Wojska saharyjskie marszałka Balbo.
Kilka „mehara” z tubylcami. Doskonale przystosowane do życia na pustyni dromadery były użytecznym środkiem transportu dla włoskich jednostek meharisti. Wracamy do wątku autorskiego pomysłu marszałka Italo Balbo na stworzenie struktury wojskowej mogącej zabezpieczyć rozległe obszary saharyjskiej części Libii.
W momencie utworzenia 1. Battaglione sahariano (z siedzibą w Hon) składał się z:
Dowództwo i oddział dowodzenia: drużyna dowodzenia, drużyna łączności, drużyna warsztatowa, drużyna samochodowa – 3 oficerów, 6 podoficerów, 25 żołnierzy włoskich, 5 tubylców, samochód osobowy, 4 lekkie pojazdy terenowe (uzbrojone w ckm, zapewniały łączność między dowództwem i kompaniami, lub wspierały kompanie w zadaniach rozpoznawczych), 7 samochodów ciężarowych.
Sezione avio (sekcja lotnicza) – trzy Caproni Ca.309 „Ghibli” wykorzystywane do rozpoznania, łączności i ataków na cele naziemne.
Cztery kompanie saharyjskie, rozmieszczone w Ghat, Cufra, Murzuk i Sebha. Skład kompanii był następujący:
-pluton dowodzenia; drużyna dowodzenia, łączności i drużyna samochodowa – oficer, 3 podoficerów, 18 włoskich żołnierzy, 8 tubylców, 10 lekkich pojazdów terenowych wykorzystywanych do zwiadu i łączności, 6 samochodów ciężarowych do przewozu ludzi i środków, 2 lekkie km, 3 ckm.
-trzy plutony autosahariani (zmot. plutony saharyjskie), jeden dowodzony przez oficera, jeden przez podoficera i jeden przez tubylca z odpowiednim przygotowaniem dowódczym; każdy składał się z dwóch drużyn złożonych z dowódcy, 21 tubylców, 2 strzelców lekkiego km; razem kompania autosahariana liczyła 2 oficerów, 4 podoficerów, 18 żołnierzy włoskich, 72 tubylców, 10 lekkich pojazdów terenowych, 6 samochodów ciężarowych, 8 lekkich km, 3 ckm.
1. „Compagnia meharisti del Fezzan” (w Fezzan):
Wbrew swej nazwie sama składała się z trzech kompanii meharystów, z których każda miała następującą organizację:
-dowództwo kierowane przez oficera w stopniu kapitana, 3 oficerów, 2 podoficerów, 2 żołnierzy włoskich, 2 tubylców, 3 konie i 22 mehara (osiodłane dromadery).
-cztery plutony meharystów, każdy w składzie: oficer, 2 podoficerów, 5 żołnierzy włoskich, 67 tubylców, koń, 110 mehara i 15 wielbłądów wykorzystywanych do transportu.
W 1940 r. doszło do kolejnych przeobrażeń włoskich wojsk saharyjskich, w przededniu przystąpienia Włoch do wojny ich OdB wyglądało następująco:
a). Batalion saharyjski
– Dowództwo i oddział dowodzenia (jak opisano wyżej),
-eskadra avio-sahariana z czterema Ca.309 „Ghibli”,
-pięć kompanii saharyjskich, każda złożona z: dowództwa i plutonu dowodzenia (jak wyżej), dwa plutony auto-sahariani (j.w.), sekcja avio-sahariana (j.w.), pluton km.
b). Trzy kompanie meharystów złożone z dowództwa i 4 plutonów (j.w.).
Pod adresem marszałka Balbo posypało się trochę słów krytyki, min. z Ufficio Coloniale dello Stato Maggiore (Biuro Kolonialne Sztabu Głównego), które krytykowało powierzenie dowództwa kompanii kapitanom lotnictwa, a dowództwa plutonów oficerom armii, które to rozwiązanie miało nie być wolnym od wad operacyjnych, a także moralnych. Autorytet Balbo, jakim cieszył się w Rzymie, powodował jednak, że mógł on sobie pozwolić na dowolne eksperymenty, także te rewolucyjne.