L 3/33cc i L 3/35cc
Brytyjski żołnierz ogląda włoskie tankietki L3, rejon Bardii, początek 1941 r. Pierwszy pojazd posiada rusznicę przeciwpancerną Solothurn kal. 20 mm.
Tankietki oznaczone L 3/33cc i L 3/35cc (controcarro – przeciwpancerne) zostały przezbrojone pod koniec 1940 r. w rusznice przeciwpancerne Solothurn S18-1000 lub S-18 1100 kal. 20 mm. Podczas testów w 1938 r. rusznicę zamontowano na dwójnogu nad kaemami, wówczas celowniczy strzelał na wpół wychylony z przedziału bojowego. W seryjnych pojazdach rusznicę montowano na standardowym stanowisku kaemów. Pierwszy raz użyto ich w Afryce Północnej w 1941 r. Nowa broń miała pomóc w zwalczaniu brytyjskich czołgów. Wobec decyzji o wycofaniu tankietek z linii (zapadła w tym samym roku), tylko kilkadziesiąt tankietek zostało tak przezbrojonych. W sierpniu 1937 r., podczas hiszpańskiej wojny domowej, jeden C.V.35 przezbrojono w 20 mm działko Breda M/35. Sztab nacjonalistów chciał przebudować tak 40 tankietek, jednak skończyło się jedynie na prototypie.
W Afryce testowano też tankietki wyposażone w specjalny uchwyt, umożliwiający prowadzenie ognia plot. z karabinu maszynowego Fiat 35 lub Breda 38. Część wozów uzbrojono w nkm Breda-Safat kal. 12,7 mm. W 1940 r. w części pojazdów nad przedziałem bojowym z lewej strony montowano granatniki Brixia 36 kal. 45 mm. Broń miała donośność maksymalną jedynie 530 m, była użytkowana do wspierania piechoty.