Nie odwrotami osiąga się Zwycięstwo!
Książka „Betasom” jest dostępna w księgarni Stara Szuflada: www.stara-szuflada.pl/BETASOM-Wloska-bron-podwodna-w-bitwie-o-Atlantyk-1940-1945-Wojna-Mussoliniego-vol-1-p5261
Niebawem książka będzie do zakupienia także w innych punktach, o czym będę informował.
Fragmencik o walkach grupy batalionowej Giovani Fascisti z książki Spintha Raghavana, India’s War. The making of modern South Asia 1939-1945:
Jako preludium do ataku pod El Alem, 11. BP (z indyjskiej 4. DP) dostała rozkaz, by zdobyć Bir el Gubi. Atak rozpoczął się o 7.00 4 grudnia 1941 roku, ale włoscy żołnierze zrobili dobry użytek z artylerii i armat ppanc., a także czołgów (Włosi mieli dwa czołgi i tuzin tankietek – uwaga M.S.), by trzymać Hindusów na dystans. Następnego dnia, wszystkie trzy bataliony brygady ruszyły do ataku – ale bez wyraźnych efektów. Włosi nie tylko zadali im duże straty, ale także kontratakowali, wyrzucając brygadę z pozycji, które zdołała opanować. Dwie kompanie batalionu 2. Mahrattas zostały całkowicie zniszczone, a ciężkie straty poniósł też batalion 2. Camerons.
—————————————————————-
O zmroku 15 grudnia 1941 roku niespodziewany kontratak odciążający wycofującą się włoską piechotę wykonały część jednej z niemieckich dywizji pancernych i Dywizja Pancerna „Ariete”. W tym czasie Dywizja „Trieste” nadal utrzymywała zajmowane przez siebie wzniesienia. O 24.00 15 grudnia pozycje 66. pp osiągnęła w końcu także kompania dowodzenia i autoreparto.
Także 15 grudnia sztab „Trieste” przesłał do oddziałów następujący telegram od generała Bastico: „Do wojowników Cyrenajki. Wielka przewaga przeciwnika nie pozwoliła odnieść decydującego zwycięstwa, ale wasza indywidualna wytrwałość, wasza „serrata” (?) i zacięta walka, wasz niezłomny duch, który nie zna słabości ni wahań, bardzo go zmęczył i nie pozwolił mu odnieść zwycięstwa […]. Nie odwrotami osiąga się Zwycięstwo! Wojownicy Cyrenajki pamiętajcie: wytrzymajcie jeszcze kolejny kwadrans, a wygramy”.
O 19.00 16 grudnia pułk dostał rozkaz dalszego marszu na zachód – w kierunku Guerat el Mogareh. W ciągu dnia 17 grudnia 66. pp kontynuował odwrót we wskazanym kierunku, ale o świcie przyszedł rozkaz operacyjny nr. 15, który nakazywał marsz bezpośrednio na Mechili. 101. DZmot. miała rozkaz zorganizować obronę pomiędzy szlakiem Segnali i szlakiem (z lub do powinno raczej być) Tmimi, z niemiecką 21. DPanc. na prawym skrzydle i „Ariete” na lewym. 66. pułk piechoty miał zająć pozycje frontem na wschód, z batalionami na wysuniętych pozycjach ok. 6 km na wschód od fortu w Mechili.
18 grudnia rozkazano dalszy odwrót na El Abiar. Pułk maszerował w formacji w kształcie rombu z pojazdami zachowującymi pomiędzy sobą duży dystans, by ograniczyć straty w razie ataku z powietrza. W następnych dniach trwał odwrót, 21 grudnia osiągnięto Sidi Mahius (12 km na północ od El Abiar), gdzie zamierzano zorganizować pozycję obronną. Osiągnięcie nowej strefy opóźniło się, a w końcu stało się niemożliwe gdyż gwałtowne ulewy unieruchomiły wiele pojazdów. Z tych powodów o 14.00 22 grudnia pułk powrócił do El Abiar.
Tam do pułku dotarł rozkaz dalszego odwrotu: do Agedabii, marsz rozpoczął się o 4.00 po osi El Abiar-Regime-Benina-Bengazi-Ghemines-Agedabia.
Podczas marszu, po serii sprzecznych rozkazów, które dotarły do dowództwa pułku, 25 grudnia 66. pp osiągnął Bir Esc Scechia, gdzie zajął pozycje frontem szerokim na 3 km i zwróconym na południowy wschód, na lewej flance mając IX Pułk Bersalierów a na prawej Dywizję „Ariete”.
25 grudnia pozycje Panzergruppe wyglądały następująco (z północy ku południu): XXI KA na odcinku północnym z DZmot. „Trento” nad wybrzeżem i DP „Pavia” blokującą Via Balbia, X KA z DP „Bologna” blokowała ruch przeciwnika z kierunku Saunnu i Giof el Matar i DP „Brescia” skupiająca się na zablokowaniu infiltracji z południowego-wschodu. Dywizje, których średnia liczebność nie przekraczała 4000 ludzi, stworzyły szereg pozycji obronnych obsadzanych siłą kompanii wzmocnionych bronię przeciwpancerną. Niemiecka 90. DLekk. znajdowała się na południowy zachód od Agedabii w roli rezerwy. CAM znajdował się w rejonie Rugbet el Hagina (ok. 25 km na południe od Agedabii), a jeszcze bardziej na południe, pomiędzy El Gtafia i El Haseiat, znajdował się DAK.
—————————————————————-
Zapraszam do zakupu książki mojego autorstwa: „Betasom. Włoska broń podwodna w bitwie o Atlantyk (1940-1945)”! Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj: http://wojna-mussoliniego.pl/?p=5897
Wystarczy zgłosić taką chęć w komentarzach lub na PW na fan page’u lub napisać na e-mail: marek.sobski@interia.eu
Dokonując zakupu wspierasz powstanie książki Caporetto 1917!
