Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
Paź
14

Krzyż Wiktorii za Somaliland

Eric Charles Twelves Wilson podczas bitwy pod Tug Argan. Wpis jest cytatem z artykułu: K. Kubiak, Zajęcie Somali Brytyjskiego przez Włochów w 1940 r., [w:] Kwartalnik Bellona nr. 2/2012 pod red. W. Kiss-Orskiego.

Mimo że kampania w Somalilandzie miała charakter wybitnie peryferyjny, nie brakowało w niej przykładów żołnierskiego męstwa. Jeden – po stronie brytyjskiej – doczekał się uznania w postaci uhonorowania najwyższym bojowym odznaczeniem Imperium – Krzyżem Wiktorii. Otrzymał je porucznik (kapitan czasu wojny) Eric Charles Twelves Wilson z East Surrey Regiment, czasowo przydzielony do Somaliland Camel Corps.

Dowodził sekcją karabinów maszynowych obsługiwanych przez somalijskich żołnierzy na kluczowej pozycji, położonej na Observation Hill. Włosi (erytrejscy askarysi – przyp. admin) atakowali jego stanowisko od 11 sierpnia 1940 roku. Kapitan Wilson i podlegli mu żołnierze odparli pierwszy atak, a następnie otworzyli ogień do przeciwnika, zmieniwszy stanowisko ogniowe.

Zadali nieprzyjacielowi tak duże straty, że musiał on podjąć znaczne wysiłki, by wyeliminować ich z działań. W tym celu na odległość 700 m od stanowiska podciągnął armatę przeciwpancerną (w Afryce Wschodniej armia włoska nie miała ani jednej armaty ppanc., na wyposażeniu brygad kolonialnych znajdowały się wyłącznie przestarzałe działa piechoty cannone 65/17 – przyp. admin), która uzyskała dwa bezpośrednie trafienia w otwór strzelniczy i raniła Wilsona w prawą pierś i lewe oko. Rannych zostało również kilku jego żołnierzy. Eksplozja wyrzuciła ze stanowiska karabin maszynowy, ale został on ponownie na nim posadowiony. Wilson znowu otworzył ogień do przeciwnika, mimo że został zabity jego somalijski sierżant.

Między 12 a 14 sierpnia przeciwnik kilkakrotnie kierował skoncentrowany ogień artyleryjski na stanowisko kapitana Wilsona, jednak ten kontynuował walkę, nie bacząc na rany.

15 sierpnia, choć dwa z jego stanowisk zostały zniszczone, Wilson, chory na malarię i ponownie ranny, kontynuował walkę aż do upadku pozycji, czyli prawie do godziny 17.00, kiedy to został, jak powszechnie mniemano, zabity. W rzeczywistości nie poległ, lecz ciężko ranny dostał się do niewoli. Brytyjczycy nie byli tego świadomi dopóki nie opuścił wyzwolonego obozu jenieckiego w 1941 roku, a Victoria Cross nadano mu pośmiertnie (przez przypadek pośmiertnie – przyp. admin).

W późniejszym okresie wojny walczył w składzie Long Range Desert Group na Pustyni Zachodniej, a następnie w Birmie w składzie 11 batalionu Kings African Rifles (25th East African Brigade, 11th East African Division). Zapadł tam na tyfus i został ewakuowany do Ugandy. Służbę zakończył w 1949 roku jako podpułkownik. Jego cywilna kariera była związana z Colonial Service. Zmarł w 2008 roku w wieku 96 lat. Był jednym z 10 brytyjskich żołnierzy, którym Krzyż Wiktorii nadano za życia, choć w jego przypadku stało się to na skutek szczęśliwego zrządzenia losu.

  • Posted on 14 października, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włoska Afryka Wschodnia (AOI), wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940
Lip
28

Niszczący atak na Gedaref

Fiaty CR.32 z 167. Sq. w Afryce Północnej. Kampania powietrzna w Afryce Wschodniej CD.

Około południa 14 października 1940 trzy Fairey „Battle” atakowały Jimma. Za nimi leciała czwarta maszyna, która miała sporządzić dokumentację fotograficzną z ataku. Para CR.32 zdołała zadań minimalne uszkodzenia jednemu z „Battle”. Nocą 14 października przeprowadzono duży atak na lotnisko w Diredawie. Brytyjczycy ogłosili zniszczenie po dwóch SM.79 i SM.81 oraz jednego Ca.133. To nie przeszkodziło bazującej tam 6. Squadriglia przeprowadzić następnego dnia ataku na konwój płynący Morzem Czerwonym. W tym celu wysłano trzy SM.79. Włoskie bombowce przechwyciła para „Gladiatorów” i „Blenheim”.

16 października Flt Lt Mitchell z 430. Flight, który poderwał swojego „Vincenta” z Gedaref, atakował lotnisko Tessenei. Podczas powrotu do domu śledził go włoski Ca.133. Dzięki temu Włosi dowiedzieli się gdzie przeciwnik ma nowy pas startowy. O 5.25 Generale Piacentini (kolejny wysoki stopniem oficer włoskiego lotnictwa, który brał udział w akcji bojowej – zawsze podkreślam) na pokładzie SM.79 poprowadził dziewięć CR.42 z 412. Sq., by przeprowadzić atak na wrogą bazę. Fiaty zniszczyły osiem „Wellesley’ów” z 47. Sqn., czyli wszystkie, jakie jednostka posiadała, oraz dwa „Vincenty” z 430. Flight.

18 października 1. Sqn. SAAF wysłał trzy „Gladiatory”, które pilotowali kap. Boyle oraz porucznicy Duncan i Pare, by zaatakowały lotnisko Barentu. Myśliwce podchodziły do ataku z niskiego pułapu, gdy zauważyły trzy startujące CR.42 z 412. Sq. Na otwartej przestrzeni znajdowały się na ziemi SM.79 i pięć Ca.133. „Gladiatory” podpaliły trzy Fiaty, a następnie ostrzelały bombowce. Według włoskich źródeł żaden z tych samolotów nie został skreślony ze stanu.

20 października kolejny konwój pojawił się na wodach Morza Czerwonego. Włosi wykonywali ataki samotnymi SM.79. Później tego dnia lotnisko Grissa było atakowane przez trzy Ca.133 operujące z Gobwen. Na przechwycenie zdołał wystartować tylko jeden „Fury” z 2. Sqn. SAAF. Pilotem myśliwca był por. H. J. Burger, dowódca Detachment H tego dywizjonu. Burger zaatakował jeden z bombowców, uszkadzając go na tyle, że ten musiał lądować awaryjnie. Załoga podpaliła samolot kilka chwil przed pojmaniem.

