Generalny atak na lotnisko Fuka
MC.202 Serii I M.M.7910 Alessandro Bladellego, lotnisko Fuka, wrzesień 1942 r. Mała uwaga, w moich notatkach Bladelli nie ma stopnia Maresciallo (chorąży, jak w podpisie profilu jego Macchi), a najwyżej Sergente Maggiore (brak odpowiednika, ale chyba można uznać, że starszy sierżant). Ostatnia część życiorysu tego pilota.
Około 9.00 26 października 1942 siedem MC.202 z 9. i 10. Gruppi [Tenente Giulio Reiner (lider), Tenente Vittorio Squarcia (73. Squadriglia), Sottotenente Giorgio Bertolaso (91. Squadriglia), Sergente Maggiore Bladelli, Sergente Ferruccio Terrabujo (91. Squadriglia), Sottotenente Vittorino Daffara (97. Squadriglia) i Sergente Maggiore Amleto Monterumici (90. Squadriglia)] wystartowało na przechwycenie raportowanych 18 „Bostonów”, w eskorcie 30 P-40 i 10 „Spitefire’ów”, które zbliżały się do Fuka. Wcześniej, o 8.50, 12 MC.202 z 23. Gruppo, 3. Stormo (cztery z 70. Squadriglia, trzy z 74. Squadriglia i pięć z 75. Squadriglia), prowadzone przez Capitano Mario Pinna (dowódca 75. Squadriglia), wystartowało z Abu Aggag na lot patrolowy.
Obie włoskie formacje w tym samym czasie spostrzegły wrogie bombowce. Równoczesny atak myśliwców z 23. Gruppo i 4. Stormo spowodował, że aliancki nalot był bardzo niecelny i większość bomb spadła poza płytą lotniska Fuka. Daffara zgłosił strącenie lewoskrzydłowego bombowca z prowadzącej formacji i uszkodzenie dwóch następnych. Reiner ostrzelał prowadzący bombowiec, który wypadł z formacji. Włoch podciągnął i wpadł prosto na „Spitefire’a”, którego ostrzelał i trafił. Brytyjski myśliwiec eksplodował uderzając w ziemię 20 km na południowy-wschód od Fuka. Bertoloso zgłosił jako prawdopodobny kolejny myśliwiec tego typu, ten sam pilot miał także uszkodzić dwa „Bostony”. Squarcia, po uszkodzeniu kilku „Bostonów” i P-40, puścił się wraz z pilotami 23. Gruppo w pościg za kolejnym „Curtissem” i zmusił go do lądowania do góry podwoziem na południe od El Daba (pilot Sergeant Emy Meredith został później uratowany przez Squarcię i Maggiore Simeone Marsana, którzy wybrali się po niego pułkowym Fiesler „Storchem”. Jeńca zabrano do Fuka, bazy 4. Stormo, ale wieczorem z naczelnego dowództwa przyszedł rozkaz, by przekazać go Niemcom). Bladelli uszkodził cztery „Bostony” i P-40, ale został trafiony i lądował awaryjnie w Fuka. Kolejny P-40, zgłoszony przez wielu pilotów, był widziany jak eksploduje uderzając w ziemię. Monterumici ostrzelał wrogie bombowce, ale sam został strącony przez kilka P-40. Monterumici został odnaleziony tego samego dnia o 18.00 przez kolegę, który patrolował teren na motocyklu (wcześniej nie zauważył go wspomiany „Storch”).
W formacji 23. Gruppo Bordoni-Bisleri zgłosił myśliwiec, który rozbił się ok. 15 km na południowy-wschód od Fuka; Pinna zgłosił prawdopodobnego „Bostona” i uszkodzenie myśliwca; Sergente Antonio Francios meldował prawdopodobnego „Kittyhawka” i dwa uszkodzone „Bostony”; Sergente Maurizio Mandolesi uszkodził po dwa bombowce i myśliwce, a wszystkim pilotom dywizjonu zapisano uszkodzenie 12 maszyn. Z powodu kłopotów z silnikiem Maggiore Celso Zemella skakał ze spadochronem w rejonie El Quteifiya. Tego dnia Luftwaffe zgłosiła strącenie tylko dwóch „Kittyhawków”.
Desert Air Force wykonała tego dnia generalny atak na lotniska Fuka i Daba. W rzeczywistości stracono, jeden „Hurricane” z 274. Squadron (Flying Officer Graves zaginiony), dwa „Kittyhawki” z 112. Squadron (Pilot Officer Wright ranny, a 21-letni Flying Officer Keith Ronald Gardener zginął), oraz dwa „Kittyhawki” z 260. Squadron (Flying Officer Meredith w niewoli, a 22-letni Pilot Officer Charles Edwin Ody poległ). Piloci RAF zgłosili strącenie ośmiu Bf 109 (w rzeczywistości w wyniku działań wroga Oś straciła tego dnia Messerschmitta i jeden Macchi).
Po bitwie pod El-Alamein siły Osi cofały się, Bladelli wraz z 10. Gruppo trafił do Castel Benito, skąd dywizjon miał być ewakuowany do Włoch. Od stycznia 1942 do stycznia 1943 r. 4. Stormo wylatał 7.202 h, brał udział w 133 walkach powietrznych, zgłosił zniszczenie 289 samolotów wroga (od początku wojny 501), tracąc przy tym 24 zabitych lub zaginionych pilotów, 29 rannych i dwóch, którzy trafili do niewoli.
We Włoszech jednostkę zreorganizowano. 20 kwietnia 1943 23. Gruppo trafił na lotnisko Ciampino Sud i miał wziąć udział w powietrznej obronie Rzymu.
Po kapitulacji Włoch Bladelli służył w tzw. Co-Belligerent Air Force (u Badoglia). 23 października 1943 Bladelli zaliczył wspólne zwycięstwo nad Ju 52/3m z innym asem Tenente Giuseppe Ferrazanim.
Bladelli skończył wojnę z dorobkiem pięciu wspólnych zwycięstw na Fiacie CR.42 i pięciu indywidualnych zwycięstwach powietrznych. Cały bilans pilota: 5 indywidualnych i 7 wspólnych zwycięstw, jedno zwycięstwo prawdopodobne, pięć indywidualnych i jedno wspólne uszkodzenie. Podczas wojny otrzymał po dwa Medaglia d’Argento al Valor Militare i Medaglia di Bronzo al Valor Militare.