Dwa Macchi C.200 schodzą do lądowania na lotnisku w południowych Włoszech. Na ziemi SM.79 i dwa samoloty treningowe Caproni Ca.164. Krótka historia 3. Gruppo C.T. Jutro powraca temat włoskiej pancerki w Afryce Północnej!
3. Gruppo C.T. składał się z 153., 154. i 155. Squadruglie i wchodził w skład 6. Stormo. Od 1 czerwca 1940 155. Sq. została wydzielona do Alghero celem przejścia szkolenia, a także obrony portu w Cagliari i do zadań eskortowych przy misjach rozpoznania morskiego wykonywanych przez 19. Gruppo. Pierwszą operacją wojenną było eskortowanie 16 czerwca Ba.88 nad Korsykę. W tym czasie posiadana 28 CR.32 i 3 Ca.133. 9 sierpnia dwaj piloci 153. Sq. strącili francuską łódź latającą LeOH 470 (czemu tak późno?). W listopadzie dywizjon brał udział w bitwie u Przylądka Teulada, eskortując bombowce i statki, oraz dokonując przechwyceń za dnia. Jego myśliwce brały także udział w szkoleniu wraz z jednostkami Regia Marina.
Od stycznia 1941 Fiaty CR.32 były stopniowo zastępowane przez CR.42. Starszy z myśliwców zakończył loty operacyjne w dywizjonie około kwietnia. W tym samym miesiącu przybył dwumiejscowy samolot treningowy Fiat G.50 B, który miał posłużyć do przeszkolenia pilotów przed planowanym przezbrojeniem w Fiata G.50bis. Tych myśliwców jednak brakowało i jednostka nadal latała na „Falco”. 7 maja myśliwce dywizjonu eskortowały bombowce atakujące konwój płynący z Gibraltaru.
25 maja 1941 155. Sq. opuściła Alghero i ruszyła w drogę na trasie Rzym-Lecce-Rodos-Aleppo-Mosul, by wesprzeć antybrytyjskie powstanie w Iraku. 6 czerwca powróciła na Rodos i została przenumerowana na 164. Sq.
Z nową 155. Squadriglia stworzoną 14 lipca dywizjon przeniósł się 10 dni później na front libijski, swoje samoloty pozostawił na Sardynii przekazując je 24. Gruppo. Po przybyciu otrzymano 12 CR.42 z 150. Gruppo, który powracał do Włoch. Nastąpił okres ataków na cele naziemne, walk nocnych, eskorty konwojów i obrony portu w Trypolisie. 153. Sq. użytkowała lotnisko Misurata w sierpniu i wrześniu. 1 września sześć CR.42 z tej eskadry stworzyło Nucleo d’ Assalto (klucz szturmowy). 28 grudnia lądowiska Ara Fileni i Bir El Merduma zostały wykorzystane, by dać wsparcie ściganym przez aliantów wojskom niemieckim. W marcu 154. Sq. przeniosła się do Martuba, gdzie w maju dołączyła do niej reszta Gruppo. Następnie przeprowadzano nocne ataki w rejonie Gazali, operacje zawieszając 28 maja.
3 czerwca 1942 jednostka powróciła do Włoch by wypocząć i przejść przezbrojenie w MC.200, a także uzupełnić personel po 11 miesiącach na froncie. We wrześniu 153. Sq. została wydzielona do Reggio Calabria. Cały dywizjon podjął misje eskortowe w centralnym rejonie Morza Śródziemnego.
Cały Gruppo zgrupowano w listopadzie na lotnisku Chinisia, skąd eskortowano konwoje i samoloty transportowe udające się do Tunezji. Samoloty wykorzystywały w lotach w obie strony lotniska Pantellerii i Tunezji. W styczniu 154. Sq. przeniosła się do Reggio Calabria, skąd także eskortowała konwoje.
Po zakończeniu kampanii afrykańskiej 3. Gruppo otrzymał w czerwcu 40 Bf 109 G-6, wcześniej w maju tracąc wiele swoich maszyn w wyniku alianckich bombardowań. Niemcy dostarczyli także techników, którzy mieli pomóc Włochom przesiąść się na nowy myśliwiec, ale po początkowej odprawie pozostawiono sojusznikom samych sobie i musieli oni korzystać z własnej pomysłowości. Każdy pilot Gruppo wykonał kilka misji dziennych, ale wobec strat w powietrzu i na ziemi, wycofano jednostkę do Włoch, gdzie otrzymała nowe Bf 109. Do dnia 7 września 1943 nadal nie posiadano pełnego wyposażenia.