronautica. Jutro planuję dołożyć ostatnią część artykułu o dojściu faszyzmu z Mussolinim na czele do władzy. Zapraszam!

Caproni Ca.100 „Caproncino”:

Dwumiejscowy samolot szkolny. Zbudowany na podstawie brytyjskiego dwupłata de Havilland DH.60 Moth. Od pierwowzoru różnił się jedynie niewielkimi szczegółami, jak wydłużone dolne skrzydła. Od 1929 roku samolot był produkowany seryjnie dla użytkowników cywilnych i wojska. Występował z różnymi silnikami o zróżnicowanej mocy. Powstał wariant do szkolenia bombowego (silnik gwiazdowy Walter o mocy 130 KM, cztery wyrzutniki lekkich bomb).
W 1935 roku Caproni uzyskał od rządu Peru dziesięcioletni monopol na produkcję i remonty samolotów wojskowych. Wkrótce do Peru trafiła partia Ca.100. W maju 1937 uruchomiono tam wytwórnię, która w ciągu dwóch lat miała dostarczyć następnych 25 egzemplarzy, różne trudności zmniejszyły tą liczbę do 12 maszyn. Samoloty produkowano też w bułgarskiej filii Caproni jako KN-1.

Ca.100 Idro – Wyprodukowano 61 egzemplarzy wodnosamolotu dwupływakowego. W lutym 1931 samolot tego rodzaju z załogą Domenico Antonini i Spartaco Trevisan wynikiem 5018 m ustanowił rekord wysokości lotu w kategorii wodnosamolotów o masie do 700 kg.

Napęd: 4-cylindrowy rzędowy silnik de Havilland Gipsy o mocy 86 KM
Prędkość maksymalna: 165 km/h (na pułapie optymalnym)
Prędkość przelotowa: 140 km/h (pułap optymalny)
Czas wznoszenia: na pułap 2500 m w 23 min i 18 s
Pułap operacyjny: 4000 m
Zasięg: 700 km
Długotrwałość lotu: 3 h 30 min
Masa: 400 kg (pusty samolot), 680 kg (maksymalna masa startowa)
Wymiary: rozpiętość – 10,0 m, długość – 7,30 m, wysokość – 2,75 m, powierzchnia nośna – 24,4 m kw.

Leksykon Uzbrojenia: Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
Zdjęcia: 6 zdjęć „Caproncino” – „małego Caproni”

  • Posted on 5 września, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica, samoloty szkolne Regia Aeronautica
wrz
04

Leksykon Uzbrojenia: Caproni Ca.3mod

Dzisiaj króciutko o lotniczym „staruszku”. Postaram się jutro dołożyć kolejny samolot. Niestety także Włosi cierpieli na niewytłumaczalną chorobę – namnożyli bowiem gigantyczną ilość różnych modeli samolotów. Ale to co najlepsze we włoskim lotnictwie zdecydowanie jeszcze przed nami, im dalej w alfabet tym włoskie konstrukcję są bowiem solidniejsze i większy był ich wpływ na działania wojenne. Publikacja Leksykonu Uzbrojenia trwa długo, ale są i plusy – działania w powietrzu na każdym z frontów powinienem mieć opisane w najdrobniejszych szczegółach (a uważam, że była to jakaś słabość dotychczasowych artykułów). Ale to już sami ocenicie niebawem!

Caproni Ca.3mod:

Wariant pamiętającego I Wojnę Światową Ca.3 (stąd mod. od modificato – zmodyfikowany). Nosił oznaczenie fabryczne Ca.36M, był ulepszoną i konstrukcyjnie uproszczoną odmianą Ca.3. W latach 1923-1927 dostarczono 153 takie samoloty. Użyto ich bojowo w walkach w Afryce Północnej w latach dwudziestych. Kilka egzemplarzy przebudowano później na sanitarne Ca.36S. Na jego bazie powstał też szereg prototypów min. samolot bez przedniego podwozia (Ca.34), jednosilnikowy szturmowy Ca.37 z dwuosobową załogą, czy też wodnosamolot z dwoma pływakami (Ca.38).

