Wojna Mussoliniego

La guerra di Mussolini

RSS Feed
  • Home
  • Od Autora
  • Publikacje
  • FRONTY
    • Afryka Północna – „Heia Safari”
    • Morze Śródziemne – „Mare Nostrum”
    • Wojna na Bałkanach 1939-1945
    • Kampania Włoska – „Guerra E’ Finita?”
    • Front Wschodni – „Contro il Bolscevismo!”
    • Sommergibili na Atlantyku
    • Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego
  • Armia Włoska
    • 26 Dywizja Piechoty „Assietta”
    • 4 Dywizja Alpejska „Monte Rosa”
    • 54 Dywizja Piechoty „Napoli”
    • 4 Dywizja Piechoty „Livorno”
    • Włosi w Waffen-SS
    • Organizacja Obrony Sycylii
    • Esercito Nazionale Repubblicano(ENR):
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Jednostki Włoskiej Kawalerii
    • 132 Dywizja Pancerna „Ariete”
    • 101 Dywizja Zmotoryzowana „Trieste”
    • Armia Pancerna “Afrika” w bitwie pod El-Alamein
    • M.V.A.C. i inne organizacje współpracujące z Włochami na Bałkanach
    • Doktryna
    • 1. Dywizja Piechoty (Górska) „Superga”
    • 6. Dywizja Alpejska „Alpi Graie”
    • 1° Battaglione Paracadutisti Carabinieri Reali
    • 185. Divisione Paracadutisti „Folgore”
    • 1ª Divisione libica „Sibelle”
    • 2ª Divisione libica „Pescatori”:
    • Raggruppamento sahariano „Maletti”
    • 4. Divisione CC.NN. „3 Gennaio”
    • Początek wojsk spadochronowych – Fanti dell’Aria
    • Koszty wojny w Hiszpanii
  • Leksykon Uzbrojenia
    • Myśliwce Regia Aeronautica i ANR w latach 1923-1945
    • BIBLIOGRAFIA – lotnictwo włoskie
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze i inne
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Samoloty obcej produkcji w Regia Aeronautica
    • Okręty podwodne typu Marcello
    • Pierwszy włoski Blenheim
    • Czołgi średnie
  • Osoby
    • Italo Balbo
    • Bibliografia dla działu Osoby
    • Giovanni Messe
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • Galeazzo Ciano
    • Dino Grandi
    • Gabriele D’Annunzio
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Arconovaldo Bonaccorsi
    • Pietro Maletti
    • Emilio Faldella
    • Mario Roatta
    • Annibale Bergonzoli
    • Emilio De Bono
  • Benito Mussolini
    • Spotkanie z Hitlerem – Rastenburg IX.1943
    • Konferencja z Hitlerem, Feltre 19.VII.1943
    • Duce porwany… Duce wolny!
    • Więzień Gargnano
    • Śmierć dyktatora
    • Ostatnie spotkanie dyktatorów
    • Rodzina Mussolini
    • Benito Mussolini – cytaty
    • Dzieciństwo i młodość
    • Kochanki Mussoliniego
    • Socjalistyczny dziennikarz Benito Mussolini
    • W alpejskich okopach
    • Clara Petacci i klan Petacci
    • Benito Mussolini – osobowość
    • Benito Mussolini i Adolf Hitler – trudna przyjaźń dyktatorów
  • Włochy Mussoliniego
    • Antyfaszyzm
    • Polityka wewnętrzna Repubblica Sociale Italiana
    • Squadristi, manganello i olej rycynowy
    • Polityka wewnętrzna faszystowskich Włoch – lata dwudzieste
    • Sport w faszystowskich Włoszech
    • Doktryna faszyzmu
  • Zdjęcia
    • Afryka Północna
    • Morze Śródziemne
    • Wojna na Bałkanach
    • Italo Balbo
    • Rodolfo Graziani
    • Pietro Badoglio
    • 29 Dywizja Grenadierów Waffen-SS
    • Galeazzo Ciano
    • Kampania Włoska
    • Aeronautica Nazionale Repubblicana
    • Spotkania Dyktatorów
    • uwięzienie i uwolnienie Mussoliniego
    • Repubblica Sociale Italiana
    • Rodzina Mussolini
    • Front Wschodni
    • Giovanni Messe
    • Dino Grandi
    • Myśliwce Regia Aeronautica
    • Gabriele D’Annunzio
    • Wodnosamoloty, Łodzie Latające, Samoloty Rozpoznawcze
    • Początki faszyzmu
    • Bombowce i samoloty szturmowe Regia Aeronautica
    • Roberto Farinacci
    • Ugo Cavallero
    • Alfredo Rocco
    • Giovanni Gentile
    • Giuseppe Bottai
    • Benito Mussolini: dzieciństwo – I Wojna Światowa
    • Kochanki Mussoliniego
    • Włochy Mussoliniego na zdjęciach
    • Włoskie czołgi eksperymentalne
    • Czołgi ciężkie (carri armati pesanti)
    • Czołgi lekkie (carri armati leggeri)
    • Samochody pancerne (Autoblindi)
    • Żołnierze włoscy
    • Inwazja na Etiopię 1935-1936 r.
    • Corpo Aereo Italiano
    • Hiszpania 1936-1939
    • Benito Mussolini
    • Wielka Wojna na morzu
    • Ascari del Cielo
    • Betasom 1940-1945
  • Mapy, Struktury…
    • Afryka Północna
    • Front Wschodni
    • Armia Włoska
      • 28 Dywizja Piechoty „Aosta”
  • Filmy z YouTube
  • KINO
  • Linki
pinflix yespornplease porncuze.com porn800.me porn600.me tube300.me tube100.me watchfreepornsex.com
  • Wojna Mussoliniego
  •   » zdjęcie dnia »
maj
18

