Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  •   » Bez kategorii »
paź
29

2ª Divisione libica „Pescatori”:

Włoska piechota posuwa się w głąb Egiptu, ofensywa Grazianiego, wrzesień 1940 r. Zapraszam na historię kolejnej dywizji libijskiej.

2ª Divisione libica „Pescatori”:

Powstanie jednostki: Powstała 1 marca 1940. Jej garnizonem było Corradini. Od 10 czerwca w rezerwie 5 Armii. Od 13 września w 10. Armii, w składzie Corpo d’Armata libico (Gen. Sebastiano Gallina). Przez cały okres istnienia jednostki dowodził nią Gen. Armando Pescatori. Planowany etat dywizji to 7224 ludzi. Oficerowie i specjaliści byli Włochami, żołnierze najczęściej Libijczykami.

Wyposażenie: 216 pistoletów maszynowych, 66 ckm, 45 moździerzy kal. 81 mm, 16 działek plot. 20/65 (kal. 20 mm), osiem dział ppanc. 47/32 (47 mm), 24 działa polowe 77/28.

Działania operacyjne: W czasie włoskiego ataku na Egipt Corpo d’Armata libico posuwał się najbliżej morza, z 2. Dywizją idącą nieco bardziej na południe niż 1. Dywizja Libijska. Dywizja „Pescatori” nie prowadziła istotniejszych walk z cofającą się armią brytyjską. Po osiągnięciu Sidi Barrani 10. Armia zatrzymała się i umocniła. 2. Dywizja libijska zajęła pozycje w obozie Tumar. Na lewej flance, w rejonie Maktila, stała 1. Dywizja libijska, na prawej w Nibeiwa Raggruppamento „Maletti”. 9 grudnia rozpoczęła się brytyjska operacja „Compass”. Włosi rozlokowani byli w odseparowanych od siebie pozycjach, dlatego też pozycje 2. Dywizji Libijskiej były atakowane od zachodu, od strony, gdzie znajdowały się włoskie tyły. Pozycje 2. Dywizji przez godzinę były ostrzeliwane przez artylerię, a o 13.50 natarły na nie czołgi 7th Royal Tank Regiment. Czołgi przeszły przez pozycje Libijczyków i ruszyły na północny-zachód. Dwadzieścia minut po nich uderzyła piechota. W sąsiednim obozie Nibeiwa Raggruppamento „Maletti” zostało zaskoczone i zniszczone, tymczasem w obozie Tumar udało się zorganizować obronę i stawić twardy opór. Do godziny 16.00 większość umocnień Tumaru Zachodniego wpadła w ręce przeciwnika, jedynie na północno-wschodnim odcinku jego umocnień nadal trwały walki. Teraz celem uderzenia był Tumar Wschodni. Przy pomocy czołgów opór złamano, koniec walk nastąpił późnym wieczorem. Resztki obu libijskich dywizji cofnęły się do Sidi Barrani. Miejscowości broniła 4ª Divisione CC.NN. (Czarne Koszule) „3 gennaio”. 10 grudnia Sidi Barrani zostało zdobyte przez Hindusów z 16. Brygady. Dywizję oficjalnie rozwiązano w styczniu 1940 r. Ocalali żołnierze zasilili Raggruppamento sahariano „Mannerini”.

Ordre de bataille:

3º Raggruppamento fanteria libico
VI Battaglione fanteria Libico
VII Battaglione fanteria libico
XIV Battaglione fanteria libico

4º Raggruppamento fanteria libico
II Battaglione fanteria libico
XV Battaglione fanteria libico
XVI Battaglione fanteria libico

2º Raggruppamento artiglieria libica
III Gruppo artiglieria libica da 77/28
IV Gruppo artiglieria libica da 77/28
2ª Batteria controaerea libica da 20/65

2ª Compagnia controcarri libica da 47/32

2ª Compagnia mista genio libico

Sekcja sanitarna

Sekcja zaopatrzenia

autogruppo (zgrupowanie pojazdów)

  • Posted on 29 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags:
paź
29

Czołgi M 14/42 w niemieckiej służbie (2/2)

Kolejne zdjęcie pociągu zdobytego przez partyzantów Tity. Widoczny sprzęt niemieckiego Pz.Abt.202, czołgi M 14/42. Granica włosko-słoweńska, maj 1945 r.