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica

  • Posted on 4 września, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: bombowce Regia Aeronautica, lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica
wrz
03

Leksykon Uzbrojenia: CANT Z.1018 „Leone”

Zapraszam na krótką charakterystykę kolejnego samolotu włoskich sił powietrznych. Jutro powinien ukazać się kolejny wpis w Leksykonie Uzbrojenia. Strona wzbogaciła się o dział „Linki”, na tą chwilę jest tam wyjątkowo ubogo. Niebawem ten stan rzeczy powinien się jednak zmienić. Polecę Wam kilka stron zagranicznych dotyczących tematyki jaką się zajmuję. Postaram się wymienić linkami także z polskimi serwisami historycznymi. Oczywiście jestem otwarty na wszelkie propozycje wymiany adresami! Strony zajmujące się tematyką nie związaną z historią proszę polecać w komentarzach!

CANT Z.1018 „Leone”:

Nowoczesny samolot bombowy. Miał być następcą „Alcione”. Całkowicie metalowy i dwusilnikowy. Oblatany w 1940 roku. Zamówiono 300 jego egzemplarzy, jednak przed kapitulacją Włoch do służby weszło tylko kilka maszyn. Po kapitulacji produkcję wstrzymano.

Napęd: 2 silniki Piaggio P.XII RC 35 o mocy 1320 KM lub Alfa Romeo Tornado o mocy 1350 KM.
Prędkość maksymalna: 520 km/h
Uzbrojenie: 3 km kal. 12,7 mm oraz dwa km 7,7 mm
Udźwig: 6 bomb o masie 250 kg każda (do 2000 kg?)

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 8 zdjęć CANTa Z.1018 „Leone”

  • Posted on 3 września, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: bombowce Regia Aeronautica, lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica
sie
27

Leksykon Uzbrojenia: CANT Z.1007bis “Alcione” (Zimorodek)

CANT Z.1007bis “Alcione” (Zimorodek):

Średni bombowiec. Obok SM.79 najważniejszy w Regia Aeronautica. Studia konstrukcyjne CANTa Z.1007 miały swe początki w 1935 roku, samolot zaprojektował Filippo Zappata. Prototyp z trzema silnikami Isotta-Fraschini Asso XI o mocy 825 KM każdy oblatano 11 marca 1937. Do października 1939 wyprodukowano pierwszą partię 34 samolotów, jednak te same silniki jak te użyte w prototypie okazały się za słabe. Z.1007 otrzymał zatem silniki Piaggio Asso XI o mocy 840 KM, ich uzbrojenie stanowiły 4 km kal. 7,7 mm. Podczas pierwszego etapu prób w locie zmieniono drewniane śmigła dwupłatowe na trójpłatowe metalowe śmigła firmy Piaggio, zmodyfikowano też chłodnice pod silnikami. Pierwsza partia samolotów otrzymała pierścieniowe chłodnice czołowe.

Przekonstruowano samolot do wersji z silnikami Piaggio, silniki znajdowały się w przebudowanych gondolach oraz dokonano istotnych zmian w konstrukcji kadłuba. Tak powstała główna wersja produkcyjna – Z.1007bis, rozmiarami przewyższała wcześniejszą Z.1007. Pierwszy samolot Z.1007bis był 35 płatowcem serii produkcyjnej. Jego oblot nastąpił w 1938 roku. Wraz z siedmioma następnymi maszynami przedseryjnymi przeszedł on cykl prób eksploatacyjnych. Samolot wszedł do seryjnej produkcji w zakładach CANT w Monfalcone. Produkcję prowadzono równocześnie na podstawie licencji przez IMAM w Capodichino. Konstrukcja płatowca była drewniana. Samolot mógł posiadać pojedyncze (trzy lub dwie pierwsze serie, chociaż w porównaniu z prototypem usterzenie poziome umieszczono w nich nieco niżej) bądź podwójne usterzenie pionowe o obrysie eliptycznym, zamontowane na końcach zupełnie nowego usterzenia poziomego o wyraźnym wzniosie (IV-IX seria, razem 440 samolotów). Samolot posiadał jedną górną wieżyczkę strzelecką Breda M lub Caproni-Lanciani Delta E, mieszczącą km kal. 12,7 mm.