Mit Guadalajary w drodze!

Tankietka C.V.35 służąca jako ołtarz w czasie nabożeństwa, Wojna Domowa w Hiszpanii.

Wysłałem do Redakcji artykuł „Mit Guadalajary” o jedynym zwycięstwie republikanów w wojnie domowej, no właśnie, zwycięstwie? Bez wątpienia była to strategiczna porażka nacjonalistów, a w wymiarze taktycznym? Myślę, że to będzie jeden z moich lepszych artykułów.

Dzisiaj lekko padam, zapraszam jutro. Od rana biorę się za książkę „Operacja Compass – Caporetto pustyni”, oczywiście włoską. Miłego dnia!

  • Posted on 18 maja, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags:
maj
18

Panther vs. L35

Modele wykonane przez Centro Studi (centrum badawcze/studiów) mające obrazować rozwój włoskiej broni pancernej w 1943 r. Tankietkę L35 zestawiono z „Panterą”. Z powodu kapitulacji Włoch ta druga nie weszła do uzbrojenia armii włoskiej.

  • Posted on 18 maja, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags:
kw.
27

Straż nad Adriatykiem

I Wojna Światowa. Żołnierz włoskiej piechoty morskiej podczas służby wartowniczej w rejonie słonych bagien Górnego Adriatyku. Na głowie żołnierza widoczny kask kolonialny z moskitierą.

  • Posted on 27 kwietnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags:
kw.
09

CAT na ulicach Katanii

Lotnicy z CAT (Corpo Aereo Tedesco – niemiecki korpus lotniczy) rozmawiają z włoskimi chłopcami z organizacji młodzieżowej. Katania, styczeń 1941 r.

  • Posted on 9 kwietnia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Corpo Aereo Tedesco
sty
26

Powstanie dywizji szybkich

Tankietki C.V.33 podczas ćwiczeń terenowych.

Przełomowy dla włoskiej broni pancernej okazał się rok 1934. Powstały wówczas dywizje szybkie (Divisioni Celeri), które miały zastąpić kawalerię. Były to 1. Divisione Celere „Eugenio di Savoia” (z dowództwem w Udine), 2. Divisione Celere „Emanuele Filiberto Testa di Ferro” (z dowództwem w Ferrarze), 3. Divisione Celere „Principe Amadeo Duca D’Aosta” (z dowództwem w Mediolanie).

