Krążownik pancerny „San Giorgio”
Stary krążownik pancerny „San Giorgio” sfotografowany w Tarencie.
„San Giorgio” wszedł do służby 1 lipca 1910. W latach 1937-1938 został przydzielony w roli jednostki szkoleniowej do Academia navale w Tarencie. W tym okresie rozwijał on prędkość ledwie 16-17 w. Jego uzbrojenie to cztery działa 254/45 (2xII) i osiem dział 190/45 (4xII), nie zostało zmodyfikowane. Broń przeciwlotniczą rozbudowano do ośmiu dział 100/47 (4xII) i kilku karabinów maszynowych kal. 13,2 mm. Wiosną 1940 r. zdecydowano o wysłaniu krążownika do Tobruku, miał tam wzmocnić obronę przeciw okrętom i samolotom wroga. Przedtem wzmocniono obronę plot. okrętu, dodano kolejną wieżę z działami 100/47, dodano też kilka nowoczesnych działek 20/70 (zapewne Scotti-Isotta Fraschini kal. 20 mm), zwiększono też ilość karabinów 13,2 mm. „San Giorgio” opuścił Tarent 11 maja, dwa dni później osiągnął Tobruk.