Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  • » Archives
cze
18

Piekarze zbrodniarze!

Kolumna samochodów pancernych AB.41 przejeżdża przez miejscowość w Afryce Północnej.

Zdaję sobie sprawę, że dzisiejszy wpis będzie cieszył się powodzeniem i trafi do wielu czytelników (ale pamiętajcie, że każde polubienie, udostępnieni czy komentarz bardzo podbijają liczbę wyświetleń posta i są wielką pomocą dla autora). Dlatego zacznijmy od wypunktowania kilku spraw dotyczących najbliższej przyszłości strony i mojego pisarstwa.

1. W najbliższym czasie na stronie dokończymy wątek bitwy u Przylądka Stilo. Później w ramach cyklu powtórkowego przypomnę artykuły o Dywizji Spadochronowej „Folgore”, które ukazały się w Technice Wojskowej Historia. Z nowych rzeczy tłumaczę fragmenty książki o siłach zbrojnych RSI i także należy się ich spodziewać. Dodatkowo oczywiście podobne do dzisiejszego wpisu odkrycia.

2. Całkowicie leży regularność wpisów. Sprawy zawodowe, spore kłopoty zdrowotne, życie osobiste itd. sprawiają, że nie składam tutaj żadnych deklaracji. Jednak strona istnieje i będzie istnieć. Zwyczajnie proszę uzbroić się w cierpliwość.

3. Zapowiadany anglojęzyczny skrót książki „Betasom” spadł w harmonogramie na koniec roku. Stało się tak z przyczyn niezależnych od mojej osoby i jest kolejnym argumentem za tym, by za wszelką cenę unikać współpracy z wydawcami i iść swoją drogą.

4. Wobec powyższego moje kalkulacje finansowe na ten rok zostały całkowicie położone (książka miała być w kwietniu). Jak wielokrotnie wspominałem w przygotowaniu jest książka o kampanii w Afryce Wschodniej 1940-1941. Jej wykończenie pożera jednak coraz więcej środków finansowych (literatura, zdjęcia, tłumacz, skład, mapkarz, okładkowiec, promocja, organizacja sprzedaży na Amazon…). Dlatego osoby mogące udzielić mi takiej pomocy proszę o wsparcie za pośrednictwem Patronite lub zakup polskiej, pełnej wersji książki „Betasom”. Wszystkie informacje znajdziecie pod wpisem.

5. Na temat książki o Afryce Wschodniej mogę napisać na tę chwilę tyle: projekt na wyłączność Amazon kindle (ale będzie istniała możliwość zakupu wersji drukowanej w twardej oprawie), będzie to Vol 1 cyklu War of Mussolini (istniejące w Polsce prawo uniemożliwia kontynuowanie serii, którą miało zapoczątkować „Betasom”), na obecną chwilę będzie tylko wersja anglojęzyczna (jedynie w przypadku zgromadzenia odpowiednich środków i po uzbieraniu przynajmniej 300 chętnych będziemy mogli pomyśleć o wersji polskojęzycznej – ale będziemy w kontakcie), około 500 stron w najprawdopodobniej zwiększonym w stosunku do „Betasom” formacie, kilkadziesiąt zdjęć (w tym kolorowe), mapy dla każdej ważnej istotnej operacji, data wydania przełom 2020/2021. Bardzo chętnie dałbym podwójną cenę, niższą dla moich rodaków, ale nie wiem, czy da się to zorganizować (sprzedaż na Polskę prowadzi niemiecki Amazon i tutaj widzę światełko w tunelu…).

6. Na tę chwilę czterech najaktywniejszych patronów w przeddzień premiery Afryki Wschodniej znajdzie wersję na kindle na swoich adresach poczty internetowej, które podaliście na Patronite. Za każde rozpoczęte 500 zł wsparcia (z sumy ogółem przekazanej przez tę platformę na moje konto) odwdzięczam się przekazaniem jednej książki.

No to lecimy z wpisem: Regio Esercito vs US Army w kategorii zbrodnie wojenne popełnione na cywilach w Afryce Północnej.