Pięć „Blenheimów” wystartowało z Adenu z zamiarem zbombardowania Alomata. Bombowce przechwycił CR.32 Serg. Magg. Ugo Zorino z 411. Sq. Zorino zajął pozycję dogodną do ataku, nacisnął spust i wówczas eksplodował jeden z jego pocisków wybuchowych (explosive shell). Eksplozja przedziurawiła zbiornik oleju i ochlapała pilota gorącym olejem. Włoch przerwał podejście, ale nie mógł lądować ponieważ lotnisko było właśnie bombardowane. Wówczas spostrzegł jeden z bombowców z 8. Sqn. i ostrzelał go z ocalałego karabinu. Karabin zaciął się, więc pilot Fiata spróbował uszkodzić ogon bombowca swoim śmigłem. W tym momencie Zorino zgubił swoje gogle i olej oślepił jego oczy, zupełnie nie widział. Włoch znowu przerwał atak i w końcu wylądował. „Blenhiemy” ostrzelały jego samolot, Włoch wyskoczył i schronił się w rowie. Gdy odleciały bombowce z 8. Sqn. próbował zabrać swój myśliwiec w bezpieczne miejsce, ale nadleciały kolejne dwa „Blenheimy” i Zorino ponownie musiał się schować. Jakimś cudem nie ucierpiał ani on, ani jego Fiat.

22 października Regia Aeronautica ogłosiła, że od teraz paliwo będzie ściśle racjonowane. Przewóz zaopatrzenia i amunicji na ziemi miał odbywać się dzięki pomocy koni.

24 października przybyło do Kenii dziewięć myśliwców „Hurricane” I. Nowy 3. Sqn. SAAF miał zająć pasy startowe rozmieszczone od granicy po Mombasę. Dzięki temu „Gladiatory” z 2. Sqn. można było przesunąć do Sudanu. Nowo przybyłe „Hurricane” od razu miały robotę dla siebie. Flt Lt R. S. Blake i Lt D. H. Loftus (2. Sqn. SAAF) wypożyczyli parę dolnopłatów z 3. Sqn. i polecieli na nich do Lokitaung w pobliżu Jeziora Rudolfa. Wywiad sugerował, że Włosi wykonają duży atak na to lotnisko. Raporty okazały się prawdziwe, 25 października trzy SM.81 z Yavello nadleciały nad cel. Pilotami bombowców byli Cap. Tito Zucconi oraz Sottotenenti Argento i Titi. W rzeczywistości Savoie kierowały się jednak na Lodwar. Spodziewano się tam upolować „Hurricane’y”, o których obecności donosił z kolei włoski wywiad. Blake i Loftus startowali natychmiast po dostrzeżeniu SM.81. Balke zestrzelił bombowiec Argento. Tylko jeden członek załogi przeżył katastrofę. Loftus atakował Savoię Titiego, wyłączył z działania dwa silniki i zdemolował panel przyrządów. Titi zrzucił swoje bomby i próbował lądować awaryjnie w wyschniętym korycie rzeki w pobliżu Lokitaung. Pilot zdołał posadzić maszynę i podpalić ją, następnie próbował ucieczki, ale został schwytany przez brytyjską policję. W międzyczasie Blake zbliżył się do Savoi Zucconiego. Ostrzelał ją i uważał, że ją zestrzelił. Włoski bombowiec wrócił jednak na swoje lotnisko. Tego samego dnia trzy SM.79 operujące z Gobwen zbombardowały Port Reitz.

Pod koniec października 47. Sqn. i 223. Sqn.zaczęły otrzymywać „Wellesley’e” z 14. Sqn., ten dywizjon zaczął otrzymywać teraz „Blenheimy” IV. 26 października jeden z „Gladiatorów” dostrzegł samolot, który zidentyfikował jako SM.79, choć w rzeczywistości był to jeden z nowych „Blenheimów”. Pilot myśliwca ostrzelał „Blenheima” i ranił jego pilota w ramie. Bombowiec trzeba było skreślić ze stanu. Nowe „Blenheimy” zaatakowały Massauę 30 paźdizernika, atak poprowadził Flt Lt J. K. Buchanan.

W ostatnich dniach października Włosi wykonali śmiały rajd w głąb Sudanu. Punktem granicznym wyprawy było Rosières. Colonnello Rolle prowadził 1.500 ludzi z 90 ciężarówkami. Ataki z powietrza na tę grupę przeprowadzały „Wellesley’e” i „Vincenty”, osłaniane przez „Gladiatory” z 1. Sqn. SAAF. Zniszczono około 10 ciężarówek.

W Kenii o mały włos nie doszło do katastrofy. Gen. Cunningham, w towarzystwie Air Cdre Sowrey i gen. Jana Smutsa, południowoafrykańskiego premiera, zostali niemal zestrzeleni. Dygnitarze odbywali inspekcję na pokładzie dwóch Ju 86 i jednego de Havilland „Dragon Rapide”. Samoloty eskortowały dwa „Hurricane’y”. Wyprawa była w drodze do Nanyuki i przelatywała nad Archer’s Post, gdzie nie użyła prawidłowego znaku identyfikacyjnego (potrząsanie skrzydłami i opuszczenie podwozia). Stacjonujące tam trzy „Furie” z 2. Sqn. SAAF zostały poderwane, ponieważ uznano intruzów za Włochów. Prowadzący Ju 86 został kilkukrotnie trafiony nim odwołano atak.

  • Posted on 28 lipca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włoska Afryka Wschodnia (AOI), wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: Africa Orientale Italiana, II wojna światowa w afryce wschodniej, kampania powietrzna w Afryce Wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Regia Aeronautica w Afryce Wschodniej, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940
Lip
26

Rajdy bombowców nad A.O.I.

Savoia-Marchetti S.81 „Pipistrello” (nietoperz). Dalej wątek lotniczy w Afryce Wschodniej.

12 września 1940 cztery Ju 86 z 12. Sqn. SAAF poleciały zaatakować lotnisko Jimma. Na ziemi uszkodzono cztery Ca.133. Z kolei lotnisko Shashamanna było atakowane przez trzy Fairey „Battle” z 11. Sqn. SAAF, zniszczono na nim jeden SM.81, a kolejny uszkodzono. W powietrzu znajdowały się wówczas cztery CR.32, ich piloci strącili maszynę por. E. G. Armstronga. Podczas tej akcji stracono także kolejnego „Battle”, maszyna z załogą por. J.E. Lindsay, Air Sgt L. A. Feinberg i Air Gunner V. P. Mc Vickar została zaatakowana przez CR.32, który pilotował Maresciallo Gobbo z 411. Sq. „Battle” uderzył w ziemię zabijając przy okazji miejscowego wieśniaka, a następnie stanął w płomieniach. Załoga zdążyła opuścić maszynę, ale niebawem została pojmana przez włoskich żołnierzy.

Niedawno przybyłe do Summit „Blenheimy” wykonały swoją pierwszą operację 14 września. Przeprowadziły one nalot na Asmarę i Gura. W międzyczasie Włosi wysłali trzy Ca.133 przeciwko fortowi Boma. Gura została ponownie zaatakowana 16 września, tym razem przez „Wellesley’e” z 223. Sqn. Bombowiec pilotowany przez Plt Off Walkera nie powrócił do bazy, jego los był nieznany.