Eksploatowany przez całą wojnę, także w ANR. Pierwsze samoloty dostarczono do 106 i 107 Gruppi z 47 Stormo na wiosnę 1940 roku. W momencie przystąpienia Włoch do wojny nie osiągnęły one pełnej sprawności bojowej. Maszyny tego typu biorą udział w nalotach na Anglię, jednak bez większych sukcesów. Na szerszą skalę użyto ich w Grecji w październiku 1940. Powszechnie używane były w Afryce, ZSRR i w basenie Morza Śródziemnego. 172 Dywizjon Rozpoznania Strategicznego, operujący w basenie Morza Śródziemnego, wykorzystywał samoloty tego typu do zadań bombowych i torpedowych. W późniejszym czasie jednostka dysponowała maszynami tego typu przystosowanymi do przenoszenia dwóch torped. Do 1942 roku wyprodukowano 464 samoloty typu Z.1007bis. Zbudowano 561 (526 ter i bis) samolotów wszystkich wariantów Z.1007.

CANT Z.1007 ter – wersja opracowana na początku 1943 roku. Zastosowano w nich silnik gwiazdowy Piaggio P.XIX o mocy 1150 (1175?) KM umożliwiający rozwinięcie prędkości 490 (500?) km/h. Zasięg samolotu wzrósł do 2250 km. Udźwig bomb zmniejszono do 1000 kg. Maksymalna masa startowa wynosiła 10 465 kg. Do końca wojny powstało 50 egzemplarzy tej wersji.

Cant Z.1007bis:
Załoga: 5 osób
Napęd: trzy 14-cylindrowe silniki dwugwiazdowe Piaggio P.XI R2C.40 o mocy 1000 KM każdy.
Prędkość maksymalna: na wysokości 4000 m 466 km/h (455 km/h na 4600 m)
Czas wznoszenia: na 6000 m w 16 min i 8 s; na 4000 m w 10 min i 30 s
Pułap: 8200 m
Zasięg: w locie z prędkością 380 km/h i maksymalnym wewnętrznym ładunkiem bomb – 1750 km, w normalnych warunkach 1795 km
Masa: 9396 kg (pusty samolot), 13 621 kg (maksymalna masa samolotu do startu)
Wymiary: rozpiętość – 24,8 m, długość – 18,35 m, wysokość – 5,22 m, powierzchnia skrzydeł – 75,0 m kw.
Uzbrojenie: 2 ruchome km kal. 12,7 mm Scotti lub Breda-SAFAT (umieszczone pojedynczo w górnej wieżyczce i dolnym stanowisku strzeleckim) i 2 ruchome km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm umieszczone na burtach
Maksymalny udźwig bomb: 1200 kg w komorze bombowej lub 1000 kg w węzłach zewnętrznych

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 13 zdjęć CANTa Z.1007bis „Alcione”

  • Posted on 27 sierpnia, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: bombowce Regia Aeronautica, lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica
sie
24

Leksykon Uzbrojenia: CANT Z.511, czyli włoski plan ataku na USA

CANT Z.511:

Filippo Zappata w 1939 roku zaprojektował największy wodnosamolot pływakowy na świecie – CANT Z.511. Był to czterosilnikowy samolot komunikacyjny do obsługi połączeń przez południowy Atlantyk. Górny pokład miał mieścić załogę i pasażerów (16 miejsc sypialnych), a dolny stanowiła ładownia dla poczty i frachtu. Prototyp wykonał lot we wrześniu 1940. Z.511 miał w krawędzi natarcia skrzydeł tunel umożliwiający inżynierowi pokładowemu dostęp do silników podczas lotu. Podobne tunele w przednich zastrzałach pływaków zapewniały dostęp do zestawu części zamiennych, przewożonych wewnątrz pływaków.

Niebawem po pierwszym locie Z.511 został zarekwirowany przez Regia Aeronautica. Znajdujący się nadal w próbach samolot zniszczyły w 1943 roku alianckie maszyny na Jeziorze Trazymeńskim koło Perugii. W tym samym czasie niedokończony drugi egzemplarz złomowano w wytwórni. Przy pomocy CANTa Z.511 planowano atak na żeglugę w pobliżu Nowego Jorku. Dwa wodnosamoloty miały przelecieć przez Atlantyk i wodować kilkanaście kilometrów od tego miasta (w celu uniknięcia wykrycia przez radar). Ataku na statki w porcie miały dokonać „żywe torpedy” przewiezione na pokładach samolotów.

Załoga: 4-5 osób
Napęd: 4 gwiazdowe silniki 18-cylindrowe Piaggio P.XII RC.35 o mocy 1500 KM
Prędkość maksymalna: na wysokości 4000 m – 425 km/h
Prędkość przelotowa: na wysokości optymalnej 330 km/h
Czas wznoszenia: na pułap 4000 m w 16 min.
Pułap operacyjny: 7000 m
Zasięg: 4500 km
Masa: 20 417 kg (masa pustego samolotu), 33 490 kg (maksymalna masa startowa)
Wymiary: rozpiętość – 40,0 m, wysokość – 11,0 m, długość – 28,5 m, powierzchnia nośna – 195 m kw.

