Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  •   » Włochy w I Wojnie Światowej »
lis
25

Arditi!

W Technice Wojskowej Historia nr. 6/2021 (od wczoraj w sprzedaży) ukazał się artykuł mojego autorstwa „Arditi – włoskie elitarne oddziały szturmowe Wielkiej Wojny”. Polecam, zapraszam!

Ze spraw organizacyjnych:

1. Nieustannie pytacie o polskie wydanie książek z serii Mussolini’s War. Spytałem jedno z wydawnictw, ale skoro przez dwa tygodnie nie mam odpowiedzi, to chyba znaczy „nie”. Poza tym dochodzi do tego kryzys związany z drewnem – https://zielona.interia.pl/…/news-kryzys-na-rynku… – co dla rynku wydawniczego oznacza wzrost kosztów druku (TWH kosztuje już prawie 20 zł), a to z automatu oznacza, że oszczędzać się będzie na autorach, na co mojej zgody nie ma. Tylko Amazona jakoś kryzys nie rusza i na obecną chwilę trzymam się ich, największego wydawcy i zarazem największej księgarni na świecie…

2. Patroni proszę sprawdzić skrzynki pocztowe! Z trójki Patronów, których chciałem nagrodzić za wsparcie w 2021 roku opisała mi ledwie jedna osoba.

Spis treści:

• Pociągi pancerne w Finlandii w latach 1918–1944. [1]
• Arditi – włoskie elitarne oddziały szturmowe Wielkiej Wojny
• Captain Robert J. Klopotek – „The Mad Pole”
• Modernizacja artylerii Wojska Polskiego. [3]
• Od Czechosłowackich Sił Zbrojnych do Czechosłowackiej Armii Ludowej. Wojsko Czechosłowacji w latach 1945–1955. [1]
• Jankesi nad Australią. Amerykańscy piloci myśliwscy w obronie północnej Australii w 1942 roku. [1]
• Bitwa na Morzu Bismarcka. Zagłada „Konwoju 81”. [1]
• Krążowniki lekkie Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej. [2]

  • Posted on 25 listopada, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Publikacje, Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags: Arditi
lut
01

Niewdzięczna ojczyzna

Strzelec alpejski na pocztówce z okresu Wielkiej Wojny.

Włochy wraz z sojusznikami zadecydowały wesprzeć rosyjskich kontrrewolucjonistów, lojalnych wobec cara, w ich staraniach o odzyskanie władzy. Manera miał pod swoimi rozkazami prawie 2 tys. ludzi, z których sformowano dwa bataliony, tak powstał Legione Redenta.

Do tych ludzi, z których ok. 850 nadawało się do walki, dołączyło 300 ludzi Batalionu „Savoia”, który przybył w styczniu 1919 roku, i dalszych 900 żołnierzy wysłanych z Włoch: razem stworzyli Corpo di spedizione italiano in Estremo Oriente (Csieo; włoski korpus ekspedycyjny na Dalekim Wschodzie).

Włosi bronili Krasnojarska, ważnego węzła Kolei Transsyberyjskiej, ale też siedziby dowodzenia „białego” admirała Aleksandra Kołczaka. Pierwsi żołnierze Legionu dotarli na miejsce 20 października 1918 roku. Pozostali zaś do momentu, gdy porażka bolszewików okazała się mało prawdopodobna – Csieo opuścił syberyjskie miasto 7 sierpnia 1919 roku. Po powrocie do Tientsin żołnierzy zaokrętowano na trzy statki i poprzez Pacyfik, Ocean Indyjski i Kanał Sueski powrócili do Włoch.

W lutym 1920 roku statki zawinęły do Neapolu i Triestu. Do swoich rodzin nie wrócili jednak od razu, trafili w odosobnienie, gdzie długo sprawdzano, czy czasem nie są sympatykami bolszewików. Część trafiła do więzienia wojskowego w mieście Isernia, gdzie spędzili po kilka miesięcy, po czym zwolniono ich bez żadnych wyjaśnień. Jedynie Manera i część oficerów doczekali się wyróżnień i awansów. Resztę nowa ojczyzna przyjęła podejrzliwie, choć żołnierze walczyli dla interesów Włoch na terenie Azji.

