Pierwsze tankietki w pułku „Cavalleggeri Guide”
Carri Veloci 33 I Tipo z 19. pułku kawalerii „Cavalleggeri Guide”.
W 1933 r. powstało z myślą o dywizjach szybkich Centro Addestramento Carri Veloci (Centrum Szkolenia Załóg Czołgów Szybkich). W tym samym roku pierwsze C.V.33 trafiły do jednostek, jako pierwszy otrzymał je 19. pułk „Cavalleggeri Guide” z Parmy (d-ca płk Gervasio Bitossi). Już wcześniej kadra pułku przeszła szkolenie na C.V.29. Ten pułk kawalerii staje się centrum szkolenia dla załóg tankietek mających służyć w kawalerii. Planowano, że każdy z pułków kawalerii zostanie wzmocniony szwadronem tankietek. Planowana siła szwadronu to trzy plutony po cztery tankietki, wóz dowódcy szwadronu i dwa pojazdy zapasowe, razem 15 pojazdów. Do czerwca sformowano w pułku trzy Gruppi Carri Velocie – „San Marco”, „San Giusto” i „San Martino”.
W kwietniu i maju 1933 r. gen. Pietro Gazzera, pełniący funkcję ministra wojny, wizytował Reggimento carri armati. Jednostka właśnie testowała nowe tankietki C.V.33. W tym momencie armia włoska liczyła 60 pułków piechoty, dziewięć pułków alpejskich, 12 pułków bersalierów i 12 kawalerii. Gazzera napisał w tym roku do Mussoliniego list, w którym jako najwyższy priorytet stawiał dofinansowanie stworzenia „armii mobilnej”. Uważał, że jak najszybciej muszą powstać jednostki ściśle pancerne. Duce przyjął tą argumentację, natychmiast nakazał znaleźć pieniądze na tworzenie brygad i dywizji zmotoryzowanych. W zakładach Ansaldo-Fiat zamówiono 200 czołgów o masie 9-11 ton. Prace projektowe nad takim czołgiem dopiero się rozpoczynały.