Leksykon Uzbrojenia: Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
Zdjęcia: 12 zdjęć CANTa Z.511

  • Posted on 24 sierpnia, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: Decima MAS, Regia Aeronautica, wodnosamoloty Regia Aeronautica
sie
22

Leksykon Uzbrojenia: CANT Z.506B „Airone” (Czapla)

CANT Z.506B „Airone” (Czapla):

Zgrabny wodnosamolot rozpoznawczo-bombowy i ratowniczy. Zbudowany na bazie wersji cywilnej z 1935 roku (CANT Z.505). Miał stanowić podstawowy samolot zapewniający komunikację między Włochami a koloniami w Afryce Wschodniej, które nie posiadały większych lotnisk. 19 sierpnia 1935 Mario Stoppani dokonał oblotu nowego samolotu. Projektowano go jako samolot komunikacyjny dla 12-14 pasażerów (CANT Z.506A), do produkcji skierowano 20 cywilnych maszyn. Maszyna cywilna pobiła aż 16 rekordów prędkości, zasięgu lotu oraz stosunku masy płatnej do pułapu lotu. Wojskowy wariant CANT Z.506B został pokazany po raz pierwszy podczas zawodów aeronautycznych w Mediolanie w październiku 1937. Konstrukcja była drewniana, część spływowa skrzydeł oraz powierzchnie sterowe kryto płótnem. Podwozie składało się z dwóch pływaków o konstrukcji metalowej (duralowej). W wariancie wojskowym nad kadłubem wystawała bogato przeszklona kabina (dwa miejsca w tandem). Wersja B miała także podkadłubową gondolę, mieszczącą kabinę bombardiera, komorę bombową i stanowisko dolnego strzelca z pojedynczym ruchomym km. Już w listopadzie „Airone” wyniósł ładunek 1000 kg na rekordową wysokość 10 155 metrów. W grudniu zaś Mario Stroppani pokonał bez lądowania dystans 7020 km z Kadyksu do brazylijskiego Caravelas, ustanawiając nowy rekord odległości lotu dla wodnosamolotów. Wkrótce ruszyła produkcja seryjna w zakładach CANT w Monfalcone i w Finale Ligure oraz na licencji w zakładach Piaggio.

Do służby wojskowej „Czaple” weszły w 1938 roku (pierwsze dostawy w grudniu 1937?). Używany do zadań bombowych i bombowo-torpedowych w basenie Morza Śródziemnego, zarówno przez Regia Aeronautica jak i Regia Marina (kilkadziesiąt „Airone”). Samoloty zyskały sobie dobrą opinię dzięki niezawodności i wytrzymałości. Od połowy 1941 r. używano maszyn tego typu jedynie do zadań rozpoznawczych, eskortowania konwojów oraz wyszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych. Dla pełnienia tych funkcji samolot otrzymał lepsze uzbrojenie obronne. Wersja Z.506S „Airone” była wykorzystywana przez Włochy i Niemcy do ratownictwa morskiego. Kilkanaście włoskich Z.506S, pełniło służbę aż do 1959 roku (1956?). Produkcja „Czapli” zamknęła się w 324 egzemplarzach (w tym dwa prototypy), z których 95 wykorzystywano w czasie kiedy Włochy włączyły się do wojny. Produkowano różne odmiany tej łodzi latającej (serie I-XII), które różniły się uzbrojeniem i wyposażeniem.