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” dostępna na Allegro, zamówić można także pisząc na marek.sobski@interia.eu
Cena 40 zł + wysyłka

  • Posted on 1 lutego, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags:
sty
31

Znad Morza Białego do Chin

Żołnierz włoskiej piechoty morskiej (pułk „San Marco”) sfotografowany w 1939 roku na tle koszar Ermanno Carlotto w Tientsin (dla nas raczej Tiencin).

W 1916 roku około 10 tys. „nowych Włochów” zostało zebranych w obozie w mieście Kirsanow (obwód tambowski), 450 km na południe od Moskwy. W Piotrogrodzie, ówczesnej stolicy Rosji, zainstalowano Commissione militare italiana per i prigionieri in Russia (włoską komisję wojskową dla jeńców w Rosji), wśród której członków wyróżnił się kapitan karabinierów Cosma Manera (1876-1958). Prawie 4700 „nowych Włochów” repatriowano pomiędzy wrześniem 1916 roku a styczniem 1917 roku na pokładach statków odpływających z Archangielska nad Morzem Białym. Jednak surowa rosyjska zima spowodowała, że kolejne transporty nie ruszyły już w drogę. Włosi spędzali czas wśród lokalnej ludności, którą wspominają jako dobrych, prostych, pracowitych i religijnych ludzi (bardzo to przypomina opinie wygłaszane przez żołnierzy włoskich walczących w ZSRR w II WŚ).

W październiku 1917 roku w carskiej Rosji wybuchła rewolucja, która przekreśliła nadzieje obecnie już włoskich żołnierzy przebywających w tym kraju. W warunkach anarchii, która towarzyszyła przejęciu władzy przez bolszewików, Cosma Manera – wówczas kierujący pracami włoskiej misji – zdecydował, że jedyna droga do domu dla Włochów odciętych w Rosji paradoksalnie wiedzie przez wschód: z Władywostoku do Chin, a później morzem do Europy. Manera podzielił swoich ludzi w grupy po 40, które słabo wyposażono – w 40 rubli i przepustki kolejowe (włoskie słowo lasciapassare, chyba przepustka bardziej oddaje sens niż bilety) – starali się złapać pociągi jadące na wschód. Pierwsza grupa wyruszyła 28 grudnia 1917 roku.

Osiągnąwszy Harbin w chińskiej Mandżurii, byli jeńcy znaleźli schronienie we włoskiej koncesji w Tientsin (Tiencin). Tutaj zebrano ich w tzw. Distaccamento irredenti (dla uniknięcia słowotwórstwa pozostańmy przy włoskiej nazwie, względnie oddział irredentystów) pod dowództwem Manery, umundurowanym po japońsku i uzbrojonym w brytyjskie karabiny, który to oddział szybko wysłano na front, tym razem przeciwko Armii Czerwonej.

Koncesja włoska w Tientsin: przypadła Włochom w roli kolonii na mocy Protokołu Bokserskiego w 1901 roku. Był to traktat zawarty pomiędzy Cesarstwem Chin i ośmioma państwami, który podpisano po zakończeniu anty-zagranicznej rewolty (Powstanie Bokserów). Włoska posiadłość była tą najmniejszą, miała ledwie 46 hektarów. Pod włoską kontrolą pozostała do 1947 roku, kiedy na mocy Traktatu Paryskiego zwrócono ją Chinom. CDN.

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” dostępna na Allegro, zamówić można także pisząc na marek.sobski@interia.eu
Cena 40 zł + wysyłka

  • Posted on 31 stycznia, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags:
sty
29

Włosi w carskiej niewoli

Żołnierze austro-węgierscy w Karpatach (1915 rok).

Gdyby ktoś powiedział w 1914 roku Giuseppe Frainerowi – mającemu wówczas 22 lata obywatelowi Austro-Węgier, który urodził się i mieszkał w Roncegno (Trento) – że w ciągu następnych sześciu lat będzie walczył w Galicji z żołnierzami cara, zostanie jeńcem w Rosji, pokona Syberię docierając do Władywostoku, potem dotrze do Mandżurii i Tientsin w Chinach, będzie walczył z bolszewikami i poprzez Ocean Indyjski i Kanał Sueski wróci do nowej ojczyzny, usłyszałby, że jest szalony albo pijany. A jednak taki był los setek żołnierzy mających austriacki paszport, ale wychowanych po włosku i mówiących tym językiem, którzy przeżyli epopeję Legione Redenta (pi razy drzwi legion odkupiony).