  • Posted on 29 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: czołg M 14/42, kampania bałkańska II Wojna Światowa, kampania na bałkanach, partyzanci Tito, wojna w Jugosławii 1941-1945
paź
28

1ª Divisione libica „Sibelle”

Libijscy Ascari z Polizia dell’Africa Italiana (PAI, policja włoskiej Afryki). Poniżej przedstawiam garść informacji o 1. Dywizji Libijskiej:

1ª Divisione libica:

Powstanie jednostki: 1. Dywizja libijska powstała z 1ª Divisione fanteria „Libia” (Gen. Guglielmo Nasi), która brała udział w podboju Etiopii i po niej została rozwiązana. Często od nazwiska jej dowódcy była nazywana Divisione libica „Sibelle”. Nowa dywizja libijska powstała 1 marca 1940. Jej garnizonem było Sidi Aziz. Od 10 czerwca znajdowała się w składzie 10. Armii, jako jej rezerwa. Od 13 września w składzie Corpo d’Armata libico (Gen. Sebastiano Gallina). Przez cały okres istnienia jednostką dowodził Gen. Luigi Sibille. Planowany stan osobowy jednostki miał wynosić 7224 ludzi. Oficerowie i specjaliści byli Włochami, większość żołnierzy była Libijczykami.

Wyposażenie: 216 pistoletów maszynowych, 66 ckm, 45 moździerzy kal. 81 mm, 16 działek plot. 20/65 (kal. 20 mm), osiem dział ppanc. 47/32 (47 mm), 24 działa polowe 77/28.

Atak na Egipt: 13 września 1940 1. Dywizja libijska wraz z I. Battaglione Paracadutisti Libico „Fanti dell’Aria” atakowała Sollum. Broniły się tam plutony pułku Coldstream Guards. Armia brytyjska cofnęła się w stronę Mersa Matruh. W drobnych walkach wokół Sollum Anglicy stracili ok. 50 zabitych.

Operacja Compass: Po zatrzymaniu się 10. Armii, 1. Dywizja Libijska oraz I. Battaglione Paracadutisti Libico „Fanti dell’Aria” była okopana w rejonie Maktila, 16 km na wschód od Sidi Barrani. 10 grudnia pozycje dywizji zostały zaatakowane. Po ciężkich walkach w kolejnym dniu dywizja została rozbita. W styczniu 1941 r. została oficjalnie rozwiązana. Jej resztki zdołały dotrzeć do Tobruku, weszły w skład Raggruppamento sahariano „Mannerini”.

Ordre de bataille:

1º Raggruppamento fanteria libico (odpowiednik pułku piechoty)
-III Battaglione fanteria Libico
-IV Battaglione fanteria libico
-XIX Battaglione fanteria libico

2º Raggruppamento fanteria libico
-VIII Battaglione fanteria libico
-XVII Battaglione fanteria libico
-XVIII Battaglione fanteria libico

1º Raggruppamento artiglieria libica (odpowiednik pułku art.)
-I Gruppo artiglieria libica da 77/28 (I. Dywizion)
-II Gruppo artiglieria libica da 77/28
-1ª Batteria controaerea libica da 20/65 (1. Bateria plot.)

1ª Compagnia controcarri libica da 47/32 (1. Kompania ppanc.)

1ª Compagnia mista genio libico (1. Mieszana kompania inż.)

una sezione sanità (sekcja sanitarna)

una sezione di sussistenza (sekcja zaop.)

un autogruppo (zgrupowanie pojazdów)

  • Posted on 28 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: 1. dywizja libijska, 1. dywizja libijska „Sibelle”, 1ª Divisione libica, 1ª Divisione libica „Sibelle”, Libijczycy w armii włoskiej
paź
24

Zdobyty fort

Sierpień 1940 r., Czarne Koszule i Ascari wspólnie świętują zdobycie brytyjskiego fortu w Somalilandzie (Somali Brytyjskie).

  • Posted on 24 października, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: Czarne Koszule, dubaci, dubati, kampania w Afryce Wschodniej, kampania w Afryce Wschodniej II Wojna Światowa, włoskie wojska kolonialne
wrz
23

Osoby: Feruccio Capuzzo

Feruccio Capuzzo (ur. Preganziol, 22 stycznia 1892 – zm. Egipt, 1925):

Dziecko Raimondo i Adelindy Marin. Ukończył instytut techniczny w Treviso, następnie kontynuował naukę w Akademii Królewskiej w Turynie (Accademia Reale di Torino). Okazał się chętnym do nauki i uzdolnionym studentem, ukończył uczelnię w 1913 r. w stopniu podporucznika (sottotenente) artylerii.