W skład dywizji szybkich weszły gruppi squadroni carri veloci, każdy z dywizjonów składający się z trzech szwadronów tankietek. Były to dywizjony: I. „San Giusto”, II. „San Marco”, III. „San Martino”, następnie przemianowany na „San Giorgio”. Dywizjony były formowane z żołnierzy jednostek kawalerii i stacjonowały w jednym garnizonie, tworząc grupę czołgów lekkich. Koncentracja dywizjonów w jednym miejscu ułatwiała szkolenie załóg i utrzymanie techniczne sprzętu. W późniejszym okresie organizację dywizjonów zreorganizowano, tak, że składały się z kompanii dowodzenia i czterech szwadronów liniowych po 15 wozów. Wg. etatu dywizjony liczyły 23 oficerów, 29 podoficerów, 290 szeregowych i 61 tankietek (w tym pięć z radiostacją). Na wyposażeniu znajdował się też samochód osobowy, 11 samochodów ciężarowych, 11 ciągników, 30 lawet, osiem przyczepek amunicyjnych i 16 motocykli. Początkowo wszystkie wozy były uzbrojone w karabiny maszynowe, po wprowadzeni do użytku Carro Veloce Radio w jednostkach znalazło się pięć pojazdów z radiostacją i 56 standardowych tankietek. Etat przewidywał też osiem przyczep amunicyjnych.

Skład dywizji szybkich prezentował się następująco: sztab, dwa pułki kawalerii (każdy liczący dwa dywizjony), pułk bersalierów (trzy bataliony piechoty na rowerach, maksymalnie dwie kompanie motocyklistów, kompania przeciwpancerna – osiem dział 47/35), dywizjon tankietek (61 wozów), pułk artylerii (dwa dywizjony artylerii motorowej, każdy liczący osiem dział 75/27 w dwóch bateriach, oraz dywizjon artylerii o trakcji konnej – osiem dział 75/27 w dwóch bateriach), dwie baterie artylerii przeciwlotniczej (16 armat zamontowanych na samochodach), batalion saperów (nie wszystkie źródła wymieniają), batalion łączności i służby tyłowe. Etat dywizji szybkiej miał wynosić: 302 oficerów, 396 podoficerów i 3612 szeregowych; 2154 koni, 61 czołgów lekkich (tankietek), 539 samochodów ciężarowych, 32 ciągniki gąsienicowe oraz 2500 rowerów. Uzbrojenie to: 4520 karabinów, 172 lekkie karabiny maszynowe, 249 ckm (licząc uzbrojenie tankietek), 16 armat przeciwlotniczych kal. 20 mm, osiem armat przeciwpancernych kal. 47 mm oraz 24 armaty polowe kal. 75 mm. Powołano też Ispettorato di truppe celeri (Inspektorat wojsk szybkich), którym kierował początkowo gen. Vittorio Ambrosio.

  • Posted on 26 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: 1. Divisione Celere „Eugenio di Savoia”, 2. Divisione Celere „Emanuele Filiberto Testa di Ferro”, 3. Divisione Celere „Principe Amadeo Duca D’Aosta”, divisioni celeri, włoskie dywizje szybkie
sty
26

Walory nowego myśliwca Regia Aeronautica

Macchi C.202 z 4. Stormo C.T. na lotnisku Campoformido, 1942 r.