Wiele pułków C.K. armii rekrutowano w regionach włoskojęzycznych, jak dzisiejsze Trydent-Górna Adyga, Friuli-Wenecja Julijska i Dalmacja. Żołnierzom włoskojęzycznym nie ufano, obawiając się o ich lojalność, dlatego odsyłano ich na front wschodni, z dala od Włoch. Koleje wojny były zmienne, wielu żołnierzy Monarchii Habsburgów trafiało do niewoli. Pod koniec 1916 roku w Rosji było ich prawie 400 tys., w tym ok. 25 tys. mówiło po włosku. 23 maja 1915 roku Włochy przystąpiły do wojny u boku carskiej Rosji i sytuacja wielu jeńców o włoskich korzeniach poprawiła się.

Władze rosyjskie od samego początku poszukiwały wśród jeńców przedstawicieli nacji potencjalnie wrogo nastawiony do Wiednia. Powstały legiony czeski i serbski. Utworzono także legion włoski, którego członkowie musieli od teraz zdeklarować się jako obywatele włoscy. Wybierając takie rozwiązanie można było uniknąć niewoli i wrócić do Włoch, które zobowiązały się przyjąć tych żołnierzy jako swoich obywateli. Jednak z drugiej strony w przypadku niekorzystnego obrotu wojny można było spodziewać się odwetu na żołnierzach i ich rodzinach. (CDN.)

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” dostępna na Allegro, zamówić można także pisząc na marek.sobski@interia.eu
Cena 40 zł + wysyłka

  • Posted on 29 stycznia, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags:
sty
26

Demobilizacja po Wielkiej Wojnie

Młodzi żołnierze z rocznika 1899, który jako ostatni wziął udział w walce, począwszy od 1918 roku.

Proces demobilizacji armii włoskiej rozpoczął się natychmiast po zakończeniu wojny i już w grudniu 1918 roku piętnaście roczników (od 1881 do 1895) zostało odesłanych do cywila. Proces demobilizacji pozostałych czterech (od 1896 do 1899), do których należy doliczyć rocznik 1900, który nie wziął udziału w walkach (był oszczędzany na decydujące walki, które miano toczyć w 1919 roku, ale załamanie się Państw Centralnych i zwycięstwo pod Vittorio Veneto przyspieszyły bieg wydarzeń), pozostały pod bronią. Powodem tego była trudna sytuacja w kraju (strajki i wybuchające na małą skalę zbrojne zamieszki były codziennością) oraz niepewna sytuacja międzynarodowa, a dla Włochów zwłaszcza istotny był spór z SHS (Państwo Słoweńców, Chorwatów i Serbów) dotyczący obszaru wschodnich granic Włoch i kwestii posiadania Dalmacji. W efekcie rocznik 1896 roku nie został odwołany do cywila aż do grudnia 1919 roku. Każdy żołnierz zwalniany ze służby otrzymywał sumę 500 lirów, którą wypłacano w przeciągu pięciu miesięcy.

Tuż po zakończeniu wojny rozpoczął się zakrojony na gigantyczną skalę proces dyslokacji wielkich jednostek Regio Esercito ze strefy przyfrontowej w różne rejony kraju, gdzie tłumiono rewolty zbrojne (w kraju działały różne bandy dekowników, dezerterów, zbiegłych jeńców, pospolitych kryminalistów, a przecież pamiętajmy o mafii, do czasów aż Mussolini uporządkował problem było jeszcze bardzo daleko… Regio Esercito musiało ponadto zaprowadzić porządek w Libii i Albanii, której jednak nie udało się wówczas anektować, jeszcze…) i bunty niezadowolonych cywilów. Szybko natomiast rozwiązano większość dowództw (w tym jako jedno z pierwszych to Korpusu Szturmowego – Corpo d’Armata d’Assalto – rozwiązane 27 listopada 1918 roku).