Jedyny znany mi przypadek zbrodni wojennej popełnionej przez Włochów na ludności cywilnej w tej kampanii przybliża G. Rochat w wydanej przez Napoleona V książce „Włochy na wojnie 1935-1943”. 14 lutego 1943 roku jedna z sekcji włoskich piekarzy zdewastowała arabską wioskę, zabijając 8 ludzi i raniąc 13. Dochodzenie w tej sprawie wykonali karabinierzy królewscy. Sąd wojskowy wydał 5 wyroków śmierci i 12 wyroków więzienia. Wyroki śmierci dowództwo zamieniło na dożywocie. Całym autorytetem i swoją wiedzą potwierdzam, że tak kończyła się podobna działalność w armii włoskiej. Akcje odwetowe w wojnie przeciwko partyzantom to oczywiście inna, trudna prawda, ale samowola zawsze była piętnowana i surowo karana.

Tymczasem R. Atkinson (Pulitzer w 2003 roku) w książce Afryka Północna 1942-1943 wydanej przez Bellonę szeroko opisuje zachowanie żołnierzy amerykańskich, którzy (dalej cytuję pełny fragment):

„Stracili zbyt wielu przyjaciół. Wkrótce to zabijanie było tym, co ich ożywiało”.

Bardzo cienka granica oddziela usankcjonowaną urazę wojenną od zwykłego barbarzyństwa. W niektórych jednostkach strzelanie do Arabów stało się rodzajem sportu. Żołnierze przekonywali się wzajemnie, że tubylcy albo byli sprzymierzeńcami wroga, albo podludźmi. Nazywano ich „czarnuchami”, a miejsca, w których żyli „norami”.

„Staliśmy się wobec Arabów bezwzględni – pisał żołnierz z 1. Dywizji. – Jeśli znaleźliśmy ich tam, gdzie nie powinni przebywać, traktowaliśmy ich jak króliki w czasie sezonu polowań”. Inny żołnierz wyjaśnił: „Arabowie żyją tu wszędzie. Do niektórych strzelamy, innych przeszukujemy, a u jeszcze innych kupujemy kury i jajka”. Żołnierze przechwalali się, że wykorzystując tubylców w charakterze żywych celów, ważyli się strzelać do nadchodzących od strony wzgórz Arabów jak na strzelnicy. Inni strzelali do wielbłądów, obserwując spadających jeźdźców, albo pod stopy arabskich dzieci, które „zabawnie tańczyły ze strachu”.

W obozie szkoleniowym w Algierze wartownicy mieli przykazane strzelać do każdego, kto „był ubrany na biało i zwlekał z podaniem hasła”. Tubylców podejrzewanych o szpiegostwo lub sabotaż, zazwyczaj przekazywano w ręce Francuzów, lecz nie zawsze. „Kazaliśmy im wykopać sobie groby – opowiadał żołnierz z 1. Dywizji. – Ustawiliśmy ich w szeregu i rozstrzelaliśmy”. Jednostki brytyjskie operujące w pobliżu Zielonego Wzgórza na północy paliły „nory” tych mieszkańców, których podejrzewano o pomaganie Niemcom. „To nic przyjemnego stać wokół płonących chat, kiedy obok płaczą i wrzeszczą kobiety i dzieci” – przyznał pewien świadek.

Po batalii pod Kasserine, w czasie przemarszu spod Sbiby do Fondouk, „widziałem żołnierzy z innej jednostki, którzy strzelali do Arabów przyglądając się, jak podskakują i padają” – wspominał Edward Boehm. Boehm był porucznikiem z Montany, służył w baterii C 185 pułku artylerii polowej. „Słyszałem, jak za każdym razem krzyczą i śmieją się głośno, i nic nie mogłem na to poradzić… Widziałem, jak to robili, strzelali jak do kaczek. Słyszałem jak mówią: ‚Hej, trafiłem!’ Ci faceci byli mordercami”.