Bezpośrednim impulsem do powstania MC.202 było uzyskanie od Niemców licencji na silnik rzędowy Daimler Benz DB 601 Aa (w tym czasie Włosi otrzymali też licencję na 20 mm działka Mauser), nowe silniki produkowały zakłady Alfa Romeo, zastąpiły one w większości włoskich myśliwców małej mocy silniki gwiazdowe. MC.202 eksploatowany był w latach 1941-45. Zastąpił Macchi C.200 i górował nad nim pod każdym względem (cześć literatury sugeruje mniejszą zwrotność MC.202). Posiadał świetne właściwości lotne i pierwszorzędne osiągi. W porównaniu do poprzednika miał kadłub nowej konstrukcji (zmniejszono jego przekrój) i zakrytą kabinę (nakryta trzyczęściową osłoną z otwieraną na prawą stronę owiewką, za nią znajdowały się dodatkowe szyby, poprawiające widoczność do tyłu). Oczywiście całość konstrukcji była metalowa, pokrycie kadłuba stanowiła blacha duralowa. Podobne były skrzydła (lewe dłuższe o 20 cm dla skompresowania momentu obrotowego śmigła) , nie zmieniło się natomiast usterzenie. Prototyp posiadał chowane koło ogonowe, w maszynach seryjnych zamocowane na stałe. W zakładach Macchi, Breda i SAI-Ambrosini wyprodukowano ok. 1150-51 maszyn tego typu (wg. artykułu z magazyu STORIA MILITARE z zeszłego roku 1050, a w innej literaturze pada też liczba 1500, obejmuje jednak niezrealizowane zamówienia). Pierwsze 10 seryjnych MC.202 opuściło zakłady Macchi w okresie maj-lipiec 1941. Produkcję ograniczał brak silników rzędowych Alfa Romeo, dlatego też kontynuowano równoległą produkcji MC.200, który „Folgore” miał zastąpić. Od VII serii produkcyjnej zastosowano czołową szybę pancerną, chroniła przed pociskami kal. 12,7 mm . Samoloty późniejszych serii miały wzmocnione opancerzenie (tył i boki fotela pilota i kabiny) i dodatkowy wlot powietrza do silnika umieszczony na grzbiecie kadłuba przed kabiną pilota.

  • Posted on 26 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Macchi C.202 "Folgore", MC.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica, włoskie myśliwce II wojna światowa
sty
26

Zapowiedź: samotny bój Regia Aeronautica w Afryce Północnej, czerwiec 1940 – kwiecień 1941

Połączone siły flot lotniczych państw Osi, Fiat G.50 i Messerschmitt Bf.110, Afryka Północna 1941 r.

Mała informacja dla osób zainteresowanych publikacjami. Od 1 marca planuję wystartować z pracami nad książką o samotnej walce Regia Aeronautica w Afryce Północnej w latach 1940-1941. Oprócz standardowych materiałów, czyli innych publikacji, mam coś ekstra – pewien włoski admirał przysłał mi właśnie oryginalny dziennik bojowy 2. Stormo Caccia Terrestre (2. pułku myśliwców operujących z ziemi) na wspomniany okres. Z tym większą radością, oraz poczuciem odpowiedzialności, rzucę się do pracy. Oczywiście jakieś smakowite szczegóły opublikuję także tutaj.

  • Posted on 26 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Fiat G.50 "Freccia", Regia Aeronautica w Afryce Północnej, włoskie lotnictwo w Afryce Północnej
sty
25

Regia Aeronautica w przeddzień wojny z Etiopią

Fiat CR.20 bis (M.M.2336) z 111. Squadriglia C.T., lotnisko w Asmarze, listopad 1935. Myśliwiec dowódcy eskadry Cap. Quacchia.

REGIA AERONAUTICA W WOJNIE ETIOPSKIEJ

Niebagatelną rolę w kampanii odegrała dominująca w powietrzu Regia Aeronautica. Atakowała zgrupowania wojsk etiopskich i osłaniała własne siły. Do oświetlenia pola walki nocą masowo wykorzystano flary zrzucane z samolotów. Siły lotnictwa królewskiego to 23 eskadry (squadriglie) w Erytrei i Somalii, Oprócz wsparcia własnych wojsk, miało ono za zadanie utworzenie i utrzymanie linii zaopatrzeniowych pomiędzy bazami w Erytrei i utworzonymi na zajętych terenach Abisynii.

W kampanii użyto różnego wyposażenia, były to samoloty: SM.81 „Pipistrello”, Ca.101, Ca.111, Ca.133, CR.20 i CR.32, IMAM Ro. 1 i 37 – część myśliwców wyposażono w zaczepy bombowe i używano jako maszyny myśliwsko-bombowe, nie spodziewano się bowiem walk myśliwskich w tej wojnie.

