Włoska piechota posuwa się w głąb Egiptu, ofensywa Grazianiego, wrzesień 1940 r. Zapraszam na historię kolejnej dywizji libijskiej.
2ª Divisione libica „Pescatori”:
Powstanie jednostki: Powstała 1 marca 1940. Jej garnizonem było Corradini. Od 10 czerwca w rezerwie 5 Armii. Od 13 września w 10. Armii, w składzie Corpo d’Armata libico (Gen. Sebastiano Gallina). Przez cały okres istnienia jednostki dowodził nią Gen. Armando Pescatori. Planowany etat dywizji to 7224 ludzi. Oficerowie i specjaliści byli Włochami, żołnierze najczęściej Libijczykami.
Wyposażenie: 216 pistoletów maszynowych, 66 ckm, 45 moździerzy kal. 81 mm, 16 działek plot. 20/65 (kal. 20 mm), osiem dział ppanc. 47/32 (47 mm), 24 działa polowe 77/28.
Działania operacyjne: W czasie włoskiego ataku na Egipt Corpo d’Armata libico posuwał się najbliżej morza, z 2. Dywizją idącą nieco bardziej na południe niż 1. Dywizja Libijska. Dywizja „Pescatori” nie prowadziła istotniejszych walk z cofającą się armią brytyjską. Po osiągnięciu Sidi Barrani 10. Armia zatrzymała się i umocniła. 2. Dywizja libijska zajęła pozycje w obozie Tumar. Na lewej flance, w rejonie Maktila, stała 1. Dywizja libijska, na prawej w Nibeiwa Raggruppamento „Maletti”. 9 grudnia rozpoczęła się brytyjska operacja „Compass”. Włosi rozlokowani byli w odseparowanych od siebie pozycjach, dlatego też pozycje 2. Dywizji Libijskiej były atakowane od zachodu, od strony, gdzie znajdowały się włoskie tyły. Pozycje 2. Dywizji przez godzinę były ostrzeliwane przez artylerię, a o 13.50 natarły na nie czołgi 7th Royal Tank Regiment. Czołgi przeszły przez pozycje Libijczyków i ruszyły na północny-zachód. Dwadzieścia minut po nich uderzyła piechota. W sąsiednim obozie Nibeiwa Raggruppamento „Maletti” zostało zaskoczone i zniszczone, tymczasem w obozie Tumar udało się zorganizować obronę i stawić twardy opór. Do godziny 16.00 większość umocnień Tumaru Zachodniego wpadła w ręce przeciwnika, jedynie na północno-wschodnim odcinku jego umocnień nadal trwały walki. Teraz celem uderzenia był Tumar Wschodni. Przy pomocy czołgów opór złamano, koniec walk nastąpił późnym wieczorem. Resztki obu libijskich dywizji cofnęły się do Sidi Barrani. Miejscowości broniła 4ª Divisione CC.NN. (Czarne Koszule) „3 gennaio”. 10 grudnia Sidi Barrani zostało zdobyte przez Hindusów z 16. Brygady. Dywizję oficjalnie rozwiązano w styczniu 1940 r. Ocalali żołnierze zasilili Raggruppamento sahariano „Mannerini”.
Ordre de bataille:
3º Raggruppamento fanteria libico
VI Battaglione fanteria Libico
VII Battaglione fanteria libico
XIV Battaglione fanteria libico
4º Raggruppamento fanteria libico
II Battaglione fanteria libico
XV Battaglione fanteria libico
XVI Battaglione fanteria libico
2º Raggruppamento artiglieria libica
III Gruppo artiglieria libica da 77/28
IV Gruppo artiglieria libica da 77/28
2ª Batteria controaerea libica da 20/65
2ª Compagnia controcarri libica da 47/32
2ª Compagnia mista genio libico
Sekcja sanitarna
Sekcja zaopatrzenia
autogruppo (zgrupowanie pojazdów)