Tego rodzaju podłość popełniało bardzo niewielu amerykańskich żołnierzy, lecz dokumentacja komendanta żandarmerii polowej i sądu wojskowego zaświadcza o przykrym braku dyscypliny. Kiedy konwój ciężarówek wiozący posiłki dla II Korpusu zatrzymał się na lunch w algierskiej miejscowości Affreville, część żołnierzy upiła się miejscowym winem i zaczęła strzelać do Arabów, poruszających się autostradą numer 4. Jeden z szeregowców zabił mężczyznę jadącego na ośle, innego zranił, a następnie zabił jeszcze jednego; przechwalał się później, że „dostał trzech z pięciu Arabów”. Zdegradowany i zwolniony ze służby, został skazany na 20 lat ciężkich robót.

Jednak inne zbrodnie unikały kary. 31 marca Giraud wysłał do Eisenhowera list, w którym cytował przypadki „molestowania, atakowania i zabijania tubylców przez żołnierzy brytyjskich i amerykańskich”. Kilka tygodni później w tajnej notatce służbowej alianckiej Kwatery Głównej ponownie pisano, że szef sztabu Girauda „zwrócił naszą uwagę na sytuację, która powtarzała się w ciągu ostatnich miesięcy. Są to liczne przypadki gwałtów… na kobietach arabskich”. Inna wewnętrzna notatka dotyczyła „przestępstw popełnianych przez żołnierzy amerykańskich na wysuniętych placówkach”; czytamy w niej, że dla utrzymania porządku wysłano dodatkowy batalion żandarmerii.

Do najbardziej jaskrawych incydentów należały grabieże i gwałty w leżącej na północy Algierii wiosce Le Tarf, oddalonej o 11 kilometrów od granicy tunezyjskiej. W połowie kwietnia pijani żołnierze z amerykańskiej kompanii saperów przez dwa dni terroryzowali wioskę. W zeznaniach świadków przesłuchanych przez policję francuską, wysłanych do Kwatery Głównej, czytamy o zbiorowych gwałtach na sześciu Arabkach, wymienionych z nazwiska w raporcie, z których jedna (30 lat) była chora na tyfus, druga była 45-letnią wdową, trzecia miała 50 lat, czwarta 55; oprócz niej zgwałcono także jej synową. 40-letniej owdowiałej kobiecie z 15-letnią córką udało się uciec, chociaż ścigali je rozwścieczeni żołnierze. Wielu mężczyzn skarżyło się na pobicie rękojeściami karabinów i pięściami.

„Mieszkańcy okręgu, tubylcy i Europejczycy, żyją w ciągłym strachu na skutek incydentów powodowanych przez żołnierzy” – napisał przedstawiciel władz lokalnych. Francuski śledczy opisywał wizytę w kompanii amerykańskiej, stacjonującej trzy kilometry w górę szosy; zapewniano go, że nikt z tej jednostki nie brał udziału w przestępstwie. Jeśli nawet władze amerykańskie sprawdziły oskarżenia Francuzów – a dokumentacja alianckiej kwatery głównej świadczy o tym, że wszczęto dochodzenie – brak jakichkolwiek rezultatów na piśmie. Podczas drugiej wojny światowej 140 żołnierzy amerykańskich zostało skazanych za morderstwa i gwałt, lecz na temat ohydnych czynów popełnionych w Le Tarf dokumenty milczą.
—————————————————————-
Wesprzyj autora za pośrednictwem portalu Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” w nowej cenie 45 zł. Kontakt przez fan page lub e-mail: marek.sobski@interia.eu

Ponadto książka dostępna na Allegro i w księgarniach:

https://allegrolokalnie.pl/oferta/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atlantyk

https://odk.pl/betasom-wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-atlantyk-1940-1945-,42169.html

https://www.stara-szuflada.pl/BETASOM-Wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-Atlantyk-1940-1945-Wojna-Mussoliniego-vol-1-p5261

  • Posted on 18 czerwca, 2020
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: wojna w Afryce Północnej 1940-1943
  • Tags: włoskie zbrodnie wojenne
gru
05

Zbrodnie wojenne Włochów – pigułka

Zdjęcie zrobione na Bałkanach – żołnierze włoscy prowadzą więźniów na egzekucję. Data, okoliczności i dokładne miejsce nieznane, więc nie spekuluję.

