Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
gru
12

Włoskie Stukasy

Ostatnia tegoroczna publikacja. W najnowszym wydaniu magazynu Technika Wojskowa Historia 1/2017, który do sprzedaży trafi 15 grudnia, zapraszam na artykuł mojego autorstwa „Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica”. Polecam, zapraszam.

Spis treści TWH 1/2017:

Zanim przybyły Latające Tygrysy. Chińskie lotnictwo myśliwskie w walce z Japończykami w okresie od listopada 1937 roku do października 1938 roku

Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica

Pięć, czyli siedem, czyli dziesięć. Armie w Wojsku Polskim w kampanii 1939 roku (cz. 1)

4. Brygada Kawalerii. Walki na południowym odcinku środkowej Narwi w sierpniu 1944 roku

Nie tylko Wespe! Działa samobieżne le.F.H.18 (Sf)

Krwawa wyspa. Walki o Kapelsche Veer

KW-1 z Tankogradu

  • Posted on 12 grudnia, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Publikacje, Regia Aeronautica
  • Tags: Junkers Ju 87 "Picchiatello", Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica, samoloty niemieckie w Regia Aeronautica, samoloty szturmowe Regia Aeronautica
cze
08

103. Gruppo B.a.T.

Widok ze stanowiska strzelca włoskiego Ju 87 chwilę po przeprowadzonym ataku na froncie greckim, wiosna 1941 r. Ostatni wpis o historii włoskich jednostek uzbrojonych w Stukasy.

103. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo składał się z 207. i 237. Squadriglia. Jednostka powstała 1 lutego 1943 na lotnisku Siena-Ampugnano, miała korzystać z nowej wersji Ju 87. W połowie kwietnia 12 Ju 87-D3 przybyło z austriackiego Grazu, a 21. przybyło kolejnych sześć maszyn tego typu. Te ostatnie z włoskimi pilotami przeleciały na lotnisko Bari-Palese, gdzie 20. oglądał je minister lotnictwa, a następnego dnia odleciały do Sieny. Jednostka rozpoczęła intensywny trening, w czym pomagali niemieccy technicy.

W maju przeniesiono dywizjon na Sardynię, skąd wykonywano loty nocne i na zwalczanie żeglugi. Nocą, gdy przybyto do Decimomannu, od razu napotkano wrogie bombardowanie, które zredukowało siłę jednostki do sześciu sprawnych operacyjnie maszyn. By uniknąć kolejnych nalotów zmieniono bazę na Chilivani (także Sardynia). 10 lipca cztery Ju 87-D z 207. Sq. przeleciały do Decimomannu, gdzie spotkały się z siedmioma myśliwcami eskorty z 51. Stormo, razem poleciano zaatakować flotę inwazyjną w Zatoce Licata. Tam napotkano 50 myśliwców wroga, mimo to zdołano trafić kilka statków, a wszystkie Junkersy wróciły do Chinisia. Następnego dnia pięć maszyn z 237. Sq. przeleciało z Gioia del Colle do Crotone, by stamtąd operować przeciwko żegludze w rejonie Kalabrii. Następnie przekazano ocalałe dziewięć maszyn do nowopowstałego 121. Gruppo.

W następnym miesiącu jednostkę wycofano na północ i powierzono jej testy Breda 88M, przebudowaną wersję nieudanego samolotu szturmowego z 1940 r. 7 września dwie maszyny tego typu były sprawne operacyjnie.

  • Posted on 8 czerwca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Regia Aeronautica w obronie Włoch
  • Tags: 103. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo, Junkers Ju 87 "Picchiatello", Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica, maszyny niemieckie w Regia Aeronautica, samoloty szturmowe Regia Aeronautica
cze
04

Picchiatelli rozgromione nad Sycylią

Godło 97. Gruppo Bombardamento a Tuffo na osłonie podwozia Ju 87, wiosna 1941 r. Gąsiątko trzyma bombę z zamiarem zrzucenia jej na widoczny u dołu statek (pod skrzydłami widoczne dwie kolejne bomby). Wersję Ju 87 B uzbrajano standardowo w jedną bombę 250 kg pod kadłubem i cztery 50 kg pod skrzydłami, stąd pewnie taki zestaw. Krótka historia kolejnej włoskiej jednostki bombowców nurkujących.

121. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo składał się z 206. i 216. Squadriglia. Jednostkę sformowano 2 lipca 1943 z personelu i samolotów Nucleo Addestramento Tuffatori (szkoleniowa jednostka bombowców nurkujących). Na początku dysponowała ośmioma Ju 87 R-5 na lotnisku Lonate Pozzolo. W Gioia del Colle otrzymano trochę Ju 87 D. Dywizjon przeniesiono do Crotone, skąd miał zwalczać żeglugę w pobliżu Sycylii. Pierwszą operację wykonano 12 lipca, wówczas siedem Ju 87 D zaatakowało alianckie statki w pobliżu Augusty. Interweniowały „Spitfire’y” i P-38, dwa Stukasy zostały strącone, kolejne dwa lądowały awaryjnie w pobliżu Fontanarossa. Słabość Ju 87 w warunkach zastanych nad alianckimi przyczółkami była oczywista, pomimo to załogom nakazano ponowić atak następnego dnia. Wystartowało osiem Ju 87 B (? wg. załączonego wykazu bombowiec w tej wersji nigdy nie znajdował się na stanie jednostki), bez żadnej eskorty, siedem z nich strąciły alianckie myśliwce.