18 września 40. Sqn. SAAF zjawił się w Kenii, 237. Sqn. RAF mógł dzięki temu zostać przesunięty do Chartumu. Następnego dnia pięć SM.79 atakowało brytyjski konwój na Morzu Czerwonym, nie zdołała ich przechwycić para „Gladiatorów” z 94. Sqn. 20 września Massaua była atakowana przez trzy „Blenheimy” IV z 14. Sqn. Jeden z bombowców został trafiony przez obronę plot. i musiał lądować awaryjnie, załoga trafiła do niewoli.

Także 20 września Flt Lt Mitchell z 430. Flight oraz trzech pilotów z 1. Sqn. SAAF atakowało lotnisko w Tessenei. Włosi ponownie próbowali zaatakować konwój na Morzu Czerwonym, ale zostali przechwyceni przez eskortujące go „Blenheimy”.

Rosła frustracja Włochów na powtarzające się ataki Fairey „Battle” przeciwko Mogadiszowi i Shashamanna, dlatego przerzucili samoloty, które miały zaatakować Archer’s Post, bazę 11. Sqn. SAAF. Nocą i za dnia 22 września wykonywano rajdy przeciwko Adenowi. SM.79 wróciły tam także 24., ale nie poczyniono większych zniszczeń.

Reszta 45. Sqn. przybyła do Sudanu z Egiptu 25 września. Jednostka zdążyła już wysłać trzy „Blenheimy” przeciwko Gura i Mai Edaga. Dywizjon był gotowy do działania od 27 września, kiedy trzy jego samoloty zaatakowały Assab. 30 września trzy jego „Blenheimy” zaatakowały Gura, ale zostały przechwycone przez Fiaty CR.32 i CR.42. Strącony został bombowiec pilotowany przez Flt Lt G. J. Bush. Autorem tego sukcesu został Ten. Visintini z 412. Sq.

30 września pojedynczy SM.79 atakował Aden. Włochów przechwyciły dwa „Gladiatory” z 94. Sqn. Brytyjscy piloci zgłosili strącenie, ale w rzeczywistości Savoia powróciła bezpiecznie na swoje lotnisko. Dwie pozostające w Kenii eskadry z 1. Sqn. SAAF zostały przemianowane na 2. Sqn. SAAF.

O świcie 2 października sześć CR.42 z 412. Sqn. przechwyciło trzy nadlatujące „Blenheimy” z 45. Sqn. Celem bombowców było lotnisko Gura. „Falco” spadły na prowadzącą maszynę Sqn Ldr J. W. Dallamore’a. „Blenheim” szybko stanął w płomieniach, Dallamore zrzucił bomby i kazał strzelcowi skakać. Dallamore mocował się z samolotem, by dać czas do skoku także swojemu nawigatorowi. Nim to się stało samolot był już bardzo nisko, pilot zginął, gdy samolot eksplodował na ziemi. Dwa pozostałe bombowce były ścigane przez „Falco”. Włoscy piloci zgłosili strącenie obydwu, ale Brytyjczycy zdołali uciec. Tego samego dnia „Blenheimy” atakowały także Assab i Afmadu.

4 października dostrzeżono trzy CR.42 nad Metemma. Na przechwycenie poderwano tyleż „Gladiatorów”. Jeden z „Falco” został strącony przez por. S. De K. Viljoen, włoskiego pilota widziano, jak skacze ze spadochronem. Kapitan Boyle, chociaż jego samolot doznał poważnych uszkodzeń, prawdopodobnie zmusił kolejnego CR.42 do lądowania awaryjnego. Na południu Fairey „Battle” z 11. Sqn. zrzuciły ulotki propagandowe nad Yavello.

5 października trzy „Wellesley’e” z 47. Sqn., któremu towarzyszyły dwa „Gauntlets” z 430. Sqn., pilotowane przez Flt Lt Mitchell i Plt Off A. N. Johnstone, atakowały fort Gallabat.

Przez kolejne 10 dni aktywność w powietrzu była niewielka. Włosi przenieśli 10 swoich maszyn z Yavello do Addis Abeby. 12 października kilka „Wellesley’ów” z 47. Sqn. przeniesiono do Gedaref.

13 października 45. Sqn. ponownie atakował lotnisko w Gura. Jeden z trzech „Blenheimów” musiał zawrócić z powodu kłopotów z silnikiem. Pozostałe dwa samoloty, pilotowane przez Flg Off G. C. B. Woodroofe i Plt Off G. A. Cockayne, zostały strącone przez Fiaty CR.42 z 412. Squadriglia. Zginęły obie załogi. Nad Adenem trzy „Gladiatory” z 94. Sqn. zostały poderwane na przechwycenie samotnego SM.79. Flg Off Haywood uszkodził Savoię i zabił dwóch jej członków załogi.

  • Posted on 26 lipca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włoska Afryka Wschodnia (AOI), wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: Africa Orientale Italiana, II wojna światowa w afryce wschodniej, kampania powietrzna w Afryce Wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Regia Aeronautica w Afryce Wschodniej, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940
Lip
25

Zbombardowane złomowisko

Piloci i personel naziemny 3. Sqn. SAAF świętują 101 zestrzelenie przy kadłubie zdobytego Fiata CR.42, Afryka Wschodnia. Oczywiście, jak zawsze w przypadku meldunków pilotów, liczba sukcesów jest ogromnie przeszacowana (literatura różnie podaje, ale byłaby to 1/3 samolotów Regia Aeronautica w A.O.I. i połowa sprawnych na początku działań wojennych…).

24 sierpnia 1940 trzy „Blenheimy” z 11. Sqn. atakowały Dessie. Nalot na fort Gallabat wykonała para „Vincentów” i para „Gauntletów” z 430. Sqn. 26 sierpnia pięć „Wellesley’ów” z 223. Sqn. atakowało Asmarę. Napastników przechwyciły dwa Fiaty i strąciły maszynę pilotowaną przez Plt Off J.C. Smitherama.

11. Sqn. SAAF trzykrotnie atakował 28 sierpnia Mogadisz. Kolejny raz Ro.37bis nie zdołały przechwycić samolotów Fairey „Battle”. Po powrocie piloci zameldowali, że zniszczyli setki ciężarówek. Dopiero po zdobyciu Mogadiszu okazało się, że ich celem stał się skład starych i wyłączonych z użytku pojazdów, które gromadzono tam od lat.

Port w Assabie był atakowany 1 września. Uderzenie wykonały „Blenheimy” z 8., 11. i 39. Sqn. Udało się zniszczyć lub uszkodzić kilka budynków, oraz uszkodzić holownik. Sgt Norris poleciał na pokładzie „Wellesley’a” z 14. Sqn. na fotograficzne rozpoznanie wyspy Harmil. Zaatakowały go i strąciły myśliwce startujące z Massauy. Samolot spadł na wyspę, cała załoga ocalała i trafiła do niewoli.

