Romeo Ro.41
Romeo Ro.41 z Aviazione Legionaria, czyli włoskiej formacji lotniczej walczącej w hiszpańskiej wojnie domowej.
Romeo Ro.41:
Zaprojektowany przez inż. Giovanniego Galasso z Industrie Aeronautiche Romeo w Neapolu (IAR). Prototyp MM.281 został oblatany przez Nicolò Lana na lotnisku Capodichino 16 czerwca 1934. 31 stycznia 1935 został przekazany do testów wojskowych, pod koniec sierpnia 1935 zawarto umowę na jego zakup. Produkcja rozpoczęła się w 1936 r. w zakładach IAR, będących częścią Industrie Meccaniche Aeronautiche Meridionali (IMAM). Tamże zbudowano 350 (180 A monoposto [jednomiejscowy] i 170 B biposto [dwumiejscowy]) tych maszyn, w Auguście zbudowano392 egzemplarzy (242 A i 125 B do końca wojny oraz 13 monoposto i 12 biposto w 1949 r.), w zakładach AVIS zbudowano 176 (z czego 10 w wersji biposto). Wraz z prototypem zbudowano 919 samolotów, w tym 317 w wersji biposto.
Konstrukcja kadłuba z rur, skrzydła drewniane. Miał być tańszy i lżejszy niż CR.32. Cena Ro.41 w 1937 r. wynosiła 179.000 lirów, podczas gdy CR.32 302.000 lirów. Mała masa i dobre opracowanie aerodynamiczne powodowało, że był on niemal tak szybki jak CR.32. Ze względu na małą moc silnika samolot był nieprzydatny w walce w pionie. Wyprodukowano ponad 400 jego egzemplarzy.
4 kwietnia 1936 pierwsze 50 Ro.41, które planowano przeznaczyć dla Gruppo Autonomo Caccia z Bari, przekazano dla szkół lotniczych. Ro.41 trafiły na Rodos do 163. Squadriglia, która dotąd używała CR.1 Asso, maszyny służył tam do 1941 r. 14 lutego 1937 Ro.41 znajdowały się w: 76., 86., 98., 100., 101., 102., 165., 169., 207. Squadriglia. W lipcu 1937 maszyny otrzymały także 74., 81., 84., 95., 151., 152., 168., 357., 360., 364., 366. Squadriglia. Jeszcze w sierpniu 1940 r. Ro.41 z 159. Squadriglia w okolicy Tobruku były używane do nocnych lotów alarmowych.
Używane przez Włochów w Hiszpanii w latach 1937-1939, użyto tam 28 sztuk tego samolotu (16 dostarczono w lutym i dziewięć w listopadzie 1938), w tym co najmniej dwa biposto. Przez pewien czas pełnią służbę liniową w Sekcji Alarmowej (Sezione Allarme) lotniska Tablada/Sevilla (samoloty formalnie należały do 3º Stormo Caccia). Później były używane do szkolenia w Villanubla. Po wojnie Ro.41 i Ro.41B, które ocalały, latały w jednostkach szkolnych hiszpańskiego lotnictwa.
Ro.41 B – treningowe dwustery. Te oraz seryjne Ro.41 pełniły w czasie II Wojny Światowej rolę samolotów przejściowych w jednostkach szkoleniowych Regia Aeronautica i Luftwaffe oraz w lotnictwie Węgier i Hiszpanii.
Zarzucono pomysł z wyposażeniem go w silnik Isotta Fraschini A.120. Natomiast później wprowadzono silnik C.35 o mocy 500 KM.
Silnik: chłodzony powietrzem, 7-cylindrowy, silnik gwiazdowy Piaggio P. VII C.45 (licencyjny Gnome-Rhône) o mocy 430 KM (315 kW), śmigło dwułopatowe, metalowe, przestawialne.
Prędkość maksymalna: 340 km/h na 5000 m.
Wznoszenie: 12 m/s.
Pułap: 8800 m
Zasięg: 600 km
Wymiary: rozpiętość – 8,81 m, długość – 6,70 m
Masa startowa: 1260 kg
Uzbrojenie: dwa zsynchronizowane km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm w kadłubie.