Po tym pogromie wycofano jednostkę do Manduria, gdzie otrzymała dziewięć Ju 87 D z 103. Gruppo, razem z ich załogami. Nie było czasu na poprawę wyszkolenia personelu, załogi przeznaczono niebawem do wykonywania nocnych ataków na żeglugę, najczęściej wykonywano misje w sile 4-5 maszyn. 27 sierpnia przeniesiono 121. Gruppo do Chilivani, bliżej potencjalnych celów, ponadto na niewykryte przez przeciwnika lotnisko. Dywizjon pozostał tam do kapitulacji Włoch, posiadał wówczas siedem Ju 87 D sprawnych operacyjnie.

  • Posted on 4 czerwca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: 121. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo, Junkers Ju 87 "Picchiatello", Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica, maszyny niemieckie w Regia Aeronautica, samoloty szturmowe Regia Aeronautica
maj
30

102. Gruppo Autonomo Tuffatori

Samolot jugosłowiańskich sił powietrznych po wizycie włoskich Ju 87 i myśliwców nad lotniskiem w Mostarze, wiosna 1941 r. Kolejna krótka historia jednego z dywizjonów włoskich bombowców nurkujących.

102. Gruppo Autonomo Tuffatori składał się z 209. i 239. Squadriglie. Jednostka powstała 1 maja 1942 r. w Lonate Pozzolo, jej wyposażenie stanowiły Ju 87R. 209. Sq. pochodziła z 97. Gruppo, a 239. Sq. z 101. Gruppo. Od 8 maja dywizjon był w gotowości do zwalczania żeglugi w północnej części Morza Tyrreńskiego (Alto Tirreno), do 14 maja używając lotniska Villanova d’Albenga.

Jednostka z 18 Ju 87 i transportowym SM.81 przemieściła się via Capodichino na Sycylię (24 maja była w Gela). Rozpoczęto operacje nad Kanałem Sycylijskim i Maltą. Nocą 28 maja wykonano pierwszą akcję – nalot na Maltę. Podobne operacje prowadzono do 10 czerwca. Pojawiły się problemy ze sztucznym horyzontem w Stukasach dywizjonu, co sprawiło, że nocne ataki były bardzo utrudnione. Dlatego zaczęto operować za dnia, ponownie przeciw Malcie i płynącym na nią konwojom, często w eskorcie MC.202 z 155. Gruppo. 14 czerwca dziewięć maszyn z 209. Sq. i osiem z 239. Sq. atakowało konwój „Harpoon” w pobliżu Cape Blanc. Stracono tylko jeden Ju 87, który został uszkodzony ogniem plot. i zabrakło mu paliwa, by dolecieć do bazy. Kolejnego dnia konwój atakowało 10 bombowców z 102. Gruppo, stracono jeden z 239. Sq., ale strzelec z 209. Sq. zgłosił strącenie „Spitefire’a” z Malty. Przez pięć dni intensywnych operacji nie trafiono żadnego statku, a dywizjon został zredukowany do sześciu sprawnych operacyjnie Junkersów z 31 początkowych (atakowanie konwojów na Morzu Śródziemnym to był niemały wyczyn, znam przypadek, że niemieckie bombowce zrzuciły bomby do wody i wiały byle dalej). Tylko dwa Stukasy stracono w wyniku działania przeciwnika. Od 17 czerwca jako wysuniętej bazy używano lotniska Monserrato na Sardynii.

20 czerwca wydzielone maszyny przeleciały do Caltagirone, gdzie odbyła się ceremonia odznaczenia członków załóg, którzy wyróżnili się w ostatnich działaniach przeciwko wrogim konwojom. Kolejna okazja do świętowania nadarzyła się cztery dni później, gdy świętowano sukces w tzw. Battaglia aeronavale di Pantelleria, która miała miejsce w dniach 14-16 czerwca 1942.

24 czerwca wznowiono nocne loty nad Maltę. Otrzymano nowy sprzęt radiowy, z czym wiązano nadzieje na nowe sukcesy. 15 lipca 15 Ju 87R i jeden SM 81 przeniesiono do Castelvetrano (Sycylia), skąd operowano nad Zatoką Tunezyjską, następnego dnia powrócono na lotnisko Gela. W sierpniu 102. Gruppo Tuff. brał intensywny udział w zwalczaniu operacji zaopatrzeniowej Malty „Pedestal”. Ważny dla przetrwania wyspy tankowiec „Ohio” dokuśtykał na Maltę z jednym spośród Stukasów dywizjonu na górnym pokładzie. 13 sierpnia atak wykonywało 16 Ju 87, jeden z nich rozbił się na tankowcu, strącony ogniem plot. 25 sierpnia do jednostki dołączył nocny myśliwiec Re.2001CN, który pełnił rolę eskorty w nocnych rajdach nad Maltę. Pomiędzy majem i wrześniem stracono nad Maltą 10 załóg. Pomiędzy 9-19 października do jednostki przybyli niemieccy technicy, którzy sprawdzili samoloty i omówili problemy związane z nocnymi lotami.

7 listopada 102. Gruppo powrócił do Włoch kontynentalnych (Lonate Pozzolo), gdzie przezbroił się w Ju 87 D3. Dwa Junkersy przerzucono do Alghero, skąd w dniach 8-20 listopada wykonywały misje na zwalczanie żeglugi. 27 grudnia 239. Sq. przerzucono do Reggio Emilia, gdzie odbyto szkolenie na Fiatach G.50bis, a następnie na myśliwcu bombowym Re.2002. 209. Sq. pozostała w Lonate Pozzolo, gdzie trenowała na CR.42, G.50bis, Re.2001, a następnie Re.2002. Te ostatnie przybyły 8 marca 1943. Do końca miesiąca dywizjon posiadał 19 Re.2002 (M.M.7311-29). 19 czerwca 239. Sq. przeniosła się z 10 Re.2002 do Tarquinia, a 209. Sq. dołączyła dwa dni później z 12 Re.2002 i samolotem łącznikowym Saiman 202 (warto odnotować to dość powszechne przerzucenie się z Ju 87 na Re.2002, bardzo ciekawy samolot).

