Batalion „Monte Cervino” na froncie wschodnim
Żołnierz batalionu narciarzy „Monte Cervino” podczas rozpoznania. Ostatni wpis o tej jednostce.
24 marca 1942 batalion narciarzy „Monte Cervino” zaliczył swoje pierwsze poważne starcie z żołnierzami Armii Czerwonej. W pobliżu miejscowości Olovatka (Ołowatka?) Włosi popełnili poważny błąd taktyczny, 1. kompania batalionu przemierzała otwarty teren, znajdując się pomiędzy dwiema pozycjami Rosjan. Narciarze wpadli w krzyżowy ogień, nie to było jednak najgorsze, przy mrozie sięgającym 32 stopni zacinał się skomplikowany system zasilania w amunicję (z bocznego magazynka) karabinów maszynowych Breda M30, strzelcy nie mieli należytego wsparcia ogniowego. W porę z odsieczą kolegom przyszła 2. kompania. Straty w tym starciu to sześciu zabitych, 20 rannych i 30 przypadków odmrożeń. Niepowodzenie jasno pokazało, że należy wzmocnić siłę ognia batalionu. Do „Monte Cervino” dołączyła kompania wsparcia (armi d’accompagnamento), posiadała dwa plutony moździerzy kal. 81 mm (każdy złożony z czterech luf), dwa plutony ppanc. (każdy z dwoma działami 47/32), dwa plutony karabinów maszynowych, dodatkowo przydzielono także 10 ciężarówek służących do transportu. Tak zorganizowana 8. kompania dołączyła do batalionu pod koniec kwietnia 1942 r., dzięki temu jego liczebność wzrosła do około 400 żołnierzy.
W maju batalion powrócił na linię frontu. 18 maja, w walkach o Izium, „Monte Cervino” zajął wioskę Klivonoi (?), za cenę 15 zabitych i 40 rannych. Narciarzy wycofano z walki i umieszczono w kwarantannie, żołnierzy dopadła epidemia zakaźnej gorączki (ang. infectious fever). Kolejny powrót na linię miał miejsce 19 czerwca. Pomiędzy 20-25 sierpnia 1942 wziął udział w pierwszej bitwie obronnej nad Donem. Odpierano ataki Rosjan na wysunięte pozycje i w razie potrzeby kontratakowano celem odbicia pozycji utraconych przez bersalierów.
Na początku października 1942 r. batalion „Monte Cervino” został przydzielony do sztabu Korpusu Alpejskiego, znajdował się w jego pobliżu w Rossoszy. W następstwie początku sowieckiego ofensywy, 14 grudnia batalionu użyto do załatania luki we własnych liniach, obsadzając wioskę Iwanowka (Ivanovka). Batalion został poddany ogromnemu naporowi Armii Czerwonej, jego resztki zdołały się wycofać korzystając ze swoich nart. Następnie batalionu użyto do obrony skrzyżowania w Selenim Jarze (Seleni Yar), wraz z batalionem strzelców alpejskich „L’Acquila”. Włochom realnie zagroziło okrążenie i zniszczenie, ale z opresji wyciągnęło ich pojawienie się niemieckich dział samobieżnych. Bez 8. kompanii wsparcia (cofała się osobno, 31 grudnia powróciła w skład batalionu), rozbitkowie z obu kompanii, w tym wielu cierpiących na odmrożenia, dotarli do Rossoszy 30 grudnia. Batalion „Monte Cervino” i XXX batalion guastatorów otrzymały zadanie obrony sztabu Korpusu Alpejskiego, który znajdował się w tym mieście. Atak sowieckich czołgów w dniach 14-15 stycznia 1943 zmusił Włochów do odwrotu. Batalion „Monte Cervino” został wówczas tylną strażą korpusu. W warunkach odwrotu na zachód i desperackiej walki o przetrwanie, batalion podzielił się, część Alpini podróżowała na ciężarówkach, część na saniach, jednak większość, około 120 ludzi, porzuciła narty i maszerowała pieszo przez śnieg. Pierwsze dwie grupy, głównie ranni i 8. kompania wsparcia, zdołały się wyrwać z pułapki i uniknąć okrążenia. Reszta ludzi walczyła z atakami czołgów i partyzantów, ostatecznie wszyscy zginęli lub trafili do niewoli.
Z liczącego 564 ludzi, w tym uzupełnienia, batalionu „Monte Cervino”, 114 zginęło, a 226 uznano za zaginionych; z sowieckich obozów dla jeńców wróciło ledwie 15 osób. Jednostkę rozwiązano, ale najpierw jej sztandar udekorowano najwyższym włoskim odznaczeniem Medaglia d’Oro al Valor Militare, podobne złote medale otrzymało dwóch żołnierzy batalionu, 35 dostało srebrne medale, 54 brązowe, 65 krzyże za zasługi wojenne (Croce al merito di guerra), a część otrzymała także niemieckie Krzyże Żelazne (niesamowite liczby, pierwszy raz widzę taką ilość medali, a mam wrażenie, że Włosi nimi specjalnie nie szastali). W 1943 r. inny batalion otrzymał nazwę „Monte Cervino”, wchodził on w skład XX Raggruppamento Sciatori (zgrupowanie narciarzy), od września wysłany do południowej Francji.