W lipcu 1938 Polska zmówiła 6 samolotów tego typu, jeden z nich przybył do Pucka w końcu sierpnia 1939 (te które nie dotarły służyły w Regia Marina). Polska Marynarka Wojenna planowała bowiem sformowanie eskadry torpedowo-bombowej. Maszyny miały być dostarczone do 26 lipca 1939, niestety doszło do opóźnień w produkcji. Nawigator por. obs. Kazimierz Wilkanowicz wspomina oczekiwanie w Monfalcone na polskiego CANTa: „W tym długim oczekiwaniu było już dla nas coraz bardziej jasne, że grają w tym główną rolę względy polityczne. Oś sprzymierzeńcza Berlin-Rzym coraz bardziej się zacieśniała. Chciano jak najbardziej odwlec wykonanie kontraktu z Polską, a może nawet go zerwać. (…) Gdy wreszcie w drugiej połowie sierpnia wyglądało, że wszystko jest gotowe do oddania nam hydroplanu, nagle przy ostatecznej próbie wmontowanego i zreperowanego silnika, okazało się, że nie pracuje dobrze i tym razem stocznia zaczęła go niby w pośpiechu przeglądać celem usunięcia nieprawidłowości…”. Polacy do Włoch zawieźli mający wchodzić w skład wyposażenia samolotu nowoczesny radionamiernik W.2.L/N. Pewnej nocy mimo straży, zamkniętego magazynu i plomb na skrzyniach, kilku ludzi włamało się do magazynu i sfotografowało tajne części radionamiernika. Polacy znaleźli rozpakowane skrzynie, ale nic nie zginęło. Ten incydent także opóźnił dostarczenie maszyny do Polski. Dopiero 27 sierpnia 1939 Polacy dowiedzieli się od słoweńskich robotników, że maszyna jest w pełni sprawna! Nie czekając już na nic, bez sprawdzania silnika, Polacy odlecieli tego samego dnia do kraju. Samolot dotarł do Polski tego samego dnia, miał jednak niepełne uzbrojenie (zdania członków załogi są podzielone, część lotników twierdzi, że uzbrojenia nie było wcale) – zgodnie z prawem międzynarodowym w czasie pokoju samolot wojskowy przelatujący nad terytorium obcego państwa nie mógł mieć na pokładzie amunicji, bomb i torped. Strona włoska twierdzi, że dwa tygodnie wcześniej drogą morską via. Gdańsk wysłano ładunek bojowy dla CANTa, nie trudno się domyślić gdzie mógł skończyć swoją drogę… Była to pierwsza nowoczesna maszyna morska w polskim lotnictwie. 2 września 1939 załoga samolotu, wielokrotnie atakowanego przez niemieckie bombowce, zdecydowała się odlecieć wgłąb kraju, aby odebrać z Lublina karabiny maszynowe (nawet jeśli na pokładzie były włoskie km to bez amunicji) i wyrzutniki bombowo-torpedowe. 9 września 1939 samolot, zamaskowany na jeziorze Siemień pod Parczewem, został wykryty przez niemieckie bombowce i zniszczony.

Samoloty trafiły także do frankistów, jesienią 1938 roku przekazano do Hiszpanii 5 egzemplarzy.

Załoga: 5-6 osób
Napęd: trzy 9-cylindrowe chłodzone powietrzem silniki gwiazdowe Alfa Romeo 126 RC.34 o mocy 750 (770?) KM każdy, współpracujące z trzypłatowymi śmigłami
Prędkość maksymalna: 370 (350, 365?) km/h na wysokości optymalnej
Prędkość przelotowa: na wysokości optymalnej 325-330 km/h
Czas wznoszenia: na wysokość 4000 m w 14 (20?) min.
Pułap operacyjny: 8000 (10 000?) m
Zasięg: 2745 (2950?) km, z ładunkiem 950 kg – 2000 km
Długotrwałość lotu: 6,5 h
Wymiary: rozpiętość – 26,5 m, długość – 19,25 (19,3 lub 19,4?) m, wysokość – 7,45 (6,7?) m, powierzchnia nośna – 87 m kw.
Masa: 8300 (8750?) kg (masa pustego samolotu), 12 300 (12 120, 12 705?) kg (maksymalna masa do startu)
Uzbrojenie: 1 ruchomy km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm na stanowisku dolnego strzelca w gondoli podkadłubowej, później dodano 2 ruchome km Breda-SAFAT kal.7,7 mm w oknach bocznych, 1 (2?) ruchomy km Breda-SAFAT kal. 12,7 mm w grzbietowej wieżyczce Caproni Lancia Delta E (we wczesnej wersji Breda M.1)
Udźwig bomb: 1000-1200 kg (wczesna wersja do 800 kg) lub jedna torpeda o masie 800 kg

Leksykon Uzbrojenia: Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
Zdjęcia: 8 zdjęć CANTa Z.506B „Airone” (tradycyjnie 8 ostatnich fotografii dotyczy dzisiejszego wpisu!)

  • Posted on 22 sierpnia, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica, wodnosamoloty Regia Aeronautica
Page 4 of 6123456
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top