10 lipca 1943 jednostka podjęła działania związane z lądowaniem aliantów na Sycylii, tego dnia do Crotone przeleciało jej 20 Re.2002. 209. Sq. zatrzymała się w Kapua z powodu złej pogody. 12 lipca cały dywizjon bombardował i ostrzeliwał z broni pokładowej siły desantowe na równinie katańskiej, wspierając w ten sposób niemieckich spadochroniarzy. W przeciągu lipca lotnisko Crotone było bombardowane i mocno ucierpiało, jednostkę stopniowo wycofano do Manduria (via Tortorella), gdzie cały Gruppo połączył się do 16 lipca. W tym czasie parę razy próbowano przechwycić bombowce, ale mylne informacje otrzymywane w tych chaotycznych dniach od niedoświadczonych przechwytujących pilotów znacznie zmniejszały szanse na przechwycenie i nawiązanie walki. Do 1 sierpnia jednostkę zasiliły powracające z napraw Re.2002 i rozpoczęto ponowne ataki na flotę inwazyjną, wojska lądowe oraz próbowano przechwycić bombowce. Pomiędzy 1-23 sierpnia wydzielone z Gruppo maszyny wysłano do Botricello, 10 km na południe od Crotone. Było to ostatnie użyteczne lądowisko, które nie zostało wykryte przez aliantów. W sierpniu w rejon Messyny Re.2002 były eskortowane przez MC.202 z 21. Gruppo.

Od 6 sierpnia 102. Gruppo Tuff. rozpoczął przeciwdziałanie inwazji na Włochy kontynentalne. Będący na stanie Ca.133 ciągle przewoził ludzi i wyposażenie pomiędzy Manduria i Sycylią w dniu 24 sierpnia. 3 września wydzielone Re.2002 wysłano do Crotone. Po powrocie tego samego dnia, trzy z nich, wraz z dziewięcioma maszynami z 101. Gruppo, wykonały z Manduria ostatnią misję jednostki podczas wojny. Zbombardowano i ostrzelano statki w pobliżu Reggio Calabria, ale Włochów zaatakowały „Spitfire’y”. Włosi strącili czterech przeciwników za cenę trzech własnych maszyn. Wśród ofiar był dowódca 102. Gruppo Tuff. Maggiore Giuseppe Cenni, który w czasie wojny wykonał ponad 100 lotów bojowych i był jednym z większych włoskich specjalistów od wykonywania ataków w locie nurkowym. Dywizjon stracił więcej ludzi w ostatnich dwóch miesiącach wojny, niż wcześniej w przeciągu całego roku (to też warto podkreślić, w lecie 1943 r. to już była masakra, przetrzebione siły Regia Aeronautica zderzyły się ze ścianą, choć, jak przez całą wojnę, biły się dzielnie, nawet bardzo, o jakiejś deklasacji możemy mówić jedynie nad Anglią).

  • Posted on 30 maja, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: 102. Gruppo Autonomo Tuffatori, Junkers Ju 87 "Picchiatello", Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica, maszyny niemieckie w Regia Aeronautica, samoloty szturmowe Regia Aeronautica
maj
26

101. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo

Ten sam Ju 87 co na wczorajszym zdjęciu, tutaj jeszcze bez znaków rozpoznawczych RAF. Dzisiaj kolejna jednostka szturmowa Regia Aeronautica – 101. Gruppo BaT.

101. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo składał się z 208. i 209. Squadriglie. Dywizjon powstał formalnie 5 marca 1941 w Lonate Pozzolo. Dwa dni później przybyła jego 208. Sq., a 15 marca 209. Sq. Trening na Ju 87B odbywał się w Lecce, przy pomocy personelu z 97. Gruppo BaT. Na stanie znalazły się także SM.81, które wykonywały loty łącznikowe i transportowe.

9 marca 1941 208. Sq. rozpoczęła z Lecce operować nad Albanią, wraz z wykonującą trening operacyjny 239. Sq. 209. Sq. dołączyła do nich 18 marca. 20 marca cały 101. Gruppo oficjalnie został przeniesiony do Lecce (administracyjnie bazował w Lonate Pozzolo), skąd miał operować przeciwko Grecji. Od 14 marca maszyny otrzymywały dodatkowe zbiorniki paliwa, które pozwoliły zwiększyć ich zasięg, dzięki temu, gdy pozwalała na to pogoda, zintensyfikowano działania. By jeszcze zwiększyć czas spędzany nad frontem, cały dywizjon przeniesiono do Albanii (2 kwietnia do Tirany).

1 kwietnia 209. Sq. wymieniła się miejscami z 238. Sq. w 97. Gruppo. Loty bojowe rozpoczęto 12 kwietnia, wykorzystując Scutari i Scjak, jako wysunięte bazy. Po kilku misjach bombowych, od 22 do 30 kwietnia wykonywano bojowe patrole i misje na zwalczanie okrętów podwodnych. Po jeszcze jednym patrolu 5 maja rozpoczęto przygotowania do przelotu na Sycylię. Podczas kampanii bałkańskie na 20 maszyn 12 do 15 utrzymywano cały czas w sprawności operacyjnej.