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” dostępna na Allegro, zamówić można także pisząc na marek.sobski@interia.eu
Cena 40 zł + wysyłka

  • Posted on 26 stycznia, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags: front włoski I Wojna Światowa
sty
25

Śmierć generała Enrico Bolzano von Kronstadt

W czerwcu 1918 roku, podczas bitwy nad Piawą (tzw. Battaglia del Solstizio) Ardyci z XXVII Reparto d’Assalto zaskoczyli na stanowisku dowodzenia generała majora Enrico Bolzano von Kronstadt, dowódcę 25. Brygady Schützen oraz kilku austriackich jednostek szturmowych (na zdjęciu jest to oficer z lewej). Dwaj towarzyszący mu oficerowie sztabowi zbiegli, ale generał próbował się bronić. Ciężko ranny zmarł nim Arditi zdołali dostarczyć go do punktu opatrunkowego. Elitarni żołnierze włoskich oddziałów szturmowych często infiltrowali wrogie pozycje (przeprawiali się także za Piawę), niszcząc kilka działonów artylerii zaskoczonych na pozycjach ogniowych. Lornetkę zdobytą wówczas przez Ardytę Angelo Ferazza możecie zobaczyć nawet na zdjęciach: http://www.historicacollectibles.com/…/doppelfernrohr…

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite: https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” dostępna na Allegro, zamówić można także pisząc na marek.sobski@interia.euCena 40 zł + wysyłka

  • Posted on 25 stycznia, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags: Arditi, Ardyci, front włoski I Wojna Światowa
sty
23

Z niewoli w kamasze

Grupa włoskich jeńców, którzy dostali się do niewoli w 1916 roku.

Po zwycięskim zakończeniu wojny powracających z niewoli żołnierzy włoskich odsyłano do obozów zbiorczych, gdzie byli identyfikowani i przesłuchiwani. Każdy z oficerów był zobowiązany spisać okoliczności swojego pojmania, wskazując w nich ewentualnych podkomendnych, którzy uchybili honorowi włoskiego żołnierza (skapitulowali zbyt szybko, a już nie daj Bóg zdezerterowali). Następnie jeńców odsyłano do organizacji terytorialnych. Jeśli ich rocznik został zdemobilizowany (o tym przy kolejnej okazji), to byli odsyłani do cywila. Jeśli nie, to musieli jeszcze odbyć regulaminową służbę wojskową w macierzystych jednostkach (tych, do których byli przypisani jeszcze podczas pokoju; to pozostaje w fazie domysłów, ale z pewnością minus okres, który spędzili już w szeregach).

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” dostępna na Allegro, zamówić można także pisząc na marek.sobski@interia.eu
Cena 40 zł + wysyłka

  • Posted on 23 stycznia, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags:
sty
22

Nie ma czasu na jeńców…

Front nad Piawą w 1918 roku. Żołnierz austriacki z ckm Schwarzlose M.7/12.

Ataki Ardytów z zasady bazowały na szybkości i miały sterroryzować obrońców. Gdy ci bili się zdecydowanie, nie było czasu i „wolnych rąk” by brać jeńców. Gdy załamywał się cały odcinek frontu, wówczas Arditi okazywali litość, by pokazać przeciwnikom, że składając broń ocalą skórę (oczywiście spełniano w ten sposób bez walki najważniejszy cel akcji: błyskawiczne przełamanie wrogich linii, na które jak najszybciej powinna dotrzeć własna piechota). W drugim z przypadków jeńców na tyły eskortowali lżej ranni włoscy szturmowcy.

Udokumentowano jedną masakrę jeńców, gdy Arditi wybili do nogi personel baterii, która wsławiła się ostrzeliwaniem miasta Bassano del Grappa. Protestującemu austriackiemu oficerowi kazano najdelikatniej mówiąc spadać, na co nie omieszkał pożalić się w zeznaniach.

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” dostępna na Allegro, zamówić można także pisząc na marek.sobski@interia.eu
Cena 40 zł + wysyłka

  • Posted on 22 stycznia, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags: Arditi, Ardyci, front włoski I Wojna Światowa, front włoski Pierwsza Wojna Światowa
sty
12

Premie za drobne sukcesy

Ardyci eskortują bośniackich jeńców.

Ardyta miał dwa razy większy żołd od żołnierza piechoty. Ponadto ze względu na charakter działań miał większe szanse wziąć jeńców (płacono 10 lirów za szeregowca, 20 za podoficera i 50 za oficera) lub zdobyć wrogą broń (płacono 5 lirów za karabin, 50 za ckm i 500 za armatę). Początkowo premie przyznawano za akcje indywidualne, a nie działanie w ramach oddziału, ale z biegiem czasu poczęto wypłacać także premie grupowe.

