Początek „Crusadera” i 66. pp
4
listopada 1941 roku dowódca 101. DZmot. „Trieste”, generał Piazzoni,
wraz z dowódcami oddziałów obecnych w Segnali wyruszył na inspekcję
jednostek dywizji rozmieszczonych w trójkącie Bir Hacheim-Bir el Harmat-Mteifel il Chebir.
7 listopada, stworzono oddział wydzielony na bazie elementów 9. Pułku
Bersalierów i 66. pp, którym dowodził Cap. Pellizzari, z zadaniem osłony
południowej flanki dywizji.
8 listopada o 6.30 66. pp
rozpoczął przemarsz do nowej strefy w okolicy Bir Hacheim, gdzie dotarł
około 15.00. Tam I i II batalion obsadziły pierwszą linię, a III
stanowił rezerwę. Dziesiątego tego miesiąca rozpoczęto cykl akcji
rozpoznawczych wzdłuż trasy Bir Hacheim – q. 153 (kota 153 m) – q. 183 –
q. 184 – q. 171 – Halalich el Gerda – Baltet – Bir Hacheim.
W
tych dniach sytuacja w Marmaryce, pomiędzy granicą libijsko-egipską i
Bir Hacheim, była bardzo niepewna. Z jednej strony wojska Osi sposobiły
się do szturmu twierdzy Tobruk, z drugiej Brytyjczycy kończyli
przygotowania do kolejnej ofensywy mającej na celu jej deblokadę.
Ostatecznie natarcie Rommla na twierdzę nie zostało zrealizowane, gdyż
18 listopada pierwszy akcję zaczepną podjął przeciwnik: rozpoczęła się
Operacja „Crusader”.
Dla 66. pułku był to relatywnie spokojny
dzień; jedynie o 10.30 wrogie samoloty zrzuciły dwie bomby na sztab
pułku, powodując lekkie zranienie jednej osoby, a o 15.05 samolot
ostrzelał 3. kompanię.
19 listopada o 14.30, na rozkaz
dowództwa korpusu (CAM), II batalion wzmocniony sekcją działek kal. 20
mm z 75. baterii i baterią kal. 75mm/27 z III dywizjonu 21. part., zajął
pozycje w rejonie koty 183 przy szlaku Bir Hacheim-Bir el Gobi, by
nawiązać kontakt z prawym skrzydłem DPanc. „Ariete”, a w razie ataku na
swoje pozycje bronić się do ostatka. Tymczasem „Distaccamento Pece”
(wspomniany w poprzednim wpisie oddział rozpoznawczy) zastąpił na
dotychczasowych pozycjach II batalion na północny wschód od Bir Hacheim.
Po południu węzeł oporu „Parma” (z dalszego tekstu wynika, że
obsadzony przez część II batalionu z 66. pp) został zaatakowany przez 4
samochody pancerne i 4 „camionette” (pojazdy terenowe), które,
odrzucone, wycofały się na północny wschód.
20 listopada o
9.50 przyszedł komunikat, że „Ariete” jest atakowana przez przeważające
siły wroga (pierwsza bitwa pod Bir el Gobi) na odcinku
południowo-wschodnim, nakazujący II/66. pp pomóc zabezpieczyć dywizji
pancernej jej prawą flankę. O 10.25 XXXII Batalion Bersalierów rozpoczął
marsz w stronę koty 184 przy szlaku Bir Hacheim-Bir el Gobi,
przechodząc pod rozkazy Ten. Col. Odorici, dowódcy II/66. pp. O 9.55
dowództwo pułku, w odpowiedzi na wrogi atak na prawą flankę „Ariete”,
nakazał batalionowi atak całymi jego siłami na tyły przeciwnika z
zamiarem zabezpieczenia wolnej drogi na północ (by „Ariete” miała
otwartą drogę dla ewentualnego odwrotu). 21 listopada o 10.30 batalion
II/65. pp przejął dotychczasowe pozycje batalionu II/66. pp.
O
12.50 silny patrol w sile kompanii wzmocnionej sekcją działek kal. 20
mm, którym dowodził Cap. Dell’Aquila, wykonał patrol do 20 km w kierunku
południowy południowy wschód (SSE). Powrócono o 17.45, nie napotkawszy
przeciwnika.
Także tego dnia ze sztabu dywizji przyszedł
rozkaz, by XXXII Batalion Bersalierów wycofał się z zajmowanej pozycji w
stronę węzła oporu „Parma”. Także batalion II/66. pp wycofano w rejon
koty 183.
W ciągu dnia (22 XI) lotnictwo przeciwnika atakowało
pozycje dywizji: o 16.30 14 samolotów w dwóch falach zbombardowało 242.
szpital polowy i 90. sekcję sanitarną, lokując swoje bomby w celu.
Zginęły 23 osoby (w tym dwóch kapelanów), a rany odniosło 30, w tym 4
ciężkie.
Rankiem 23 listopada, o 6.30, bataliony II/66. pp
(bez obsady pozycji „Parma”) i XXXII bersalierów przeniesiono w rejon
Bir Hatiet Genedal (na północny zachód od Bir el Gobi), gdzie
zabezpieczały pustynny szlak, przechodząc pod rozkazy DPanc. „Ariete”.
O 8.30 generał Azzi, zastępca dowódcy Dywizji „Trieste”, nakazał zwinąć
posterunki 66. pp i skoncentrować się całymi siłami w rejonie fortu Bir
Hacheim.
Następnego dnia „Trieste” miała zluzować „Ariete” w
rejonie Bir el Gobi, ale o 12.00 przyszedł rozkaz z CAM, by dywizja
skoncentrowała się w rejonie Bir Bu Scenaf-Bir Batruna-Sidi Han Hun w
roli rezerwy armii. Na tej pozycji zabezpieczano linie zaopatrzeniowe
„Ariete” znajdującej się bardziej na południe. 25 listopada o 8.00 66.
pp ruszył z Bir Hacheim i o 15.30 osiągnął Bir Bu Scenaf.