Jego początkowym przydziałem był 15º Reggimento artiglieria (pułk art.), a od 25 marca 1915 35º Reggimento artiglieria. Po wybuchu I Wojny Światowej został przydzielony jako obserwator do 10ª Squadriglia Farman (od typu używanych w jednostce samolotów), która operowała nad frontem w rejonie rzeki Isonzo. Pod koniec roku otrzymał awans na porucznika (tenente) oraz brązowy medal za odwagę (medaglia di bronzo al valor militarne). Uzasadnienie tego odznaczenia brzmiało: „Przez sześć miesięcy nieprzerwanej służby, pełnionej w roli obserwatora lotniczego, dał dowody odwagi i lekceważenia niebezpieczeństwa. Prawie zawsze znajdował się pod ogniem wroga, a jego samolot został kilkakrotnie trafiony”. W styczniu 1916 r. dostał awans na kapitana (capitano).

W kwietniu 1916 r. 10ª Squadriglia została przemianowana na 27ª Squadriglia i wysłana na front albański. Capuzzo nadal był wyróżniającym się oficerem, dzięki czemu zapracował na srebrny medal za odwagę (medaglia d’argento al valor militarne). Uzasadnienie brzmiało: „Obserwator z pokładu samolotu, przez długi okres służby lotniczej, zawsze lekceważąc wrogi ostrzał i panujące warunki atmosferyczne, był przykładem niezwykłego męstwa, spokoju w obliczu najcięższych prób i wielkiego ducha walki. Wykonał wiele misji zwiadowczych, na które zgłaszał się na ochotnika. W walce z przeważającym przeciwnikiem znacząco przyczynił się do strącenia wrogiego samolotu, prowadząc ogień z karabinu maszynowego. Podczas wielu misji bombowych i rozpoznawczych, prowadzonych daleko od własnych linii, zawsze dostarczał zdjęć i informacji o dużej wadze wojskowej”.

9 lutego 1917 opuścił Albanię, następnym etapem jego kariery była szkoła hydroplanów w Sesto Calende, a następnie podobna szkoła w Orbetello, gdzie Capuzzo zdobył licencję pilota. 31 sierpnia 1917 został dowódcą 2. zgrupowania hydroplanów (2º Raggruppamento idrovolanti). Podczas nieszczęsnej klęski pod Caporetto (X-XI.1917 r.) był znów na pierwszej linii. Postępy przeciwnika zmusiły jego jednostkę do ewakuacji bazy w Grado i przeniesienia się do Wenecji, mimo panującego chaosu udało się ewakuować niemal wszystkie maszyny. Niebawem powstała 263ª Squadriglia z siedzibą w Porto Corsini, jej dowódcą został Feruccio Capuzzo. Jednostka prowadziła loty rozpoznawcze nad Adriatykiem. 24 lipca 1918 bazę w Porto Corsini przekazano Amerykanom. Capuzzo i jego ludzie protestowali przeciwko tej decyzji, ostatecznie 263ª Squadriglia została rozczłonkowana, a jej maszyny zasiliły inne jednostki. Sam kapitan trafił do 281ª Squadriglia w Giardini di Taormina, jednak chciał powrócić na pierwszą linię, dlatego przeniesiono go do 23ª Squadriglia, która stacjonowała na lotnisku w Istrana. Wraz z nową jednostką brał udział w zwycięskich walkach pod Vittorio Veneto.

Po zakończeniu walk 23ª Squadriglia została rozwiązana, a Capuzzo trafił do 1ª Compagnia deposito squadriglie (?). Następnie kierował ośrodkami szkoleniowymi (?) w Orbetello i Cascina Malpensa. W końcu, w lipcu 1919 r., został dowódcą 31ª Squadriglia w Bolzano. Zadaniem jednostki było wówczas sporządzenie dokumentacji fotograficznej nowej granicy z Austrią. Od grudnia 1919 r. dowodził 39ª Squadriglia, a od 10 marca 1920 dywizjonem samolotów rozpoznania taktycznego i strategicznego (gruppo aeroplani ricognizione tattica e strategica). Lata 1920-1921 to okres intensywnego rozbrajania armii włoskiej, dotknęło to także Capuzzo, który został urlopowany i zmuszony do poszukiwań możliwości podjęcia innej pracy. Ruszył do Azji i dotarł aż do Indii Holenderskich, w końcu jednak wrócił do Włoch i armii, dostał przydział do 3º Raggruppamento autonomo aeroplani (samodzielnego zgrupowania samolotów), gdzie dowodził jedną z eskadr.