Po drodze odebrano nowe Ju 87R. Dywizjon przybył do Trapani i rozpoczął trening przed podjęciem działań operacyjnych przeciwko Malcie i w jej otoczeniu. 5 lipca 1941 rozpoczęto szkolenie w lotach nocnych. 23 lipca wykonano pierwszą misję, której celem była żegluga w pobliżu Malty. Operowano z lotniska w Gela. 5 sierpnia do sześciu Ju 87R było wydzielonych do Comiso, skąd do września wykonywały nocnych wypadów nad Maltę. Następnie samoloty wróciły do Trapani, skąd cały dywizjon wykonywał podobne misje do 4 września. We wrześniu i październiku wykonywano także okazjonalne dzienne loty przeciwko żegludze w rejonie wyspy. Pomiędzy 18-25 listopada do dywizjonu dołączono 239. Sq. 21 listopada wykonano pierwszy nalot na Maltę w eskorcie myśliwców MC.200.

Pilna potrzeba spowodowała, że wydzielono kilka maszyn na libijskie lotnisko Castelbenito. Stukasy przelatywały kolejno do Bengazi (29 listopada) i Derny (8 grudnia). W grudniu cały dywizjon powrócił do Włoch, gdzie miał się przezbroić i wypocząć. 20 lutego 1942 dywizjon zmienił nazwę na 101. Gruppo Tuffatori, a 15 maja dołączył do 5. Stormo, wraz z 102. Gruppo. W międzyczasie otrzymano celem przeprowadzenia prób dwie Bredy Ba.88 (przebudowana wersja „najbardziej nieudanego samoloty II WŚ”, raczej kolejny raz bez sukcesu), a 27 kwietnia także szturmową wersję CR.42. „Falco” stały się uzbrojeniem dywizjonu.

Z Castelvetrano jako bazą rozpoczęto wykonywać od 10 lipca 1942 misje eskortowe przy konwojach pokonujących Cieśninę Sycylijską. Od 17 lipca wydzielone maszyny operowały także z Pantellerii.

Kolejna wydzielona grupa pięciu CR.42 operowała z Castelbenito (26 lipca), Tamet (29.), Bengazi (31.), i Derny (1 sierpnia), gdzie znowu połączył siły cały dywizjon. Pomiędzy 25-31 sierpnia pięć „Falco” przeniesiono do Fuka, gdzie jako nocne myśliwce chroniły samoloty 4. Stormo. Od 27 sierpnia rozpoczęto misje szturmowe i bojowego rozpoznania. 3 września rozpoczęto nocne loty, wykonując wtedy atak na Halam el Haifa (raczej grzbiet Alam el Halfa). Podczas wrogich bombardowań ponoszono straty na ziemi. Podczas bitwy pod El Alamein jednostka wykonywała wiele nocnych nalotów. Do 20 września nadal posiadano 20 CR.42. 27 października 42 CR.42 z 101. Gruppo i 50. Stormo spróbowały operować za dnia, napotkały siedemdziesiąt P-40. 101. Gruppo stracił jedną maszynę, kolejne osiem było uszkodzonych, dlatego powrócono do lotów nocnych. Do 30 października z 32 „Falco” 18 było sprawnych, następnego dnia przeniesiono się na lotnisko Abu Smeit (LG15). Od 4 grudnia SM.82 zaczęły przewozić personel jednostki do Włoch. Od 9. personel i dowództwo 5. Stormo podróżował kolejno przez Neapol, Rzym, Bolonię, Mediolan i Gallarate.

2 stycznia 1943 przybyły Fiaty G.50B. Była to dwumiejscowa treningowa wersja G.50 i była przeznaczona do szkolenia w oczekiwaniu na przezbrojenie w Ju 87D. Zamiast Stukasów, 6 lutego dostarczono Re.2001 oraz jeden lub dwa D.520 i MC.202, na których latano do czerwca. 15 kwietnia dostarczano także nowy myśliwiec Re.2002 „Ariete”. Dowództwo 208. Sq. dokonało pierwszego oblotu 17 kwietnia i wyraziło zadowolenie z najnowszego myśliwca bombardującego Regia Aeronautica.

Od 12 lipca, w związku z lądowaniem aliantów na Sycylii, jednostka wykonywała naloty na aliancką flotę inwazyjną i ofensywne loty rozpoznawcze. Podobne zadania wykonywano do czasu desantu przeciwnika na Włochy kontynentalne. W tym czasie wykonywano także misje polegające na przechwytywaniu alianckich bombowców. W sierpniu operowano z Botricello i Crotone. 4 września posiadano 11 Re.2002, wówczas wykonano ostatnie loty bojowe.

  • Posted on 26 maja, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 101. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo, Junkers Ju 87 "Picchiatello", Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica, maszyny niemieckie w Regia Aeronautica, samoloty szturmowe Regia Aeronautica
maj
25

Skąpy sojusznik?

Ju 87 z 209. Sq. BaT, który wpadł w ręce Brytyjczyków w wyniku wydarzeń z dnia 14 września 1941. Historia tej eskadry i 239. Squadriglia BaT (w okresie, gdy operowały samodzielnie).

209. Squadriglia Bombardamento a Tuffo opuściła 97. Gruppo 7 maja 1941 po kilku misjach na froncie greckim (stacjonowała wówczas w Lecce). W maju znajdowała się w gotowości do przeprowadzenia operacji zwalczania wrogiej floty, gdy Włosi zajmowali wyspy na Morzu Jońskim. Później rozpoczął się okres szkolenia, a następnie wysłano eskadrę go Afryki.