Wspomóż autora za pośrednictwem Patronite:
https://patronite.pl/WojnaMussoliniego

Książka „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)” dostępna na Allegro, zamówić można także pisząc na marek.sobski@interia.eu
Cena 40 zł + wysyłka

  • Posted on 12 stycznia, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags: Arditi, Ardyci, front włoski I Wojna Światowa, front włoski Pierwsza Wojna Światowa
sty
12

Ardyci na Col Moschin

Ardyci (Arditi) podczas ataku na Col Moschin (1278 m n.p.m.), 16 czerwca 1918 roku. Opanowanie tego ogromnie ważnego szczytu w masywie Monte Grappa, w walkach o który zginęła masa ludzi, zajęło włoskim szturmowcom dziesięć minut. Widoczny pośrodku sierżant jest uzbrojony w rewolwer Bodeo Mod. 1889 A kal. 10,35 mm. Ardyci uzbrojeni są w sztylety i granaty (Petardo Thevenot). Jeden z żołnierzy rzuca granat w wersji zapalającej (Incendiario) w celu położenia zasłony dymnej (wszystkie granaty na tym obrazku wyglądają na tę wersję). Żołnierze za plecami mają przewieszone karabiny Carcano, potrzebne im do obrony zdobytych pozycji w przypadku wrogiego kontrataku. Ogień osłonowy kładzie żołnierz (tzw. pistolettiere) uzbrojony w pistolet maszynowy Fiat 15 Villar-Perosa. Za nim powinien ponadto podążać ładowniczy z zapasem amunicji.

Rys. Velimir Vuksic
——————————————–
Nowy rok zaczął się tradycyjnie od komplikacji, tym razem pojawiły się problemy sprzętowe; mam nadzieję, że już rozwiązane. Przemyślałem też kilka spraw i tak:

-wpisy będą od teraz ściśle powiązane z tematem, nad którym pracuję. Obecnie są to Arditi dla TWH. Nic więcej obiecywać nie będę.

-rezygnuję (raczej) z publikowania książek z tematyki Wielkiej Wojny. Tę zostawię sobie na pisma (zapowiadane Caporetto 1917 także).

-Amazon wygląda bardzo obiecująco i wiążę z nim ogromne nadzieje. Obecnie wszystkie siły rzucam na przygotowanie monografii kampanii lądowych z lat panowania Benito Mussoliniego. Wyjątkiem będzie zmodernizowane Betasom (zilustrowane zdjęciami i mapami oraz rozszerzone). Potem zabiorę się za kampanie morskie lub lotnicze (Wy zdecydujecie). A jak dane mi będzie być jeszcze wtedy w gotowości operacyjnej, to przygotuję też monografie bitew, jednostek, rodzajów wojsk, typów uzbrojenie itp. itd. Tutaj głównie chodzi o jakiś pomysł na gromadzenie materiałów, a kupować równocześnie wszystkiego o wojskach lądowych, flocie i lotnictwie się nie da.

No to co w ramach tych kampanii lądowych? Pomarzmy:

-front wschodni (Vol. 2 poświęcę Korpusowi Ekspedycyjnemu w Barbarossie, 2021 rok)

-wojna z Francją 1940 roku (Alpy Zachodnie + drobnica z Afryki Płn., 2021 rok)

-Afryka Północna (ależ tu będzie tomów… Ofensywa Grazianiego, Compass, Sonnenblume, Brevity+Battleaxe, Crusader, Gazala+Tobruk, El Alamein, Tunezja…)

-Grecja (być może z okupacją, w tym wyspy Dodekanezu i na Morzu Egejskim)

-Jugosławia 1941-1943 (tutaj musi być z okupacją)

-Sycylia + płd. Włochy 1943

-walki przeciwko Niemcom po 8 września 1943 roku

-RSI (osobne tomy na front i wojnę domową)

-Etiopia 1935-1936

-zapomniane wojny Mussoliniego (pacyfikacja Libii i Etiopii, Albania 1939).

Jest tego trochę!

  • Posted on 12 stycznia, 2021
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: Włochy w I Wojnie Światowej, Włochy w Wielkiej Wojnie
  • Tags: Arditi, Ardyci, front włoski I Wojna Światowa, front włoski Pierwsza Wojna Światowa
Page 1 of 1112345Next ›Last »
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top