Zlekceważone ostrzeżenia…
1917 r.:
8 października: pułkownik Odoardo Marchetti, szef Ufficio informazioni
(wydziału informacyjnego) Comando Supremo, oświadcza Cadornie: „ostatnią
dekadę października należy uznać za najdogodniejszy termin dla
przeprowadzenia wrogiej ofensywy”.
Generał Capello zarządził w Cormòns – siedzibie sztabu 2. Armii –
konferencję dla dowódców i ich szefów sztabów korpusów armijnych i
artylerii, by omówić organizację obrony na wypadek wrogiej ofensywy.
Uzgodniono przygotowanie drugiej linii obrony, z której w razie
załamania się pierwszej linii wyszłaby własna kontrofensywa.
10 października: eksplozja włoskiej miny na Buse dell’Orco w masywie
Colbricon (łańcuch górski Lagorai). Zginął austriacki miner, który
pracował w szybie zasypanym przez skały. Włochom nie udało się tym samym
wysadzić wrogich pozycji znajdujących się na 2187 m n.p.m.
15
października: do Foggi przybyła grupa amerykańskich pilotów mająca
przejść przeszkolenie na bombowcach Caproni, zgodnie z porozumieniem
zawartym pomiędzy rządami USA i Włoch. Grupie młodych lotników
przewodził jeden z najbardziej lubianych polityków w Wielkim Jabłku (nie
wiedziałem, chodzi o Nowy York): Fiorello La Guardia, który w 1933 roku
zostanie burmistrzem Nowego Yorku.
18 października:
potwierdziła się obecność niemieckich dywizji na przyczółku Tolmino.
Generał Capello (2. Armia) od 4 października przebywał w Cormòns, gdzie
leczył ciężkie zapalenie nerek. Tymczasowe dowodzenie 2. Armią przejął
gen. Luca Montuori.
20 października: dezerter z C.K. armii,
czeski podporucznik Tichy, wraz z trzema towarzyszami, zjawił się w
rejonie wysuniętych włoskich pozycji na Monte Vodil – nieco na zachód od
Tolmino, gdzie miała zacząć się austro-niemiecka ofensywa. Tichy
zeznał, że z powodu niepogody natarcie odłożono i najpewniej rozpocznie
się ono 24 października, a jej założeniami było przełamanie włoskich
linii na odcinku pomiędzy Doljie a Santa Lucia, czyli naprzeciw
przyczółka mostowego Tolmino, oraz zajęcie Monte Kolovrat, na drugim
brzegu Isonzo.
21 października: w sektorze Monte Mrzil (także
rejon Tolmino) zjawił się kolejny dezerter – por. Michael Maxim, mający
rumuński korzenie, dowódca kompanii, mający przy sobie mapy oraz inne
dokumenty, w tym godzinną tabelę ognia artyleryjskiego na poszczególne
fazy ostrzału, zakładającą użycie silnych środków chemicznych, ponadto
zdobyte w ten sposób dane wywiadowcze potwierdzały, że Mrzil będzie
jednym z celów wrogiego natarcia. Włosi ignorują napływające sygnały,
podejrzewają, że jest to zamierzona akcja dezinformacyjna przeciwnika.
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń
podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły
znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897