Historia nie jest dziedziną nauki dla ludzi myślących schematami i oczekujących prostych odpowiedzi. Było pewnym, że nie da się poruszyć tematu zbrodni wojennych czy zwykłego ludobójstwa i nie wywołać kontrowersji. Więc jeszcze w uzupełnieniu o zbrodniach włoskiego faszyzmu. Zacznijmy od listy włoskich obozów koncentracyjnych, które jak pisałem wczoraj istniały i miały się niestety dobrze: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Italian_concentration_camps?fbclid=IwAR2nXswUYMsjiNueUsX5gJ3oE77_FRudsrumI3ha8J3xHqvBGdLN2nl_pOY

Przy czym uwaga – na liście jest m.in. Risiera di San Sabba, wspominana wczoraj. Czyli obóz nazistowski (ze względu na charakter miejsca przez Włochów najczęściej nazywany obozem zagłady). Są tam także inne obozy zakładane przez Niemców na ziemiach włoskich. Czyli jak to bywa z internetem – wszystko zależy od intencji zamieszczającego informację. A te przez pomieszanie obozów włoskich i niemieckich poddaję w wątpliwość i uczulam, by wszystko sprawdzić.

Więc co do zbrodni faszyzmu.

1. Walka o dojście do władzy, gdzie zginęło wielu ludzi, często na skutek mordów politycznych – http://wojna-mussoliniego.pl/?page_id=1094

2. Okres rządów faszystów we Włoszech. Zabójstwo Matteottiego. Na pewno zmarło trochę opozycjonistów zamkniętych w obozach odosobnienia. Coś mi świta, że zorganizowano zamach na jakiegoś wygnańca przebywającego we Francji (raczej musiała to zrobić tajna policja OVRA, a nie wywiad SIM), ale może źle mi świta. 15 listopada 1926 r. ustanowiono Trybunał Specjalny Obrony Państwa – jedyne ciało mające możliwość wydawać wyroki śmierci. 29 osób skazano na śmierć, wykonano 26 egzekucji, w tym 9 w czasie czternastu lat pokoju (przy czym chodzi zwłaszcza o kryminalistów i terrorystów dokonujących zamachów na terenach spornych z Jugosławią). Najczęściej orzekano więzienie bądź zesłanie. 15 000 Włochów zostało skazanych na uwięzienie na wyspie Lipari w zatoce sycylijskiej.

3. Libia do czasu zdławienie rebelii Senussich – 100 tys. osób w obozach koncentracyjnych, ale o ilości zmarłych brak danych. Ale obozy na pewno były ciężkie.

4. Etiopia: We wrześniu 1945 r. rząd Hajle Sellasje przedstawił memorandum na temat szacowanych strat narodu etiopskiego w okresie maja 1936 r. – maja 1941 r. Wyliczono następującą liczbę ofiar: 75 000 patriotów (partyzantów) poległych w walce, 17 800 dzieci, kobiet i starców, którzy stracili życie pod bombami, 30 000 zamordowanych podczas masakr w roku 1937, 24 000 partyzantów skazanych przez włoskie sądy wojskowe i zamordowanych, 35 000 ludzi zmarłych w obozach koncentracyjnych i 300 000 zmarłych z powodu skutków biedy spowodowanej zniszczeniem ich wsi.

Włosi mają całą litanię zastrzeżeń do tych liczb. Ale jedno wiemy na pewno – nie powinny być one wyższe. Liczby nie uwzględniają ofiar wojny 1935-1936 r.

5. J. Piekałkiewicz szacuje liczbę ofiar włoskiej okupacji w Jugosławii na 10 tys. J.L. Ready podawał dla Grecji liczbę 8 tys. ofiar. W Rosji mamy przypadek spacyfikowania jednej wioski, ale nie jest jasnym – mordowali Włosi, mordowali Niemcy, czy jedni z drugimi (http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5481)

6. Zbrodnie na jeńcach właściwie nie istniały. Na zajmującym się wojnami światowymi forum po moim pytaniu (Baron83) udało się ustalić jeden taki przypadek – https://www.dws.org.pl/viewtopic.php?f=44&t=140257.

Może ktoś ma jakąś wiedzę w tym temacie?

