„Eritrea” na wodach Dalekiego Wschodu
Okręt kolonialny „Eritrea”, wygląd z 1937 r. [źródło obrazka: http://www.cherini.eu/]
Po długim okresie spędzonym na morzu „Eritrea” musiała przejść remont. Dokonano go na miejscu w Kobe, w stoczni należącej do koncernu Mitsubishi. Prace zakończono 23 sierpnia. Przez dwa kolejne lata okręt bazował na przemian w Szanghaju i Tsingtao. W międzyczasie część okrętów podwodnych Regia Marina przebudowano do roli transportowców materiałów strategicznych na i z Dalekiego Wschodu. W czerwcu 1943 r. zadecydowano, że „Eritrea” zostanie jednostką wsparcia dla tych sommergibili. W tym celu 14 czerwca okręt zawinął do Singapuru, a w kolejnych dniach do Penangu i Sabangu, siedziby niemieckiego dowództwa na Dalekim Wschodzie. 8 lipca 1943 do Sabangu dotarł sommergibile „Cappellini”, którego „Eritrea” eskortowała do właściwego celu podróży jakim był Singapur. 1 i 31 sierpnia wykonano podobne rejsy wraz z okrętami podwodnymi „Giuliani” i „Torelli”. Wiadomość o kapitulacji Włoch dotarła na pokład 9 września 1943 o 5.00 czasu miejscowego (22.00 8 września czasu „włoskiego”). Jednostka znajdowała się wówczas w południowej części cieśniny Malakka, zadecydowano o przejściu na Cejlon (Sri Lanka) i kapitulacji przed aliantami. 14 września okręt wszedł do Colombo. Kapitan Iannucci przekazał nowym sojusznikom także informacje o niemieckiej bazie w Panangu. Na miejscu okręt pozostawał niemal rok, 11 września 1944 obrał w końcu kurs na Włochy. 23 października „Eritrea” zawinęła do Tarentu.