Dwa SM.82 z S.A.S.(Servizi Aerei Speciali) pomagały w przemieszczeniu się jednostki, do 15 lipca cała eskadra z jej ośmioma Ju 87R znalazła się w Bengazi. 21 lipca wykonano pierwszy ofensywny patrol nad Tobrukiem. Eskortę stanowiły myśliwce 153. Gruppo, które podobne zadanie przy tej eskadrze pełniły już nad Grecją. Jednostka operowała w rejonie Tobruku, wraz z niemieckimi Ju 87 wykonując do połowy września kilka rajdów.

14 września 10 Stukasów zgubiło drogę w rejonie Sidi Barrani i z braku paliwa musiały lądować awaryjnie na pustyni. Jedna z teorii głosi, że z powodu braku paliwa po stronie Osi niemiecki personel naziemny umyślnie nie zatankował do pełna włoskich maszyn. RAF zdobył co najmniej jeden nieuszkodzony Ju 87 i użył go do własnych celów. Znaleziono także przynajmniej kolejne trzy maszyny, w tym jeden z zasztyletowaną załogą. Przez następne osiem dni zaginionych załóg poszukiwały samoloty z 155. Gruppo, 20. Gruppo, 19. Sq., 129. Sq., i 209. Sq., a także niemieckie Bf 110. 17 września udało się odnaleźć kilka osób. Osiemnastu ludzi według raportów schwytali alianci, trzech uratowano, a dwóch zginęło, liczby te są więc zbyt duże jak na 10 załóg. 2 września otrzymano cztery dodatkowe maszyny, co podniosło siłę eskadry do 13 bombowców, ale już 18. posiadano ledwie dwie maszyny i obie klasyfikowano jako nienadające się do lotów bojowych.

Pomiędzy 28 listopada-8 grudnia 101. Gruppo przekazał 209. Sq. dziewięć swoich maszyn, po czym powrócił do Włoch. Dzięki temu mająca obecnie 11 maszyn eskadra mogła wznowić loty bojowe, współpracując z jednostkami niemieckimi. 209. Sq. przeprowadzała ataki w rejonie Gazala, a od stycznia 1942 r. powróciła nad Tobruk. Atakowano także żeglugę w pobliżu tobruckiego portu.

Osłabiona kolejnymi stratami eskadra została 26 marca wycofana do Włoch i rozwiązana. Działalność wznowiła w maju 1942 r. będąc częścią 102. Gruppo.
—————————————————————-

239. Squadriglia Bombardamento a Tuffo była częścią 97. Gruppo i w jego składzie brała udział w kampaniach greckiej i jugosłowiańskiej, a także w zwalczaniu wrogiej żeglugi na Adriatyku. 7 maja 1941 przeleciała w sile 10 Ju 87R i jednego SM.81 do Libii (11. była w Castelbenito).

25 maja przeprowadzono pierwszą akcję, był to patrol na zwalczanie żeglugi w pobliżu Tobruku, zatopiono podczas niej wrogi tankowiec. Eskortę stanowiły Fiaty G.50 z 2. Gruppo. Przez kolejne dwa miesiące wykonywano ataki nurkowe w pobliżu Tobruku, czasem w eskorcie myśliwców 153. Gruppo. Do 18 lipca przetrwało pięć maszyn eskadry, która wypoczywała w Bengazi. Sekcje były używane do eskorty przybrzeżnej żeglugi, poszukiwania okrętów podwodnych i lokalnych rekonesansów. W listopadzie trzy Junkersy operowały nad Maltą. W tym miesiącu eskadrę tymczasowo przydzielono do 101. Gruppo.

Od 27 listopada 239. Sq. wróciła na dobre do pierwszej linii, działając w rejonie Gazala i Bir el Gobi u boku niemieckich jednostek. Eskortę stanowiła wówczas mieszanina Bf 109 i Fiatów G.50. W kolejnym miesiącu sprawne maszyny przekazano do 209. Sq., a 239. Sq. została wycofana do Włoch, zabierając z sobą dziewięć uszkodzonych maszyn. W maju 1942 r. eskadra dołączyła do 102. Gruppo Tuffatori.

  • Posted on 25 maja, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: Junkers Ju 87 "Picchiatello", Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica, maszyny niemieckie w Regia Aeronautica, samoloty szturmowe Regia Aeronautica
maj
19

97. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo

Romeo Ro.57bis, niezbyt udany myśliwiec przechwytujący Regia Aeronautica. Poniżej historia 97. Gruppo BaT (bombowców nurkujących). W tekście miałem dwa duże znaki zapytania. Pytałem o pomoc czytelników na Facebooku, jedną z odpowiedzi pozwalam sobie zacytować.

97. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo składał się z 238. i 239. Squadriglia. Jednostkę sformowano w listopadzie 1940 r. Miała ona uzupełnić już istniejące 96. Gruppo BaT, który przekazał jej część maszyn. Personel przeszedł szkolenie w Grazu. Do dywizjonu trafiła wersja dalekiego zasięgu Ju 87 (Ju 87R), tak rozpoczął się udany okres operacji na zwalczanie żeglugi na wodach wokół Malty. CR.42 z 23. Gruppo dawały osłonę Stukasom, kiedy tylko było to możliwe.

7 grudnia 239. Sq. została przeniesiona do Lecce, a 238. Sq. do Grottaglie, obie miały wziąć udział w kampanii greckiej. 3 marca 1941 238. Sq. przeleciała do Tirany, a 1 kwietnia wymieniła się miejscami z 209. Sq. w 101. Gruppo. Kiedy 209. Sq. pozostawała w Galatina, 239. Sq. z 10 samolotami została przerzucona na lotnisko w Jesi, by stamtąd operować przeciwko Jugosławii. Eskadra w ramach 2. Squadra Aerea brała udział w tej krótkiej kampanii w dniach 10-14 kwietnia. Po zakończeniu działań zbrojnych na Bałkanach jednostka krótko patrolowała nad Morzem Śródziemnym, a 7 maja została rozwiązana. Obie eskadry zyskały status samodzielnych (Autonomo).