Nad Kassalą doszło do starcia pary CR.42 i trzech „Gladiatorów” z 1. Sqn. SAAF. Z pojedynku górą wyszli piloci z Afryki Południowej, indywidualne zwycięstwa zaliczyli mjr Van Schalkwyk i por. J. J. Coetzer. [klasyczny przykład, zgłoszenie, a sukces, brytyjski autor cytowanej książki podaje pewny sukces, w literaturze włoskojęzycznej ani widu, ani słychu po takim zdarzeniu = w ewentualnej publikacji mógłbym wspomnieć jedynie o istnieniu takiego meldunku etc., choć oczywiście będę szukał dalszych informacji]

2 września dwa SM.79 atakowały Aden. 4 września operujące z Diredawy SM.79 powróciły nad port. Inny SM.79 atakował płynący po Morzu Czerwonym parowiec „Velko”, który został ciężko uszkodzony.

3 września, na południu, 12. Sqn. SAAF wysłał trzy Ju 86 przeciwko Yavello. Na ziemi przydybano trzy Ca.133 i zniszczono je [ponownie – a z jakiej jednostki były zniszczone bombowce?]. Obrona przeciwlotnicza Włochów strąciła maszynę por. R. G. Donaldsona, nikt z załogi nie przeżył.

5 września pięć SM.79 atakowało konwój na Morzu Czerwonym. Włoscy strzelcy uszkodzili „Blenheima” IVF, który eskortował statki. Następnego dnia ten sam konwój atakował pojedynczy SM.79.

W międzyczasie trzy SM.79 zaatakowały Aden. Na przechwycenie wysłano sześć „Gladiatorów”. Myśliwce zdołały uszkodzić dwa włoskie bombowce. Jeden lądował w Adigolla, drugi uderzył w drzewo w czasie lądowania w Diredawie.

Do dziwnego incydentu doszło 7 września. Dwa „Gauntlety” przenoszące 25 funtowe bomby zapalające wystartowały w towarzystwie pary „Vincentów” z zadaniem zaatakowania lotniska Metemma. Jeden z „Vincentów” uderzył w pobliskie drzewa i został poważnie uszkodzony, gdy pilot próbował wylądować. Pozostała trójka o 13.05 była już nad celem. Tam zauważyli Ca.133, który zrzucał Włochom na ziemi zaopatrzenie za pomocą spadochronów. Flt Lt A. B. Mitchell zaatakował, a Ca.133 zanurkował prosto w ziemię. Mitchell podciągnął i zrzucił wszystkie osiem bomb na cel, ale bez widocznego efektu.

Mogadisz ponownie był atakowany przez samoloty 11. Sqn. SAAF. Ich zamiarem było zniszczenie ciężarówek, które wykryli na wspomnianym złomowisku, spostrzegli jednak 12 Ca.133 na ziemi i to na nich skupili swoją uwagę. Udało się uszkodzić jeden z bombowców, który i tak był już niesprawny.

8 września Adjutant M. R. Rowland, pilotujący Martina 167F z 8. Sqn. z Adenu, zaatakował lotnisko Moggio. Przechwycił go Fiat CR.42 z 413. Sq. i zestrzelił. Przeżył jedynie Flg Off P. C. Rupert, który trafił do niewoli. 7 i 8 września Włosi atakowali Port Sudan, uwaga napastników skupiła się na tamtejszych lotniskach. Ponadto startujące z Gobwen trzy Ca.133 atakowały lotnisko Garissa.

9 września 11. Sqn. SAAF dwukrotnie atakował lotnisko Shashamanna, mając nadzieję na zniszczenie meldowanych tam 14 włoskich samolotów. Udało im się zniszczyć jeden SM.81 i uszkodzić kolejny, oraz jeden Ca.133 (zniszczyć?). Strącono Fairey „Battle” pilotowane przez kpt. R. A. Blackwella i Air Sgt F. A. Van Zyl. Dessie atakowało pięć „Blenheimów” z 11. i 39. Sqn. Sześć „Blenheimów” z 45. Sqn. przeleciało z Egiptu na lotnisko Summit w Sudanie. W Południowej Afryce mjr L. A. Wilmot rozpoczął formowanie 3. Sqn. SAAF, który zacznie swoje działania operacyjne w Kenii (panowie ze zdjęcia).

W pierwszych godzinach 10 września brytyjskie wojska lądowe wykonały ograniczoną operację przeciwko Kassali. Akcję lądową wspierało lotnictwo. Trzy „Wellesley’e” z 14. Sqn. zbombardowały włoskie pozycje. Interweniowały „Falco”, udało im się strącić bombowiec Plt Off J. A. Fergusona.

  • Posted on 25 lipca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włoska Afryka Wschodnia (AOI), wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: Africa Orientale Italiana, II wojna światowa w afryce wschodniej, kampania powietrzna w Afryce Wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Regia Aeronautica w Afryce Wschodniej, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940
Lip
21

Zwycięski koniec walk w Somalilandzie

Vickers „Wellesley” startuje z polowego pasa startowego w Afryce Wschodniej, 15 maja 1941. Wojny lotniczej w tym rejonie świata ciąg dalszy.

16 sierpnia 1940 rozpoczęło się zaokrętowanie wojsk brytyjskich w Berberze. Włosi skupili teraz swoją uwagę na porcie. O świcie para SM.81 nadleciały nad port, ale oba zostały trafione z ziemi. W południe zjawiły się dwa SM.79, z których jeden oberwał od obrony plot. Później po południu nadleciały trzy SM.79, ale zostały przechwycone przez parę Martin 167F z 8. Sqn. Wierzono, że Flt Lt Ritoux-Lachaud zestrzelił jedną z Savoi. SM.79 pilotowany przez Sottoten. Luigi Conti został strącony, prawdopodobnie jest to zwycięstwo zgłoszone przez pilota Martina. Więcej włoskich samolotów przeniesiono z Addis Abeby do Diredawy, były to dwa SM.79, trzy CR.32 i trzy SM.81.

Desperacka walka w Somlilandzie trwała 17 sierpnia. Pieć Ca.133 i para CR.32 atakowały Berberę. Pięć „Blenheimów” odpowiedziało atakiem na lotnisko Hargeisa. „Blenheim” z 39. Sqn. został trafiony ogniem plot. nad Zeila. Pilot zdołał bezpiecznie wodować, jego i załogę podjął HMS „Ceres”.

O 5.35 18 sierpnia trzy „Blenheimy” z 11. Sqn. atakowały włoskie kolumny w pobliżu Laferug. Przechwyciła je para Fiatów CR.32 z 410. Squadriglia, pilotami byli Sottoten. Veronese i Serg. Magg. Volpe. Maszyna Sgt Gay została strącona przez Veronese na północny-zachód od miasta. W międzyczasie pięć „Wellesley’ów” z 223. Sqn. uderzyło na Addis Abebę. Nad celem napotkali ogień plot. i pojedynczy CR.42. Włoski myśliwiec zdołał trafić aż cztery bombowce, ale atak i tak był sukcesem, na ziemi zniszczono trzy Ca.133, jeden SM.79 i jeden SM.75, uszkodzone zostały dwa kolejne samoloty.