12 stycznia 1935 utworzono rozkazem nr. 1310 wydanym przez gen. Valle Lotnictwo Afryki Wschodniej. W tym miesiącu w Erytrei znajdowało się 125 samolotów bojowych – 34 bombowce, 69 samolotów rozpoznawczych, 16 myśliwców oraz sześć wodnosamolotów. W Somali znajdowało się: 20 bombowców Ca.101bis, 10 rozpoznawczych Ro.1 oraz osiem myśliwców CR.20. Ogólnie skoncentrowano zatem 163 maszyny.

1 marca 1935 10 samolotów Ro.1 z Squadriglia Somala stacjonującej w Mogadiszu rozśrodkowano na lotniska polowe. Od teraz jednostka prowadziła loty rozpoznawcze nad terytorium Abisynii.

2 kwietnia 1935 Comando Aeronautico dell’Somalia (dowództwo lotnicze Somalii) włączono w skład Comando di Spedizione (korpusu ekspedycyjnego) gen. Grazianiego. 30 maja 1935 utworzono dowództwo Lotnictwa Afryki Wschodniej – Comando Aeronautico Militare dell’Africa Orientale Italiana. Podzielone było na dwa dowództwa terenowe – Comando aeronautico dell’Eritrea oraz Comando aeronautico dell’Somalia. Lotnictwo operacyjnie podlegało Ministerstwu Kolonii, administracyjnie i personalnie natomiast Ministerstwu Lotnictwa. Taka organizacja wydłużała czas podejmowania decyzji i prowadziła do sporów kompetencyjnych. Najwięcej problemów sprawiło uzyskanie uzupełnień i części zamiennych. 5 września 1935 dowódcą Lotnictwa Afryki Wschodniej został Generale di Divisione Aera Mario Aimonte Cat. Lotnicy byli najczęściej ochotnikami, w dużej części faszystami. W lotach bojowych wzięli udział np. Bruno i Vittorio Mussolini (synowie Duce), hrabia Galeazzo Ciano, Roberto Farinacci oraz Alessandro Pavolini. Wszyscy ci faszystowscy notable służyli w 15. Squadriglia „La Disperata” (d-ca G. Ciano).

Dotychczasowa treść artykułu: Etiopia 1935-1936 – Brudna wojna Mussoliniego

  • Posted on 25 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Regia Aeronautica w Afryce Wschodniej, Regia Aeronautica w wojnie z Abisynią, Regia Aeronautica w wojnie z Etiopią, włoskie lotnictwo w Afryce Wschodniej
sty
25

Pierwsze testy MC.202 „Folgore”

Macchi C.202 z 168. Squadriglia, 54. Stormo C.T., Afryka Północna, prawdopodobnie około 1943 r.

MC.202 „Folgore” (Błyskawica, tudzież Piorun):

Myśliwiec jednomiejscowy, uważany za „najlepszy włoski” i „bez wątpienia jeden z najpiękniejszych samolotów jaki kiedykolwiek zbudowano”. Ze względu na zastosowanie silnika rzędowego był to też ważny kamień milowy w historii włoskiego lotnictwa. Zaprojektował go Mario Castoldi na bazie MC.200 (a dokładniej MC.201, od którego przejął podwozie i usterzenie, także skrzydła były na nim wzorowane ), od początku zresztą był przekonany, że prawdziwe możliwości jego myśliwce osiągną po zastosowaniu silnika rzędowego. „Folgore” otrzymał natomiast zupełnie nowy kadłub, nawiązujący do pływakowych samolotów rekordowych, z których Macchi i Castoldi słynęli przed wojną.

Projekt nie powstał na zamówienie, budowany był na koszt firmy Macchi z inicjatywy Castoldiego. Jego opinię potwierdził prototyp oznaczony M.M. 445 oblatany 10 sierpnia 1940 na lotnisku Lonate Pozzolo (Varese) przez pilota fabrycznego Guido Carestiato. Samolot zrobił takie wrażenie, że natychmiast zalecono jego produkcję. Prędkość blisko 600 km/h, niezłe wznoszenie i prawidłowa reakcje na ruchy sterów, to były atuty nowego samolotu. Carestiato określił MC.202 jako niezwykle udany i nie posiadający żadnych wad. Po testach w Centro Sperimentale w Guidonia k. Rzymu (min. osiągnął tam 599 km/h na wysokości 5600 m) oraz Furbara (testy uzbrojenia) MC.202 skierowano do produkcji.