Po dojściu do władzy Mussoliniego lotnictwo stało się samodzielnym rodzajem broni. Z tej okazji skorzystał Capuzzo, 10 października 1923 porzucił armię i wstąpił do lotnictwa, dołączył do jego Sztabu Głównego (Stato Maggiore). Niebawem uzyskał stopień majora (maggiore) i trafił do Cyrenajki (Libia). Okres Wielkiej Wojny wykorzystali buntownicy, Włosi kontrolowali już tylko wąski pas nadmorski między Trypolisem a Zuarą. Teraz w Libii trwała rekonkwista, a Capuzzo brał w niej udział jako dowódca lotnictwa w Cyrenajce. Major nadal imponował odwagą i poświęceniem, mimo sprawowania dowódczej funkcji, na ochotnika brał udział w prowadzonych operacjach. Kiedy brał udział w misjach przekazywał dowodzenie swojemu zastępcy, tak samo stało się 24 listopada 1924, kiedy wykonywał inspekcję lotnisk z Marmaryce, wówczas zastąpił go Cap. Natale Gianbalvo. Ten sam oficer zastępował Capuzzo w czasie jego tragicznego lotu…

23 lutego 1925, na czele załogi złożonej z Ten. Antonio Tessari (Ferrari?), Ten. Edoardo Bussarelli i Serg. Amedeo Gargiulo, wystartował samolotem Caproni Ca.3 z Bengazi na lot inspekcyjny jednostek operujących w pobliżu granicy z Egiptem. Samolot miał międzylądowanie w Tobruku, gdzie załoga spędziła kilka dni. 27 lutego Ca.3 dotarł w pobliże fortu Maddalena, lądował w Esc Sceggia, gdzie ponownie tankował i o 13.40 startował ponownie w celu osiągnięcia oazy Giarabub, jednak nigdy tam nie dotarł. O świcie, gdy zorientowano się, że maszyna zaginęła, rozpoczęły się poszukiwania. Przez osiem dni przeszukano teren w promieniu 300 km od oazy, jednak bez przekraczania granicy z Egiptem, gdyż władze tego kraju całkowicie tego zakazywały.

Po jakimś czasie władze egipskie przekazały informację, że samolot Capuzzo wylądował po ich stronie granicy, prawdopodobnie omyłkowo. Według nich lądowanie miało miejsce na południowy-wschód od Esc Sceggia, 50 km od granicy. Pomyłka nie była niczym niezwykłym, teren po obu stronach granicy był jednorodny, ta zresztą była wytyczona dość niedokładnie (normalna sytuacja w Afryce – patrz incydent w Ual Ual, od którego zaczęła się wojna włosko-etiopska).

Dopiero 6 kwietnia wydano włoskiej eskadrze z regionu Anseat pozwolenie na poszukiwania po drugiej stronie granicy. W końcu Ten. Emilio Liberati odnalazł samolot. Faktycznie znajdował się on 20 km na wschód od Mas Rab Saperzen i aż o 90 km na południe od Esc Sceggia. Liberati wylądował obok Ca.3, stwierdził, że samolot lądował awaryjnie z powodu awarii silnika, w wyniku czego nie został poważnie uszkodzony. Przeszukano okolicę, stwierdzono, że grupa oddaliła się od maszyny. Dwieście metrów dalej odnaleziono ślady świadczące, że lotnicy udali się na północ, w stronę Anseat i Sollum (Sallum). Osiem kilometrów dalej ich ślady przecinały się z innymi, świadczącymi o tym, że grupa natrafiła na karawanę wielbłądów. Liberati stwierdził, że Włosi prawdopodobnie, wraz z nią, oddalili się bezpiecznie w kierunku morza. 15 maja odzyskano samolot, łudzono się przy tym, że niebawem nadejdzie wiadomość o odnalezieniu się lotników, karawana musiała przecież tylko dotrzeć do ludzkich osad…

Jednak 8 czerwca Egipcjanie podali informację, że odkryto zwłoki czterech lotników. Odnaleziono je ok. 150 km na południowy-wschód od Sollum, 25 km na wschód od miejsca katastrofy. Włoskie Ministerstwo Kolonii powołało w tej sprawie specjalną komisję, która na miejscu zidentyfikowała zwłoki i stwierdziła, że Capuzzo i jego ludzie zginęli od ciosów zadanych tępym narzędziem. Prawdopodobnie był to napad rabunkowy, jednak szczegóły pozostają tajemnicą. 11 czerwca 1925 poinformowano rodziny Feruccia Capuzzo i towarzyszy jego tragicznej podróży o tej tragicznej śmierci. 15 sierpnia następnego roku ich ciała odesłano do Włoch.