O świcie 19 sierpnia ewakuację z Berbery zakończono. Ostatni atak na port wykonały trzy SM.79. „Blenheimy” z Adenu próbowały nadal nękać maszerujące włoskie kolumny. Kampania w Somalilandzie zakończyła się zwycięstwem Włochów. W dniach 5-19 sierpnia maszyny RAF bazujące w Adenie wykonały 184 samolotoloty, stracono siedem maszyn, 10 zostało ciężko uszkodzonych. Pomiędzy 16-19 sierpnia wykonano 72 loty bombowe i 36 patroli myśliwców nad Berberą.

Wraz z zakończeniem kampanii w British Somalilnadzie Włosi mogli ponownie rozproszyć swoje maszyny, co utrudniało zadanie pilotom RAF. Trzy CR.32 z 411 Sq. wysłano do Addis Abeby, do Gura trzy SM.79 z 10. Sq., a trzy Ca.133 z 52. Sq. przeniesiono do Miesso. 26 sierpnia rozwiązano Comando Tattico dell Settore Aeronautica Ovest.

Po upadku Somalilandu kampania powietrzna trwała na wszystkich frontach Afryki Wschodniej. 20 sierpnia pięć „Wellesley’ów” z 223. Sqn. zbombardowało Dessie. Mniej niż godzinę później cztery „Blenheimy” z 39. Sqn. i jeden z 11. Sqn. atakowały Diredawę. Atak uszkodził po jednym SM.81 i CR.32. „Blenheimy” atakowała para Fiatów CR.42 z 413. Sq. Capitano Corrado Santoro strącił bombowiec pilotowany przez Plt Off Jago. Także Santoro trafił maszynę z 11. Sqn., zadane obrażenia były wystarczające, by „Blenheim” musiał lądować awaryjnie w Adenie.

21 sierpnia sześć Fairey „Battle” z 11. Sqn. SAAF zaatakowało Mogadisz. Zniszczono dwa włoskie samoloty, które znajdowały się w naprawie i uszkodzono cztery kolejne. Ponadto trafiono hangary i zniszczono dwie ciężarówki. Mogadisz atakowano ponownie 24 sierpnia. Włosi poderwali trzy Ro.37bis, ale były one zbyt powolne by przechwycić przeciwnika.

  • Posted on 21 lipca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włoska Afryka Wschodnia (AOI), wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: Africa Orientale Italiana, II wojna światowa w afryce wschodniej, kampania powietrzna w Afryce Wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Regia Aeronautica w Afryce Wschodniej, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940
Lip
19

Krytyczna sytuacja aliantów w Somalilandzie

Startujący Fiat CR.42, zima 1941 r. Włoskie archiwum ma to zdjęcie w temacie Afryki Wschodniej, ale coś powątpiewam, równie dobrze może być to Libia. Zgodnie z moim planem wraca temat lotniczy. Zapowiadałem asy Regia Aeronautica, ale książka z Ospreya, z której chciałem przygotować wpisy, nie nadaje się do niczego. Wobec tego wrócimy do wojny lotniczej w Afryce Wschodniej (zatrzymaliśmy się w czasie włoskiej inwazji na Somali Brytyjskie i to będziemy kontynuować). W zamian za asy przygotuję mini monografię Fiata G.55. Często wspominaliście, że chcecie o obrońcach włoskiego nieba przed aliancką inwazją, a ten myśliwiec zajmował się tylko tym.

O 6.00 8 sierpnia 1940 para CR.32 i jeden CR.42 przydybały na lotnisku w Berberze dwa „Gladiatory” z 94. Sqn. Capitano Ricci na CR.32 zapalił i w konsekwencji zniszczył jeden z nich. Serg. Magg. Tellurio i Sottoten. Komienz zniszczyli wspólnie drugi myśliwiec RAF. Brytyjskie samoloty pozostające w Somalilandzie były zbyt cenne i zbyt narażone na zniszczenie, dlatego dwóm myśliwcom z lotniska w Laferug nakazano odlecieć do Adenu.

Brytyjczycy skupili się na obronie nieba nad Berberą. Około południa „Blenheimy” z 203. Sqn. napotkały trzy SM.79, które bombardowały port. „Blenheim” IVF, pilotowany przez Plt Off Corbould, ostrzelał jedną z Savoi, na jej pokładzie był jeden poległy. Włoski bombowiec zdołał powrócić na własne lotnisko. Przełęcz Godojere była atakowana przez trzy SM.81. Kolejne dwa SM.79 ponownie niepokoiły Berberę. Trzy Ca.133 atakowały przełęcz Karim. W górze kręciły się włoskie myśliwce, które szukały jakiegoś celu dla siebie. Włosi zdobyli panowanie w powietrzu nad Somali Brytyjskim, brytyjskie samoloty musiały latać nad kolonię z odległego o ok. 200 mil Adenu. Alianci odpowiedzieli tego dnia atakiem czterech Ju 86 z 12. Sqn. SAAF na lotnisko Neghelli. W wyniku ataku zniszczono jeden Ca.133, a dwa kolejne uszkodzono.

Włoskie lotnictwo uderzyło na lotnisko w Berberze chcąc uczynić je całkowicie bezużytecznym. Włosi ostrzelali „Blenheima”, który lądował tam awaryjnie. Napastników powitał ogień z ziemi i obrony plot. australijskiego krążownika HMAS „Hobart”. Włosi przerzucali swoje myśliwce na lotnisko w Hargejsa leżące na terenie British Somalilandu, a samoloty z Addis Abeby przebazowano do Diredawy.

Trzy „Blenheimy” z 8. Sqn. atakowały w locie nurkowym włoskie pozycje w rejonie Tug Argan. Brytyjczycy napotkali CR.42, ale nie zrezygnowali z wykonania misji. „Blenheimy” powróciły później, tym razem atakując Dubato. Podczas lotu powrotnego zderzyły się dwie z trzech maszyn. Utracono samoloty pilotowane przez Plt Off A. G. Curtisa i Plt Off A. J. G. Bissona.

11 sierpnia trzy SM.81 i sześć Ca.133 atakowały Brytyjczyków na Przełęczy Godojere. Ogniem z km Bren udało się strącić jeden SM.81. Trzy CR.32 atakowały pozycje Szkotów z batalionu „Black Watch” i skład paliwa w Laferug. Później jeden SM.79 zbombardował sztab batalionu.

O świcie 12 sierpnia wystartował z Adenu Plt Off Rowbotham z 39. Sqn., towarzyszył mu Flt Lt Smith z 11. Sqn. Ich celem był rejon Darboruk. Samolot Smitha był atakowany przez CR.42. Ciężko uszkodzona maszyna zdołała wrócić do Adenu. Rowbotham nie miał tyle szczęścia, zwrócił uwagę dwóch Fiatów CR.42, jego ciężko uszkodzona maszyna musiała lądować awaryjnie w Berberze. Pomimo tych strat 39. Sqn. wysłał kolejne trzy „Blenheimy” przeciw temu samemu celowi. Fiat CR.32 Sottotenente Albert Veronese z 410. Sq. zaatakował prowadzącego „Blenheima”. Reagując gwałtownie, trzeci bombowiec, pilotowany przez Flt Sgt Thomasa, zrzucił swoje bomby i zaatakował Włocha. Obaj lecieli na siebie strzelając. Obserwator Thomasa zginął, sam pilot oberwał w ramie. Mimo ogromnego bólu Thomas doprowadził swoją maszynę do Berbery, gdzie lądował awaryjnie. Za swoją postawę pilot otrzymał Distinguished Flying Medal. Także Veronese został ranny w tym pojedynku.