W tym okresie dowódca 239. Sq., Guiseppe Cenni, opracował taktykę ataku polegającą na wyjściu z nurkowania na bardzo niedużej wysokości i dalszym poziomym locie nad celem, dając zwolnionej bombie dodatkowy czas na… (UWAGA – kłopot nr. 1, w oryginale: developed the tactic of skip-bombing, by pulling out of a dive very low to fly horizontally at the target, thus giving the released bomb added momentum to skim the surface into a ship’s hull) [podpowiedź czytelnika: Chodzi o bombardowanie statku z odbicia. Bomba odbija się od wody jak kamień puszczony „na kaczkę” i uderza w statek z boku. Podobną taktykę stosowali sowieccy piloci na Morzu Czarnym]. Taka technika wymagała bardzo dokładnego latania.

15 marca powstał nowy 97. Gruppo, z 226. i 227. Squadriglie, teraz znany jako Intercettori Gruppo (dywizjon przechwytujący). Na lotnisku Ciampino jednostka otrzymała dwusilnikowe Ro.57bis. Samolot nie był w stanie spełnić powierzonej mu funkcji (myśliwca przechwytującego) z powodu słabego wznoszenia i prędkości, dlatego przystosowano go do funkcji bombowca nurkującego. Piloci rozpoczęli szkolenie w atakach na cele naziemne (i Problem nr. 2: air-to-air bombing?). W czerwcu 1943 r. dywizjon brał udział w walkach o Sycylię. W tym miesiącu otrzymano także drugi prototyp samolotu Breda 201, celem przeprowadzenia prób porównawczych z Ro 57bis. Breda była wyposażona w silnik Daimler-Benz DB601. Taki był wówczas stan przemysłu we Włoszech, nawet dobrych projektów nie dało się produkować w jakichkolwiek satysfakcjonujących ilościach. Jednostka testowała także wersję myśliwca nocnego bombowca Z.1018 (M.M.24824) [trochę masło maślane, ale tak jest – the night-fighter version of the Z.1018 bomber], ale miał on mało efektywne silniki.

W maju 226. Sq. otrzymała ośmiu nowych pilotów. Wszyscy byli bardzo młodzi i ich trening na Ro.57bis napotkał duże problemy z powodu małego poziomu sprawności maszyn. Trenowali na Fiatach G.50, później przechodząc na Ro.57bis.

W czerwcu dywizjon wykonał jeden start alarmowy, eskortę konwoju, oraz dwie misje na zwalczanie okrętów podwodnych. 13 lipca 1943 10 z 15 Ro.57bis zostało zniszczonych podczas ataku bombowego B-24 na lotnisko w Crotone. Cztery sprawne maszyny przeleciały do Tarquinia, tam utrzymywano je w stanie operacyjnym dzięki częściom zapasowym znalezionym na lotniskach Ciampino i Capodichino.

10 sierpnia 1943 Gruppo został rozwiązany.

  • Posted on 19 maja, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Regia Aeronautica w obronie Włoch
  • Tags: 97. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo, Junkers Ju 87 "Picchiatello", Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica, maszyny niemieckie w Regia Aeronautica, Romeo Ro.57bis, samoloty szturmowe Regia Aeronautica, włoskie samoloty szturmowe
kw.
24

96. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo

Załoga włoskiego Ju 87 przygotowuje się do lotu. Dzisiaj krótka historia 96. Gruppo Bombardamento a Tuffo.

96. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo (samodzielny dywizjon bombowców nurkujących) składał się z 236. i 237. Squadriglia. W czerwcu 1940 r. był jedyną włoską jednostką bombowców nurkujących, stacjonowała na Pantelleri. Dywizjon utworzono 20 marca z pilotów latających dotąd na myśliwcach. Uważano, że ci ludzie posiadają cechy potrzebne do przeprowadzania udanych ataków nurkujących. Będące na wyposażeniu 14 SM.85 uznano za niepewne i nienadające się do działań operacyjnych, wilgotne warunki okazały się zbyt trudne dla ich drewnianych kadłubów. Ten typ maszyny wprowadzono do linii jedynie po to, by Regia Aeronautica mogła ogłosić, że posiada własny bombowiec nurkujący, czyli maszynę wówczas bardzo cenioną i pożądaną we wszystkich flotach powietrznych. 1 lipca pilotów wysłano do austriackiego Grazu, by tam nauczyli się pilotażu Ju 87. W następnym miesiącu otrzymano 15 Stukasów, które personel Gruppo przeprowadził na Sycylię (były to Ju 87 B). Naczelne Dowództwo naciskało, by jednostka szybko osiągnęła sprawność bojową, dlatego załogi ukończyły jedynie 15 z 25 godzin przewidzianych przez niemiecki program treningowy.

2 września 96. Gruppo rozpoczął działania operacyjne (z Comiso na Sycylii), atakował wówczas okręty Royal Navy na zachód od Malty. Trzy dni później wykonano pierwsze loty nad samą Maltą. Wrzesień był bardzo pracowitym debiutanckim miesiącem dla pilotów. Oprócz lotów bojowych personel zajmował się testowaniem następcy SM.85, a mianowicie SM.86 W, który przydzielono do 236. Sq. To również był dwusilnikowy bombowiec nurkujący, pilot testowy Elio Scarpini wykonywał na nim loty bojowe nad Maltą. Pierwszą stratę dywizjon poniósł 17 września, gdy Ju 87 B2 z 237. Sq. strącił „Hurricane” z 261. Sqn. RAF.