Pierwszą serię 150 egzemplarzy zamówiono we wrześniu 1940 r. W pierwszej połowie 1941 roku rozpoczęto jego masową produkcję. W produkcji zaangażowano linie montażowe zakładów Macchi, Breda i SAI Ambrosini. Regia Aeronautica nareszcie była w stanie wypełnić lukę technologiczną w stosunku do innych walczących flot powietrznych. (CDN.)

  • Posted on 25 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: Macchi C.202 "Folgore", MC.202 "Folgore", myśliwce Regia Aeronautica, włoskie myśliwce II wojna światowa
sty
25

Najdłuższa operacja ratownicza podczas II Wojny Światowej

Królewski okręt podwodny „Calvi” sfotografowany z pokładu samolotu Luftwaffe podczas misji ratunkowej z grudnia 1941 r.

1 grudnia 1941 ciężki krążownik „Dorsetshire” pojawił się, dzięki informacjom wywiadu, w miejscu spotkania niemieckiego okrętu zaopatrzeniowego „Python” i okrętów podwodnych U-68 i UA. Załoga „Pythona” zatopiła swój okręt i przesiadła się do szalup ratunkowych. Wraz z nią byli ludzie z zatopionego wcześniej korsarza „Atlantis”, razem 414 marynarzy. U-68 i UA wzięły po 100-105 ludzi na pokłady, reszta podróżowała w 10 szalupach wziętych na hol. U-Booty ruszyły w długi, 5000-milowy, marsz do własnych baz. 5 grudnia rozbitków z szalup podjęły U-124 i U-129. Każdy okręt wiózł po 100 rozbitków, połowę na pokładzie, a połowę pod nim. Sytuacja nadal była niezwykle groźna. Dönitz zwrócił się w tej sytuacji o pomoc do Włochów.

Z bazy Betasom (francuskie Bordeaux) ruszyły cztery duże włoskie okręty, które pędziły na południe z pełną prędkością. Miedzy 16 a 18 grudnia sojusznicze okręty spotkały się w różnych miejscach wokół Wysp Zielonego Przylądka. Włosi przekazali U-Bootom paliwo, olej silnikowy i żywność. Przejęli też 254 osoby z załogi „Pythona” i „Atlantisa”. U-68 na „Tazzoli” przekazał 70 ludzi, U-124 na „Calvi” kolejnych 70, U-129 na „Finzi” podobną liczbę rozbitków, zaś UA na „Torelli” 50 ludzi. W drodze powrotnej „Torelli” został wykryty i obrzucony bombami głębinowymi przez niszczyciel lub korwetę, zdołał jednak wyjść cało z opresji i dostarczyć Niemców do Saint-Nazaire. Pozostałe okręty nie miały podobnych przygód. U-68 do Francji dotarł w wigilię. Była to najdłuższa operacja ratownicza podczas II Wojny Światowej, wszyscy rozbitkowie zdołali ocaleć. Strata okrętów zaopatrzeniowych „Python” oraz „Kota Pinang”, a także „Atlantisa”, w ciągu 16 dni spowodowała zawieszenie działań w rejonie Freetown i Kapsztadu.

  • Posted on 25 stycznia, 2015
  • Posted by admin
  • No Comment »
  • Filed under: zdjęcie dnia
  • Tags: okręt podwodny Calvi, Sommergibili na Atlantyku, włoskie okręty podwodne II wojna światowa, włoskie okręty podwodne na Atlantyku
Page 1 of 3012345Next ›Last »
REKLAMA
Wojna Mussoliniego All Rights Reserved.
Kontakt poczta@wojna-mussoliniego.pl
Designed & Developed by Carla Izumi Bamford
Powered by Wordpress
Go back to top