Kiedy Thomas był zaangażowany w pojedynek z Veronese, trzy SM.79 bombardowały lotnisko w Berberze. Pojedynczy „Blenheim” IVF z 203. Sqn. próbował bronić lądowiska, ruszył w pościg za Włochami, ale ogień obronny ranił pilota i obserwatora.

Dnia 12 sierpnia Włosi koncentrowali większość swojej uwagi w rejonie Laferug i Mandera, gdzie atakowało sześć Ca.133. Włosi powołali nowe Comando Gruppo Tattico w Yavello i przenieśli 65. Sq. z Neghelli. Wyraźnie rozważano podjęcie ofensywy w Kenii. Do tego kraju przeleciało z Afryki Południowej 15 Fairey „Battle” z 11. Sqn. SAAF.

13 sierpnia Ca.133 i CR.32 atakowały brytyjskie wojska w Somalilandzie. Brytyjczycy cofali się, by uniknąć odcięcia od portu w Berberze.

Cztery Fairey „Battle”, które przybyły do Kenii, wykonały atak na Jimma. Napotkały ciężki ogień przeciwlotniczy i kilka CR.32. Maszyna kpt. J. De Wet została trafiona zarówno ogniem z ziemi i jednego z Fiatów. „Battle” rozbił się w Lokitaung i został skreślony ze stanu.

14 sierpnia trzy SM.81 i trzy Ca.133 atakowały fort w pobliżu przełęczy Godojere i wycofujących się do Berbery żołnierzy alianckich. Trzy CR.32 ostrzeliwały pojazdy na drodze do Berbery, a SM.79 atakowały statki w pobliżu Bulhar. Na południu trzy Ca.133 operujące z Baidoa atakowały Wajir. „Gladiator” pilotowany przez por. A. Colenbrandera z 1. Sqn. SAAF uszkodził jeden z włoskich bombowców.

15 sierpnia zarządzono generalny odwrót do Berbery. Ca.133 zbombardowały Laferug, SM.81 Mandera, a SM.79 Berberę. Brytyjczycy desperacko próbowali zapewnić osłonę powietrzną dla swoich wojsk, sześć „Blenheimów” I z 84. Sqn. z Iraku przeleciało do Port Sudan i następnie do Adenu. Rankiem 15. samoloty były nad Kamaran, wówczas spostrzegły samotny SM.81. Cała szóstka „Blenheimów” rzuciła się do ataku, prowadził je Flt Lt Cattell. Savoia próbowała uciekać, ale zapaliło się jej prawe skrzydło, które później złamało się. Następnie stracono także ster wysokości i włoski bombowiec runął do morza. Dwóch ludzi zdążyło wyskoczyć nim maszyna uderzyła o wodę. „Blenheimy” odleciały do Adenu.

  • Posted on 19 lipca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Regia Aeronautica, Włoska Afryka Wschodnia (AOI), wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: Africa Orientale Italiana, II wojna światowa w afryce wschodniej, kampania powietrzna w Afryce Wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Regia Aeronautica w Afryce Wschodniej, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940
Mar
22

Inwazja na Somali Brytyjskie w nowym TWH

Przed świętami ukaże się nowy numer specjalny magazynu Technika Wojskowa Historia 2/2016. W magazynie min. mój artykuł o włoskiej inwazji na Somali Brytyjskie. Polecam, zapraszam.

Tym samym porządkuję działanie strony i podaję plan na najbliższą przyszłość. Nadal dominować będzie Afryka Wschodnia (lotniczo i lądowo). Przeskoczę jedynie nad tematem British Somalilandu. Ponadto dla marynistów skończę tłumaczenie włoskiego artykułu o działaniach na Morzu Czerwonym w latach 1940-1941.

Spis treści numeru:

• Reichsverteidigung
• Heinkel He 219 Uhu. Niespełniona nadzieja Nachtjagdwaffe (cz. 1)
• Lista strat materialnych Ob.d.L kwatermistrza (Gen.Qu.) 6.Abt na wrzesień 1939 roku – analiza w świetle niemieckich dokumentów archiwalnych. „Latający ołówek” Dornier Do 17 (Fernaufklärer)
• Kursk. Walki 20. DPanc w świetle niemieckich i radzieckich materiałów archiwalnych (cz. 1)
• Somali Brytyjskie 1940
• Włoskie samochody pancerne 1912–1939
• Na drugim planie. Morze Czerwone 1940–1941

  • Posted on 22 marca, 2016
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Publikacje, Włoska Afryka Wschodnia (AOI), wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: Africa Orientale Italiana, II wojna światowa w afryce wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940
Gru
04

Podsumowanie kampanii w Somalilandzie

„Tricolore” w Somalilandzie, czyli włoska prasa świętuje podbój brytyjskiej kolonii. Obiecane podsumowanie tej kampanii (choć cały tłumaczony artykuł ogółem mnie nieco zawiódł, ale tylko nieco). Jutro kolejny włoski artykuł trafia na warsztat – włosko-brytyjska rywalizacja w rejonie Morza Czerwonego.

Jak pisze Arthur J. Barker (historyk zajmujący się A.O.I.): „Więcej jak porażka, utrata Somali było dla Anglików ciężkim ciosem w ich reputację”. Churchill, znieważony ciosem w brytyjski prestiż, jakim była włoska ofensywa, oprócz bezskutecznych próśb, o pozbawienie stanowiska gen. Godwin-Austena, krytykował Wavella, jego zdaniem kolonia została opuszczona po mało zdecydowanej walce, o czym miała zaświadczać mała liczba strat. Wavell ripostował, że urządzenie krwawej łaźni nie znaczy o dobrej taktyce. Spór z generałem na temat tej kampanii trwał nawet po odbiciu Somali przez wojska alianckie.

W relacji z kampanii z sierpnia 1940 r. Wavell podaje istotne dane. Pośród oficerów Brytyjczycy stracili ośmiu zabitych, po czterech odniosło rany lub zaginęło, pośród żołnierzy stracono ośmiu zabitych, 18 rannych i 17 zaginionych. W oddziałach hinduskich i afrykańskich zginęło 22 ludzi, rany odniosło 80, a 99 zaginęło. Razem więc straty wyniosły 260 oficerów i żołnierzy, jak sam określił Wavell: „nieco ponad pięć procent zaangażowanych sił”. Dalej Wavell stwierdza, że mała ilość strat wynika także z tego, że obrońcy walczyli w należycie przygotowanych punktach oporu. O kontyngencie włoskim zapisał, że kilkukrotnie atakował z żarliwością i determinacją, pomimo, że ponosił duże straty, jak wierzył generał, ponad dwa tysiące ludzi. Historiografia brytyjska podaje z wielką dokładnością straty Włochów wynoszące 2.052 zabitych, rannych i zaginionych. [brak mi danych włoskich, istnieje także mit (?), że włoscy oficerowie nie żałowali krwi swoich Ascari…]

Po stronie włoskiej nie brakowało opinii, że miast angażować siły w Somalilandzie, należało uderzać na północ, na anglo-egipski Sudan, wraz z atakiem marszałka Grazianiego z Libii można było wówczas pomarzyć o takich celach jak Aleksandria i Kanał Sueski. Taka inicjatywa byłaby trudna do zrealizowania, ale nie niemożliwa, jak pisze gen. Emilio Canevari, wybrano rozwiązanie komfortowe/wygodne w postaci ataku na Somali Brytyjskie, a nie „śmieszne i szkodliwe”. W dokumentach z 31 marca 1940, w obliczu zbliżającej się wojny, Mussolini przekazywał dyrektywy operacyjne dla poszczególnych sektorów, wschodni sektor w Afryce Wschodniej (Scacchiere est dell’A.O.I.) miał uderzyć na Dżibuti, jednak w wyniku zainstalowania tam rządu przychylnego Vichy, plan ten odrzucono.