27 października jednostkę przeniesiono na lotnisko Lecce-Galantina, a od 7 stycznia 1941 brała udział w kampanii greckiej. Wiadomym jest, że prototyp SM.86 W także wykonywał loty bojowe na tym froncie, latając razem z 20 Ju 87 B dywizjonu. Na jednym z Ju 87 życie stracił wspomniany pilot testowy. SM.86 W został prawdopodobnie porzucony na lotnisku w Lecce. 11 listopada 1940 osiem Stukasów powróciło do Comiso, by tam dać zalążek 97. Gruppo BaT.

Kolejnym przydziałem 96. Gruppo BaT była Afryka, pierwszym etapem podróży była Sycylia, którą osiągnięto 30 stycznia 1941. Pięć bombowców 236. Sq. osiągnęło Castelbenito 1 lutego 1941, lecąc najpierw z Comiso na Pantellerię. Następnego dnia pięć Junkersów z 237. Sq. przeleciało na lotnisko Misurata. Ze względu na niski poziom sprawności maszyn, oraz pomimo sytuacji kryzysowej, samoloty wykonywały głównie loty treningowe, chociaż wykonywały także misje bojowe nad Tobrukiem. Sytuacja zaopatrzeniowa była krytyczna, przez trzy kolejne miesiące dywizjon wzmacniał się, ale ostatecznie został rozwiązany 15 kwietnia 1941. W lutym 236. Squadriglia zyskała status samodzielnej (Autonomo), a w kwietniu przejęła maszyny z 237. Sq.

236. Squadriglia C.B. (myśliwców bombowych) kontynuowała działania w Afryce. 14 maja 1941 w Trypolisie odebrała maszyny przybyłe w ramach uzupełnień. 3 listopada eskadrę wzmocniło dziewięć Fiatów CR.42 C.B. (myśliwców bombowych) i nowi piloci. Tego samego miesiąca eskadrę przerzucono do Agedabia. W styczniu 1942 r. eskadra operowała czasem wraz z 209. Squadriglia BaT. Po serii misji polegających na bliskim wsparciu własnych wojsk 236. Sq. BaT została włączona 9 lutego 1942 do nowopowstałego 158. Gruppo.

  • Posted on 24 kwietnia, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: 96. Gruppo Autonomo Bombardamento a Tuffo, Junkers Ju 87 "Picchiatello", Junkers Ju 87 w Regia Aeronautica, maszyny niemieckie w Regia Aeronautica, samoloty szturmowe Regia Aeronautica, włoskie samoloty szturmowe
lut
29

Portugalskie Bredy Ba.65

Breda Ba.65 A.80 w wersji dwuosobowej (doppio comando) portugalskiego lotnictwa.

Karierze Bredy Ba.65 w lotnictwie portugalskim było daleko do udanej. Pod koniec 1936 r. lotnictwo tego kraju rozpoczęło poszukiwania nowego samolotu szturmowego. Tradycyjnie poszukiwania rozpoczęto od rynku angielskiego. Jeden z członków portugalskiej misji, porucznik Costa Macedo, przekonał swoich kolegów do zwrócenia oczu także w stronę włoskich zakładów. 14 stycznia 1937 Costa przybył w towarzystwie majora Sousa Maia do Włoch, ich głównym zadaniem było zapoznanie się z maszynami Breda Ba.64 i Ba.65. 19 stycznia doszło do prezentacji obu samolotów. Portugalczycy ocenili, że Ba.65 jest najciekawszą z dotąd przedstawionych im propozycji.

Ba.65 portugalskiego lotnictwa. Zwraca uwagę wieża typu M, z tego co pamiętam, to nie stosowana w włoskiej wersji samolotu, a już na pewno nie w warunkach bojowych.

Powracająca z Włoch misja spotkała się z dużą nieufnością z powodu wyboru Ba.65. W międzyczasie w Hiszpanii przebywał płk Barros Rodriguez, obserwował tam także biorące udział w walce Bredy, jego opinia złagodziła nieco sytuację. Opinia Rodrigueza przekonała portugalskie władze do złożenia zamówienia na 10 Ba.65. 29 stycznia 1938 podpisano kontrakt. Precyzował on, że jednostką napędową portugalskich Ba.65 ma być silnik A.80, a karabiny Breda miały zastąpić te produkowane przez firmę Browning.

Szkolenie portugalskich załóg rozpoczęło się we wrześniu 1938 r. na włoskim lotnisku Lonate Pozzolo i potrwało do 2 czerwca 1938. W międzyczasie, 25 listopada 1938, dostarczono do Portugalii 10 Ba.65, testy i loty odbiorcze potrwały do 22 kwietnia 1939.

W końcu, pod koniec lipca 1939 r., Ba.65 rozpoczęły swoją karierę w portugalskim lotnictwie. Bredy skupiono w Grupo de Bombardeo de Dia w bazie Sintra. Dobrze wyszkoleni piloci pokładali wiarę w możliwości włoskiej maszyny, jednak zła pogoda, a zwłaszcza kłopoty z utrzymaniem maszyn sprawiły, że ciężko było utrzymać Grupo w pełnej sprawności.

Historia portugalskich Ba.65 zakończyła się 15 lutego 1941. Wówczas nadzwyczaj silna nawałnica uderzyła w Sintra. Na pechowe Bredy zawalił się hangar. Próbowano odratować chociaż kilka samolotów, ale okazało się, że żadna maszyna nie nadawała się do naprawy. Niedługo później zapadła decyzja o złomowaniu zakupionych z Włoch Ba.65.