Feruccio Capuzzo pośmiertnie otrzymał srebrny medal za odwagę, la croce di guerra (krzyż wojenny) oraz Ordine Coloniale della Stella d’Italia (Kolonialny Order Gwiazdy Włoch). Na jego cześć nazwano także fort znajdujący się w pobliżu granicy libijsko-etiopskiej. Uzasadnienie srebrnego medalu za męstwo brzmiało: „Bohaterski dowódca lotnictwa Cyrenajki, zawsze dawał przykład śmiałości i odwagi, 27 lutego 1925 na pokładzie samolotu Caproni podjął się niebezpiecznego lotu do oazy Giarabub. Zmuszony w wyniku nieszczęśliwego splotu wydarzeń do lądowania na pustyni egipskiej, został zaatakowany przez przeważające siły rebeliantów, po zaciętej walce wręcz, poniósł chwalebną śmierć za wielkość Ojczyzny”.

Bibliografia:

http://it.wikipedia.org
http://www.qattara.it

  • Posted on 23 września, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags:
wrz
23

1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali

Zapraszam na artykuł poświęcony batalionowi spadochronowemu królewskich karabinierów i ich historycznemu starciu w rejonie skrzyżowania pustynnych szlaków Eluet el Asel (19 grudnia 1941). Zapowiadany artykuł o Dywizji Spadochronowej „Folgore” ukaże się niebawem, ilość materiału okazała się przytłaczająca, dlatego też prace muszą potrwać nieco dłużej.

Artykuł: 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali

  • Posted on 23 września, 2014
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: bitwa o Eluet el Asel, Carabinieri Reali, karabinierzy królewscy, włoscy spadochroniarze, włoskie wojska spadochronowe
kw.
09

Nowe pozycje w „Kinie”!

No to jedziemy! Strasznie stęskniłem się za stroną i bardzo się cieszę z mojej decyzji o prowadzeniu jej nadal. Postaram się dać Wam tyle newsów ile tylko się uda. W przyszłym tygodniu zapraszam na nowy cykl, przedstawię kilka opinii o Mussolinim, które wynotowałem.

A poniżej kilka propozycji na wieczorny seansik:

Afryka Północna:

„Sahara” – film z 1995 roku. Rommel miał szczęście, że w czerwcu 1942 roku na Saharze nie było więcej czołgów US Army. Nie tylko ich (Amerykanów) obecność w tym filmie sprawia, że jest on nieco komiczny. Film jest pełen stereotypów, mamy tu młodego naśladowcę Manfreda von Richthofena, Włocha w popisowej roli tchórza, Francuza kochającego pokojowe życie, który mści się teraz na nazistach. Mimo wszystko idzie oglądnąć.

„Sahara” – Film z 1943 roku. Pierwowzór filmu opisanego wyżej, więc uwagi mam podobne.

„Giarabub” – włoski film z 1942 r. Jest to propagandowy obraz poświęcony walkom o ten libijski fort. Warto zwrócić uwagę na oryginalne umundurowanie i wyposażenie włoskich żołnierzy, a także sprzęt: tankietki, Autoblindy czy bombowiec Savoi-Marchetti 79. Sam film jak najbardziej do obejrzenia.

UWAGA! Film do odnalezienia na YouTube.

Kampania włoska:

„The Big Red One – Wielka Czerwona Jedynka” – Znany chyba wszystkim film z 1980 r. Czyli jak to Amerykanie Europę wyzwalali. Z interesujących nas wątków są tutaj Włosi broniący okolic Geli. Wartka akcja nie powinna pozwolić przysnąć, choć fabuła typowo amerykańska.

zobacz KINO

  • Posted on 9 kwietnia, 2013
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Bez kategorii
  • Tags: filmy biograficzne, filmy historyczne, filmy propagandowe, filmy włoskie, filmy wojenne
Page 30 of 30« First‹ Previous2627282930
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top