Wydaje się, że najważniejsi włoscy politycy nie poświęcali tej kampanii wielkiej uwagi i nie była ona jakimś istotnym elementem w strategii toczącej się wojny. Włoski Minister Spraw Zagranicznych pomiędzy 4-13 sierpnia 1940 zapisał jedynie: „Książę Aosta rozpoczął ofensywę przeciwko Somali Brytyjskiemu, z doskonałymi perspektywami”. Dziewięć dni później pisał: „Mussolini jest bardzo rozżalony na księcia Aostę z powodu opóźnień podczas operacji w Somalii”.

Z drugiej strony, podbój Somalilandu spotkał się z euforyczną satysfakcją narodu włoskiego, choć oczywiście nie zdawano sobie wówczas sprawy, że będzie to jedyna w II WŚ zwycięska kampania, w której nie brał udziału niemiecki sojusznik. Ponadto posiadanie brytyjskiej kolonii okazało się krótkie, już w marcu 1941 r. alianci odbili Somali.

Już w 1935 r. Somali Brytyjskie znajdowało się na horyzoncie ówczesnej włoskiej polityki. Francja oświadczyła, że nie sprzeciwi się podbojowi Etiopii przez Włochy, postawa Brytanii była inna, oponowała, także dlatego, że to afrykańskie państwo było członkiem Ligi Narodów. Dla wiarygodności Ligii należało zapobiec inwazji. 8 czerwca tegoż roku Robert Vansittart, Podsekretarz Stanu w Foreign Office (MSZ), zauważył, że należy zapłacić jakąś cenę, inaczej Etiopia zginie wraz z całą Ligą Narodów, a Mussolini zostanie wepchnięty w objęcia Niemiec. Ową ceną miało być przekazanie Somalilandu Włochom. Jak wyraził się Vansittart – „Ziemi mamy aż nadto”.

  • Posted on 4 grudnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włoska Afryka Wschodnia (AOI), wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940
Lis
28

Ewakuacja Berbery

Włoscy Ascari przewożeni na pokładzie ciężarówki. Kończymy opis wydarzeń w Somalilandzie, podsumowania pewnie dzisiaj nie zdążę przetłumaczyć i opublikować, nadrobię w to w tygodniu. Wybywam na kilka dni, ale nareszcie w czysto wypoczynkowych celach.

Już po zakończeniu II Wojny Światowej, w 1946 roku, gen. Wavell opisywał sytuację jaka miała miejsce rankiem 15 sierpnia 1940, wskazując, że „Observation Hill”, kluczowe dla obrony przełęczy Tug Argan, znajdowało się pod ciągłym ogniem włoskiej artylerii, a brytyjskie próby wyparcia Erytrejczyków z przełęczy Mirgo zawiodły. Dalej pisał, że włoska kolumna posuwająca się wzdłuż wybrzeża (kolumna Passerone), chociaż bombardowana przez RAF i ostrzeliwana z lekkiego krążownika HMS „Ceres”, nie była zatrzymywana dość energicznie i kontynuowała marsz, natomiast ataki włoskiego lotnictwa na żołnierzy i transporty z zaopatrzeniem powodowały znaczne straty. W tej sytuacji gen. Godwin-Austen doszedł do wniosku, że jedynie odwrót do Berbery, a stamtąd ewakuacja morzem, zapobiegną całkowitej anihilacji podległych mu wojsk. Generał Henry M. Wilson, który pod czasową nieobecność Wavella przejął dowództwo w rejonie Środkowego Wschodu, zadecydował o ewakuacji kolonii.

Tymczasem trwała bitwa, Włosi otoczyli „Black Hill”, ale obrońcy zdołali zatrzymać szturm. Teraz przyszedł czas na „Observation Hill”, które było ostrzeliwane z bliskiego dystansu przez artylerię, po południu energiczny atak na nie przypuściła piechota i zmusiła przeciwnika do oddania wzniesienia. Nocą 15/16 sierpnia Brytyjczycy rozpoczęli odwrót z przełęczy Tug Argan, pierwszym celem było osiągnięcie drogi, gdzie już czekały pojazdy, które ewakuowały żołnierzy do Nasiye i Barkasan. II batalion „Black Watch” i dwie kompanie II batalionu „King’s African Rifles” zostały wycofane na około 50 km od Berbery. Tam miano utrzymać pozycje przez 48 godzin, a następnie cofnąć się do Nasiye, 24 km od stolicy.

Rankiem 17 sierpnia dostrzeżono włoską kolumnę zmotoryzowaną, awangardę XV Brygady Kolonialnej, która poruszała się drogą prowadzącą z Tug Argan, ale zatrzymali ją w Barkasan Szkoci z „Black Watch”, także atakiem na bagnety. Po południu zaatakowano flanki Brytyjczyków, wsparcia udzielało 10 włoskich czołgów, jeden M11/39 i dwa L3/35 zostały zatrzymane celnym ogniem z armaty Boforsa. Wieczorem jeden z włoskich batalionów poważnie zagroził szkockiej prawej flance, przeciwnik przyspieszył swój odwrót. Szkoci cofali się, zostawiając za sobą liczne miny przeciwpiechotne i ładunki wybuchowe do zniszczenia drogi. Po dotarciu do Nasiye stwierdzono, że tamtejszy garnizon już porzucił pozycje i cofnął się do Berbery.

