Semovente M.41 da 90/53 w obronie Sycylii
Okolice mostu w miejscowości Licata na Sycylii, 20 października 1943. Włoski sprzęt zebrany przez aliantów po walkach o wyspę. Widoczne m.in dwa Semovente M.41 da 90/53 (jeden na pierwszym planie z lewej, samobieżne działo przeciwpancerne kal. 90 mm) oraz ciągnik amunicyjny do współpracy z nimi Carro L40 Trasporto Munizioni (na pierwszym planie po środku, każde działo miało przydzielone jeden taki pojazd, który zabierał 24 pociski, był to przebudowany czołg L6 z km kal. 8 mm Breda Mod. 38), z prawej zaś widoczna przyczepka amunicyjna ciągnięta przez L40 (kolejne 16 pocisków). Na zdjęciu widoczne także Fiaty 2000 Mod, 21 (z pomalowanymi na biało włazami na wieżach), które wyciągnięto prawdopodobnie z jakichś ośrodków szkoleniowych. Dzisiaj wpis o działaniach operacyjnych Semoventi M.41 da 90/53, czyli dalej Sycylia. Warto wspomnieć, że pojazd został zaprojektowany na front wschodni, gdzie miał się zmierzyć z masami sowieckich czołgów. Na bezrybiu…
———————————————————————————————————————
Drobne ogłoszenie administracyjne. W przyszłym roku wydam z jednym z wydawnictw książkę w języku polskim. Pracy jest ogrom. Przygotowanie wpisów zostawiłem sobie na każdą sobotę. Myślę, że 3-4 w ciągu tygodnia uda się wrzucić. Tematyki żadnej obiecać nie mogę. Proszę o wyrozumiałość.
———————————————————————————————————————
Z trzydziestu zbudowanych Semoventi M.41 da 90/53 stworzono trzy Gruppi (dywizjony), każdy składał się z dwóch baterii po cztery działa. Dywizjony przeniesiono do Nettuno, gdzie ukończyły proces szkolenia. 27 kwietnia 1942 Gruppi otrzymały numery i przydzielono im miasta garnizonowe: CLXI w Casale Monferrato, CLXII w Acqui i CLXIII w Pietra Ligure.
Jednostki zostały przydzielone do włoskiej 8. Armii, która walczyła na froncie wschodnim, miały wejść w skład 10º Raggruppamento, później przemianowane na 10º Reggimento controcarro da 90/53 semovente (zgrupowanie przeciwpancerne wozów tego typu, później pułk). CLXI i CXVII Gruppo miały wyruszyć na front 16 października 1942. Wkrótce punkt przeznaczenia zmieniono na Sycylię, gdzie pułk wszedł w składa 6. Armii broniącej wyspy. Jednostka dowodzono przez colonnello Bedogni dotarła na wyspę 16 grudnia 1942. Sztab umieszczono w Canicattì, a poszczególne dywizjony w San Michele di Ganzaria (CLXI), Salemi (CLXII) i Paternò (CLXIII).
Po alianckim desancie (10 lipca 1943) CLXI Gruppo wysłano jako wsparcie 207. Dywizji Obrony Wybrzeża. Dywizjon zorganizował obronę w Campobello di Licata. Następnego dnia stracił podczas kontrataku trzy ze swoich dział. Tego dnia w ten rejon wysłano także CLXII i CXIII Gruppo, ale także one nie osiągnęły sukcesów, jednak Kampfgruppe „Schreiber” zdołała powstrzymać atak aliantów.
Do 17 lipca 10º Reggimento posiadał już tylko cztery sprawne działa samobieżne, które skoncentrowano w CLXIII Gruppo. Dywizjon przeniesiono do Nicosia i podporządkowano Dywizji „Aosta”. Później baterię dowodzoną przez capitano Verona przydzielono do 15. Panzergrenadier-Division. Verona poległ w walce, Niemcy przedstawili go do odznaczenia Krzyżem Żelaznym pierwszej klasy.
Trzy ostatnie działa oddały swoje ostatnie strzały 6 sierpnia, dwa z nich dotarły aż do Messyny, ale nie zostały ewakuowane na kontynent. Najpewniej działo wystawione w amerykańskim muzeum w Aberdeen jest jednym z tych dwóch.
Prawdopodobnie nie było innych przypadków użycia bojowo Semoventi M.41 da 90/53, choć kilka (jeśli na Sycylię nie wysłano pojazdów rezerwowych to sześć) z nich pozostało w Nettuno. Armia niemiecka nazwała działa tego typu Gepanzerte Selbstfahrlafette 90/53 (i) 801.