7. Podczas wojny domowej we Włoszech (1943-1945) zbrojnie wojenne popełniała armia i siły policyjne R.S.I. oraz partyzanci (wiem jedynie o zbrodniach komunistów). Ale będziemy brnąć w rozdziały książki J.L. Ready’ego o tym okresie, więc na razie stawiam tu kropkę, bo nie mam takiej wiedzy.

8. Haniebne przypadki współpracy z nazistami podczas holocaustu – http://wojna-mussoliniego.pl/?page_id=815

—————————————————————-
Z drugiej strony armia włoska i państwo włoskie jako takie wsławiło się:

1. W Etiopii zniesiono niewolnictwo i pańszczyznę (nadawano chłopom ziemię na własność). Wielu ludzi z tego tygla kultur i religii przyjęło włoską inwazję jako wyzwolenie.

2. W Rosji bardziej niż wzorową postawą wobec ludności cywilnej – zakładaniem szkół i szpitali etc.

3. W Jugosławii obroną ludności serbskiej i żydowskiej przed prześladowaniami niemiecko-chorwackimi (vide odc. 2 niedawno linkowanego dokumentu II wojna światowa na Bałkanach czy książka: www.amazon.com/Defying-Evil-Italian-Croatian-Holocaust/dp/1933909277). Przy tym współpracowała armia i cały włoski aparat państwowy.

4. W Grecji i na Krecie uwaga praktycznie jak wyżej.

5. Przez Włochy wiodła najpewniejsza trasa ewakuacyjna z III Rzeszy (ale także dla ofiar stalinizmu – były azylem dla „białych” etc.). Ponownie zaangażowano tutaj aparat państwowy (w tym OVRA i SIM). Korzystali z niej Żydzi, ale także np. polscy żołnierze uciekający na zachód.

6. Włochy stały się azylem dla wielu uchodźców, dla których nigdzie nie było już miejsca (np. ta historia – Nocą 11 października 1940 r. mały i przestarzały parowiec bułgarski „Penthco” (243 BRT), holownik z Dunaju, przeciążony obecnością na pokładzie 520 Żydów, przewożonych w przerażających warunkach higienicznych, uciekał potajemnie z Bratysławy do Palestyny, został umyślnie wyrzucony na rafę Chamelonesi (ewentualnie skałę, scoglio Chamelonesi). Załoga oddalała się łodzią ratunkową, porzucając niemal stracony statek i jego pasażerów. Całe zdarzenie dostrzegł hydroplan zwiadu morskiego (Ricognizione Marittima), wodował w pobliżu, a załoga zaczęła udzielać pierwszej pomocy. Następnego dnia przybyła kanonierka „Mario Sonzini” i zabrała rozbitków na Rodos, gdzie pozostali przez dwa lata, nim przewieziono ich do Włoch. Żydów internowano później w Kalabrii, tym szczęśliwym zbiegiem okoliczności przeżyli wojnę.)

Gdzieś mi zaginął ten fragment, ale ciekawą sprawą, o której wspominał J.L. Ready, była propozycja Mussoliniego, że wszyscy Żydzi mogą osiedlić się na terenie Etiopii, ale została ona odrzucona.

7. Interwencje włoskiej dyplomacji (a także Watykanu) w sprawie niezliczonej ilości ludzi zatrzymanych przez nazistów – dla nas najbardziej znaną jest włoski wątek Sonderaktion Krakau.

8. Prawie wzorowe zachowanie wobec jeńców i dobre ich traktowanie w obozach. (z wyłączeniem partyzantów – ale tutaj okrutność była po obu stronach i znane są przypadki masakrowania włoskich jeńców przez partyzantów, co oczywiście nie należy odczytywać jako próby marginalizowania takich zdarzeń).

Do tematu będę na pewno wracał. Nikt nie ma wyłączności na wiedzę. Historia Włoch to ogromnie rozległe zagadnienie i ja dopiero w niej raczkuję. Nie da się wiedzieć wszystkiego, napisać o wszystkim już, teraz, poruszając wszystkie za i przeciw. Jeszcze raz przypominam o swobodzie wysyłania mi swoich tekstów – najlepszej formie polemiki i wyrażania swoich opinii na dowolny temat.

  • Posted on 5 grudnia, 2018
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: włoskie zbrodnie wojenne
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top