Tymczasem, 13 sierpnia Ca.133 zbombardowały przełęcz Jarato, a jeden z CR.32, podczas rajdu nad Berberę, został trafiony w chłodnicę oleju i musiał lądować na wrogim terytorium. 15 sierpnia Ca.133 bombardowały pozycje w Laferug, SM.81 w Mandera, a SM.79 pojazdy i żołnierzy w pobliżu Berbery. Także 15. trzy „Blenheimy” IVF atakowały SM.81, który zapalił się i eksplodował, dwóch członków załogi zdążyło wyskoczyć ze spadochronem. 16 sierpnia nalot dwóch SM.81 i pięciu SM.79 skoncentrował swoją uwagę na porcie w Berberze, gdzie rozpoczęły się przygotowania do ewakuacji. Po południu SM.79 napotkały podczas lotu nad miasto dwa Glenn Martin 167F z Forces Françaises Libres (Siły Wolnych Francuzów) i jednego „Blenheima” IVF, które wspólnie strąciły jeden z włoskich bombowców. 17 sierpnia pięć „Blenheimów”, z których jeden został strącony, atakowało włoskie lądowisko w Hargeisa. Tego dnia pięć Ca.133, w eskorcie dwóch CR.32, zbombardowało wrogie stanowisko dowodzenia na przełęczy Sheikh. 19 sierpnia trzy SM.79 wykonały ostatni nalot, a kilka maszyn brytyjskich atakowało włoskie kolumny, które wkraczały już do stolicy Somalilandu.

Rankiem 18 sierpnia cofające się wojsko osiągnęło Berberę, dołączyło do niego dodatkowo kilkaset osób, które pragnęły się ewakuować, w oczekiwaniu na to rozmieszczano ich na peryferiach miasta. O 14.00 trochę mniej niż 7.000 ludzi, czyli cały personel wojskowy i około tysiąca cywili, zajęło miejsca na czterech okrętach gotowych opuścić Berberę. 19 sierpnia jako ostatni Somali Brytyjskie opuścił krążownik HMAS „Hobart”, nim to uczynił, zniszczył ogniem swoich dział wszystkie instalacje wojskowe i portowe, oraz pałace gubernatorskie. Wydaje się, że książę Aosta sugerował gen. Nasi, by zaprzestać jakichkolwiek akcji przeciwko ewakuującemu się przeciwnikowi, miało to ułatwić zawarcie pokoju między Włochami i Wielką Brytanią, w sprawę negocjacji włączył się Watykan, a jednym z warunków była spokojna ewakuacja do Adenu, której miało nie przeszkadzać włoskie lotnictwo.

  • Posted on 28 listopada, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włoska Afryka Wschodnia (AOI), włoskie wojska kolonialne, wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: kampania lotnicza w Afryce Wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940, Tug Argan bitwa, włoskie wojska kolonialne
Lis
27

Początek walk o Tug Argan

Benito Mussolini podczas wizyty w jednostce kolonialnej. CD. Somalilandu.

W rejonie przełęczy Tug Argan obronę umiejscowiono na pięciu wzgórzach, które otaczało skaliste bezdroże. Przełęczy broniły stanowiska karabinów maszynowych w betonowych schronach. Słabością systemu defensywnego była znaczna odległość pomiędzy poszczególnymi wzgórzami, ponadto aż cztery – „Black”, „Knobbly”, „Mill” i „Observation Hill” znajdowały się w jednej linii, za nimi było zaś samotne „Castle Hill”, przez co obrona nie miała należytej głębokości.

W oczekiwaniu na nieunikniony atak zwiększyła się aktywność brytyjskiego lotnictwa. 5 sierpnia patrole „Blenheimów” atakowały pojazdy na zachód od Hargeisa, jeden z bombowców strącił Fiat CR.32 z 410. Squadriglia, kolejny został uszkodzony. Następnego dnia „Blenheim” ponownie zbombardował włoską kolumnę, napotykając przy tym myśliwce CR.42. Włoscy piloci twierdzili, że strącili bombowiec. Rankiem 8 sierpnia dwa CR.32 i jeden CR.42 wystartowały z Hargeisa i poleciały w stronę Berbery, tam na jednym z lotnisk ostrzelały i zniszczyły dwa stojące na ziemi Gloster „Gladiatory”. To zdarzenie skłoniło brytyjskie dowództwo do odesłania do Adenu dwóch innych myśliwców tego typu, które także mogły zostać zaskoczone na ziemi przez nagły nalot Fiatów. Ich zadania przejęło kilka Bristol „Blenheim” IVF, które patrolowały niebo nad stolicą. Po południu jeden z trzech SM.79, które bombardowały port, wrócił z lotu z poległym na pokładzie. Trzy SM.81 atakowały pozycje na przełęczy Godojere, trzy Ca.133 atakowały przełęcz Karrim, a dwa SM.79 ponownie atakowało Berberę. Tego samego dnia uszkodzone podczas lądowania w Hargeisa zostały dwa myśliwce – CR.32 i CR.42.

Wieczorem 10 sierpnia Brytyjczycy dostrzegli światła zmierzającej ku ich pozycjom włoskiej kolumny. Rankiem 11. rozpoczęła się bitwa. Intensywny ostrzał artyleryjski spadł na wzgórza „Mill” i „Knobbly”. Z powietrza bombardowanie przeprowadziło sześć Ca.133, trzy SM.81 i jeden SM.79. Ponadto trzy CR.32 ostrzeliwało cele naziemne – ciężarówkę i skład benzyny. Wieczorem oba wzgórza nadal znajdowały się w brytyjskich rękach. Manewr obejścia wrogich pozycji realizowała już jednak XV Brygada Kolonialna. Następnego dnia, po ciężkiej walce, zdobyto wzgórze „Mill”. Atakujący wdarli się także na wzgórze „Assa Hill”, położone na południowym skrzydle przełęczy Tug Argan. Na wzgórzu „Mill” zdobyto cztery haubice „East African Light Battery”, całą artylerię Brytyjczyków.

O świcie 12 sierpnia dwa „Blenheimy” atakowały włoskich żołnierzy w rejonie Darboruk. Tam wpadły na CR.42, jeden bombowiec został uszkodzony w takim stopniu, że rozbił się w czasie lądowania w Berberze. Kilka godzin później inny „Blenheim” spotkał CR.32, pilot i inny członek załogi zostali ranni, samolot lądował bez podwozia na lądowisku w Berberze.

Nocą 13/14 sierpnia kolumna z amunicją i wodą, która maszerowała ze stolicy z zamiarem dotarcia na wzgórze „Castle”, została wykryta i częściowo zniszczona przez Włochów. Rankiem 14. ciężkiemu ostrzałowi artylerii poddano wzgórze „Castle”, a XV Brygada Kolonialna osiągnęła i zajęła okolice przełęczy Mirgo, dwie kompanie 2. batalionu „King’s African Rifles” nie zdołały zatrzymać Erytrejczyków. Zbliżał się moment, w którym Włosi mogli zablokować drogę pomiędzy Laferug i Berberą, która wrogie pojazdy pokonywały tylko nocą, obawiając się ataków z powietrza. To mogło doprowadzić do przerwania dostaw wody dla obrońców przełęczy Tug Argan. Oznaczałoby to także odcięcie drogi odwrotu do Berbery. Po czterech dniach walki przeciwko przeważającemu przeciwnikowi obrońcy przełęczy byli już mocno wyczerpani fizycznie.

  • Posted on 27 listopada, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włoska Afryka Wschodnia (AOI), włoskie wojska kolonialne, wojna w Afryce Wschodniej
  • Tags: kampania lotnicza w Afryce Wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, Somali Brytyjskie 1940, Somaliland 1940, Tug Argan bitwa, włoskie wojska kolonialne
Page 1 of 212
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top