  • Posted on 29 lutego, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica
  • Tags: Breda Ba.65 Nibbio, Breda Ba.65 w obcej służbie, samoloty szturmowe Regia Aeronautica, włoskie samolty szturmowe
sie
14

Największy nieudacznik II WŚ – Breda Ba.88 „Lince” (Ryś)

Breda Ba.88 „Lince” (Ryś):

Samolot myśliwsko-bombowy i rozpoznawczy. Z czasem dwumiejscowy samolot szturmowy. Samolot zaprojektowali Antonio Parano i Giuseppe Panzeri. Gdy samolot pojawił się w 1936 roku był obiektem krzykliwej propagandy faszystów. Opływowy, metalowy średniopłat z wciąganym w locie podwoziem z kółkiem tylnym. Prototyp z pojedynczym statecznikiem pionowym oblatał w październiku 1936 Furio Niclot Doglio, szef pilotów doświadczalnych Bredy. W kwietniu 1937 ten sam pilot ustanowił dwa światowe rekordy prędkości – 517 km/h na trasie 100 km i 475 km/h na obwodzie zamkniętym długości 1000 km. W grudniu tego roku udało się jeszcze wyśrubować te rekordy do odpowiednio – 554 km/h i 524 km/h (już z docelowymi silnikami Piaggio). To spowodowało, że wiele sobie po nim obiecywano. Prototyp był napędzany dwoma silnikami gwiazdowymi Gnome-Rhone K-14 o mocy 912,5 KM każdy. Samolot miał spełniać zadanie bombowe, szturmowe i rozpoznawcze na dużych odległościach. Po zabudowie na nim odpowiedniego wyposażenia bojowego jego właściwości lotne znacznie się pogorszyły, zaś osiągi stały się całkowicie niewystarczające. Wzrosła jego masa i opór aerodynamiczny. Stało się tak pomimo zastosowania zespołu napędowego o lepszych parametrach (silniki Piaggio) oraz podwójnego usterzenia pionowego w miejsce pojedynczego. Produkcja pod złożone zamówienia była już jednak rozpoczęta. Pierwsza seria składała się z 80 maszyn oraz dodatkowo z 8 dwumiejscowych maszyn treningowych (dwustery), trwała ona od maja do października 1939. Problemom próbowano zaradzić zmniejszając masę samolotu.

Pierwsze walki samolot stoczył w kampanii francuskiej w 1940 roku, analiza wykazała słabą skuteczność ich ataków min. na korsykańskie lotniska. Opinie te potwierdziły Ba.88 z 7 niezależnej grupy wydzielone do połączonej akcji przeciwko Brytyjczykom w Libii, wyposażenie w filtry pyłowe powodowało przegrzewanie się silników, samoloty nie uzyskiwały deklarowanej mocy. We wrześniu 1940 przerwano ich ataki na Sidi Barrani, samoloty nie mogły osiągnąć żądanej wysokości lub uformować szyku i utrzymać prędkości w zakresie połowy wielkości deklarowanych przez producenta! Do listopada 1940 większość pozostających w linii Ba 88 pozbawiono całego użytecznego jeszcze wyposażenia i pozostawiono jako fałszywe cele dla zmylenia pilotów RAFu. W tym czasie powstała kolejna partia tych maszyn – 19 w zakładach Breda oraz 48 w IMAM (Meridionali). Większość z nich trafiła prosto na złomowisko. Do tego czasu powstało 155 Ba.88.

Trzy Ba 88 zostały w 1942 roku dostosowane w zakładach Augusta do ataków na cele naziemne (jako bombowce nurkujące). Zwiększono o 2 m rozpiętość skrzydeł, silniki zmieniono na model Fiat A.74. Wzmocnieniu uległo też dziobowe uzbrojenie strzeleckie przez zabudowę 4 km kal. 12,7 mm oraz zabudowano płytowe hamulce aerodynamiczne. Samoloty te oznaczono jako Breda Ba 88M, dostarczono je 7 września 1943 do 103 niezależnej grupy bombowców nurkujących, stacjonującej na lotnisku w Lonate Pozzolo. Przez krótki okres testowali je tam piloci Luftwaffe. Później wszelki ślad po tych samolotach zaginął. Samolot ten bywa określany największym nieudacznikiem II Wojny Światowej…

Napęd: dwa 14-cylindrowe silniki gwiazdowe Piaggio P.XI RC.40 o mocy 1014,5 KM każdy
Prędkość maksymalna: na poziomie 4000 m – 490 km/h
Czas wznoszenia: na wysokość 3000 m w 7 min i 30 s.
Pułap: 8000 m
Zasięg: 1640 km
Masa: 4650 kg (pusty samolot), 6750 kg (masa samolotu do startu)
Wymiary: rozpiętość – 15,6 m, długość – 10,79 m, wysokość – 3,1 m, powierzchnia skrzydeł – 33,34 m kw.
Uzbrojenie: trzy zabudowane w dziobie na stałe strzelające do przodu km Breda-SAFAT kal. 12,7 mm i jeden zabudowany ruchomo w tylnej kabinie km Breda-SAFAT kal. 7,7 mm.
Udźwig: 1000 kg bomb mogło być przenoszone w wewnętrznej komorze bombowej, zamiennie istniała możliwość podwieszenia trzech bomb (200 kg każda), częściowo schowanych w indywidualnych zagłębieniach w dolnej części kadłuba.

Leksykon Uzbrojenia: Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Zdjęcia: 7 zdjęć samolotu Breda Ba.88

  • Posted on 14 sierpnia, 2012
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: news
  • Tags: lotnictwo włoskie, Regia Aeronautica, samoloty szturmowe Regia Aeronautica
Page 1 of 212
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top